Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-24 09:36

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-24 09:36

Ja… ik gaf aan ‘maar wat als het in eens omdraait…’ daar werd heel laconiek op geantwoord: er is nog andere medicatie hoor… dan zullen ze nog wel iets kunnen geven…

net alsof voor iedere ziekte allerhande medicatie voorhanden is… helaas is dat bij kanker niet zo het geval en onder kanker zit nog zoveel verschil dat de behandeling toch altijd anders is of er minder mogelijkheden zijn…

Ik heb voor ieder zijn keuze respect en elke keuze is moeilijk… mensen die niet meer behandeld willen worden vind in ook enorm sterk! Mocht de medicatie niet aanslaan zou ik ook stoppen denk ik maar nu, met zo’n resultaten… NOOIT! ik zou steun kunnen gebruiken van deze persoon maar zo’n reactie NEE… dat had ik nooit verwacht… ik wist niet wat ik ermee moest doen en nog steeds niet…

**Geplaatst**: 01-04-24 10:56

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 01-04-24 10:56

Kan het zijn dat zij zich niet realiseert hoe hard deze vraag bij je aan kwam? Misschien dacht zij wel dat het nu stabiel is en ook stabiel blijft wanneer je stopt met de behandeling. Dus dat er aan de medische situatie niets verandert maar dat je wel fitter bent.
Het is iets wat zij zich afvraagt, het is niet zo dat ze zegt dat je dat moet doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-24 11:41

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-24 11:41

Kitty schreef:
Kan het zijn dat zij zich niet realiseert hoe hard deze vraag bij je aan kwam? Misschien dacht zij wel dat het nu stabiel is en ook stabiel blijft wanneer je stopt met de behandeling. Dus dat er aan de medische situatie niets verandert maar dat je wel fitter bent.
Het is iets wat zij zich afvraagt, het is niet zo dat ze zegt dat je dat moet doen.

Nee, deze persoon kent mijn situatie zeer goed… met vorige besprekingen is ook besproken dat de ziekte ‘slaapt’ maar dus wel elk moment kan wakker worden…

er is letterlijk door deze persoon gezegd: zou ge nie stoppen mee dieje immunotherapie want nu is t toch goed, als het dan terug opkomt zal er wel nog een andere behandeling zijn ma dan hebde toch een langere periode een betere levenskwaliteit gehad…

En toen heb ik gezegd, ja alleen die chemo en dat doe ik niet meer… In Hasselt was chemo de enige behandeling en zij hebben toen zelf aangegeven dat deze studie het ‘enige’ alternatief was in mijn geval… eigenlijk hadden ze mij daar ‘opgegeven ‘

Ik heb het met mijn moeder er ook over gehad en zij gaf ook aan, hoe snel de ziekte bij u verspreidde en zo agressief was… nu wordt er 6 wekelijks een scan genomen maar in een ‘normaal’ traject is dat niet zo frequent… als ik eruit stap kan ik heel snel terug ‘vol’ zitten en is het misschien te laat…

Ik begrijp deze redenering wel hoor Kitty en als ik echt ‘genezen’ zou verklaard zijn zou ik dit zeker overwegen en ik ben zo blij dat er 80% weg is maar die 20% zit er nog wel (waarschijnlijk is dit minder) maar stel dat het nog maar 10% is dat echt besmet is en nu nog zichtbaar is… ik had in mei een pet-scan zonder uitzaaiingen toen het ontdekt is en in oktober zat ik vol tot aan mijn hals… dus zo snel gaat het wel…

En als het een persoon zou zijn waarvan ik denk, die weet niet beter of kent de situatie niet maar naar deze persoon kijk ik wel op want eigenlijk is die ook vrij goed ‘geleerd’ dus het kwam echt als een schok… van deze persoon zou ik echt raad aannemen!

**Geplaatst**: 01-04-24 14:13

Geplaatst: 01-04-24 14:13

Wat naar dat het je zo raakt, Britt.

Er is heel veel onwetendheid en onbegrip als het gaat om een uitgezaaide ziekte. Op het moment dat je te horen krijgt dat je ziek bent en niet meer beter kunt worden, is dat natuurlijk al heel heftig. Je omgeving vindt dat ook. Maar ze hebben niet alle ins- en outs en ook niet de kennis om daar mee om te gaan. Er zijn mensen die denken dat als iemand uitgezaaide kanker heeft, dat je dan automatisch binnen een paar dagen/weken/maanden dood gaat. Dat kan ook, maar het is niet altijd zo.

In mijn geval heb ik ook al rare verhalen gehoord, o.a. van buurtgenoten. Niemand had verwacht dat ik nog rond zou hobbelen. Maar je krijgt dan wel een rare situatie. Zo werd er gezegd dat mijn ziekte niet zo 'erg' zou zijn, want anders was ik al lang dood geweest. Echt letterlijk.
En dat ik niet meer zou genezen was ook een beetje raar, want het was toch al een hele tijd stabiel? Als er nu niks op de scans te zien is, dan ben je toch kankervrij en dus genezen?
Ook leuk: sta je op de stoep je zooi in te pakken voor een weekendje weg, krijg je een 'nou, nemen het er wel van hoor, jullie hebben het maar goed zo!'. Ik heb maar gevraagd of ze misschien willen ruilen.

Nou ja, dat dus...........
Soms word ik weleens boos om. En soms laat ik het maar. Misschien is het ook geen onwil maar gebrek aan kennis. Maar het zou wel fijn zijn als mensen even na zouden denken over wat ze zeggen en hoe dat op anderen over komt.

Trek het je niet aan en trek je eigen plan :knuffel:

**Geplaatst**: 01-04-24 14:33

Geplaatst: 01-04-24 14:33

Iedereen heeft ook andere gedachtes over hoe die zelf zou reageren. En toch vaak onbewust projecteren mensen dat ook op anderen. Mensen denken dat ze weten hoe ze zouden zijn maar dat weet je echt pas als je in een dergelijke situatie zit.

Maar het is jou lijf en jou behandeling.

Ik heb er kort geleden voor gekozen om te stoppen met antihormoon. Alles is bij mij ook gelijk weer op gang gekomen. Ik moest tijdelijk stoppen ivm de klachten en dan zou ik over moeten op andere maar icm injecties omdat de pillen ook niet genoeg deden. En dat zou mij 6 procent opleveren (als alles volledig plat zou liggen en dat blijkt pas na 6 maanden tot een jaar) voor 10 jaar. Ik zou dat ook 10jaar moeten gebruiken. En de klachten die ik ervan had vond ik voor die 6 procent echt niet iets om 10 jaar vol te houden. Er zijn mensen die dat soort keuzes ook niet snappen. Maar die andere mensen leven niet mijn leven. Die staan niet voor mijn keuzes en die hebben helemaal niks te zeggen over wat ik doe

Ik heb eigenlijk vorrig jaar gehoord dat er nog zwevende cellen zitten die vroeg of laat dus wel weer kanker zijn. Ik krijg nooit te horen ik ben kankervrij (anderen horen dat na vijf jaar) maar ik heb ervoor gekozen om niet te denken in de kanker kan elk moment weer toeslaan maar ik maak nu van het leven wat ik ervan kan maken. Ik zie er goed uit, kan in principe alles. Alleen nu zit er wat op mijn borstbeen wat ze niet precies weten wat het is. Dus blijven dat nu monitoren als het wel foute boel blijkt dan zal daar wel een behandeling voor komen (als er een behandeling voor is)

Voor jou is deze behandeling wat werkt en dus ga je daarvoor. Jou lijf jou keuze. Dus idd trek je eigen plan

**Geplaatst**: 01-04-24 14:54

Geplaatst: 01-04-24 14:54

Jeetje Oscar wat een vervelende mensen.

Ik weet nog dat ik na heel veel jaren een ex collega tegen kwam. We waren goed samen. Ik was zo ontroerd dat ze er nog was en gaf haar spontaan een knuffel met tranen in de ogen (ze was zo vreselijk ziek toen ik weg ging) met daarbij de vraag:"hoe gaat het nu met je"? Trek je het nog allemaal of gaat het werkelijk zo goed als dat je er uit ziet. Toen werd ik helemaal bijgepraat en zij was ook zo ontroerd op een positieve manier door mijn reactie en zei:"reageerde maar iedereen zo fijn, er komen soms zo'n nare reacties".
Ik vind het dus ongelooflijk dat mensen zo'n hufters zijn. Ik ben het met jou en ook met BeFunny eens en ik hoop oprecht dat jullie nog heel lang een kwalitatief leven hebben met of liever nog zonder kanker.

**Geplaatst**: 01-04-24 17:39

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 01-04-24 17:39

@Britt, dan kan ik me inderdaad indenken dat die opmerking hard aankwam.

@Oscar, wat een lompe reactie zeg!

Het zijn onze eigen keuzes en iedereen kan daar een mening over hebben maar desondanks moeten wij ermee omgaan.

Dit weekend was er feestweekend in ons dorp en ik heb me zo enorm vermaakt! Zaterdagavond pubquiz en gisteren Q-Music 4 uur fout. We waren vannacht pas om half 3 thuis. Het was zooo gezellig! De hele nacht gedanst op allerlei muziek. Van Nederlandstalig tot rock en van happy hardcore tot ABBA. Heerlijk! Normaal drink ik nog wel eens een wijntje maar dat heb ik deze keer maar niet gedaan. Vandaag wel flink moe. Morgen weer chemo en bloedonderzoek dus mooi op tijd naar bed vandaag.

**Geplaatst**: 01-04-24 18:42

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 01-04-24 18:42

Klinkt als een gaaf feestje!!! Leuk Kitty. Sterkte morgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-04-24 18:52

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-24 18:52

Leuk Kitty! Wij zijn vandaag naar de kermis geweest, lunapark gedaan, muntjes gestoken en bambi gegrepen en mijn man heeft met boogschieten nog een draakje geschoten en met het loodsgeweest nog zo’n blije piemel

we hebben nog suikerspin en een rode appel gekocht, rode appel is voor schoonmama en suikerspin voor mij! Om af te sluiten met een heerlijk frietje van vrienden van ons

**Geplaatst**: 01-04-24 19:09

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 01-04-24 19:09

Ik denk dat die rare vragen misschien gesteld worden vanuit hun eigen verwachting. Ik denk dat iedereen wel eens voor zichzelf heeft nagedacht: wat zou ik doen in die situatie? En het antwoord kun je pas geven als je er ooit voor komt te staan. Maar sommige mensen hebben een duidelijke visie en zouden bv niet meer doorgaan als hun partner wegvalt. Ik denk dus dat ze van hun verwachting jouw verplichting maken.
Onjuist en pijnlijk, maar dat zou een denkkader kunnen zijn.

**Geplaatst**: 02-04-24 23:07

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 02-04-24 23:07

Fijn dat jullie ondanks de strijd die jullie voeren toch nog kunnen genieten van de mooie kant van het leven. En leuke dingen ondernemen.

Maar wat sommige zeggen, als je wat doet, of zelfs zover komt dat het sterk afneemt, valt het wel mee.
En idd je weet het pas echt als je het zelf doormaakt.
En dat weet ik gelukkig niet, maar zie wel wat het doet met de mensen om mij heen.
De onmacht dar je ze zo graag zou kunnen helpen te genezen. Meer dan ze door dik en dun steunen, ze te helpen, een knuffel, een luisterend oor kan ik niet doen. Al zou ik zo graag meer willen kunnen

**Geplaatst**: 02-04-24 23:19

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 02-04-24 23:19

Mensen die niet in hetzelfde schuitje zitten kunnen soms heel verkeerde opmerkingen maken, teveel mensen denken inderdaad dat het leven maakbaar is. Och wanneer het terugkomt hebben ze vast nog wel wat. Dom, kortzichtig en kwetsend . Doe wat jullie denken/voelen wat goed voor jullie is samen met de artsen en gezin. Jullie lijf, jullie leven . Sterkte allemaal.

**Geplaatst**: 02-04-24 23:24

Geplaatst: 02-04-24 23:24

Ik denk dat veel mensen die een partner hebben of een familielid die ernstig ziek is ook niet weten hoeveel ze daadwerkelijk betekenen en doen voor iemand. Soms is gewoon er zijn echt al heel veel.
Dus voor iedereen die iemand heel dichtbij heeft die zo ziek is en zich soms machteloos voelen omdat ze het idee hebben niet genoeg te doen. Maar het feit dat je er bent en dat je dat laat weten aan iemand kan voor iemand zo ongelofelijk veel betekenen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-24 23:32

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-24 23:32

Het gaat me eigenlijk helemaal niet… ik heb echt leuke momenten maar ook momenten waarop ik even zou willen verdwijnen, even weg van alles… ik ben al de druk zooooooo beu! Ook op relatie gebied…

En die leuke momenten gaan goed maar eigenlijk voelen ze ook iets of wat geforceerd… omdat het MOET plezant zijn..: terwijl er eigenlijk op dit moment geen rede is om te doen alsof alles goed gaat…

**Geplaatst**: 03-04-24 08:15

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 03-04-24 08:15

Dat is eerlijk Brit, pijnlijk maar eerlijk.

En als je nu in het midden van al die ellende elkaar vind, dan is dat prima. Maar dat lees ik niet. Heb je het idee dat je met de relatie therapeut verder komt?
Wij zijn bij een dame terecht gekomen die systeem therapie geeft, geen relatie therapie, had niet beter kunnen passen. Want beide onze 'systemen', van doen en denken, hadden aandacht nodig. De liefde was er wel, maar hoe de verbondenheid te vinden en te praten, daar gingen we aan kapot. (inmiddels 10 jaar verder en still going strong)

Met de liefde die jij voelt, voel ik hoop. Maar ik kan niet in jullie gevoel en relatie krijgen en hoop echt dat dit gegrond is. Gun je alle goeds samen. Dikke dikke knuff!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-04-24 08:19

Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-24 08:19

Ik heb steeds een goed gevoel als we daar weggaan maar alles wordt me te veel op deze moment… relatie loopt stroef, rondom van die k*t opmerkingen, mezelf zo slecht voelen fysiek… ik ben echt op en niemand lijkt te begrijpen hoe dat komt… (hier krijg ik wel veel steun maar hierbij bedoel ik mensen in het fysieke dagelijkse leven)

**Geplaatst**: 03-04-24 09:43

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 03-04-24 09:43

Ik denk trouwens dat mensen met de beste bedoelingen iets zeggen om terug te komen op de opmerking als je stopt met de therapie dan heb je meer kwaliteit van leven. Ik denk ook niet dat iemand dat zegt om het je op te leggen maar het gesprek open te leggen, het vanuit meerdere inzichten te benaderen. Daarbij kan de een dat wel hebben en de ander niet. Als mensen in het algemeen niks zeggen, alles onbespreekbaar laten uit ongemak is het vaak ook niet goed. Het is moeilijk om het goed te doen als buitenstaander (denk ik).

**Geplaatst**: 03-04-24 09:57

Geplaatst: 03-04-24 09:57

BritHittepit schreef:
Ik heb steeds een goed gevoel als we daar weggaan maar alles wordt me te veel op deze moment… relatie loopt stroef, rondom van die k*t opmerkingen, mezelf zo slecht voelen fysiek… ik ben echt op en niemand lijkt te begrijpen hoe dat komt… (hier krijg ik wel veel steun maar hierbij bedoel ik mensen in het fysieke dagelijkse leven)

Het lijkt mij toch wel logisch dat je op raakt............ -O-

**Geplaatst**: 03-04-24 10:07

Geplaatst: 03-04-24 10:07

Britt het is pijnlijk eerlijk en ook normaal, hoe jij je voelt. Dat "leuk hebben". heeft ook iets geforceerd . Ben ik zo met je eens.
Ik geef je een hele grote knuffel. Ik vind als oudere (65 jaar) dat jij/ jullie enorm beproefd worden en je hebt de leeftijd om je gewoon druk te maken over je toekomst, hoe ga je dat inrichten, een hoop leer- en werk ervaring opdoen en in plaats daarvan ben jij bezig met letterlijk in leven te blijven middels zware medische traject waardoor je het gevoel hebt (ik citeer een vrouw die immuunsysteem traject heeft gehad en beter is nu), "dat er een trein over je heen gereden is".

Dus wat ik je wil zeggen Britt " hou vol, geef niet op en het is volkomen normaal zoals jij je voelt".
Ik vind je een sterke vrouw die gewoon super eerlijk is over hoe het werkelijk is met je. Ik vind dat sterk!

Ik geef je een knuffel!

**Geplaatst**: 03-04-24 12:57

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 03-04-24 12:57

Het is heel normaal om momenten te hebben dat het allemaal teveel wordt. Het is niet niks wat je op je bordje krijgt en als het dan ook van meerdere kanten zwaar wordt, dan grijpt je dat bij de keel.
Je hoeft niet altijd vrolijk en positief te zijn.
Sterkte meis.... ik hoop dat het snel weer zonniger voor je wordt.

**Geplaatst**: 03-04-24 14:47

Geplaatst: 03-04-24 14:47

BeFunny schreef:
Ik denk dat veel mensen die een partner hebben of een familielid die ernstig ziek is ook niet weten hoeveel ze daadwerkelijk betekenen en doen voor iemand. Soms is gewoon er zijn echt al heel veel.
Dus voor iedereen die iemand heel dichtbij heeft die zo ziek is en zich soms machteloos voelen omdat ze het idee hebben niet genoeg te doen. Maar het feit dat je er bent en dat je dat laat weten aan iemand kan voor iemand zo ongelofelijk veel betekenen

Precies dit. Iemand die er voor je is, is zo waardevol. Toen ik midden in de chemo's zat en mijn man weer eens voor mij liep te sjouwen, tegen hem gezegd: "later, als jij kanker hebt, doe ik hetzelfde voor jou". Ik realiseerde me meteen dat dat niet handig gezegd was maar hij begreep gelukkig wel wat ik bedoelde. Voor hem was het zeker ook frustrerend dat dat alles was wat hij kon doen. Het lichamelijke deel moest ik echt zelf doen. We lachen er nu nog om.......

Het is gewoon moeilijk voor iemand die er niet voorstaat of gestaan heeft om zich in te voelen. Er zijn mensen die niet snappen dat je al die behandelingen doet en aan de andere kant de mensen die niet snappen dat je stopt met bepaalde behandelingen of medicijnen. Hoe dan ook....leven met en na kanker is gewoon K.T.

Probeer je rug recht te houden lieve Britt. Makkelijk gezegd....ik weet het. Ik herken zo dat de dingen die je doet leuk moeten zijn......je weet immers maar nooit. Dingen verplicht leuk vinden dus -O-

Je mag moe zijn....je mag er de pest in hebben.....je mag gewoon ziek zijn he. Of je er nou goed uitziet of niet. Ze zien je niet als je op z'n slechts bent....logisch want dan kruip je onder je steen.

Dikke knuffel voor jou. Weet dat ik veel aan je denk.

**Geplaatst**: 03-04-24 16:20

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 03-04-24 16:20

Even een stille meelezer hier. Totale andere situatie (ik heb fysiek niets, maar heb wel PTSS) en herken helemaal het ‘verplicht leuk moeten zijn’ als je een dagje weg bent. Dat legt al direct zoveel druk op alles, dat je bijna vergeet te genieten. Dus ik herken dat gevoel wel. Ook als je dan terug komt, gaat iedereen weer door, maar jij zit weer met je ellende en de keiharde realiteit.

Hele dikke knuffel!

**Geplaatst**: 03-04-24 21:12

Geplaatst: 03-04-24 21:12

BritHittepit schreef:
Het gaat me eigenlijk helemaal niet… ik heb echt leuke momenten maar ook momenten waarop ik even zou willen verdwijnen, even weg van alles… ik ben al de druk zooooooo beu! Ook op relatie gebied…

En die leuke momenten gaan goed maar eigenlijk voelen ze ook iets of wat geforceerd… omdat het MOET plezant zijn..: terwijl er eigenlijk op dit moment geen rede is om te doen alsof alles goed gaat…

Op een akelig moment was er een lieve dame die mij als volgt toesprak:
'Toe maar hoor, brul maar...!'
En dat deed ik.

Dat luchtte op.

Dus Britt, bij deze: ga je niet groot houden, hè!
Als jij daar behoefte aan hebt:
brul maar!

PS: soms raakt Klaas dan de kluts kwijt. Dan vindt hij 'dat hij iets moet doen' - en weet niet wat te doen; en dat vindt hij dan naar.
.... eenvoudige instructies werken het beste: "hierheen komen, houd me vast, lieve woorden".

**Geplaatst**: 04-04-24 08:41

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst: 04-04-24 08:41

Britt, ik heb bij lange na niet een onzekere toekomst zoals jij hebt maar wil je echt een hart onder de riem steken.

Ik ga al 2.5 naar ziekenhuis in en uit. In totaal 20 opnames, variërend van 5 dagen tot 3 weken. Ik heb zeer instabiel astma.... (en vind het bijna beschamend dat ik zulke gevolgen ervaar terwijl ik dan maar "simpel" astma heb)

Door prednison gebruik ben ik ernstig aangekomen.... maar ik kan niet zonder, of ik beland weer in het ziekenhuis. Ik ben inmiddels afgekeurd voor werk, kan zelfs niet meer werken in het bedrijf wat ik heb met man. De energie moet ik zo zuinig verdelen en eerlijk... mn energie die ik heb gaat elke dag naar m'n paarden. Daarnaast heb ik niets meer over.
Heb ook sinds kort een invalide parkeerkaart, dat ik niet zover hoef te lopen, want ja dat kost ook energie, en met slechte dagen kost het ook lucht
Door alles wat er gebeurd is heb ik een hele pittige depressie ontwikkeld. Een mens heeft maar 1 emmertje en die van mij zit vol... plus dat ik geen tijd krijg om de inhoud te verwerken zodat er ruimte in m'n emmertje komt. Met elke 8 weken zowat een opname, en daarna wéér moeten opstarten.

M'n relatie lijd er echt onder en in dat opzicht snap ik gewoon echt hoe je je voelt. Mijn kerel is geen prater, deelt heel moeilijk emoties, en de issues die we hebben komen vooral bij mij vandaan. Ik ben vaak achterdochtig (waarom zou hij bij mij willen blijven) Ik voel me knetter schuldig (ons leven is zo beperkt, we leven een minimaal leven allemaal door mij) en ik schaam me vreselijk (dat dikke lijf met ernstig striae, dof haar door prednison en ik zit door de prednison extreem onder de blauwe plekken)
En ik moet eerlijk zeggen, de issues die we hebben komen door mij, want hoevaak hij ook zegt dat het hem echt niet uitmaakt allemaal, omdat hij van mij houd en z'n leven met mij wil delen ongeacht mijn situatie, ik maak het gewoon moeilijk.

Je mag altijd een pb oid sturen als je wil sparren bijv. Een luisterend oor kan echt wel fijn zijn misschien

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-24 15:29

Re: Bijna 34 en baarmoederhalskanker

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-24 15:29

Ik voel me ook echt een last…

misschien dat ik daardoor ook goed bedoelde dingen verkeerd opneem en er daardoor nog harder mee struggle… zoals die opmerkingen om te stoppen met mij behandeling, deze was waarschijnlijk goed bedoeld maar kwam totaal verkeerd binnen…

Ik heb zo’n lieve mensen rond mij, mijn partner doet alles voor mij ondanks het stroever loopt maar we werken er aan! Ik heb lieve ouders en schoonouders en familie…

Mijn hoofd en gedachten nemen echt soms een loopje met mij, dat maakt het echt moeilijk…

Vandaag alweer een zware dag fysiek, misselijk en krampen, terwijl ik toch een beetje huishoudelijk werk wou doen…

Ik heb volgende week ook een gesprek met mijn psycholoog, ik hoop dat mijn gevoelens daar wat ‘duidelijker’ worden of dat ik ze op een rijtje kan zetten en een plaatsje kan geven zodat ik alles terug wat helder zie…