Bokt.nl

Seltje schreef:

pmarena schreef:

Nou hopelijk kunnen ze / jullie hier iets mee waardoor er eindelijk verbetering gaat komen

Onze jongen had als baby/peutertje vreselijke night terrors, je weet echt niet wat je ziet, kind leek wel bezeten en vrat zijn bed haast op.... vréselijk vreselijk boos en bang, niet te troosten terwijl hij dat wel heel duidelijk nodig had, wat voelde hij zich vreselijk alleen in zijn angst en verdriet......

Maar als je hem probeerde gerust te stellen raakte hij alleen nog maar meer overstuur en sloeg hij je Excorsist-waardig het bed uit.... verschrikkelijk naar en echt je hart breekt.....

Niks hielp, zachtjes praten / geruststellen niet, stevig vastpakken en liefdevol vasthouden niet, alles wat je kan bedenken maakte het alleen maar erger. Hij moest er echt doorheen....

We boden hem dan 100 keer zijn geliefde flesje melk aan (wat hij echt nodig had om weer rustig te worden / in slaap te kunnen vallen) en dat mepte hij als baby vreselijk boos weg (alsof je hem iets aandeed....) en toen hij iets groter werd kreeg je dat woest naar je kop / door de kamer geslingerd. Tot hij het de 101e keer ineens wanhopig uit je handen trok met een wanhopige houding van "waarom duurde het zo lang voordat je met die melk kwam" en dan ein-de-lijk zijn troost kon vinden en weer ging liggen en soppend aan zijn melkje weer in slaap viel

Zelf waren we dan wel klaarwakker natuurlijk
Ook hij herinnerde zich er later niks meer van en werd gewoon vrolijk wakker.

Met slaapje(s) overdag had hij dit ook.
Màn het slapen was al geen feest (hele dag draaide om slapen...) maar hierdoor ging je er helemáál tegenop zien

Na het ontstoren van de Oxytocine heeft hij het gelukkig zelden meer gehad en als hij het nu nog eens heeft (net 6) dat hij zo verstrooid / bang / overstuur roepend wakker wordt, dan doen we het licht aan en herhalen dat hij thuis is bij pappa & mamma, net zo lang tot hij wakker is. Dat werkt nu het beste. Maar dat is eens in de zoveel maanden nog maar een keer gelukkig en echt een light-versie van wat het was (geen zware paniek, geen agressief gedoe) dus dat stelt niks voor

Ik heb hem ook op het hart gedrukt dat als hij een vervelende droom heeft, dat hij dat dan zelf beseft dat het een droom is - en hij zichzelf dus wakker kan maken. Dat lukt hem al een hele poos prima gelukkig: hij gaat dan met zijn ogen knipperen in zijn droom heeft hij bedacht en dat werkt

Ik had nog nooit gehoord van het ontstoren van de oxytocine. Na wat Googlen blijkt dat dit vooral gedaan wordt om synthetische oxytocine te ontstoren. Ik heb NOOIT oxytocine gekregen, ik heb heel bewust alle medicatie die ze mij in het ziekenhuis gaven bekeken.

Nikass schreef:

Wat heftig zeg! Hoe komt een baby aan zoiets? En hoe meten ze dat? Lijkt me heel naar om als ouders mee te maken, zowel het slaapgebrek als ook het weten dat je kind het zo moeilijk heeft.

Ze meten met elektrodes de slaapfasen gedurende de hele nacht, en er staat een camera op die alles bekijkt. Bij de overgang naar de diepe slaap laat ze een 'aanval' zien: Gillen, slaan, rechtstaan in bed, alsof de wereld vergaat.

Hoe een baby daaraan komt weet niemand, het is een fout in de hersenen die de overgang naar de diepe slaap niet op de juiste manier doormaakt.

wemkelover schreef:

Ik ben Myrthe niet, maar bij mij is het zo dat mijn vriend het heeft verteld. En de keren dat ik wel wakker wordt, ik me kan herinneren wat ik gezien heb. Die keren zijn wel minder vaak. Ik wordt meestal niet echt wakker, ik lijk wel echt wakker.

Nikass schreef:

[Quote ingekort]

Myrthe hoe weet je wat er tijdens zo'n aanval gebeurd als je je er sochtends niets van herinnert?

Nikass schreef:

wemkelover schreef:

Ik ben Myrthe niet, maar bij mij is het zo dat mijn vriend het heeft verteld. En de keren dat ik wel wakker wordt, ik me kan herinneren wat ik gezien heb. Die keren zijn wel minder vaak. Ik wordt meestal niet echt wakker, ik lijk wel echt wakker.

Ik vraag het me gewoon oprecht af hoor. Jouw vriend kan toch helemaal niet vertellen wat jij ziet? Tenzij jij dat eerst aan hem verteld hebt.

Volgens mij is het daarom juist de bedoeling om iemand níet wakker te maken, omdat het veel traumatiserender is om het je wèl te herinneren. Zo las ik het tenminste.

Seltje schreef:

Uiteraard was ik zelf zo aan het piekeren en aan het wachten op:wanneer wordt de peuter wakker, dat ikzelf heel slecht geslapen heb...

CharleyT schreef:

@BigBen:BigBen schreef:
Citaat:

Paracetamol is ook ontstekingsremmend.
https://journals.lww.com/americantherap ... mol.8.aspx

Lijkt erop dat je echt ongelijk hebt, paracetamol is geen ontstekingsremmer! Zie ook reacties van anderen.

Citaat:

Over het algemeen wordt gedacht dat paracetamol de productie van prostaglandines in lichte mate afremt. Echter, de werking van paracetamol in het lichaam is even sterk als die van selectieve Cox2 remmers. Paracetamol vermindert eveneens de prostaglandine concentratie in het lichaam, maar is niet in staat om de ontsteking veroorzaakt door reumatoïde arthritis te onderdrukken, wat selectieve Cox2 remmers wel doen.