Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-06 14:41

Enig kind?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-06 14:41

Hoi, ik ben een moeder van een jongetje van 1,5 jaar oud. Ik heb niet zo'n positieve ervaringen gehad met de zwangerschap en al helemaal niet tijdens de bevalling (hij was te vroeg). Daarnaast vind ik het ook best zwaar. Ik hou ontzettend veel van hem en ik vind het prima zo. Maar veel mensen roepen nu 'wanneer komt de volgende'? Ik weet eigenlijk wel voor 90% zeker dat ik het bij een kind wil houden. Maar de andere 10% zegt mij dat hij eigenlijk een broertje of zusje zou moeten hebben. Wie heeft hier dezelfde gevoelens of wie is enig kind en mist een broer of zus of wie heeft er geen enkel probleem mee? Ik wordt gek van het getwijfel....

**Geplaatst**: 21-05-06 14:57

Re:

Geplaatst: 21-05-06 14:57

oei oei...

ik ben enig kind ja, en ik mis een broer of zus eigenlijk heel erg... het klinkt misschien gek, maar ik zou echt iemand willen om gewoon al mee ruzie te maken, want dat moet ik nu doen met mijn ouders. iemand die het allemaal een beetje begrijpt hoe het in een gezin gaat, iemand waarmee je kan lachen in je huis, waar je 's avonds nog naartoe kan omdat je je alleen voelt. als je het bij een kind wilt houden kan je dat natuurlijk best doen, misschien is jouw zoontje heel blij alleen en wil hij niks anders.

ach ja, iemand met zussen en broers zegt dat hij best wel enig kind wil zijn, terwijl enig kinderen zeggen dat ze met meer willen zijn.

**Geplaatst**: 21-05-06 15:02

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:02

Ik heb een zus, en ben daar toch wel erg blij mee.
Ik zou niet graag enig kind willen zijn, als je een zus of broer hebt, heb je toch iemand waarmee je dingen kunt bespreken die je met je ouders niet kunt. Gewoon iemand die een beetje van je eigen leeftijd is.

Alleen mijn zus gaat binnenkort op kamers..

**Geplaatst**: 21-05-06 15:04

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:04

ik heb drie broers en ben ook blij dat ik geen enigst kind ben, lijkt me vrij eenzaam. ook op vakantie en bij familiebezoek. het is toch iets minder eenzaam denk ik.

bovendien hoeft een tweede zwangerschap niet hetzelfde te zijn als de eerste toch?

succes met je uiteindelijke beslissing!

**Geplaatst**: 21-05-06 15:06

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:06

Ik heb 3 zusjes, en wilde af en toe dat het er wat minder waren

. Ik hou echt wel van ze, maar soms denk ik echt "had ik maar wat meer rust".

**Geplaatst**: 21-05-06 15:09

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:09

Wij hebben ook een zoon nu inmiddels 12 jaar. De ervaring van een nare bevalling ebt wel weg. Wij hebben 4 moeilijke jaren gehad, maar eigenlijk nooit spijt gehad dat er geen tweede bijgekomen is. Nu moet ik er ook wel bijvertellen dat onze zoon gehandicapt is. Denk dat een "gezond" tweede kindje dan veel moet aanpassen aan het eerste. Ook was de kans op nog een gehandicapt kindje aanwezig. Volg gewoon je eigen gevoelens, andere weten het altijd beter.

**Geplaatst**: 21-05-06 15:16

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:16

Ik heb een broer: wil hem af en toe echt achter het belang plakken, maar o wee als ik hem kwijt zou raken...Ik zou hem voor geen goud in de wereld willen missen

. En hij mij stiekem ook niet (heerlijk hoor zo'n prive-bodyguard).

Hij woont nu niet meer thuis en praat niet meer zoveel met hem maar het is een heerlijk gevoel om iemand te hebben waar je naar toe kan gaan.

De ene zwangerschap is de andere niet, het ene kind is de andere niet. En als je alleen tegen de zwangerschap op ziet...is dan adoptie niet iets voor jullie? Er zijn genoeg kinderen die beter verdienen.

Nog iets anders. Je zoon is nu anderhalf. Ik zou rustig de tijd nemen hoor. Weet niet hoe oud je bent maar een beetje tijd tussen de kinders kan echt geen kwaad (niet te veel natuurlijk).

Maar voor alles: Het is jou lichaam en jou tijd en liefde die je in kind twee zou moeten steken. Niemand anders doet dat voor je(nou ja niet full-time), dus niemand heeft recht je op te jutten.

**Geplaatst**: 21-05-06 15:17

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:17

Ik wil iever niet 1 kind, minimaal 2.
Nu heb ik ook een broer en als mijn ouders er later niet meer zijn,d an heb je altijd nog elkaar als directe familie en dat vind ik ontzettend fijn!

**Geplaatst**: 21-05-06 15:26

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:26

ik ben enigs kind,, ik heb er eigenlijk niet zo'n problemen mee hoor

want wat je niet kent zul je ook niet niet echt missen (okee soms wel maar dan met andere dingen) maar bent u zelf enigs kind, dan kunt u zelf kijken van: hoe heb ik het mee gemaakt heb ik een broer of zus gemist ? dat kan al helpen

en ik snap best dat als je een broertje of zusje hebt je er ook niet meer zonder kan maar dat gata eigelijk automatisch je groeit er mee op en je bent er aan gehecht, maar ik heb geen problemen met enigs kind ik kan het ook gewoon goed vinden met mijn ouders

**Geplaatst**: 21-05-06 15:29

Re:

Geplaatst: 21-05-06 15:29

Ik ben zelf enig kind en ik zou graag een broer of zus hebben gehad. Als kind had ik daar nog niet zo'n last van. Als wij bijvoorbeeld op vakantie gingen mocht er altijd wel een vriendinnetje mee en ik kon en kan mijzelf ook goed vermaken. Maar nu ik ouder wordt mis ik een broer of zus wel. Mijn vader is overleden en nu heb ik alleen mijn moeder nog.
Mijn schoolvriendinnnen van vroeger ben ik na een verhuizing uit het oog verloren. Als mijn moeder overlijd dan is er niemand meer die mij gekend heeft toen ik jong was. Je hebt geen directe familie waar je op terug kan vallen.

**Geplaatst**: 21-05-06 15:38

Re: Enig kind?

Geplaatst: 21-05-06 15:38

Mijn man is enigs kind. Hij heeft dat eigenlijk nooit als vervelend ervaren.
Met vakantie mocht hij een vriendje mee nemen. Thuis waren zijn vriendjes altijd welkom.

Wij hebben nu een dochtertje van 3.
Zo als het er nu uit ziet blijft zij óók enigs kind.
Maar niet omdat de zwangerschap of bevalling tegen viel hoor.
Meer door mijn eigen egoïsme.
Over een jaar gaat zij naar school, dan kan ik mijn tijd besteden aan mijn droom/hobby, een kleinschalige paardenfokkerij.
Soms denk ik wel een, ach, waarom niet. een tweede, leuk!
Maar diep van binnen weet ik dat ik het eigenlijk helemaal niet wil.
Maar moet ik eerlijk zeggen, we zijn nog jong. Mochten we over tien jaar besluiten voor een tweede te gaan, is dat totaal geen probleem.

Ik vind wel dat je je keuze voor een tweede kindje niet af kan laten hangen van een tegen vallende zwangerschap/bevalling.
Want in mijn ogen, weegt dat niet op tegen een kindje die je voor de rest van hun leven hebt.
Je bevalling is 'pas' 1,5 jaar geleden, en geloof me, het slijt.
Mijn bevalling was ook een bevalling van hel. Maar nu, drie jaar later, ben ik het al bijna vergeten.
Wat is nou 24 uur, of in mijn geval 63 uur, pijn, als je daarna je pasgeboren kindje vast kan houden...?!?
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-06 15:44

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-06 15:44

wizewo schreef:
Ik heb een broer: wil hem af en toe echt achter het belang plakken, maar o wee als ik hem kwijt zou raken...Ik zou hem voor geen goud in de wereld willen missen . En hij mij stiekem ook niet (heerlijk hoor zo'n prive-bodyguard).

Hij woont nu niet meer thuis en praat niet meer zoveel met hem maar het is een heerlijk gevoel om iemand te hebben waar je naar toe kan gaan.

De ene zwangerschap is de andere niet, het ene kind is de andere niet. En als je alleen tegen de zwangerschap op ziet...is dan adoptie niet iets voor jullie? Er zijn genoeg kinderen die beter verdienen.

Nog iets anders. Je zoon is nu anderhalf. Ik zou rustig de tijd nemen hoor. Weet niet hoe oud je bent maar een beetje tijd tussen de kinders kan echt geen kwaad (niet te veel natuurlijk).

Maar voor alles: Het is jou lichaam en jou tijd en liefde die je in kind twee zou moeten steken. Niemand anders doet dat voor je(nou ja niet full-time), dus niemand heeft recht je op te jutten.

Ik ben 33, dus ik ben niet de jongste meer, maar het kan nog. Adoptie zou ik heel graag willen, maar dat kost ontzettend veel geld, minimaal 10.000. Terwijl er overal kinderen in de problemen zitten. En je komt onderaan de lijst omdat je zelf zwanger kunt worden. Dan ben ik bijna 40 als ik aan de beurt ben. Ik hoef geen baby een ouder kindje ook prima. Maar ik hou die optie zeker open. Alleen mijn vriend is een beetje bang dat adoptiekinderen problemen krijgen. Hij weet niet of hij dat kan handelen. Dus eigenlijk komt het er op neer dat ik niet meer zwanger wil worden, maar ik wil mijn kind zeker geen broer of zus onthouden, want wat jullie vertellen, over alleen achterblijven is wat mij het meest dwars zit. Ik heb zelf wel broer en zus, geen super relatie, maar ik kan idd wel altijd bij ze terecht. Maar ik hoef idd nog niet te beslissen, maar het houd me enorm bezig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-06 15:52

Re: Enig kind?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-06 15:52

Ylana schreef:
Mijn man is enigs kind. Hij heeft dat eigenlijk nooit als vervelend ervaren.
Met vakantie mocht hij een vriendje mee nemen. Thuis waren zijn vriendjes altijd welkom.

Wij hebben nu een dochtertje van 3.
Zo als het er nu uit ziet blijft zij óók enigs kind.
Maar niet omdat de zwangerschap of bevalling tegen viel hoor.
Meer door mijn eigen egoïsme.
Over een jaar gaat zij naar school, dan kan ik mijn tijd besteden aan mijn droom/hobby, een kleinschalige paardenfokkerij.
Soms denk ik wel een, ach, waarom niet. een tweede, leuk!
Maar diep van binnen weet ik dat ik het eigenlijk helemaal niet wil.
Maar moet ik eerlijk zeggen, we zijn nog jong. Mochten we over tien jaar besluiten voor een tweede te gaan, is dat totaal geen probleem.

Ik vind wel dat je je keuze voor een tweede kindje niet af kan laten hangen van een tegen vallende zwangerschap/bevalling.
Want in mijn ogen, weegt dat niet op tegen een kindje die je voor de rest van hun leven hebt.
Je bevalling is 'pas' 1,5 jaar geleden, en geloof me, het slijt.
Mijn bevalling was ook een bevalling van hel. Maar nu, drie jaar later, ben ik het al bijna vergeten.
Wat is nou 24 uur, of in mijn geval 63 uur, pijn, als je daarna je pasgeboren kindje vast kan houden...?!?
Succes!

Maar mijn uitgangspunt is wel enigzins hetzelfde, ik heb een fijne baan waar het heel goed gaat, ik wil er niet (minimaal) 4 maanden uit zijn en ik weet niet of ik, noem het egoisme, er ook wel zin in heb om een tweede 'te nemen'. Misschien maakt de beroerde bevalling e.d. en een miskraam, het nog moeilijker of gebruik ik het als excuus... Maar ik zou mijzelf nooit voor mijn zoontje plaatsen, als blijkt dat het voor hem leuker is om een broertje of zusje te hebben, denk ik dat ik het toch zou doen. Misschien wil mijjn vriend wel vaderschapsverlof, ik zal eens kijken in hoeverre dat mogelijk is.

**Geplaatst**: 21-05-06 15:53

Re: Enig kind?

Geplaatst: 21-05-06 15:53

Ik ben enigskind en mis geen broers of zussen.

Ik kan heel goed opschieten met mijn ouders en waarschijnlijk scheelt dat ook. Verder mocht ik altijd vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen vroeger en die mochten ook blijven eten of blijven slapen.
Nu ik ouder ben, nodig ik nog steeds vaak vrienden hier thuis uit of ik ga naar hen. Ik mis dus niet echt iets.
Wat ik wel vaak hoor, is dat mensen het gaan missen als hun ouders overlijden. Omdat er dan niemand meer is die hun verhalen/gezinsleven kent.

Maar ach wie zegt dat je kinderen goed met elkaar overweg kunnen later.

Het enige nadeel dat ik er van ondervonden heb is het volgende: Ik kan geen ruzie maken. Klinkt misschien vreemd maar als je ruzie maakt met een zus of broer, dan leer je al vroeg dat dat niet betekent dat hij/zij je nooit meer wil zien, of niet mee van je houdt.
Ik heb dit nooit geleerd en zal dus niet gauw de waarheid zeggen als iemand wat naars heeft gedaan. Ik ben altijd bang om degene kwijt te raken. Maar ach; zo heeft iedereen iets...

**Geplaatst**: 21-05-06 16:00

Re:

Geplaatst: 21-05-06 16:00

Ik ben zelf heel lang enig kind geweest, ik was 8 toen ik een zusje kreeg en 10 bij mijn broertje. Ik heb me als enig kind prima vermaakt, ik woonde buitenaf en ging altijd lekker hutten bouwen en met de dieren spelen. Mijn zusje en broertje zijn zoveel jonger dat wij eigenlijk alleen maar ruzie hebben gehad (nu mijn zusje 15 is kunnen we pas normaal met elkaar omgaan). Persoonlijk vind ik dus dat als je besluit nog een kind te willen, je moet zorgen dat er niet teveel leeftijdsverschil tussen zit. Kinderen kunnen lekker bij andere kinderen gaan spelen, voor het gezelschap heb je echt niet nog een kind nodig. Ik kan me wel voorstellen dat het voor een enig kind wel prettig is om huisdieren te hebben, zodat je thuis niet alleen pappa en mamma hebt om mee om te gaan zegmaar.

**Geplaatst**: 21-05-06 16:04

Re:

Geplaatst: 21-05-06 16:04

Ik ben ook enigs kind.
Ik vind het eigenlijk wel best zo. Ik weet natuurlijk niet hoe het is om broertjes of zusjes te hebben. Maar het is niet dat ik eenzaam ben of geen vrienden kan maken ofzo.

Misschien vind ik het zelfs wel fijner. Niet de hele tijd een broer of zus die me kamer binnen komt stormen. Nu heb ik alleen maar m'n ouders die dat doen.

**Geplaatst**: 21-05-06 16:33

Re:

Geplaatst: 21-05-06 16:33

Wij hebben ook maar 1 kindje (zoon van 5 jaar).
We gaan niet bewust voor een tweede kindje maar mocht het zo ziijn dat ik ondanks alle voorbehoedsmiddelen in verwachting zou raken dan zou het zeker welkom zijn.

Ik heb nu ook niet het idee dat mijn zoontje een broertje of zusje mist.
Hij is regelmatig bij mijn zusje en haar man en hun 1 jaar oude zoontje.
Thuis heeft hij veel vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen.

**Geplaatst**: 21-05-06 17:13

Re:

Geplaatst: 21-05-06 17:13

Ik ben ook enig kind en ik heb wel het gevoel dat ik veel gemist heb.
Dan vooral op het gebied van sociale vaardigheden opdoen. Ik merk op dat kinderen die enig kind zijn vaak veel verlegen zijn Ik zou dus echt wel graag een broer of zus gehad hebben

**Geplaatst**: 21-05-06 18:08

Re:

Geplaatst: 21-05-06 18:08

Amaris schreef:
Ik ben ook enig kind en ik heb wel het gevoel dat ik veel gemist heb.
Dan vooral op het gebied van sociale vaardigheden opdoen. Ik merk op dat kinderen die enig kind zijn vaak veel verlegen zijn Ik zou dus echt wel graag een broer of zus gehad hebben

Is hier onderzoek naar gedaan of is het je eigen mening....?

Ja, ik ben het hier niet mee eens. Maar als er echt onderzoek naar gedaan is, is het een ander verhaal...

**Geplaatst**: 21-05-06 18:16

Re:

Geplaatst: 21-05-06 18:16

Luuntje ik denk dat jouw kind nog te jong is om te voor en na delen te zien van het enig kind zijn. Toen ik nog een kind was wilde ik ook wel graag een broertje of zusje maar toen ik ouder was ging ik het pas echt missen.

Tellie schrijft ze dat ze een goede band heeft met haar ouders maar wat als haar ouders ouder worden. Meestal worden dan de rollen een beetje omgedraaid en ga je steeds meer dingen voor je ouders doen. Als je enig kind ben heb je dan niemand met wie je kan overleggen.

Amaris ik ben niet verlegen maar ik vind het wel moeilijk om voor mij zelf op te komen. Het is denk ik net als Seraja zegt als je broertjes of zusjes hebt leer je wel voor jezelf op te komen.

Van enig kinderen wordt ook vaak gezegd dat ze verwend zijn. Dat is in mijn geval absoluut niet zo. Ik hoorde wel van een collega die een vriend had die ook enig kind is dat enig kinderen vaak wat langer van stof zijn als ze iets vertellen. Bij haar thuis wilde iedereen tijdens het eten aan tafel graag iets vertellen dus moest ze kort van stof zijn anders werd ze onderbroken. Enig kinderen krijgen vaak veel tijd van de ouders om hun verhaal te vertellen en zijn dus vaak wat langer van stof. Kan me hier wel in vinden. Zelf mijn bijdrages aan bokt zijn vaak langer dan gemiddeld.

. Verder viel het haar op dat enig kinderen soms moeite hebben om op hun beurt te wachten en gelijk aandacht willen als ze iets te melden hebben. Dat is in mijn geval ook wel een beetje zo.

Ik kan trouwens wel goed delen.

Misschien idealiseer ik het hebben van broers en zussen ook wel een beetje door alleen de leuke kanten te zien. Je hoort ook wel eens van families waarbij broers en zussen elkaar in geen jaren gesproken hebben. Je bent natuurlijk gauwer geneigd om te kijken naar de families waar wel leuk met elkaar wordt omgegaan.

Erretje ik vind het erg goed van je dat je hier bewust over nadenkt en niet alleen aan jezelf denkt maar ook aan het welzijn van je kind.

Blijft natuurlijk wel een vraag in hoeverre je je eigen leven moet "opofferen" aan je kind. (klinkt een beetje zwaar maar weet even niet hoe ik dit anders moet verwoorden)

**Geplaatst**: 21-05-06 18:49

Re:

Geplaatst: 21-05-06 18:49

ik ben geen enig kind.
moet zeggen dat ik het ook niet zou willen zijn.
een broertje en een zusje heb je ervoor om er af een toe eens goed ruzie mee te maken.
ik denk dat je dit als enig kind, sneller met je ouders zal doen.

**Geplaatst**: 21-05-06 18:56

Re:

Geplaatst: 21-05-06 18:56

maris_coldey schreef:
ik ben enigs kind,, ik heb er eigenlijk niet zo'n problemen mee hoor want wat je niet kent zul je ook niet niet echt missen (okee soms wel maar dan met andere dingen) maar bent u zelf enigs kind, dan kunt u zelf kijken van: hoe heb ik het mee gemaakt heb ik een broer of zus gemist ? dat kan al helpen en ik snap best dat als je een broertje of zusje hebt je er ook niet meer zonder kan maar dat gata eigelijk automatisch je groeit er mee op en je bent er aan gehecht, maar ik heb geen problemen met enigs kind ik kan het ook gewoon goed vinden met mijn ouders

Ik ben eigenlijk een soort van allebei..
Ik ben 8 jaar enigst kind geweest.
En toen kwam er een broertje.
Ik heb geen problemen gehad dat ik enigst kind was.
Ook niet dat ik een broertje kreeg.
wel was de overgang heel groot.
Altijd alle aandacht en dan komt er ineens iemand bij en dan blijkt je broertje ook nog erg ziek te zijn.
Dat was wel even wennen.
Maar goed alles went.
Ik heb lol met mijn broertje ik hou heel veel van hem en zou hem nu niet meer kunnen missen.
Maar als ik dat nooit had gehad was ik denk ik ook gelukkig geweest.

**Geplaatst**: 21-05-06 19:09

Re:

Geplaatst: 21-05-06 19:09

Ik ben ook enigskind en heb daar nooit moeite mee gehad. Natuurlijk zijn er wel eens momenten dat het heel erg leuk zou zijn om een broer of zus te hebben maar er zijn ook zat momenten waarop het een voordeel is geweest dat ik alleen ben.

**Geplaatst**: 21-05-06 21:42

Re:

Geplaatst: 21-05-06 21:42

Ik ben enigskind, vind het wel heel erg jammer aangezien ik ontzettend moeilijke ouders heb.
Ik zou dit een heel moeilijke keuze vinden, succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-06 21:43

Re: Enig kind?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-06 21:43

Citaat:
Erretje ik vind het erg goed van je dat je hier bewust over nadenkt en niet alleen aan jezelf denkt maar ook aan het welzijn van je kind.

Blijft natuurlijk wel een vraag in hoeverre je je eigen leven moet "opofferen" aan je kind. (klinkt een beetje zwaar maar weet even niet hoe ik dit anders moet verwoorden)

Dat is denk ik het moeilijkst. Ik ben verantwoordelijk voor hem, hij kan er niet voor kiezen. Ik denk niet dat hij er heel ongelukkig van zal worden en ik heb zelf ook nog zoveel plannen. Iemand zei ooit '"Je kunt beter een gelukkige moeder zijn van één, dan een ongelukkige moeder van twee." Hij komt verder ook niks te kort hoor aan familie, hij heeft hartstikke lieve opa's en oma's, mijn zus en broer zijn ook helemaal weg van hem zo de broers van mijn vriend. Maar toch. Ach, misschien denk ik er over een jaar weer anders over, althans, dat hoop ik voor hem! Ik wilde vroeger al helemaal geen kinderen, ik ben geen sociaal mens ik ben graag op mezelf. Ik ga liever met dieren om. Maar dat neemt niet weg dat ik dol op mijn ventje ben en ik er een hoop voor over heb om hem een gelukkig leventje te bieden! Bedankt voor jullie reacties in ieder geval!