Geplaatst Ik zou hem zo graag nog een keer willen knuffelen, ruiken, zien..
Hieronder staat een email die ik die dag naar iedereen die Beauty kende heb gestuurd.
hey makkers,
Hier even een triest bericht.
Toen ik vanmorgen de ponys buiten wou zetten, zag ik dat Beauty niet lekker was.
Hij had erge buikpijn en kon niet plassen en poepen.
De dierenarts kwam er bij. Maar hij wist niet wat het was. Hij gaf hem spierverslappers zodat hij minder pijn zou hebben.
We moesten later terug bellen.
Evenlater liep er constant groen-gelige snot uit zijn neus. En niet een beetje, nee flinke scheuten.
Dus de dierenarts weer gebeld, die kwam weer en weer wat ingespoten.
Het hielp allemaal niks, dus wei de trailer gepakt en naar de kliniek in Someren gereden.
Daar aangekomen haal ik Beauty van de trailer, en zag meteen dat hij enorm achteruit was gegaan.
Hij had ijskoude voeten, neus en oren. Zijn lip kon hij niet meer optillen.
Het was echt vreselijk hem te zien lijden..
In de kliniek werd hij meteen aan het infuus gelegd omdat zijn bloedsomloop bijna helemaal stil lag.
De arts zag meteen al dat het ontzettend ernstig was.
Na wat onderzoeken vertelde hij dat Beauty enorm veel pijn had, en elk moment dood kon neer vallen.
Toen hij dat zei.... mijn god... mijn hart brak in 2-en.
Er was een stuk van zijn dunne darm afgestorven. Hierdoor lag alles stil in zijn buik, en er zat overal bloed waar het niet hoorde.
Opereren was mogelijk, maar met minimale kans dat het goed zou komen, en voor eeuwig gehandicapt.
Ik hoorde maar nauwelijks wat de arts allemaal zei.. Ik wou het niet geloven. Hij was al bijna 10 jaar lang mijn beste maatje!
Dus de keuze was snel gemaakt. In laten slapen, zodat hij geen seconde meer onnodig pijn zou hebben. Want dat had hij zei de arts, hij moest ongelooflijk veel pijn hebben.
Wij naar de narcose kamer. Dat was echt vreselijk..
Zijn laatste passen... hij wankelde helemaal. Ik vond het zoo erg voor hem.
Eerst kreeg hij een spuitje dat ie onder narcose kwam. En al snel daarna volgde de dodelijke spuit.
Het was zo erg, en zo sneu voor dat beesje, dattie zo moest eindigen.
Ik heb heb nog even geknuffeld en toen moest ik afscheid nemen.
Mijn god wat was dat zwaar.. Ik zal hem echt gaan missen.
En ik weet zeker dat ik niet de enigste ben. Beauty had zo veel fans, iedereen was dol op hem.
Hij mocht maar 21 jaar worden...
------------------------------------------------------------------------------------------
Nu een jaar verder.. Mis hem nog elke dag.
Vaak dagdroom ik over hem. Over wat we allemaal gedaan, over zijn lieve oortjes, over zijn geweldig karakter. En dan wens ik dat ik hem ooit weer mag zien. In de hemel. En dan droom ik dat daar onbeperkt gras groeit. Altijd lekker weer. Geen dazen. En dat hij er met heel veel andere ponys staat te genieten. Van zijn pensioen die hij nooit heeft gehad.
Tot de dag voor zijn dood heeft hij gewerkt voor ons. Hoeveel kinderen hij heeft leren rijden, hoeveel kilometers hij ons door de bossen heeft gedragen, hoeveel strikken en bekers hij mij heeft bezorgd.. Hij was nog lang niet uitgeleeft..
Mijn lieve Beauty... Hou van je
