Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-10-06 12:53

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-10-06 12:53

Dat probleem heb ik een tijdje gehad, inmiddels lukt het wel weer redelijk, op een aantal terugvallen na.

**Geplaatst**: 04-10-06 14:19

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 04-10-06 14:19

terug vallen blijf je de eerste periode wel houden maar langzaam aan word het beter en beter en voel je je weer lekker goed

**Geplaatst**: 04-10-06 17:19

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 04-10-06 17:19

Ik was vandaag weer ontzettend moe... ik had voldoende geslapen, maar toen ik eenmaal bij drama zat, kon ik wel slapen. Uiteindelijk kreeg ik perongeluk een kopstoot met een klasgenoot, en dat ging zo hard, dat mijn slaap er even van schrok. Ik was daarna een stuk wakkerder. Maar toch voel ik me nog steeds moe.

Ik denk dat ik vandaag direct na jensen ga pitten, zo vroeg mogelijk.. kijken waar het nou aan ligt en anders maar eens naar de dokter...

**Geplaatst**: 05-10-06 10:01

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 10:01

Ik ben eind juli voor de tweede maal in mijn leven overspannen geraakt. De eerste keer was zo’n elf jaar geleden, maar toen was ik er ook nog een stuk depressiever bij. Sinds deze week werk ik nu weer vier dagen. In het begin heb ik thuis gezeten, nadat ik een behoorlijk erge paniekaanval in de auto had gehad. Was daarna behoorlijk bang dat ik dat weer in de auto zou krijgen. Dat is daarna ook nog een maal gebeurd. Ik ben altijd vrij snel gestresst, maar dat was als kind al, vermoedelijk deels erfelijke aanval en deels mijn opvoeding. In ieder geval liep ik de afgelopen vijf jaar al vaak rond met hartkloppingen, pijn op mijn borst, vermoeidheid, rugpijn die uit straalde naar mijn heupen, niet altijd goed slapen, piekeren, piekeren, me overal druk over maken, dus veel stress. En ik raakte er maar niet uit, ook tijdens vakanties niet, dan raakte ik ook weer in de stress van dingen. En vakanties zijn altijd te kort om echt te herstellen. Kon de dingen allemaal niet meer aan, het was ook allemaal steeds veel. Je fulltime baan waar een hoop op je wordt gelegd en ook op je collega’s die hun frustraties op jou af gaan reageren, moeilijk een vrije dag kunnen krijgen op het werk, omdat we met een klein team zijn, verhuizen, twee huizen uitgeruimd om te gaan samen wonen in een ander huis, de zorg voor mijn paarden, mijn vriend die lange tijd steeds problemen had op zijn werk en daarvan veel in de stress was, etc., etc, teveel om op te noemen. En je zit eigenlijk steeds in een neerwaartse spiraal en probeert naast je werk zo weinig mogelijk te doen, maar als je al in de stress zit, is ieder dingetje weer voldoende om nog verder in de stress te schieten. En dus rustige avonden en rustige weekenden helpen je ook niet meer. En dan krijg je nog te maken met schuld gevoelens, fouten die je gaat maken door concentratie verlies, je overal verantwoordelijk voor voelen, net een jongleur die probeert steeds een hoop ballen in de lucht te houden, maar er steeds meer laat vallen. En dan komen die schuld gevoelens tegenover je omgeving, omdat je steeds meer steekjes laat vallen en je door oververmoeidheid tot steeds minder in staat bent. En door dergelijke gevoelens wordt je stress dan nog weer groter.
Maar gelukkig gaat het nu beter met me. Wil er nu echt alles aan doen om te voorkomen dat het weer gebeurt, maar dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Je hebt situaties om je heen niet altijd in de hand en je eigen manier van denken en reageren ook niet altijd. Ben in ieder geval blij dat ik sinds kort niet meer die pijn scheuten op mijn borst voel bij ieder beetje spanning. Mijn spieren zijn blijkbaar toch eindelijk uit hun kramp geraakt. Ik hoop nooit meer een paniekaanval te krijgen, want dat is echt niet fijn, zeker in de auto niet. Ik ben nu een aantal malen bij een psychologe geweest, ze is me helemaal in kaart aan het brengen. Mijn reacties op dingen, hoeveel stress ik waarvan krijg, mijn familie en familierelaties, jeugd etc. Als ik helemaal in kaart ben gebracht, ga ik cognitieve gedragstherapie krijgen om anders om te leren gaan met situaties. Om mijn denkpatronen en daarmee reacties te veranderen. Hopelijk ga ik daar veel aan hebben en zal mijn stress daarmee afnemen. Op deze website staat meer informatie: http://www.ccgt.nl/
En hier ook over burnout: http://www.allesoverburnout.nl/index.php?id=4
http://www.burnin.nl/?id=div_art http://www.psycholoog-amsterdam.com/Is% ... klaren.htm

**Geplaatst**: 05-10-06 10:47

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 10:47

Himyar, herken me heel erg in jouw verhaal, ben nu 1 1/2 week thuis van m'n werk, wat overigens niet de oorzaak is, kom erachter dat ik al zo lang m'n eigen gevoel genegeerd heb en alleen maar bezig ben geweest te voldoen aan de verwachtingen van anderen, mijn psychologe helpt me hier erg bij. Hoop wel niet te lang thuis te hoeven blijven omdat ik me altijd prettig heb gevoeld op 't werk maar vooral aan 't einde wat jij beschrijft over 't gevoel in je eigen leven de touwtjes niet meer in handen te hebben, dat was voor mij de druppel.

**Geplaatst**: 05-10-06 10:57

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 10:57

Ik ben eerder overspannen geweest, toen was ik 19. De laatste tijd voel ik me weer zo als toen in die "aanlooptijd". Een van de redenen is o.a. mijn moeder die begin dit jaar plots werd opgenomen ivm een hartaanval en ze hebben toen een stent geplaatst in een kransslagader. Nu zit er nog een ader rond het hart verstopt maar daar kunnen ze nu nog niets aan doen. Ze zit nu nog steeds in de lappenmand, en dat baart me veel zorgen.
Ik heb me nu ook een paar dagen ziek gemeld. Ik ben eigenlijk wel goed te pas, maar ik trek het allemaal even niet meer. Begin volgende week weer met werken, voel me nu al weer iets rustiger dan begin deze week. Ben zo bezig met anderen dat ik aan mezelf niet meer toe kom :S

**Geplaatst**: 05-10-06 12:50

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 12:50

Als je overspannen bent, of een burnout hebt: informeer jezelf!!

Er gaat zooooo veel onzin rond over deze gemoedtoestanden, zelfs veel huisartsen weten echt niet waar ze het over hebben. Vaak parkeren ze je 'in de wei" om een paar weken tot rust te komen, maar dat is zeker niet bevorderend.

Ga boeken lezen over deze fenomenen en je komt er achter dat het toch vaak een bepaald slag mensen zijn die overspannen worden of een burnout krijgen. Vaak mensen die een groot verantwoordelijkheids gevoel hebben en zichzelf helemaal wegcijferen. Natuurlijk voel je je dan mega schuldig als je thuis zit!

Ook is het goed om het proces nu al te kunnen doorzien. Mijn man had op een gegeven moment een periode waarin hij ontzettend agressief was tegen collega's op het werk (toen hij eenmaal terug was). Zo is hij helemaal niet en hij zat daar heel erg mee. Tot hij een boek last waarin het proces van begin tot eind in beschreven stond en bleek dat dit er helemaal bij hoorde.

Dringend advies: de statistieken wijzen uit dat als je langer dan 6 weken thuis zit, nog maar 50 procent van deze mensen succesvol reintegreert. Wacht je nog langer, dan is de kans dat je op langere termijn toch weer problemen krijgt nog veel groter...

**Geplaatst**: 05-10-06 13:55

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 13:55

Inderdaad, toen ik een aantal weken thuis was geweest en toen moest beginnen met drie ochtenden te werken, zag ik daar erg tegenop. Juist door mijn verantwoordelijkheids gevoel, gebrek aan assertiviteit, schaamte voor mijn overspannenheid en schuld gevoel tegenover mijn collega's. Allemaal van die complexe gevoelens. En juist doordat je altijd zoveel moeite hebt met een weg te vinden tussen wat je eigen behoeftes zijn en wat die van anderen, tussen jouw verantwoordelijkheden en die van anderen, tussen wat je eigen problemen zijn en die van anderen, ben je continu uit balans en wordt dat steeds erger.
Ik heb nu zelf aangedrongen op begeleiding, probeer al jaren mezelf te veranderen en voor een deel is dat ook gelukt. Maar toen de arbo arts zei dat ze dacht dat ik hier zelf wel weer uit zou komen met genoeg rust, heb ik gezegd dat ik hulp wil om te voorkomen dat dit weer gebeurt. Ik weet dat het in mijn aard zit om weer terug te vallen en dat ik niet in staat ben mezelf voldoende te veranderen. Zodat ik stabieler en zelfverzekerder ben en dit me niet weer zal gebeuren. Dat ik leer luchtiger in het leven te staan en beter met dingen om te gaan.
Ook situaties waarin je machteloos bent om iets te doen, omdat er zo een, twee, drie niets aan te veranderen valt, kunnen een hoop stress en frustraties op leveren. Inderdaad, zoals bijvoorbeeld ziekte van jezelf of mensen/dieren in je omgeving.
Toen ik een paniekaanval kreeg, wist ik niet wat me overkwam of hoe zoiets heette. Ben veel op internet gaan lezen en dat heeft mijn kennis flink vergroot.

Hier nog wat info:
http://www.overspannen.nl/content/burn-out/risico.asp
Wie loopt er risico op burn-out

Hardwerkende, loyale werknemers en ondernemers lopen risico op burn-out. Ook werkende moeders die werk en zorg combineren krijgen er vaker dan gemiddeld mee te maken. Mensen die perfectionistisch zijn, het werk graag goed doen, niet te beroerd zijn om eens extra aan te pakken en mensen die niet snel nee zeggen. Ook de werkomgeving is hierop van invloed. Zo komt burn-out vaker voor binnen - bijvoorbeeld - het onderwijs. Burn-out valt dan ook wel onder de beroepsziekten.

Zowel voor de patiënt zelf als voor de omgeving, is het vaak niet goed te begrijpen dat juist de hardwerkende, goed presterende werknemer een burn-out krijgt. Echter, op de hardwerkende employee wordt vaak een beroep gedaan en deze werkt ook vaker 's avonds en in de weekends door. "Het werk was juist altijd heel erg leuk," is een veelgehoorde uitspraak van werknemers met een burn-out.

**Geplaatst**: 05-10-06 14:21

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 14:21

Himyar schreef:
Maar toen de arbo arts zei dat ze dacht dat ik hier zelf wel weer uit zou komen met genoeg rust, heb ik gezegd dat ik hulp wil om te voorkomen dat dit weer gebeurt.

Wat een ontzettend foute Arbo-arts!! Er zijn tegenwoordig ook cursussen om mensen met burnout te begeleiden, een kennis van ons heeft er 1 gedaan en was daarover best te spreken.

't belangrijkste is gewoon dat je stopt jezelf overal verantwoordelijk voor te voelen, je grenzen leert bewaken, je niet langer schuldig te voelen omdat je "gefaald" hebt (je bent toch overspannen geworden, softie? Haha!

) en zo snel mogelijk toch weer aan het werk!

Naar een andere baan of andere positie heeft geen zin, je neemt namelijk toch altijd jezelf (met dezelfde instelling die ervoor zorgde dat je overspannen kon worden of een burnout kon oplopen) gewoon mee.

Overspannen worden of een burnout krijgen is een symptoom van een soort "arbeids ethiek" en juist DIE moet je aanpakken. Maakt niet uit wat je situatie is.

**Geplaatst**: 05-10-06 14:37

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 14:37

Vaak is het ook de combinatie van werk en prive die uit balans is. Dat het en op het werk niet zo lekker gaat en er prive ook veel gaande is. Dan heb je nooit rust. En als je dan ook nog eens een bepaalde mentaliteit hebt, dan gaat het vroeg of laat mis.
Inderdaad neem je altijd overal jezelf mee naar toe Boos!

.

**Geplaatst**: 05-10-06 14:39

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 14:39

Yep, en weet je wanneer je dan crasht... vaak net op het moment dat het allemaal even tot rust gekomen is.

Dan begrijpt de buitenwacht er al helemaal niets meer van, want 't ging toch allemaal net weer goed??? Nors opkijken

**Geplaatst**: 05-10-06 15:07

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 15:07

Had al op de eerste pagina gereageerd en ben vandaag naar de huisarts geweest en mag dus fijn naar een psycholoog.

**Geplaatst**: 05-10-06 15:10

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 15:10

Haagsemeid schreef:
Had al op de eerste pagina gereageerd en ben vandaag naar de huisarts geweest en mag dus fijn naar een psycholoog.

Het is niet altijd makkelijk om het geschreven woord te interpreteren. Maar bedoel je "fijn naar een psycholoog" positief of negatief?

**Geplaatst**: 05-10-06 17:25

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 17:25

Firedancer schreef:
Yep, en weet je wanneer je dan crasht... vaak net op het moment dat het allemaal even tot rust gekomen is.

Dan begrijpt de buitenwacht er al helemaal niets meer van, want 't ging toch allemaal net weer goed???

Zo was het nou net!
Al vijf jaar ofzo teveel hooi op mijn vork en stress en nu ging het eindelijk op een aantal punten beter (heb daar ook mijn best voor gedaan op een paar vlakken, om daarmee de stress af te bouwen), klap ik alsnog in elkaar Boos!

.
Net alsof ik me nu pas "de luxe" kon permitteren om in elkaar te storten, heel typisch...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-06 18:12

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-06 18:12

Komt me zeer bekend voor, ik zei nooit nee, maar ik ben nu zelf heel erg aan het veranderen heb ik het idee en daardoor probeer ik mezelf juist in de goede richting te helpen, door juist de dingen waardoor ik zo gestresst raak wat kwijt ben, zeg ook veel vaker nee, doe het rustiger aan momenteel en op mijn werk kunnen ze even stikken naar die opmerking aan de telefoon laatst toen ik me afmeldde, waarschijnlijk word ik ontslagen, maar probeer daar ff afstand van te nemen, het maakt me nml even allemaal niks uit. School is ook niet zo n probleem meer, ben net gewisseld van opleiding en ze doen hier niet zo moeilijk als je ziek bent, zolang je er met de examens maar bent.

**Geplaatst**: 05-10-06 18:15

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 18:15

Verwacht nooit dat je omgeving zomaar altijd rekening met je houdt, je zal altijd je eigen grenzen moeten zien te bewaken. Mensen om je heen eisen en eisen en eisen maar en als je daar in mee gaat.... Dan ben je het haasje.
Moet je horen wie het zegt Clown

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-06 18:18

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-06 18:18

Ken het, niemand die hier rekening met me houd en ik heb momenteel even een paar grenzen opgesteld waar ik me aan hou, hoe erg iedereen ook loopt te zeuren, niemand steunt me nml, zelfs mijn eigen moeder niet en mijn vriend probeert het, maar hij vind het vaak erg moeilijk.

**Geplaatst**: 05-10-06 18:35

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 18:35

That's life, ben ik bang. Het leven is vaak hard. De kunst is om toch positief te blijven. Kunst met een hoofdletter K. Want wat is het vaak moeilijk om positief en ontspannen te blijven. En je niet alles en iedereen naar de keel te laten vliegen. En je grenzen te stellen, zonder jezelf honderduizend keer te gaan zitten verontschuldigen tegenover de hele wereld. Soms moet je hard kunnen zijn en dat valt verdomd niet mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-06 20:19

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-06 20:19

Zeker niet! Maar het probleem is dat niemand mij hier in mijn omgeving gelooft, jah, ga maar eens langs de huisarts, heeft vast wel een oplossing, nou voor mij dus schijnbaar niet.

**Geplaatst**: 05-10-06 22:39

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 05-10-06 22:39

Dat verontschuldigen herken ik enorm Himyar. Ik heb 't eens van iemand (vriending en pschychologe) een dag niet mogen doen, nou daar was geen beginnen aan.

Maar........... mede dankzij de tijd die nu ff voor mezelf gekregen heb ivm burn out / overspannen heb ik eindelijk een eigen beslissing gemaakt, heb vandaag m'n vriend na 6 jaar gedag gezegd, niet omdat hij niet lief loyaal of verzorgend was......... integendeel, ben alleen bang dat ik meer op vrouwen val. De komende tijd zal heus niet makkelijk worden maar ik ben zooooh opgelucht. Dit zat er al de hele tijd, ma was zo druk met andere dingen dat ik niet meer naar mezelf kon luisteren

**Geplaatst**: 06-10-06 08:23

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 06-10-06 08:23

Dat is dan wel een voordeel van overspannen thuis zitten, je hebt eindelijk de tijd en langzaamaan ook de rust om de dingen eens voor jezelf op een rijtje te zetten. Wel erg dapper van je dat je die stap hebt durven zetten!
Zo irritant ja, altijd maar bezig te zijn aan iedereen verantwoording af te leggen. Anderen doen dat ook niet naar jou toe en toch blijf je het maar doen. En mensen lijken dan ook wel de boodschap te krijgen dat ze met jou wel aan kunnen sollen, dat je toch maar slappe hap bent die zijn mond niet open durft te trekken. Ze weten je altijd op je zwakke plek te pakken of ze bulldozeren over je heen en nemen je voor lief ("for granted" zoals ze dat zo mooi in het Engels zeggen). Alles wat je doet of laat is nooit goed genoeg of ze doen bazig, betweterig, kleinerend, ondankbaar, kritisch, jaloers, agressief, spelen in op je schuld gevoel, maken je zwart bij anderen. En daar moet je je dan niet door laten beinvloeden.
Daarom moet je je eigen plan trekken, natuurlijk zonder zelf zo te worden dat je over anderen heen bulldozert, maar zonder je door alles en iedereen uit je evenwicht te laten brengen. En door angst, schuldgevoel, frustraties, onzekerheid etc. Heeeeel moeilijk. Maar als je het niet doet, blijf je je altijd ellendig en gestresst voelen.

**Geplaatst**: 06-10-06 13:40

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 06-10-06 13:40

Firedancer schreef:

Het is niet altijd makkelijk om het geschreven woord te interpreteren. Maar bedoel je "fijn naar een psycholoog" positief of negatief?

Nou kijk ik had dus niet verwacht dat het zo zou oplopen en ik erheen zou moeten.
Ik had gehoopt op medicijnen maarja snap ook wel waarom ik ze niet krijg.
Ik vind het opzich wel fijn, want ik wil gewoon beter worden en alles wat kan helpen wil ik met beide handen aannemen.

**Geplaatst**: 06-10-06 16:36

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 06-10-06 16:36

Dit is (ook) mijn probleem (uit mijn jeugd), waar ik nog steeds last van ondervind, het gedeelte van psychisch geweld, niet het fysieke geweld:
http://www.emdr-nederland.nl/traumalang.htm
Chronische onveiligheid door herhaaldelijk fysiek en/of psychisch geweld in het kerngezin creëert bij het kind enorme angsten en machteloosheid en later eventueel depressie en woede. In zo'n gezin worden de normaalste verzorgingstaken gecorrumpeerd. Het gezin leeft in een klimaat van terreur. Het onvoorspelbare en constant aanwezige gevaar leidt ertoe dat het kind niet ontspannen kan, en niet als kind kan leven en genieten. Zij/hij doet vaak al het mogelijke om de dreiging te controleren en uit de weg te gaan en ontwikkelt gevoelige sensoren om zo goed mogelijk gevaar in te schatten. Het gevolg hiervan is dat deze kinderen constant op hun hoede en alert moeten zijn. Regelmatig zijn regels oneerlijk, inconsistent en veranderlijk. Het "thuis" was niet veilig en verstoppen of onopvallend gedragen was hun enige optie. Ofschoon deze kinderen doorlopend bezig zijn op te letten en gevaar in te schatten, moeten ze gelijktijdig stil zijn en niet de aandacht trekken, ook wel "frozen watchfulness" genoemd (Hermann, 1992). Gevolgen van dit misbruik kunnen lijken op die van seksueel misbruik. Het is treurig dat vele overlevenden van fysiek geweld op volwassen leeftijd een gewelddadige partner uitkiezen of juist zelf gewelddadige kanten ontwikkelen.
Niet alleen incest en fysiek geweld kunnen leiden tot klachten op latere leeftijd. Ook affectieve verwaarlozing en de zogenaamde kleine "t" trauma's in de vorm van verbale vernedering en/of geweld kunnen hun littekens achterlaten. Een moeder die bijvoorbeeld haar eigen gevoelens van waardeloosheid projecteert op haar kind ("Jij kan zoiets niet!!"), richt gewild of ongewild veel schade aan en dit kan het gevolg hebben dat dit kind zelf ook met waardeloosheidsgevoelens komt te zitten. Vele jaren later, als het kind reeds lang volwassen geworden is en mogelijk zelf moeder of vader, kunnen ook bij haar/hem gevoelens van waardeloosheid haar/zijn functioneren gaan ontwrichten en verlammen.
Kind als ouder, ouder als kind
Ook gezinnen waarbij het kind als ouder werd behandeld kan bij het kind leiden tot een verscheidenheid aan klachten wanneer het kind volwassen is geworden. Juist bij deze volwassene is het heel moeilijk de vinger "er precies op te leggen" wat nu eigenlijk het rotgevoel veroorzaakt. Er zijn geen duidelijk aanwijsbare oorzaken waarom deze volwassene met klachten worstelt. Vaak weten deze volwassen wel dat het met de jeugd te maken heeft, maar is het moeilijk om in eerste instantie helder te krijgen wat precies het "onwelbevinden" heeft veroorzaakt. Het gezin van herkomst lijkt misschien wel voor de buitenwereld een goed functionerend gezin. Bij doorvragen blijkt dat er echter een rolverwarring heeft plaatsgevonden in de jeugd van dit kind. De ouder is niet in staat geweest om aan de behoeften van dit kind tegemoet te komen. In tegenstelling, de ouder had zelf behoeften en gebruikte het kind om deze behoeften te bevredigen. Het kind kreeg mogelijk boodschappen van de ouder om op de ouder te letten en de ouder te helpen. Als het kind hieraan niet voldeed dan kroop de ouder in de slachtoffer rol, of werd de ouder overkritisch. Er werd niet onvoorwaardelijk om dit kind gegeven en het kind werd niet emotioneel/psychisch verzorgd, er werd niet (genoeg) geluisterd naar de behoeften van dit kind. De ouder was emotioneel en psychologisch afwezig, de functie van het kind was juist om aandacht, zorg en bewondering aan de ouder te geven.
Deze kinderen weten vaak niet anders en gaan in hun volwassenheid ermee door om op anderen te letten en voor anderen te zorgen en schaden daarmee hun eigen belangen. Uiteindelijk nemen gevoelens van leegte, somberheid, gevoel van geëxploiteerd of gemanipuleerd te worden het over. Mogelijk andere reacties zijn over-emotioneel reageren, buitenproportioneel verzet en rebellie naar de ouder of partner, overkritisch zijn naar anderen, naar het zelf of heftig op kritiek reagerend.

**Geplaatst**: 06-10-06 19:03

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 06-10-06 19:03

Mjah, ben wel een soort van overspannen. Teveel aan mn hoofd, teveel twijfels, te weinig slaap, te druk om alles bij te houden en dan ook nog eens de thuissituatie erbij. Zit totaal niet lekker in mijn vel en het lukt me maar niet me goed te voelen en dat gaat natuurlijk ook niet zomaar. Het is niet leuk om het over jezelf te zeggen en het doet me eigenlijk ook wel pijn. Ik bedoel dit wil natuurlijk niemand. Ze zien je graag blij etc.

Ik heb er verder geen hulp voor (gezocht). Ik zal kijken of ik er zelf uit kan krabbelen, al 1 keer eerder gedaan, maar toch nu wel weer terug gevallen. Waar het aan ligt weet ik wel, is gewoon moeilijk om dat te veranderen... Ik zal moeten afwachten en er aan moeten werken uiteraard.

**Geplaatst**: 09-10-06 08:28

Re: Overspannen, wie is dat hier nog meer?

Geplaatst: 09-10-06 08:28

Mijn zus heeft overigens veel baat bij massage. Ze heeft ook al een paar maal therapie gehad, maar de massage helpt haar ook. Alle spanning in haar spieren verdwijnt en daardoor voelt ze zich geestelijk dan ook beter. Ik ga zelf ook eens kijken of ik zoiets kan gaan doen.
Iemand stuurde mij een PB dat ze door alle jaren van stress hartklachten heeft gekregen. Eerlijk gezegd ben ik ondertussen ook wel bang dat alle jaren van stress op een gegeven moment op een dergelijke manier hun tol zullen eisen. Want stress kan een echte killer zijn, je kan er lichamelijk kapot aan gaan. En het kan heel moeilijk zijn om een manier te vinden er uit te komen, als het een erfenis is uit je jeugd. En vaak komt er depressie bij kijken, want die twee gaan vaak hand in hand.
http://health.pwzachmea.nl/data/leef_ge ... s&show=432