Geplaatst Hieronder in het kort zijn verhaal.....
Onderaan het verhaal vindt je een link naar een diashow.
Kyran is geboren in een hok van 2 bij 2 meter en 1.50 meter hoog.
Hier heeft hij gestaan totdat de Dierenbescherming werd getipt....5 jaar later.
Zijn moeder is ergens in die 5 jaar overleden, hij stond helemaal alleen in het donkere kleine hok.
Elders op het erf waren nog een aantal van deze hokken, de dieren die daarin werden aangetroffen waren al dood of zijn ter plekke ingeslapen.
Uitmesten werd niet gedaan....hopen stront en urine hebben het hok nog kleiner gemaakt.
Op maandbasis kreeg hij ongeveer een kilo maismeel en wat beschimmelde kuil.
Zo onvoorstelbaar mager, zo uitgeteerd...het is een wonder dat hij nog leefde.
5 Jaar heeft hij het daglicht niet gezien, toen ze hem eruit haalden viel hij flauw van angst voor de ruimte.
Ondanks dat mensen hem dit hebben aangedaan was hij blij je te zien en vol vertrouwen in alles wat we doen.
Zijn hoeven zijn nooit bekapt, ze staan in een afschuwelijke krul omhoog en hij kan amper lopen, helemaal verkrampt.
Hij is de trailer ingedragen, heeft een aantal dagen op een stal gestaan, de eerste noodzakelijke behandelingen gekregen en is daarna bij ons gebracht.
De eerste weken kon hij maar weinig staan en lag hij voornamelijk.
Waarom dan toch doorgaan zul je denken...
Wel, Kyran was zo bijzonder, zo vol vechtlust....zo...zo....
Moeilijk in woorden te vatten, maar het was een allesoverheersend verlangen dit dier op z'n minst een kans te geven op een leven buiten die hel die hij 5 jaar heeft doorstaan.
Die overleving moest ergens toe dienen.
Paardentaal kende hij niet, hij had altijd alleen gestaan zonder voorbeeld.
Toen het moment kwam dat het zover was dat hij in de groep mocht was het dus een heel leerproces.
Echter, zo fanatiek als mijn dieren normaal gesproken zijn...zo gentle waren ze met hem.
Kyran werd volledig opgenomen in en beschermd door de groep.
Hij veulenbekte naar iedereen en deed zo'n beetje alles verkeerd wat een volwassen hengst verkeerd kan doen...maar dat maakte niks uit, hij had z'n plekje.
Na een jaar bleken de correcties dmv bekappen toch niet goed aan te slaan.
We hebben een smid geconsulteerd die verbonden is aan de Universiteit te Utrecht en daar kwam uit naar voren na rontgenologisch onderzoek dat de beenderen en pezen van de achterbenen te erg waren vergroeid.
Hij zou nooit een normale beenstand kunnen krijgen zonder pijn.
Toen heb ik besloten om hem in te laten slapen.
Mijn voorwaarde voordat ik hieraan begon was dat hij op een dag een paardwaardig leven zou moeten kunnen leiden zonder teveel pijn.
Zo triest, hij was van zover gekomen, zoveel overwonnen.....
Toen de dag daar was en de DA op de stoep stond liep hij braaf mee.
Maar daarna liet hij zien uit wat voor hout hij gesneden was en hoe hij de 5 jaar hel heeft overleefd.
Het inslapen was een verschrikkelijke strijd, de da heeft uiteindelijk meerdere malen doses moeten toedienen die 3 belgen nog onderuit zouden halen.
Toen nog hebben we hem neer moeten leggen met touwen...
Het was afschuwelijk en staat voor altijd op mijn netvlies gebrand....toen voelde ik me een absolute verrader...
Hij had die pijn er wel voor over, hij was veel erger gewend.
Ik mis hem, hij was ontzettend bijzonder.
Ik koester de kuilen die hij heeft gegraven in mijn weide om comfortabel te kunnen liggen.
Sommige dieren hebben dat extraatje...een soort spirit...
In ieder geval altijd bijzonder voor mij en een inspiratie als het even tegenzit.
Hieronder de link naar een diashow vanaf het moment dat hij uit het hok werd gehaald tot aan een week voor zijn dood.
Er zitten foto's bij die schokkend kunnen zijn, in de trant van extreme verwaarlozing.
Als je een foto beter wilt bekijken kun je erop klikken, dan opent deze in een nieuw venster.
http://img88.imageshack.us/slideshow/player.php?id=img88%2F6193%2F1143535059o41.smil
nog een jaartje in de weide heeft gestaan.
Hoe kunnen mensen zo'n diertje dat aan doen.. verschrikkelijk 
