Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-06 00:29

hersenbloeding

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-06 00:29

sorry mod's als dit verkeerd staat, maar moet gewoon even me verhaal kwijt. gewoon dat mensen misschien snappen wat er is gebeurt en niet gelijk zitten na 3 maanden van: ga je niet al aan t werk???
het is een lang verhaal ik weet het.

Het leven is soms net een soap.

06-06-2006 is het allemaal gebeurt, eigenlijk hoop je dat straks iemand roept: “cut”.
06-06-2006 begon als een uitdagende ochtend, met veel plezier in t verschiet.
Marijke ging trouwen, Kaya en ik gingen vroeg in de ochtend mee naar de kapper.
Het was heel gezellig en Marijke haar kapsel werd steeds mooier. Het was inmiddels al bijna 9 uur dus we moesten opschieten, Marijke ging om 10 uur trouwen. Kaya en ik haar afgezet bij het huis waar ze zou opgehaald worden door d’r aanstaande.
Kaya en ik moesten ook opschieten, nog even langs vomar broodje halen en dan snel naar Kaya haar huis, omkleden en wachten op Anne, dan snel naar het stadshuis.
Toen we voor vomar stonden en de auto weer instapten leek het net alsof ik me nek verdraaide. Bij Kaya thuis aangekomen stond Anne al op ons te wachten. Ik heb toen even gauw 2 paracetamol ingenomen, want kreeg nu ook hoofdpijn erbij, en 2 broodjes gegeten, verder klaargemaakt, en op naar het stadshuis. Daar stond Marina, een ander collegaatje, ook te wachten. Even lekker gekletst met Marina, ondertussen werd mijn hoofdpijn van kwaad tot erger. Ook tegen Kaya, Anne, Marina gezegd dat ik dacht dat dit mijn eerste migraine aanval was. Zonlicht kon ik niet verdragen, hoofdpijn aan 1 kant, en ik wou dat iedereen stil was.
Ondertussen was het bruidspaar al gearriveerd en liepen we met zijn allen de trouwzaal in. Wij gingen achterin zitten, verder weet ik nog dat het bruidspaar binnenkwam en dat ik zei tegen Kaya van, laat mij even 5 min me ogen dicht doen, dan gaat me hoofdpijn wel over. Op dat moment wou Marina mij nog een ibobrufen geven, maar ik kon geen pilletje innemen zonder water, en we hadden op dat moment ook geen water, dus heb die niet ingenomen.
Vanaf het moment dat ik bij Kaya op schoot ging liggen en mijn ogen dicht deed weet ik niets meer, tot ik in het ziekenhuis een aantal dagen later echt “wakker”werd.
Ik heb Marijke dus niet zien trouwen. Omdat ik me steeds misselijker voelde enz. hebben ze op het stadshuis een taxi voor mij gebeld, die mij naar Kaya haar huis heeft gebracht. Kaya heeft in mijn portemonnee gekeken of ik nog genoeg geld had voor een taxi, omdat ik heel de weg kwijt was, heeft ze met de taxichauffeur afgesproken dat als ik het niet kon pakken het geld, dat hij het kon pakken uit mijn portemonnee. Ook moest hij mij naar binnen op de bank leggen, gelukkig heeft hij niet meer geld gepakt dan nodig was.
Bij Kaya thuis heb ik alles onder lopen kosten. Toen Kaya en Anne terugkwamen van de bruiloft, was ik inmiddels al bezig met al mijn gal eruit te spugen. Ondertussen werd me moeder gebeld, en had ik een kotsbakkie gekregen, Anne was nog zo lief om mijn haren vast te houden. Mijn moeder heeft me die nacht elke 2 uur wakker gemaakt, telkens had ik t erover dat ik naar Marijke haar bruiloft moest. aangezien mijn moeder de volgende ochtend moest werken, heeft ze vroeg in de ochtend de huisarts gebeld en een afspraak om 10 uur gemaakt, lukte het niet om te komen moesten we nog een keer bellen, me vader belde me moeder dat het niet ging lukken, omdat zodra ik stond ik alles uit me lijf spuugde. De arts vertrouwde het niet, dacht aan een hersenvliesontsteking. en binnen een kwartier stond hij voor me deur. Toen hij mij onderzocht had, besloot hij een ambulance te regelen zodat ik onder de CT-scan kon. De ambulancebroeders er waren hebben ze me met moeite naar beneden gekregen, zodra ik gewicht op mijn voeten zette zakte ik in elkaar. Ondertussen was mijn moeder al gebeld , die was onderweg.
Bij het E.G. (ziekenhuis) aangekomen, ben ik gelijk onder de CT-scan gegaan, daar werden heel veel dingen duidelijk.
Ik had een hevige hersenbloeding, in de rechter hersenhelft. In het E.G. hadden ze niet de kennis en het apparatuur om mij te helpen, dus werd doorgestuurd naar een academisch ziekenhuis.
In het L.U.M.C in leiden hadden ze plek voor me. Daar ben ik na een paar dagen geopereerd.
Door de bloeding maakte ik extra hersenvocht aan, wat mijn hersenen niet opnamen, en ik grote drukverhoging in mijn hoofd kreeg.
Er werd een buitenwaartse drain geplaatst. Zoals me vader zei: je had geen biertap, maar een ‘rosé’tap (hersenvocht is dezelfde kleur als rosé).
De eerste echte herinnering die ik weer heb is dat ik wakker werd op de uitslaapkamer. Er werd namelijk omgeroepen dat ze overgingen op de noodstroomvoorziening, en dat alle belangrijke apparatuur overgezet moesten worden. Ik keek gelijk wat ik allemaal aan me had hangen, een raar roze zakje, dat vanuit me hoofd kwam, zag er niet belangrijk uit. Een infuus, bloeddrukmeter en ik had van die plakker op me borst. Voor mijn gevoel had ik geen apparaten om me heen staan die me in leven hielden, dus ik ging weer verder slapen.
Om de 5 min werd wel gezegd wat ik had, waar ik was , wat er allemaal gebeurde, maar na 5 min was ik dat allemaal weer vergeten. De eerste herinnering die daarop volgde, was dat Kaya op visite kwam. Ik was zo blij dat zij er was, dat ik lekker heb lopen janken. Er waren alleen maar oude mensen om me heen. Later hoorde ik dat René , haar vriend, ook mee was.
Volgens mij na 5 min dat ze er was, sliep ik alweer.
Voor de verpleging was het elke dag weer een gevecht om mij te laten eten en mijn pillen in te nemen. Ik leefde voor mijn gevoel immers nog steeds op 06-06-2006, toen had ik al gegeten en had al pilletjes ingenomen.
Later die week kreeg ik koorts en dachten de artsen en verpleging dat ik hersenvliesontsteking aan het ontwikkelen was. Vanaf dat moment kreeg ik elke avond om 10 uur antibiotica. Wat ze via me drain, over me hersenen spoten. Ze haalden met een spuit een grote hoeveelheid hersenvocht eruit, en spoten diezelfde hoeveelheid aan ijskoude antibiotica er weer in.
Dit voelde ik over mijn hersenen heen druppelen en zo me rug in. En dan nog porberen stil te liggen. Na een paar dagen bleek dat ik geen hersenvliesontsteking had, en mocht die antibiotica stoppen.
Vlak daarna werd me drain operatief binnenwaarts gebracht. Hij loopt nu van me hoofd, langs me oor, naar me buik toe, het vocht is lichaamseigen, dus het word gewoon opgenomen.
Vlak daarna mocht ik ook van de Neuro Medium Care af. Ik ging naar een kamertje wat ik samen met een nogal luidruchtige vrouw deelde.
Die week daarna mocht ik eindelijk in Haarlem verder revalideren. Dichter bij huis, heerlijk.
In het E.G. werden ook me hechtingen eruit gehaald, wat overigens een ***gevoel is.
Ook kreeg ik mijn eetlust weer terug en met de fysiotherapeut oefenden we elke dag iets.
Ik heb 2 weken in het E.G. gelegen, daarna mocht ik naar huis. Gelukkig is er een fysio-praktijk aan de overkant. Stukje bij beetje gaat het steeds beter met me, geestelijk voel ik me zeg 80% maar lichamelijk nog niet zo, maar dit heeft tijd nodig.

oja ook nog wel handig om te zeggen, ookal was het een hevige bloeding, het heeft aan de goede kant gebloedt, alles werkt nog, behalve die ene week geheugen.