Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Juco schreef:Voor sommige beslissingen moet je bijna een held zijn om deze te kunnen maken. Om een paard een eerlijke kans te geven en zijn welzijn niet uit oog te verliezen. Als je zoveel van hem houdt, maar weet dat het niet gaat en niet beter zal worden. Als het moeilijk is om hem te laten gaan, en als doorgaan geen verbetering oplevert...
Als er door allerlei problemen, steeds meer problemen zullen ontstaan...
Dan de juiste keuze kunnen en durven maken dát is een bijzonder grootte liefde voor het paard. Sommigen laten hun paard leven omdat ze hem niet kunnen missen. Soms moet je je eigenbelang even opzij zetten.
Dit paard is blij met alle kansen die het gehad heeft, heeft genoten van alles wat beter was dan voorheen. Dit paard heeft 2 uitersten ontmoet: heel slecht maar ook heel goed.
Als zo'n paard zonder wrok kan leven, dan kan hij zeker sterven met dankbaarheid voor de keuze.
Volgens mij was het zo'n paard dat het leven nam zoals het was...
En de dood bracht hem rust en pijnvrij zijn...
jacimatho schreef:Het wel of niet maken van de juiste keuze....ik twijfel daar nog altijd over.
Hij had er geen last van, hij accepteerde de pijn en had het uitermate naar z'n zin.
Als dan het inslapen zelf uitermate dramatisch verloopt en een dier twee uur vecht tegen zijn dood, en je keer op keer moet beslissen of er bijgespoten moet worden....
Hij vertrouwde mij volledig, als je er dan naast staat en hem dwingt......
Maar goed, gedane zaken nemen geen keer en als ik nu de foto's weer bekijk van zijn achterhand denk ik...tja, dat was nooit goed gekomen.
Soms neem je dan een besluit voor een dier.