Bokt.nl

daffodil schreef:

Ik vind het juist moedig dat je overweegt je paard in te laten slapen omdat het simpelweg genoeg is. Er zijn zoveel mensen die maar vinden dat elk dier tot in het oneindige door moet blijven gaan.

Volg je gevoel en dat zegt eigenlijk al genoeg. Ik kreeg zelfs kritiek bij mijn 23 jarige die een topleven gehad heeft en waarvan ik echt honderd procent zeker wist dat het genoeg was. Neem je tijd om afscheid te nemen, die luxe heb je dus maak daar gebruik van en kies een mooi moment uit.

Voor wat betreft het vallen, dat kan mee maar ook tegenvallen. Doe je het bij jou op stal of in de kliniek? In de kliniek maken ze gebruik van een beweegbare wand waarbij je paard gecontroleerd door de benen gaat. DAt kan uiteraard bij jou op stal niet en dan heb je geen invloed. Als het goed is zakken ze naar de grond, sommigen vallen en ik heb er ooit eentje meegemaakt die bleef staan. Probeer als je het op stal doet een ondergrond uit te kiezen die zo zacht mogelijk is.

Ik wens je heel veel sterkte toe en vind je besluit echt heel dapper!

Eva1975 schreef:

Als ik het zo lees heb je voor jezelf de keus al gemaakt van laten gaan.. Ik heb in april afscheid genomen van mijn oude dame.
Zo oud was ze eigenlijk nog niet maar 22 en diverse keren bevangen gestaan en artrose aan de voorbenen.

De bedoeling was in september voor dat het koud zou worden haar te laten gaan maar opeens was het genoeg. Die dag de veearts gebeld voor een afspraak net na het weekend. Ik had dus nog geen mooie foto's van ons samen dat gelukkig nog wel snel kunnen regelen en daarna haar nog veel grasjes laten eten aan de hand en schandelijk verwend met eten en op pijnstillers gezet.

De dag van het inslapen heb ik haar nog gras laten eten en hebben de anderen op stal haar vol gestopt met allemaal lekkere dingen.( was de lieveling op stal).

Samen met haar naar de plek gewandeld waar het moest gebeuren en daar stonden ook nog grasjes... De veearts kwam met zijn spullen en madam gaf nog een hele harde hinnik naar de rest van de paarden op stal en daarna stond ze heel ontspannen te wachten op wat kwam. Ze ging helaas niet zelf liggen maar de veearts heeft haar na de narcose voorzichtig neer gelegd en daarna ging het super snel.

Heb er nu nog steeds heel veel verdriet van maar ik weet dat het goed is.. Mijn tip luister naar je gevoel en als dat zegt het is tijd dan is het tijd ook al is je hart er nog niet klaar voor.

Ymor schreef:

Annebeth95 schreef:

En nou komt het lastige, het is natuurlijk aan mij om te beslissen wanneer ze mag gaan. Maar hoe beslis je dat? En hoe kan ik haar het gevoel geven dat ik het verschrikkelijk vind, maar het goed is zo? Hoe weet ik zeker dat ik in deze weken (of maand(en)?) nog doe wat ik met haar wil doen en niet over een jaar denk 'had ik maar'...

Ik probeer vooral van haar te genieten en bij haar te zijn, maar ik merk dat ik breek als ik aan het moment van inslapen denk. Ik wil haar eigenlijk niet zien vallen, maar vindt ook dat ik het tegenover haar niet kan maken om haar alleen te laten. Heeft iemand hier ervaring mee?

Wat moeilijk maar eerlijk van je om hier over na te denken! Ik heb het inslapen nu een aantal keer mee gemaakt en het was bij mij helemaal niet naar. Toen ik zelf de tijd had om afscheid te nemen heb ik op een gegeven moment een datum geprikt in de toekomst, heb toen zelf gekozen voor de eerste week na de zomervakantie omdat ik haar de winter niet meer aan wilde doen. In de zomer gaan dingen toch altijd makkelijker dan in de winter.

Ik vind het zelf altijd belangrijk om er bij te zijn als je dier inslaapt omdat je er toch al die jaren voor gezorgd hebt. Dingen als een afdruk of sieraad oid kan ik je niet mee helpen.

Heel veel sterkte de komende tijd!

mystery1980 schreef:

misschien een optie om naar een goede kliniek te gaan en de slijtage te checken/bevestigen. Mocht het zo zijn kun je daar ook laten inslapen en anders kan hij altijd weer terug naar huis.
Zoiezo moeilijke situatie, sterkte voor jou en je paard!

Fly_high schreef:

Suliko schreef:

Uiteindelijk houd het op en een paard dat door (aanwijsbare) lichamelijke problemen niet meer kan slapen, vind ik wel een legitieme reden om het dier te laten gaan.

Dit inderdaad, niet kunnen/durven liggen door pijn is zeker een geldige reden om het paard uit zijn lijden te verlossen.

Al zou ik eerst voor degelijk kreupelheidsonderzoek gaan, allerlei readings zijn volkomen onzin en "slijtage door ouderdom" klinkt ook vrij onwaarschijnlijk voor een paard dat pas 16 is.

hahahatsjoe schreef:

Mijn Rhea had artrose, liep licht kreupel en heeft het met duivelsklauw nog zeker 4 jaar volgehouden. Toen ik zag dat ze niet meer kon vluchten toen er paarden aan kwamen denderen ging ik nadenken. Ben een week later 's ochtends heen gegaan toen ze van stal kwam nou toen liep ze echt heel slecht. Het jaar daarvoor ging ik even op haar zitten voor de foto, toen al voelde haar lijf wringerig aan. Ze was nog helder, at goed, keek goed uit haar ogen, maar mijn gevoel was niet goed. De dierenarts die kwam zei gelijk dit kan niet meer, je doet er goed aan. En nog sprong mijn gevoel alle kanten uit want je wilt niet zomaar een dier dood laten maken als ze nog verder willen. Ze was binnen no time verdoofd, de dierenarts hielp haar te gaan liggen. Bij de 2e spuit was ze zo weg, ze heeft geen moment van onrust gehad. Ja toen de meiden van stal haar alleen hadden gezet. Maar toen ze in een apart stukje bak werd gezet met eten proestte ze en was ze weer rustig. Ze stond op pensioen in het paardenrusthuis in Nieuw Schoonebeek. Kan maar een ding zeggen: luister naar je hart. Als je alles hebt gedaan en er is niets meer mogelijk weet je het. En wat mensen hier zeggen over een reading, ik geloof er in. Rhea is in 2007 geopereerd in Emmeloord. Zou haar de week nadat ze thuis kwam naar de fysio doen om het haar wat gemakkelijker te maken. Kwam stokkreupel van de trailer af dus met vliegende vaandels weer naar Emmeloord. Niemand wist wat het was. Ten einde raad Praktijk Parcival gebeld. Zij vertelde dingen over mij die ze niet kon weten maar vertelde ook waar de pijn zat, met een tekening. Dus ik denk wat doe ik nu, maar kon me niet schelen, dan denken ze maar dat ik gek ben, dus tegen Krijn van Muiswinkel, een van de artsen van Emmeloord gezegd wat de mevrouw had gezegd. Dus ik denk nou krijgen we het, maar hij zei, o die mevrouw kennen we wel, hebben we wel vaker mee gewerkt en ze heeft altijd gelijk. Samen met je paard weet je zelf het wat het beste is.

Sabri schreef:

Hoewel ik niks heb tegen readingen denk ik dat je dat niet moet gaan gebruiken voor medische info. Sterker nog, zoiets mag ook niet bij mensen want je bent geen medicus!
Daarvoor zijn dierenartsen niet voor niks jarenlang in opgeleid!
Het punt van readingen is vaak dat het totaal niet objectief te controleren valt. Misschien was degene die aan readen was zelf wel moe!
En om dan dit als referentiekader te gebruiken?

Kijk als jij je paard naar de slager wilt doen omdat je er zelf moe van wordt en zo draver niet meer te verkopen valt is aan jou.

Maar hou alsjeblieft op mbt dat hij 'moe' zou zijn.
En ook nog eens 'in leven voor jou' wil blijven. Vreselijk! Hou op zeg!!

Haal er twee onafhankelijke dierenartsen bij, laat bloed trekken, foto's maken en als blijkt dat het dier 'op' is en continue pijn heeft wat niet meer te herstellen dan kun je inderdaad na gaan denken over hem te laten gaan.

Het is alsof je doet dat 16 zoiets is als 26???
Ik dacht echt een oud dun moe paard te zien en dan zet je er foto's bij van een krachtig paard. Die genoeg energie en misschien wel wat te hoog in zijn energie is voor jou en misschien ben jij zelf daar 'moe' van. Als ik naar jou kijk 'zie' ik een enigzins onzeker meer zorgzaam persoon die beinvloedbaar is, en in die zin moeite heeft zelf beslissingen te nemen. Mogelijk is er een 'kind' / een ander plan in het spel waardoor het paard moet wijken, waar het paard debet aan is. Ik zie ook dat het paard een sterke leider nodig heeft en daar lijkt het bij jou net aan kracht te ontbreken.
Dat is mijn reading. Ik ben namelijk ook iemand die paranormaal begaafd is, readingen doet en dit is mijn indruk van de foto's!
Bij mij hoef je er geen x bedrag voor te betalen, ben benieuwd hoeveel je voor die zgn reading betaald hebt..
En het is mijn indruk, op basis van mijn gevoel bij de foto's, dat absoluut niet klopt dat het paard moe is!
Volgens mij hoef je daar niet eens paranormaal te zijn om te zien dat dit niet om een ziek moe paard gaat!

moretje schreef:

Volg je gevoel TS, jij kent je paardje het beste. Moedig besluit, ik wil je veel sterkte wensen en geniet lekker nog komende tijd van je maatje. Prachtige foto's.

Morganlefay schreef:

Lief dat je naar je paard luistert en ook de moeite hebt genomen om een sensibel iemand er naar te laten kijken.
Als je er voor open staat kan een paard je heel veel vertellen hoe het zich voelt.
Paard is heel duidelijk het is genoeg.
Paarden leven in het heden en kunnen niet in de toekomst plannen.
Oud zijn heeft geen leeftijd en dit paard laat los van zijn leeftijd zien dat het genoeg is.
En inderdaad een zorgzame eigenaar. O ja je eerste gevoel is altijd het beste.

smurffie schreef:

Ts ik vind het vervelend dat je je moet verantwoorden waarom je deze keuze wil maken.
Volgens mij is het paard van de ts niet fit meer en heeft de reading dat voor haar bevestigd voor hoeveel dat waard is.

Als de dierenarts je in deze keuze steunt is dat prima.

Ik kwakkel al een tijdje tegen deze keuze aan bij mijn ruin. Daarvan weet ik dat hij spondylose heeft over meerdere ruggenwervels. Dierenarts gaf 2 jaar geleden aan dat hij nog prima in de weide kon tot ik het idee kreeg dat hij pijn heeft.
Langzaam krijg ik dat meer, zijn plekje op top van de kudde is weg, hij blijft lastig op gewicht en is niet meer die speelse ruin die hij was. Het zijn kleine dingen die je normaal gewoon op een ouder paard zou schuiven.
Ik heb van de winter gezegd dat dit zijn laatste zomer wordt omdat hij met warm weer zich beter voelt. Nu het najaar voor mijn gevoel dichtbij komt ben ik aan het denken wanneer en de regel dingen uitzoeken doen echt zeer.

Ts het klinkt alsof je deze keuze maakt uit de liefde voor je dier. Als er duidelijk steeds meer blessures komen en je ziet dat je maatje achteruit gaat is het helemaal niet gek dat je hieraan denkt.

Dingen voor mij om overna te denken is welke dierenarts vraag ik ( degene die de diagnose gesteld heeft loopt 1 iemand op de kliniek die ik absoluut niet wil, de kliniek hier dichtbij heeft de diagnose niet gesteld, de dierenarts die ik er het liefste bij heb slaapt volgens mij geen paarden in ( alleen basis dingen).
Daarnaast is bij ons een paar jaar terug een paard ingeslapen en individueel opgehaald, dat vond ik iedere euro waard: niet langs de weg hoeven leggen en ze gaan in een trailer op een plank weg ipv in de rendac met dat beeld erbij.
Erna.. ik hoef echt zijn as niet, maar vernietigen voelt zo naar ( niet dat je dat ziet.. maar het idee..).
Ik wil een goed stuk staart, verder nog een mooie foto wat ik aan een vriendin ga vragen die dat zeker wil doen voor me.
Wellicht zijn dat ook de dingen voor jou om overna te denken.

Spoiler:
stiekem hoop ik wel eens dat hij een dag gewoon dood in stal ligt, ik weet dat zijn hart en longen niet geweldig zijn. Hoe egoistisch ook zou het zo'n opluchting zijn de keuze niet zelf te hoeven maken.

Citaat:

Nee, dat hoeft de TS helemaal niet te doen. Alsof jij, of iemand hier op bokt, vanaf een foto kan bepalen dat je paard moet worden ingeslapen? Dat is slechts een momentopname.

TS, sterkte met deze beslissing. Vervelend dat ze zo aan het kwakkelen is, en 'op' lijkt van de problemen die spelen. Dat mensen zeggen dat het 'onzin' is dat een 16 jarige al dusdanige slijtage kan hebben... Ik ken verhalen van 4 jarige die dusdanig kapot zijn door de artrose dat die zijn ingeslapen omdat het gewoon niet meer ging. Leeftijd zegt niets. De ene wordt fluitend 26, de andere is met 2 al kapot...

Een paard dat door pijn en lichamelijke problemen niet meer durft te liggen, vind ik een legitime reden om in te slapen. Zeker als hier ook gewoon al vaker een DA bij is geweest om het dier te onderzoeken / op de rit proberen te krijgen. Ik weet niet of ik in readers geloof en zou daar ook niet zo'n heftige beslissing op laten hangen, echter krijg ik het idee dat je ergens ook al het idee had dat het nare moment er aan lijkt te komen, en dat de reader dit gevoel slechts alleen heeft bevestigd...

Overleg met je DA of een andere kliniek wat zij van de situatie vinden en wat de mogelijkheden zouden zijn. Met een medisch advies kan je wellicht beter inschatten of en wanneer het klaar is, ook om zo een weloverwogen keuze te kunnen maken, waar je meer achterstaat en minder een schuldgevoel kan geven.

Overigens denk ik dat je een dier niet snel 'te vroeg' kan laten inslapen. Eerder wel 'te laat'.

Sterkte met deze overweging