Gister, een dag die ik nooit zal vergeten..
Indian had al een tijdje dampigheid, maar de laatste weken leek het weer wat beter te gaan. Je keek weer vrolijk uit, at weer goed.
Tot gister, mijn vader maakte me om half 8 wakker: Indian voelde zich niet goed..
Gelukkig wonen wij bij de stal, dus ik kon zo naar je toe. Ik ben als een gek naar je toe gerend in mijn pyama, het maakte me niks uit, ik moest naar je toe. Toen ik bij je aankwam lag je helemaal plat, je was op.. Je ging alleen staan om je veulen te laten drinken, maar na 10 seconden viel je weer om..
Ik zag die blik in je ogen, je smeekte om te gaan.. Je bent er altijd voor mij geweest, dus moest ik er nu ook voor jou zijn. De keuze was dan ook niet zo moeilijk, ik kon je niet laten lijden, ik moest je laten gaan. Ondanks dat we wisten dat je hier niet meer jaren zal lopen, kwam het ontzettend hard aan, je liet me los, ik moest alleen verder..
Ik heb alles met je bereikt wat ik wilde, we hadden de punten voor het M2, geweldig mooie overwinningen met je gehaald.. Nederlands kampioenschap met je gereden, 2 keer kringkampioen geworden.
Bonny(Bonne Espoir, veulen 3,5 maand)heeft het er heel moeilijk mee, ze snapt het niet. Ze heeft nog wel afscheid van je genomen, maar volgens mij dringt het niet tot haar door. Maar ze komt er wel, gelukkig hebben we veel steun aan elkaar..
Lieve Ind, ik wil je ontzettend bedanken voor die schitterende 8 jaar, geen enkele andere pony had zoiets voor mij kunnen doen..
Ik zal nog vaak aan die momenten denken, momenten van verdriet, momenten van geluk.
Lieve schat, ik hou van je! Je zit diep in mijn hart, voor altijd.. Vanaf boven zul jij mij in de gaten houden, ooit kom ik je weer opzoeken..
Ik ben trots op je!
Rest in Peace, 06-07-2006