Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Citaat:Ik sluit me aan bij Piens' mooie woorden. Ik ken de uitspraak 'wie zichzelf is, is onvoorwaardelijk alleen'. Maar, mijn yogajuf vulde dit altijd aan met: 'Een yogi is met alles en iedereen verbonden.'
Kimmie235 schreef:Hoi, ik heb een vraag vanuit mijn professie waar je me wellicht mee kunt helpen. Als je er geen antwoord op wil/kan geven is dat natuurlijk prima. Ik kan je verhaal helemaal volgen en heb de overtuiging dat traumatische ervaringen in de jeugd invloed hebben op het handelen als volwassene. Ik vraag me af of dat alleen zijn specifiek en alleen aan deze situatie vast hangt? Is het deze specifieke ervaring die gemaakt heeft dat je die onveiligheid ervaart? Of is het een opstapeling van alleen voelen en heeft deze situatie dit mede veroorzaakt, en is dit de situatie die voor jou het meeste impact had? Stel dat deze specifieke situatie zich niet voorgedaan had, had je je dan wellicht veiliger gevoeld? Met andere woorden, hoe groot is de impact? Ik merk dat ik het niet goed in woorden kan vatten maar ik hoop dat je hem snapt
Kimmie235 schreef:Bedankt voor je reactie. Wat klinkt dat naar, ik denk dat het pesten sowieso al een onveilige basis geeft, maar in combinatie met dit lijkt het me erg heftig. Wat maakt dat je je beschreven situatie hebt gekozen om te behandelen? (ik hoop niet dat je dat ziet als oordeel, dat is het niet). Overigens blij om te horen dat het al veel heeft opgeleverd, goed dat je het aangegaan bent en je kan het erg fijn beschrijven vanuit de andere kant.
Brainless schreef:DuoPenotti schreef:Hier wel ervaring met EMDR maar bij mij hielp het niet.
Bij mij ook niet, kreeg juist zeer ernstige paniekaanvallen waardoor ik tijden niet meer kon functioneren.
Brainless schreef:Lente schreef:Dat je even een beetje kwetsbaar bent is normaal maar dit niet... had je wel een veilige en rustige plek om terug te komen? En een vertrouwensband met je therapeut?
Yep, en ik ben niet de enige die er niet beter door geworden is.
Pippa13 schreef:Wat ontzettend knap dat je zo open bent!
Ik zit sinds november overspannen thuis met paniekaanvallen, angst en pleinvrees. Na een aantal weken weet ik nu dat het komt omdat ik al mijn trauma's en verdriet een 10 tal jaren heb onderdrukt. Ik had iedereen weggeduwd en wilde alles zelf oplossen. Tot ik helemaal alleen was, met mijn angst. Het stukje hulp vragen en accepteren is al een hele grote stap. Wel heb ik nog moeite om te beseffen dat ik niet alleen ben en het ook niet alleen hoef te doen. Ik heb inmiddels hulp van een haptonoom, de POH en via een audio therapeut om van de angst/pleinvrees af te komen. Echter merk ik gewoon dat er nog zo veel onderliggend trauma is. Onder andere pesten, maar ook het overlijden van mijn moeder toen ik tiener was. Volgende week ga ik met de POH bespreken wat de opties zijn voor EMDR therapie. Ik vind het heel erg interessant en ook leerzaam om jouw ervaringen te lezen. Zo vind ik het al wat minder spannend.
Kimmie235 schreef:Hoi, ik heb een vraag vanuit mijn professie waar je me wellicht mee kunt helpen. Als je er geen antwoord op wil/kan geven is dat natuurlijk prima. Ik kan je verhaal helemaal volgen en heb de overtuiging dat traumatische ervaringen in de jeugd invloed hebben op het handelen als volwassene. Ik vraag me af of dat alleen zijn specifiek en alleen aan deze situatie vast hangt? Is het deze specifieke ervaring die gemaakt heeft dat je die onveiligheid ervaart? Of is het een opstapeling van alleen voelen en heeft deze situatie dit mede veroorzaakt, en is dit de situatie die voor jou het meeste impact had? Stel dat deze specifieke situatie zich niet voorgedaan had, had je je dan wellicht veiliger gevoeld? Met andere woorden, hoe groot is de impact? Ik merk dat ik het niet goed in woorden kan vatten maar ik hoop dat je hem snapt