Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-05-23 14:08

Geplaatst: 24-05-23 14:08

Ik ben op mijn 13e gediagnosticeerd met ADHD. Heb op de middelbare school toen ook medicatie geprobeerd. Volgensmij had ik concerta. Het was niet zo’n succes. Ik leek rustiger voor de buitenwereld maar in mijn hoofd was het een grote chaos. Omdat dit dan niet tot uiting kon komen was het een soort van ontploffing zodra de medicijnen uitwerkte. Met als gevolg dat ik zowel niet kon slapen als ook oververmoeid raakte. Ik voelde me een soort van zombie, gevangen in mijn hoofd. Mijn ouders vonden me dan ook een soort robot worden. Ik kon er echter ook totaal niet mee focussen. Bijna alsof ik aan het dromen was waarin je totaal geen controle hebt over je lijf en alles maar langs je af gebeurt. Heel akelig.

Het enige positieve wat ik er verder aan over heb gehouden is dat ik nooit andere pillen (drugs) heb durven te gebruiken. Ik omschrijf/vergelijk mijn ervaring met de ADHD medicatie dan ook vaker als een slechte trip.

**Geplaatst**: 24-05-23 15:21

Geplaatst: 24-05-23 15:21

Ik vind het jammer om te lezen dat zo veel mensen zulke slechte ervaringen hebben met de medicatie!

Ik weet nog toen ik gediagnosticeerd (14 jaar) was dat ik een ophoog traject met de medicatie mee kreeg. Elke week een hogere dosis en dan na een maand kijken welke dosis de beste was. Een docent hield mijn gedrag in de klas bij en dat werd dan als maatstaaf gebruikt hoe goed de medicatie werkte. Op de aller hoogste dosis had ik de minste klachten, goh. Maar wat voelde ik me slecht. Toch schreef mijn psychiater mij destijds toen de hoogste dosis voor omdat ik dan volgens maatschappelijk beeld het normaalste was. Hoe ik me zelf toen voelde op de medicatie deed er minder toe. Want beroerd voelde ik me zeker. Wat andere mensen hier ook wel beschrijven, ik voelde me een zombie.
Nu zit ik op de op 1 na laagste dosis met mn huidige medicatie. Ik voldoe misschien niet aan maatschappelijke standaarden van "normaal zijn" maar ik voel me wel goed en mezelf. Er zijn tegenwoordig veel verschillende soorten medicatie en doseringen beschikbaar voor mensen met ADHD. Ik wil in ieder geval meegeven dat als 1 soort of dosering voor jou niet werkt dat er genoeg andere mogelijkheden zijn. Dit vergt alleen wel tijd en moeite. Maar met de juiste medicatie en dosering (en voeding, slaap, routine etc etc etc) kan er echt een wereld voor je open gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-23 15:26

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-23 15:26

Ik wacht het rustig af wat de huisarts denkt. Aangezien sommige adhd klachten ook passen bij pms/pmdd

**Geplaatst**: 24-05-23 15:44

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 24-05-23 15:44

Hier ook een ADHD'er, paar maanden geleden diagnose gekregen (ze hebben het jaren gemist/op andere dingen afgeschoven). Ik heb ook binnenkort een gesprek met de psychiater om eventueel met medicatie te beginnen, dus lees mee. Volg ook ACT (Acceptance and Commitment Therapy) in combinatie.

Heel veel mensen met ADHD hebben ook last van PMS/PMDD, dus dat kan ook naast elkaar bestaan (geloof zelfs dat dat getal iets van 90% is). Aan het einde van je cyclus is je dopamine namelijk van nature al lager. Kort door de bocht is dopamine = gelukshormoon. Dus dan is het redelijk logische gevolg dat mensen met ADHD, die een lager dopamine-niveau hebben, dus vaker ernstigere stemmingsklachten krijgen.

Hoop dat er wat uit komt waar je wat mee kan, Plutolover!

**Geplaatst**: 24-05-23 16:41

Geplaatst: 24-05-23 16:41

Je zou ook naar 5htp kunnen kijken, dit is een voedingssupplement.
Daarnaast hier in de familie goede resultaten behaald met de voedingssupplementen gaba en l-tyrosine

**Geplaatst**: 24-05-23 16:52

Geplaatst: 24-05-23 16:52

Ik lees graag mee. Afgelopen zomer gediagnosticeerd en heb een tijdje Buproprion geprobeerd maar dat deed werkelijk niks. Voordat ik over kon naar een andere stopte het traject daar, nu dus geen medicatie. Ik wil héél graag medicatie, mijn hoofd is zo'n vreselijke chaos. Ik snak echt naar die rust waar Bridleless het over had op de vorige pagina. Maar ja, zie maar ergens bij een psychiater binnen te komen.

Ik hoorde dat een lage dosis anti-psychotica ook kan helpen, hebben mensen hier daar ervaring mee?

**Geplaatst**: 21-01-24 15:07

Geplaatst: 21-01-24 15:07

Ik wil graag dit topic een schopje geven. Ik ben onlangs gediagnosticeerd met ADHD en gebruik sinds afgelopen week Ritalin, om te kijken of het werkt voor mij.

Ik zou het heel fijn vinden om het met anderen te hebben over ADHD en hoe het invloed heeft op jullie leven en hoe jullie er mee omgaan.

Bij mij uit het zich voornamelijk in chaos in m'n hoofd, vergeetachtigheid, alles tegelijk doen en slechte energiebalans. Op werkdagen ben ik compleet gesloopt als ik thuiskom. Ik vind het ook heel lastig om tijd in te schatten. Dit uit zich bij mij niet in dat ik dingen niet afkrijg en/of te laat kom, maar juist het tegenovergestelde: ik werk keihard om alles af te krijgen en dan ben ik áltijd veel eerder klaar dan ik had ingeschat, en ik ben altijd te vroeg. Dat hangt dus samen met energie niet goed kunnen verdelen - als ik het gewoon wat rustiger aan zou doen, krijg ik ook alles op tijd af, en scheelt het stress.

De Ritalin bevalt tot nu toe best goed. Heb afgelopen week er steeds 1 genomen, op één dag 2, maar dat beviel niet zo. Ik werk als docent, en merk dat ik me scherper voel in de lessen en minder 1000 dingen tegelijk wil doen. Ik heb wel steeds hele koude voeten als ik het neem, en soms wordt m'n lichaam er onwijs druk van (alles willen bewegen, moeilijk stilzitten, terwijl ik daar zonder Ritalin veel minder last van heb).

Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen! Met en zonder Ritalin :-)

**Geplaatst**: 21-01-24 16:11

Geplaatst: 21-01-24 16:11

Ik ben als kind al gediagnosiceerd met ADHD. Toen 6 verschillende medicaties getest, 5 deden niks, 1 maakte me zwaar depressief. Gezien ik best wel een erg geval was en niks geven echt niet werkte kreeg ik toen bij het opraken van opties anti-psychotica in de laagste dosis want, de simpele uitleg, "dat kalmeert ook". Dat werkte zowaar. Dat heb ik zonder problemen gebruikt totdat ik 20 ofzo was. Daarna gestopt, met ouder worden leerde ik ermee omgaan en werd ik iets rustiger (het is er nog wel hoor, maar niet zo erg als toen ik kind was). Inmiddels ben ik medicatieloos voor de ADHD.

Heb ook autisme en een lichte vorm van OCD, maar daar heb ik nooit wat voor gehad.

Therapie deed mij ook nooit veel trouwens. Als kind niet, en als volwassene niet. Ik ben heel erg van de praktische zin, feiten en logica en daar liepen psychologen vaak op vast. Een enkeling ging mij gewoon de medische theorie uitleggen. Dat was ook de enige waar ik echt wat mee kon kwa begrijpen en op inspelen. Maar daarna was ook dat snel niet verder nuttig voor mij. Therapie werd ook al snel als niet nodig/nuttig verklaard ook van hun kant uit. Dat is ook al weer jaren terug.

Ik ben er uiteindelijk wel gekomen trouwens, en heb nu eigenlijk geen "last" van de ADHD, autisme en OCD. Niet meer dan een normaal persoon moeite heeft met dingen iig. Ik noem het normaal ook niet, de meeste mensen weten niet eens dat ik het heb en zijn verbaast als ze erachter komen. Gezien ik er in princiepe geen hinder meer van ervaar en gewoon normaal mee kan draaien zonder aanpassingen is dat ook niet nodig om te melden. Uiteindelijk moet je ook wel zelf ermee leren omgaan, de wereld past zich immers niet aan voor jou en je mentale toestant.

**Geplaatst**: 21-01-24 18:08

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 21-01-24 18:08

Hoelang probeer je de Ritalin nu uit Peperkroket? En heb je kort- of langwerkende?
Het onrustige herken ik wel van de beginperiode maar dat ging bij mij wel over nadat ik er wat meer aan gewend was en wat regelmatiger de medicatie nam. Helaas in een later stadium te veel last van bijwerkingen en ben toen gewisseld. Van de volgende werd ik heeeeeeel vervelend, boos en gemeen naar mezelf en anderen. Nu heb ik iets wat mij weer stabieler maakt en waar ik een heel stuk minder bijwerkingen op ervaar dan op Ritalin.

**Geplaatst**: 21-01-24 23:24

Geplaatst: 21-01-24 23:24

Muiz schreef:
Hoelang probeer je de Ritalin nu uit Peperkroket? En heb je kort- of langwerkende?
Het onrustige herken ik wel van de beginperiode maar dat ging bij mij wel over nadat ik er wat meer aan gewend was en wat regelmatiger de medicatie nam. Helaas in een later stadium te veel last van bijwerkingen en ben toen gewisseld. Van de volgende werd ik heeeeeeel vervelend, boos en gemeen naar mezelf en anderen. Nu heb ik iets wat mij weer stabieler maakt en waar ik een heel stuk minder bijwerkingen op ervaar dan op Ritalin.

Fijn dat je iets gevonden hebt dat voor je werkt! Ik ben wel benieuwd wat die andere twee soorten medicatie waren. Degene waar je bozig van werd en ook die nu wel fijn is!

**Geplaatst**: 21-01-24 23:34

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 21-01-24 23:34

Cambionn, herkenbaar.

Ik heb ook adhd en autisme. Beide als volwassene pas gediagnosticeerd. En medicatie doet voor mij helemaal niks.

**Geplaatst**: 22-01-24 00:05

Geplaatst: 22-01-24 00:05

Ook hier pas sinds een paar maanden diagnose ADHD (en waarbij stukje autisme).

Ik heb ook Ritalin geprobeerd, ik kreeg er hartkloppingen en maagzuur van. Vond het ook erg lastig om mijn hele dag op de tijdstippen van in nemen af te stemmen icm eten. Langwerkende methylfenidaat deed weinig. Dexamfetamine werd ik zeer opgefokt en agressief van

Ik gebruik momenteel 15mg Medikinet CR plus eventueel 5-10 mg indien nodig wat later op de dag (maar meestal vergeet ik dat). 20 mg was teveel in de ochtend, dan had ik het gevoel onder stroom te staan. 15 voel ik ook nog steeds wel in kicken maar dat is meer een jumpstart zeg maar.

Therapie werkte voor mij ook niet, vooral omdat het gewoon te veel werd. Afspraak met verpleegkundige voor medicatie, naar de apotheek, weer andere pillen, therapie met psych, reistijd, huiswerk, bijwerkingen... Ik wist niet meer wat waar wanneer was en ging hard hollend weer richting depressie. Tot in een week toevallig al mijn afspraken (ook prive) uitvielen en het een heel stuk beter ging.

Gestopt met de therapie, focus op de juiste medicijnen en dosis.

Nu in gesprek bij PsyQ of ik daar maatwerk therapie zou kunnen krijgen, max 1x per 2 weken een uur. Als ze dat niet kunnen/willen bieden dan ga ik verder zoals ik nu ga want op zich gaat het best goed zolang ik mijn agenda vrij leeg houd qua afspraken/stress dingen.

Ik moet wel het idee hebben dat ik wat aan de therapie heb. Als ik het gevoel heb dat ik er alleen maar door achteruit gaat, kap ik er gelijk mee. Dat heb ik in ieder geval al geleerd van de vorige therapie, nee zeggen als het niet voor mij is

**Geplaatst**: 22-01-24 15:12

Geplaatst: 22-01-24 15:12

Muiz schreef:
Hoelang probeer je de Ritalin nu uit Peperkroket? En heb je kort- of langwerkende?
Het onrustige herken ik wel van de beginperiode maar dat ging bij mij wel over nadat ik er wat meer aan gewend was en wat regelmatiger de medicatie nam. Helaas in een later stadium te veel last van bijwerkingen en ben toen gewisseld. Van de volgende werd ik heeeeeeel vervelend, boos en gemeen naar mezelf en anderen. Nu heb ik iets wat mij weer stabieler maakt en waar ik een heel stuk minder bijwerkingen op ervaar dan op Ritalin.

Sinds een week, de kortwerkende. Tot nu toe steeds 1 pilletje genomen per dag, m.u.v. één dag. Nu weer 3 dagen niks genomen en dan morgen weer, om te kijken of ik weer verschil merk.

Ik heb ook coachingsgesprekken met een therapeut. Dat is op zich oké, maar het voelt ook nogal banaal en kinderachtig. Dingen als dat je grote problemen in stukjes moet knippen, of dingen op de juiste plek moet neerleggen. Soms denk ik: je hebt het nodig, dus ookal klinkt het kinderachtig, als je het zo makkelijk had gevonden had je het allang gedaan, en soms ga ik er van in de weerstand. Het is nog even uitvinden op welke vlakken ik hulp nodig heb.

**Geplaatst**: 22-01-24 15:32

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 22-01-24 15:32

De weerstand is wel een interessante. Ooit gehoord van PDA (Pathalogical Demand Avoidance)?

**Geplaatst**: 22-01-24 15:52

Geplaatst: 22-01-24 15:52

Misschien helpt het om te bedenken dat niet elke therapie kán helpen. 'Als je het zo makkelijk had gevonden had je het allang gedaan' is daarmee een hele zelfdestructieve gedachte, want sommige dingen zijn simpelweg niet mogelijk. De hersenverbindingen zijn er gewoon niet, niks goed of fout aan. Geen hersenverbindingen om dopamine mee vast te houden, geen hersenverbindingen om tijd realistisch in te schatten. Jammer joh! Als jij die specifieke hersenverbinding die is benodigd voor die oefening niet hebt en ik wel, kan die therapie dus wel bij mij(n ADHD/autisme) aansluiten maar niet bij de jouwe. En dat zegt dan helemaal niks over wie van ons twee het 'beter' doet, dat is helemaal niet aan de orde zelfs.

En daarnaast heb je ook therapie die überhaupt gewoon nergens op slaat voor het grootste gedeelte van de doelgroep. Inderdaad kinderlijke dingen als 'behapbare' brokken maken... Ja vriend, als ik wist hoe dat moest had ik hier niet gezeten. En aangezien ze dat al vanaf de kleuterschool aan proberen te leren denk ik niet dat het er nu nog in gaat komen! Ik heb ook een soort groepstherapie gehad waarbij je elke week schema's in moest vullen en bij moest houden. Voor ADHD'ers! Welk genie dat bedacht heeft mag wat mij betreft direct met pensioen.

Daarnaast is een ADHD brein een brein wat eigenlijk permanent dopamine tekort komt en daar dus continu naar op zoek is. De benzine van ons brein is eigenlijk dopamine. Omdat we dat zelf niet goed kunnen aanmaken/vasthouden zijn we continu aan het zoeken naar externe dopamine, het zogenaamde 'dopamining' (mining for dopamine). Dopamine krijg je van nieuwe, interessante, spannende dingen met 'high stakes'. Daarom hebben we zoveel moeite met saaie of herhalende klusjes, niks nieuws/interessants/spannends/high stakes aan dus het gemiddelde ADHD brein schakelt gewoon uit. En daar is dan ook vrijwel niks aan te doen, ik heb inmiddels geleerd het gewoon voor dat moment even te laten want je brein dan pushen om door te gaan levert alleen maar heel veel uitputting en frustratie op. Mega zonde. Maar die dopaminehuishouding, die gaat nooit op orde komen bij ons. Dat is juist één van de kern-kenmerken van ADHD. Dus je kan wel met therapie willen bewerkstelligen dat die dopamine op orde komt, of dat je tijd goed in kan gaan schatten, maar dat gaat gewoon niet werken. Mega generaliserend dit, dat weet ik want er zullen echt uitzonderingen zijn, maar sommige dingen van autisme of ADHD zijn gewoon typerend voor een neurodivers brein en ik word altijd een beetje moe van therapieën die op een hele saaie, mechanische manier proberen je brein zo neurotypisch mogelijk te maken. Wat veel beter werkt is manieren verzinnen om mét je brein te werken in plaats van tegen.

Ik heb een broertje dood aan de badkamer schoonmaken, echt, ik háát het tot in het diepst van mijn ziel en ik stel het dus eindeloos uit. Ik blokkeer gewoon helemaal. Maar nu heb ik een manier bedacht waarin ik de taak kan doen én daarbij dopamine opzoek: zet een timer van 5 minuten en probeer zoveel mogelijk schoon te maken in die 5 minuten. En na 5 minuten is het dan ook gewoon klaar (tenzij ik in een flow zit dan), en heb ik toch een hoop schoongemaakt. Niet op een neurotypische 'het moet maar' manier, maar op een manier die voor mijn brein werkt, namelijk, een wedstrijdelement! Een andere goede voor eigenlijk elke taak is 'body-doubling'. Simpelweg iemand hebben die erbij is als jij die taak doet helpt vaak mega veel. Die ander hoeft niks te doen, gewoon er zijn in de kamer. Waarom? Geen idee, maar er gaat een golf van herkenning door neurodiverse communities als iemand het erover heeft, want het werkt gewoon!

Dus, lang verhaal, maar wat ik probeer te zeggen is: zoek manieren die mét je neurodiverse brein werken, niet manieren die je zo neurotypisch mogelijk proberen te maken. Dat sloopt je volledig.

En wat betreft therapie voor mij, bij mij helpt niks anders dan schematherapie. Cognitieve gedragstherapie en dergelijke is leuk hoor, maar één van de kenmerken van (mijn) neurodiversiteit is dat ik alles extreem overanalyseer en de gemiddelde CGT sessie gaat mij dus niks bijleren wat ik niet al honderd keer zelf heb bedacht. Net als dat ik honderd keer kan bedenken dat ik écht maar 5 minuten heb om me klaar te maken, en toch gewoon op de bank blijf zitten... Denken helpt je maar zoveel verder! Daarom werkt schematherapie bij mij, want daar moet ik gaan voelen. En juist dan komt alles in een flow wat de rest ook makkelijker maakt.

**Geplaatst**: 22-01-24 16:42

Geplaatst: 22-01-24 16:42

Kun je wat meer uitleggen over dat schema therapie, wat je dan doet en wat het voor jou doet?

Wat mij heeft geholpen is een app met een ochtendroutine om af te vinken(in zoveel minuten per taak). Daardoor is mijn huis, behalve op slechte dagen, zoals vandaag helaas, in ieder geval semi opgeruimd.

En die badkamer, ik deel je mening. Ik heb sowieso al een bloedhekel aan het huishouden, maar die badkamer het lijkt mijn aartsvijand wel

**Geplaatst**: 22-01-24 17:01

Geplaatst: 22-01-24 17:01

Welke app is dat, Prairy?

Schametherapie helpt mij inzicht te krijgen in de negatieve gedachte- en gedragspatronen ontwikkeld door jarenlang 'normaal willen zijn' en trauma. 'Ik kan nooit op tijd komen dus ik ben een slecht mens', 'Ik word gepest omdat ik anders ben dus ik moet zo normaal mogelijk zijn' etc etc. Dat maskeren van je neurodiversiteit sloopt je omdat het hele ongezonde en zelf-destructieve patronen in stand houdt. Met schematherapie leer ik te onderscheiden welke (motiverende) gedachten gezond zijn en welke niet. En hoe die ongezonde gedachten dan om te buigen naar gezonde gedachten. Juist door dat gevoel wat die ongezonde gedachten me geven te identificeren en datgene wat aandacht nodig heeft in mezelf die aandacht te geven, in plaats van alles maar onder het tapijt te schuiven. Als ik dat doe blokkeert eigenlijk alles in mij, terwijl, als ik mijn gevoel identificeer en erken kan alles veel meer stromen. En daar hoort voor mij dus heel veel zelfliefde bij. "Het is oké dat het nu niet lukt om aan die opdracht te werken, daar ben ik geen minder slecht mens door. Vanmiddag, of morgen, weer een kans." of "Het is oké dat de badkamer niet brandschoon is, dat maakt me geen gefaalde volwassene. Ik heb andere goede kwaliteiten."

**Geplaatst**: 22-01-24 22:02

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 22-01-24 22:02

Vuurvleugels, wat een fijne post! Dank je voor de moeite en tijd die je erin gestopt hebt.

@Malenka, ik ben een beetje erover aan het lezen en ik herken wel dingen, maar als ik het goed begrijp zit er bij PDA een vrij hoge mate van angst bij, en dat is bij mij niet het geval. Tenminste, niet op dit gebied

. Daarbij ervaar ik ook geen 'voortdurend verzet' tegen alledaagse dingen. Ik herken wél enorm wat Vuurvleugels beschrijft, maar dat zou ik dan ook eerder aan de ADHD linken, dan aan PDA.

"In feite ervaart het individu bij een bepaald verzoek of een bepaalde eis het gevoel dat hij aan de verliezende kant staat. Dat komt omdat ze denken dat de ander zich in een gezaghebbende positie bevindt." Dit is wel herkenbaar. Ik voel me wel vaak een faler als m'n vriend aan me vraagt of ik iets in huis wil doen.

Wel interessant om te lezen!

**Geplaatst**: 22-01-24 23:00

Geplaatst: 22-01-24 23:00

Peperkroket schreef:
Vuurvleugels, wat een fijne post! Dank je voor de moeite en tijd die je erin gestopt hebt.

@Malenka, ik ben een beetje erover aan het lezen en ik herken wel dingen, maar als ik het goed begrijp zit er bij PDA een vrij hoge mate van angst bij, en dat is bij mij niet het geval. Tenminste, niet op dit gebied . Daarbij ervaar ik ook geen 'voortdurend verzet' tegen alledaagse dingen. Ik herken wél enorm wat Vuurvleugels beschrijft, maar dat zou ik dan ook eerder aan de ADHD linken, dan aan PDA.

"In feite ervaart het individu bij een bepaald verzoek of een bepaalde eis het gevoel dat hij aan de verliezende kant staat. Dat komt omdat ze denken dat de ander zich in een gezaghebbende positie bevindt." Dit is wel herkenbaar. Ik voel me wel vaak een faler als m'n vriend aan me vraagt of ik iets in huis wil doen.

Wel interessant om te lezen!

Dat laatste heb ik ook, het komt bij mij voort uit conditionering dat je dingen 'zelf had moeten kunnen bedenken'. En als het dan dus niet gelukt om te bedenken dat ik het bed zou verschonen bijvoorbeeld omdat mijn brein weer eens 300 kilometer verder aan het pingpongen is, ik me dus echt weer een gefaalde vriendin/partner voel als mijn vriend me herinnert.

**Geplaatst**: 22-01-24 23:03

Re: adhd bij volwassen vrouwen

Geplaatst: 22-01-24 23:03

Hebben anderen hier ook last van Rejection Sensitive Dysphoria? Als in: álles is potentieel een afwijzing, je bent continu bang dat mensen boos op je zijn en je niet meer willen zien, en als je niet oppast wring je je voor je het weet in 100 bochten om de ander maar te pleasen?

**Geplaatst**: 22-01-24 23:19

Geplaatst: 22-01-24 23:19

VuurVleugels schreef:
Hebben anderen hier ook last van Rejection Sensitive Dysphoria?

Yup, RSD is een b*tch en voor mij misschien wel de grootste blokkade in m'n leven geweest. $:\$ Helaas pas op latere leeftijd de ADHD diagnose gekregen want heel wat schade (en angst en depressies) hadden kunnen worden voorkomen als ik 20 jaar geleden wist wat ik nu weet.

**Geplaatst**: 22-01-24 23:20

Geplaatst: 22-01-24 23:20

Rawr schreef:
VuurVleugels schreef:
Hebben anderen hier ook last van Rejection Sensitive Dysphoria?

Yup, RSD is een b*tch en voor mij misschien wel de grootste blokkade in m'n leven geweest. Helaas pas op latere leeftijd de ADHD diagnose gekregen want heel wat schade (en angst en depressies) hadden kunnen worden voorkomen als ik 20 jaar geleden wist wat ik nu weet.

Ja! Precies dat! Het kan je echt slopen als je niet weet wat het is. En nou ja, daarna ook nog -O-

(Ook je onderschrift trouwens :')

)

**Geplaatst**: 22-01-24 23:31

Geplaatst: 22-01-24 23:31

Ik gebruik RoutineFlow, wel betaald maar voor mij werkt hij goed.

De ontwikkelaar is nu ook met een soort to do lijst app bezig geloof ik, die heb ik nog niet echt geprobeerd.

RSD heb ik ook wel last van, al probeer ik wel steeds meer de fiets it dit ben ik, take it or leave it. Gaat de ene keer beter als de andere uiteraard.

Dat schema therapie heb ik het laatste zeg half jaar dus uit mezelf gedaan, grappig om te lezen dat er dus een naam aan hangt. Iets om eens verder onderzoek naar te doen.

Vooral de acceptatie dat iets de ene dag gewoon niet lukt, en dan kunnen denken, jammer dan, morgen of volgende week of gewoon niet, weer een dag, heeft ontzettend lang geduurd. Maar wat voelt dat bevrijdend.

Ook hiervoor geldt, de ene dag of week of langer gaat dat beter als de andere... Ik merk vooral in de week /1,5 week voor de volle maan dat het lastiger tijden zijn en probeer me daarop aan te passen. Of dat de week voor mijn normaal gesproken menstruatie is zou ook kunnen, maar aangezien ik de pil nu door slik weer ik mijn natuurlijke cyclus niet

Nu werk ik niet dus dat scheelt echt enorm. Eindelijk tijd om mezelf eens wat meer op orde te krijgen en vooral kunnen houden in meer of mindere mate.

En dan zien we wel hoe en of werken nog gaat lukken. Ik heb heel veel geluk met mijn man die genoeg verdient zodat ik niet zou hoeven werken. En dat ik nu dus de tijd heb (met uitkering) om met mezelf aan de slag te gaan.

**Geplaatst**: 23-01-24 00:02

Geplaatst: 23-01-24 00:02

Ik meld me hier ook even. Ik ben recent gediagnosticeerd met autisme en ADHD (onoplettend beeld, het vroegere ADD) (en ook hoogbegaafdheid, maar dat is geen officiële DSM-V diagnose) op 25-jarige leeftijd.

Ik heb eigenlijk nooit gedacht dat ik ADHD zou hebben. Ik ben een vrij rustig iemand, altijd al geweest, al kan ik in mijn enthousiasme soms wel mijn rem wat verliezen. Maar ADHD is uiteraard meer dan hyperactief en impulsief zijn, en daar was ik initieel niet zo bewust van. Waar ik dus wel al mijn hele leven last van heb, is verstrooidheid. Ik ben onhandig (dyspraxie), verlies constant dingen en ben eigenlijk wel een beetje een chaoot. Mede omdat ik snel afgeleid geraakt. Mijn hoofd gaat zo snel, ik ben al bij de volgende stap voor ik bij wijze van spreke nog maar met de eerste stap begonnen ben. Tijdsbesef en inschattingsvermogen is ook zoiets lastig.

Ik twijfel zelf of ik medicatie wil proberen. Het lastige is dat ik ook geen vaste psychiater heb. In het verleden werd ik behandeld in ziekenhuizen (voor zware depressie, hoogstwaarschijnlijk gerelateerd aan mijn autisme en de toen nogal instabiele/onrustige periode moet de druppel geweest zijn) en ik ben op korte tijd zo veel verhuisd van de ene naar de andere door omstandigheden, dat ik daar ook niet zo maar weer terecht kan. Dus zou ik weer op zoek moeten gaan naar een nieuwe. Echter door de negatieve ervaringen in het verleden sta ik daar niet zo op te springen.. In principe zou de huisarts het me kunnen voorschrijven, maar ik heb niet super goed gereageerd op SSRI's destijds, en ondanks ik besef dat dit absoluut niet hetzelfde is, wil ik toch voorzichtig zijn wat dosissen betreft.

Momenteel gaat het wel redelijk op het werk maar ik merk nu het nieuwe er van af is dat mijn brein minder moeite moet doen en hier serieus misbruik van maakt door weer met 100 andere dingen tegelijkertijd bezig te zijn. Maar het werk is wel af. En ik ben nog altijd sneller in vergelijking met mijn collega's.

Dusja, wat moet je er dan mee.

Wat therapie betreft heb ik ook al best wat achter de rug en voor mij is er tot nu toe ook nog niets geweest dat me echt geholpen heeft. Een absolute factor hierin was wellicht mijn misdiagnose (ik heb DGT gehad voor de 'BPS'). Voor mij is logica enorm belangrijk. Als het te abstract wordt verlies je me al snel. Dan begin ik dingen in vraag te stellen omdat ik het nut er zelf niet zo (meer) van in zie. En dat heeft in mijn geval wel een paar keer tot conflict geleid met de hulpverleners.. Daar schrok ik ook altijd van, want ik vond mijn vraag zelf niet heel bijzonder.

**Geplaatst**: 13-04-24 21:56

Geplaatst: 13-04-24 21:56

Ik geef het topic een schopje, ik kan geen andere gerelateerde adhd topics vinden.

Ik ben al met adhd gediagnosticeerd toen ik kind was, geloof een jaar of 6. Ik heb vermoedelijk de gecombineerde variant (ook add) maar dat maakt in principe niet veel uit. Ik heb als kind vele verschillende medicaties geprobeerd, de ene nog erger dan de ander. Ritalin vergat ik altijd, concerta werd ik duf van, medicinet was wel oké maar ook niet je van het. Uiteindelijk gestopt en heb het jaren zonder gedaan.

Wat bij mij vooral tot uiting komt; hyperfocus, impulsiviteit, dromerigheid, enthousiasme, uitstellen, beweeglijkheid, vergeetachtig, concentratieproblemen etc. Maar ik moet zeggen dat ik hiermee wel alsnog prima functioneer alleen moet ik wat harder mijn best doen dan iemand die geen adhd heeft.

Mensen merken het eigenlijk niet zo snel aan mij, ik heb minimale “ticks” zoals met een been trillen, met een pen klooien en veel vapen

ik lijk op het oog altijd erg rustig, alleen wanneer mn enthousiasme erbij komt kijken kan het even opvallen. Ik ben goed in masken

Toen voor mijn recente opleidingen begonnen met dexamfetaminen en opzich werkte dat wel maar ik sliep slecht (altijd al gedaan maar nu leek het wat erger).

Ik heb wat positieve dingen gelezen over elvanse (lisdexamfetamine) bij volwassenen en ik dacht laat ik dat maar eens uittesten. Ben daar dan vandaag mee begonnen dus heel veel kan ik nog niet delen. Wel maar 3,5 uur geslapen en toch 14.000 stappen gezet (heb gewerkt) en erg actief geweest maar wel gesloopt, wat logisch is met zo weinig slaap :')

ben benieuwd hoe ik straks slaap. Honger heb ik niet hiermee, heb net maar snel wat gegeten (was m’n nagels voor 2,5 uur aan het doen dus dan kan je ook niet even stoppen lol). Tot zover dus nog niet heel veel gemerkt, lijk wel wat rustiger in mijn hoofd.

Ook handig om te weten; elvanse valt (nog) niet onder de opiumwet. Kan altijd opeens veranderen maar het is nu iets van 5/6 jaar op de markt.