Geplaatst: 06-02-24 19:18 TS, wat ik vooral wil zeggen let op ook al valt de pijn mee.
In oktober 2018 m'n enkel verzwikt op een donderdag middag. Leek op dat moment niks aan de hand. Snachts een hele vage blauwe plek en klopte een beetje. Verder niet dik of iets. Ik heb die nacht gewoon gewerkt (radiolgie SEH), ging prima.
Die zaterdag voor de zekerheid m'n enkel ingetapte voor een basketbal wedstrijd, weinig reactie op gehad.
3 weken laten nog beetje last en voor m'n gevoel niet zo stabiel, toch maar even naar de huisarts.
Conclusies enkelbande verrekt. Advies 3 weken niet sporten (dus tot 6 weken nadat het gebeurde) en met fysio oefenen. Dat gedaan. Oefenen bij de fysio ging wel aardig dus hoefde niet meer terug te komen. Wel het advies gekregen om met brace te sporten.
Dit heb ik 1,5 jaar vol gehouden. In die tijd vaak door m'n enkel gegaan. Elke kleine oneffenheid was voldoende om er door heen te gaan. Rennen zonder brace kon echt niet.
Met brace nog wel gebasketbald, maar na elke wedstrijd of training een dikke pijnlijke enkel.
Na 1,5 jaar weer terug naar de huisarts gegaan. M'n enkel was nog steeds instabiel en verwezen naar de orthopeed.
Op de mri was te zien dat m'n enkelband te ruim was. Ik werd op de wachtlijst voor een enkelbandreconstructie/plastiek gezet. Door corona duurde dit erg lang.
Februari 2021 geopereerd. Na 12 weken zou ik weer kunnen basketballen zonder pijn, dat was iedeegeval de verwachting.
Tijdens de operatie bleek de staat van m'n enkelband nog slechter te zijn dan op de mri leek. De band had totaal geen functie meer.
Het herstel hierna ging met ups en downs, maar helaas wel meer downs. Zwelling/pijn bleef, juist meer dan voor de operatie. Daarbij ook nog bewegingsbeperking gekregen.
Tijden fysio gehad. Injecties in m' enkel niks hielp. De orthopeed wist het ook niet meer.
Via sportarts, naar een enkelfysio gestuurd, die vermoede ook een scheur in m'n syndesmose. Waardoor ik door gestuurd ben naar het AMC, daar zou de specialist op gebied van enkels zitten. Op de mri niet te zien, maar op een staande CT wel standsafwijking te zien.
Juni 2022 opnieuw geopereerd, dit keer aan m'n syndesmose. Ook hier herstelde ik niet van zoals verwacht. Nog steeds is m' mn enkel instabiel, erg pijnlijk en wordt snel dik. Daarnaast ook nog steeds bewegingsbeperking.
Vanaf juni 2022 tot november 2023 2x per week bij enkelfysio gelopen. Onwijs veel getraind. Soms ging ik iets vooruit, om daarna nog meer achteruit te gaan.
. Nu 5,5 jaar nadat ik m'n enkel verzwikte, waarbij eingelijk niks aan de hand leek, verder. En kunnen de orthopeden, sportarts, fysio's en de pijnpoli niks meer doen.
Ik kan niet meer springen of rennen. Lang staan of lopen doet pijn, bij lang bedoel ik 5 minuten.
Probeer je niet te laten beïnvloeden door wat andere denken en daardoor over je grenzen te gaan.
Jij bent de enige die je enkel voelt. De ene dag kan goed zijn en de andere slecht.
Op vakantie dit jaar heb ik een hike gedaan. Super mooi en ook echt genoten. Hierop veel reacties gekregen, van mensen die vinden dat ik mij aanstel. Als ik dat kan, is er niks aan de hand in hun ogen.
Wat ze niet zien is dat ik huilend de terugweg heb gelopen door de pijn. Daarna kapot was door die zelfde pijn, die mij snachts huildend wakker maakte. Drie weken later had ik nog steeds meer dan de standaard pijn, doordat ik die ene dag veel te veel gedaan had.
Ik probeer nu een balans te vinden tussen toch dingen doen die ik leuk vind en de reactie die m'n enkel daarop geeft. Zo rij ik veel vaker zonder beugels paard, om toch in het duin te kunnen zijn.
Beetje lang verhaal geworden, al heb ik het kort gehouden...
