Zit nu nog op mijn werk en voel me echt weer naadje. Weer heel gestresst en vreselijk moe. Zie er nu tegenop om in de auto te stappen, omdat ik bang ben weer een paniek aanval te krijgen. Heb niemand om tegen aan te praten hierover, voor zover dat al zou helpen, zucht, vandaar dat ik het hier maar even op schrijf.
Even alle moed bijeen proberen te rapen...
Trouwens, sinds ik minder dagen heb gewerkt, heb ik nog de overige overuren gemaakt. Want de dagen dat je dan wel werkt, blijf je zoals gewoonlijk toch vaak weer langer. Dat is de ellende als je in zo'n klein team werkt en waar het een beetje ieder voor zich, god voor ons allen is.