Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-21 09:28

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-21 09:28

Tiggs, je hebt helemaal gelijk. Ik noemde het troep, omdat ik bang ben voor de reacties. Maar misschien projecteer ik mijn eigen veroordeling wel op anderen... Ik vind namelijk dat ik het zonder medicatie zou moeten kunnen, maar het lukt me gewoonweg niet meer.
Fijn dat het voor jou zo goed geholpen heeft!

Bloemm, onwijs bedankt voor je lieve woorden.
Ik probeer maar 1 Oxazepam per dag te nemen, 10 mg in de ochtend, omdat ik helemaal in paniek wakker wordt, maar ik merk dat ik toch misschien wat meer nodig heb.

Ik begin me echt zorgen te maken. Ik ben zo ontzettend labiel. Hele erge huilbuien en niet weten waar ik het zoeken moet. Ik begin steeds meer te twijfelen of het wel een burnout is. Ik ben zo bang voor een hersentumor. En ja, ik ben een zware hypochonder en heb ook psychische klachten, dus ik weet dat de kans op eem hersentumor klein is, maar ik ben helemaal mezelf niet meer. Ik voel me vervreemd van de wereld en ik ben zo bang voor de toekomst. Ik wil zo graag van alles doen, maar het lukt me gewoon niet. En ik zou zo graag naar mijn ouders gaan, maar ik weet dat de drempel om dan terug naar huis te gaan na een tijdje, dan enorm is en dan heb ik weer een probleem erbij. Maar het voelt gewoon zo eenzaam om iedere ochtend zo angstig wakker te worden. Kotsmisselijk, buikpijn...

Sorry voor mijn geklaag...

**Geplaatst**: 14-05-21 09:40

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 14-05-21 09:40

Maar als naar je ouders gaat je wel tot rust gaat brengen is dat het overwegen waard. Al jou systemen moeten tot rust komen en als je je bij je ouders fijn en veilig voelt en je kan daar een tijdje blijven. Wat mensen die nu voor je zorgen en dingen van je overnemen kan echt fijn zijn en helpen om een stapje te zetten in tot rust komen.
Even de cirkel doorbreken en daarnaast steun vinden

**Geplaatst**: 14-05-21 09:48

Geplaatst: 14-05-21 09:48

Jungles schreef:
Tiggs, je hebt helemaal gelijk. Ik noemde het troep, omdat ik bang ben voor de reacties. Maar misschien projecteer ik mijn eigen veroordeling wel op anderen... Ik vind namelijk dat ik het zonder medicatie zou moeten kunnen, maar het lukt me gewoonweg niet meer.
Fijn dat het voor jou zo goed geholpen heeft!

Bloemm, onwijs bedankt voor je lieve woorden.
Ik probeer maar 1 Oxazepam per dag te nemen, 10 mg in de ochtend, omdat ik helemaal in paniek wakker wordt, maar ik merk dat ik toch misschien wat meer nodig heb.

Ik begin me echt zorgen te maken. Ik ben zo ontzettend labiel. Hele erge huilbuien en niet weten waar ik het zoeken moet. Ik begin steeds meer te twijfelen of het wel een burnout is. Ik ben zo bang voor een hersentumor. En ja, ik ben een zware hypochonder en heb ook psychische klachten, dus ik weet dat de kans op eem hersentumor klein is, maar ik ben helemaal mezelf niet meer. Ik voel me vervreemd van de wereld en ik ben zo bang voor de toekomst. Ik wil zo graag van alles doen, maar het lukt me gewoon niet. En ik zou zo graag naar mijn ouders gaan, maar ik weet dat de drempel om dan terug naar huis te gaan na een tijdje, dan enorm is en dan heb ik weer een probleem erbij. Maar het voelt gewoon zo eenzaam om iedere ochtend zo angstig wakker te worden. Kotsmisselijk, buikpijn...

Sorry voor mijn geklaag...

Ook dit is heel herkenbaar! Ik heb online toen een test gedaan met heb ik een hersentumor. Mijn vriend heeft toen op me ingepraat en ik geloofde het nogsteeds niet, dat al die klachten gewoon vanuit mijn gemoedstoestand kwamen. Maar dat besef komt vanzelf meis, echt waar. Ga gewoon lekker naar je ouders, jouw eerste prioriteit is rustig worden in een vertrouwde omgeving en dat je niet alleen bent. Ik heb toen mijn vriend gewoon naar het werk moest ook 2weken bij mijn ouders gezeten, het was fijn om te weten dat er iemand in de buurt is als je een paniekaanval / emotionele aanval hebt.
Ga erheen en wacht tot de medicatie gaat werken. Alles daarna zie je dan wel weer. Als je rustiger wordt kun je het ook weer beter aan om naar huis te gaan. Neem wat meer oxazepam als je voelt dat het nodig is (tot de max dosering per dag natuurlijk), vooral nu de bijwerkingen nog zo heftig zijn van de antidepressiva.

**Geplaatst**: 14-05-21 10:06

Geplaatst: 14-05-21 10:06

Jungles schreef:
Tiggs, je hebt helemaal gelijk. Ik noemde het troep, omdat ik bang ben voor de reacties. Maar misschien projecteer ik mijn eigen veroordeling wel op anderen... Ik vind namelijk dat ik het zonder medicatie zou moeten kunnen, maar het lukt me gewoonweg niet meer.
Fijn dat het voor jou zo goed geholpen heeft!

Bloemm, onwijs bedankt voor je lieve woorden.
Ik probeer maar 1 Oxazepam per dag te nemen, 10 mg in de ochtend, omdat ik helemaal in paniek wakker wordt, maar ik merk dat ik toch misschien wat meer nodig heb.

Ik begin me echt zorgen te maken. Ik ben zo ontzettend labiel. Hele erge huilbuien en niet weten waar ik het zoeken moet. Ik begin steeds meer te twijfelen of het wel een burnout is. Ik ben zo bang voor een hersentumor. En ja, ik ben een zware hypochonder en heb ook psychische klachten, dus ik weet dat de kans op eem hersentumor klein is, maar ik ben helemaal mezelf niet meer. Ik voel me vervreemd van de wereld en ik ben zo bang voor de toekomst. Ik wil zo graag van alles doen, maar het lukt me gewoon niet. En ik zou zo graag naar mijn ouders gaan, maar ik weet dat de drempel om dan terug naar huis te gaan na een tijdje, dan enorm is en dan heb ik weer een probleem erbij. Maar het voelt gewoon zo eenzaam om iedere ochtend zo angstig wakker te worden. Kotsmisselijk, buikpijn...

Sorry voor mijn geklaag...

als het een troost kan zijn: die misselijkheid is een bijwerking en die gaat gewoon weg. Het kan even duren (week of twee) maar dan ben je er vanaf.

Ik zou wel naar je ouders gaan. Waarom zou je zoiets alleen moeten doen? Compleet onlogisch. Hoe je daarna uiteindelijk weer teruggaat naar je eigen huis zijn problemen voor later en ook daar worden weer oplossingen voor gevonden.

**Geplaatst**: 14-05-21 11:28

Geplaatst: 14-05-21 11:28

Jungles schreef:
Tiggs, je hebt helemaal gelijk. Ik noemde het troep, omdat ik bang ben voor de reacties. Maar misschien projecteer ik mijn eigen veroordeling wel op anderen... Ik vind namelijk dat ik het zonder medicatie zou moeten kunnen, maar het lukt me gewoonweg niet meer.

Goed dat je je ziek gemeld hebt!
...en ik herken de 'strengheid' wel: "ik moet dit, ik moet dat en ik moet honderd dingen alleen kunnen en alleen doen..." - daar wordt een mens moe van!!
En de bijwerkingen vallen doorgaans mee, zeker met vitamine B complex.

Citaat:
Bloemm, onwijs bedankt voor je lieve woorden.
Ik probeer maar 1 Oxazepam per dag te nemen, 10 mg in de ochtend, omdat ik helemaal in paniek wakker wordt, maar ik merk dat ik toch misschien wat meer nodig heb.

Rot hoor, als je wakker wordt al in paniek!
Persoonlijk vind ik oxazepam (een zusje van valium) troep. (Omdat het snel kan verslaven en de werking afneemt, en niets geneest, maar je wel je kostbare REMslaap kost.) Maar uiteraard zul je iets moeten.
Als de 'basic exercise' van Stanley Rosenberg niet werkt, moet je toch wat om de dag te kunnen beginnen.
Wel zou je kunnen kijken of de GABA, verkrijgbaar bij de drogist helpt. (Hetzelfde werkingsmechanisme als valium &co, maar zonder de nadelen. Bel even met de apotheker, oxazepam blijft lang in je lijf en omdat het hetzelfde werkingsmechanisme is versterkt het.)

Citaat:
Ik begin me echt zorgen te maken. Ik ben zo ontzettend labiel. Hele erge huilbuien en niet weten waar ik het zoeken moet. Ik begin steeds meer te twijfelen of het wel een burnout is. Ik ben zo bang voor een hersentumor. En ja, ik ben een zware hypochonder en heb ook psychische klachten, dus ik weet dat de kans op eem hersentumor klein is, maar ik ben helemaal mezelf niet meer. Ik voel me vervreemd van de wereld en ik ben zo bang voor de toekomst. Ik wil zo graag van alles doen, maar het lukt me gewoon niet. En ik zou zo graag naar mijn ouders gaan, maar ik weet dat de drempel om dan terug naar huis te gaan na een tijdje, dan enorm is en dan heb ik weer een probleem erbij. Maar het voelt gewoon zo eenzaam om iedere ochtend zo angstig wakker te worden. Kotsmisselijk, buikpijn...

"Alle stress komt er nu uit".
Dat is zogezegd een revolutie. 'Niet op het handigste moment', want met alle bakken stress is het het prettigst als je op routine kunt handelen.
(Wat vaak een valkuil is bij burn-out: je voelt wel 'dat het niet zo goed gaat', maar het kost energie om dat aan te pakken. En dat kan er niet ook nog eens bij, dus ga je door met ploegen 'tot het echt op is'.)

Je klinkt mij niet in de oren als iemand met een hersentumor, maar bel je arts voor diagnose (of geruststelling).
Juist als hypochonder heb je het momenteel dubbel zwaar: alle stress, de uitputting etc werken als een soort vergrootglas voor je angsten. :(:)

Dat is op zich goed aan te pakken, maar graag eerst rust!

En ik snap volledig hoe rot dat moet zijn, in paniek zijn in je eentje. Huuuu!

Ik zou zeggen: verzin er iets op.
Als je vraagtekens hebt bij intrekken bij je ouders: wellicht een bel-afspraak elke ochtend...?
En 'iets' in je slaapkamer dat jou kan geruststellen...? (Een teddybeer, muziek aanzetten, een mooie foto, een fijne geur - en hoe meer hoe beter!)

Citaat:
Sorry voor mijn geklaag...

Niets te sorry!!
(Nu ga ik efkes streng zijn...

)

Hartstikke goed dat je zegt dat het rot gaat als het rot gaat! +:)+

Dat is wennen. Het is een soort revolutie op een moment dat je 'niet erg goed' tegen veranderingen kunt. :(:)

Dat is hartstikke ingewikkeld. :(:)

Maar een belangrijke stap vooruit!! +:)+

**Geplaatst**: 14-05-21 11:45

Geplaatst: 14-05-21 11:45

Alles wat je schrijft is echt zo herkenbaar en ook het stukje dat je zo labiel bent.
Ik ben ruim 1,5 jaar geleden uitgevallen met een burn-out. Ook oxazepam gekregen om de scherpe randjes er vanaf te halen.
Ik heb heel lang de antidepressiva afgehouden, maar zo doorgaan was geen optie meer. M'n vriend durfde me ook echt geen seconde meer alleen te laten, ik begon echt een gevaar voor mezelf te worden. Ik slikte 3x per dag oxazepam om ook maar een beetje de dag door te kunnen komen.
Maar ik ben er nu zo mee geholpen met de citalopram (wel volle kaart op de bijwerkingen bingo). Het houdt m'n angst en depressie onder controle, en het is geen wondermiddel in de zin van dat het helemaal overgaat, maar het maakt het leven weer draaglijk. Ik zit nu nog vol in m'n re-integratiefase op het werk.
En hypochonder, check ook hier...

Probeer zoveel mogelijk structuur in je dag aan te brengen, op een vaste tijd op staan en eten enzo

Bewegen is ook goed, maar dat moet je wel de deur uit durven. Ik kreeg zodra ik in de tuin stond al paniekaanvallen.

Ik ben er ook heel open in over dat ik medicatie heb, en daardoor ben ik erachter dat veel meer mensen ook aan de AD zitten. Niks om je voor te schamen, ik ben echt voor meer openheid over mentale problemen.

Afbeelding

**Geplaatst**: 14-05-21 12:12

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 14-05-21 12:12

Je moet je ten eerste helemaal niet verantwoorden voor medicatie, als het jou kan helpen dan is het zo en kan je het enkel op een positieve manier bekijken. Heel sterk dat je er nu iets over post, ook als dit je kan helpen is er letterlijk niks om je voor te schamen. Ik vind het alleszins ontzettend sterk van jou.

Een vriendin van mij gaat naar de fysiotherapeut voor haar paniekaanvallen. Je hebt fysiotherapeuten die hierin gespecialiseerd zijn, misschien eens kijken of je een doorverwijzing kan krijgen via je huisarts? Ik denk dat het voor jou ook belangrijk is om de oorzaak te gaan onderzoeken, je verteld dat je in een burn-out zit, maar tegelijkertijd heb je dit al 10 jaar, dan moet er toch ooit een oorzaak/trauma zijn geweest? Veel succes en mijn pb staat altijd open!

**Geplaatst**: 14-05-21 12:15

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 14-05-21 12:15

Als je lichamelijke klachten hebt zoals bijvoorbeeld diabetes of hartkwalen dan neemt iedereen zonder er over na te denken medicatie om beter te worden.
Medicatie voor je hoofd (en dat is ook je lijf) zou net zo moeten werken maar door alle stigma’s hierin hebben we daar veel meer afkeer tegen maar het is hetzelfde. En als je je beter gaat voelen kan je er weer mee gaan afbouwen.

**Geplaatst**: 14-05-21 17:53

Geplaatst: 14-05-21 17:53

Goldie schreef:
Ik ben er ook heel open in over dat ik medicatie heb, en daardoor ben ik erachter dat veel meer mensen ook aan de AD zitten. Niks om je voor te schamen, ik ben echt voor meer openheid over mentale problemen.

Klopt! Er ging een wereld voor me open inderdaad.

@belle_boef: maar afbouwen is geen must. Sommige 'ziektes' gaan nou eenmaal niet over, of ze nou lichamelijk of psychisch zijn.

**Geplaatst**: 14-05-21 18:40

Geplaatst: 14-05-21 18:40

Tiggs schreef:
Goldie schreef:
Ik ben er ook heel open in over dat ik medicatie heb, en daardoor ben ik erachter dat veel meer mensen ook aan de AD zitten. Niks om je voor te schamen, ik ben echt voor meer openheid over mentale problemen.

Klopt! Er ging een wereld voor me open inderdaad.

@belle_boef: maar afbouwen is geen must. Sommige 'ziektes' gaan nou eenmaal niet over, of ze nou lichamelijk of psychisch zijn.

Daarom staat er dat afbouwen kan. Niet dat het moet of niet moet

**Geplaatst**: 14-05-21 19:35

Geplaatst: 14-05-21 19:35

Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen en veel van wat je schrijft is herkenbaar..

Ik ben vorig jaar eind juli finaal ingestort met een burn-out. 24/7 stond ik letterlijk 'aan', kon niet slapen, continu buikpijn, diarree, stress en onrust en zag de hele dag flitsen en vlekken voor mijn ogen. En ook vreselijk emotioneel in vlagen. Heb bijna 2 maanden amper een normaal gesprek kunnen voeren, mijn fijne motoriek was slecht en in de avond kreeg ik letterlijk mijn armen niet meer omhoog. Door alle stress ook best wel wat kilo's afgevallen en zeker in het najaar had ik heel erg last van haaruitval..

Via mijn werk ben ik in september een traject gaan volgen met een psycholoog en gedragstherapeut. Volgende maand heb ik waarschijnlijk mijn laatste sessie met hem. Ik ben er nog niet helemaal maar goed op weg. Ben weer wat uren aan het werk en soms word ik nog geconfronteerd met kleine terugvallen omdat ik nog een soort balans moet vinden en het soms nog steeds lastig vind om mijn grenzen aan te geven en voor mezelf ook voldoende rust in te plannen.

Mijn ex trok het niet en snapte er geen reet van, ondanks dat hij 2 sessies had bijgewoond bij mijn therapie. Hij bleef elke keer maar denken dat het met een paar dagen wel over was. In oktober ben ik letterlijk out gegaan op de vloer van de wc in ons huis toen hij aan het werk was en toen heeft mijn beste vriendin mijn moeder gebeld en heb ik daar in totaal meer dan 6 maanden gelogeerd.

In het begin om tot rust te komen en dit werd wat langer dan gepland omdat toen ik daar een aantal weken zat, mijn ex onze relatie na 6 jaar beeindigd heeft. Vervolgens moest ik eerst ook nog eens op zoek naar een nieuw huisje.

Nu sinds april woon ik in mijn eigen appartementje redelijk dichtbij mijn werk en mijn verzorgpaardje. Ik kan nu op de fiets naar stal en dit is zo fijn, op de dagen dat ik vrij ben en even wil rommelen of een ritje maken. (Heb 8 maanden niet gereden en kwam toen heel soms op stal om haar een knuffel te geven en dat was het dan). Dat geeft me op dit moment echt de positieve energie die ik soms echt nodig heb.

Al met al ben ik zo bijna een jaar verder en ik ben er nog niet helemaal dus. Heb nog steeds wat moeite met drukte en herrie en veel prikkels. Sommige dagen gaat het oke en andere dagen minder.

Praat met je huisarts, vraag om hulp en bespreek het met je omgeving. Als het jou rust geeft, ga bij je ouders logeren! Het heeft mij toen heel veel goed gedaan omdat je even niet over de simpele dingen hoeft na te denken. (Boodschappen, schoonmaken en zelfs iets simpels als een ontbijt ofzo klaarmaken. Ik kreeg het op mijn slechste dagen echt niet zelf voor elkaar.. Hoe fijn was het om toen even terug thuis te zijn bij mensen die je door en door kennen.. )
En als medicatie jou helpt, prima toch! Er is niks mis mee om te erkennen dat het nu zelf allemaal niet gaat zoals je het misschien zou willen en hier hulp bij nodig hebt..

Veel sterkte en mocht je willen praten mag je me best een PB sturen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 19:05

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 19:05

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en alle tips! Excuses voor mijn late reactie, maar ik weet echt niet meer wat ik met mezelf aan moet.

Ik zit nu vijf dagen op 5 mg Citalopram en het lijkt wel of het iedere dag slechter met me gaat. Ik krijg geen eten binnen, ben kotsmisselijk en voel mij zo vreemd. Niets van buiten komt binnen en de wereld voelt niet meer vertrouwd. Zelfs het huis van mijn ouders en mijn eigen huis voelen vreemd aan.

Vanmorgen in paniek de huisartsenpost gebeld, maar de arts zei: volhouden en Oxazepam bijslikken. Het gaat goedkomen, zei ze. Maar voor mijn gevoel komt het nooit meer goed. Dit is een levensechte hel...

Ik vraag om hulp, er komt iedere dag even iemand langs en ik doe echt mijn uiterste best, maar niets lijkt te helpen. Ik heb zelfs geen kleine momentjes meer op een dag, waarop ik mij even goed of rustig voel. Afleiding zoeken helpt echt niet. Toen ik een aantal jaren geleden in een depressie zat, hielp het mij wel om lekker series te kijken, maar nu komt het niet binnen.

Ik ben inmiddels wanhopig en weet het echt niet meer...

**Geplaatst**: 15-05-21 19:10

Geplaatst: 15-05-21 19:10

Jungles schreef:
Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en alle tips! Excuses voor mijn late reactie, maar ik weet echt niet meer wat ik met mezelf aan moet.

Ik zit nu vijf dagen op 5 mg Citalopram en het lijkt wel of het iedere dag slechter met me gaat. Ik krijg geen eten binnen, ben kotsmisselijk en voel mij zo vreemd. Niets van buiten komt binnen en de wereld voelt niet meer vertrouwd. Zelfs het huis van mijn ouders en mijn eigen huis voelen vreemd aan.

Vanmorgen in paniek de huisartsenpost gebeld, maar de arts zei: volhouden en Oxazepam bijslikken. Het gaat goedkomen, zei ze. Maar voor mijn gevoel komt het nooit meer goed. Dit is een levensechte hel...

Ik vraag om hulp, er komt iedere dag even iemand langs en ik doe echt mijn uiterste best, maar niets lijkt te helpen. Ik heb zelfs geen kleine momentjes meer op een dag, waarop ik mij even goed of rustig voel. Afleiding zoeken helpt echt niet. Toen ik een aantal jaren geleden in een depressie zat, hielp het mij wel om lekker series te kijken, maar nu komt het niet binnen.

Ik ben inmiddels wanhopig en weet het echt niet meer...

Onderschat de bijwerkingen van AD's niet, die kunnen vooral in het begin heel heftig zijn. Ze hebben natuurlijk effect op de chemische processen in je lichaam/hersenen, dus dat moet allemaal weer een beetje in balans komen en daar gaat wel wat tijd overheen. Probeer inderdaad vol te houden en heel goed dat je hulp vraagt en dat er iedere dag even iemand langskomt! Het is nu echt kak, maar er is duidelijk wel iets gaande, en dat is wel positief (Citalopram deed bij een bekende van mij bijvoorbeeld helemaal niets: geen bijwerkingen, maar het hielp ook niet. Toen ze een ander medicijn ging slikken, had ze ook onwijze lichamelijke bijwerkingen, wat echt prut was, maar de medicatie sloeg wel aan.)

**Geplaatst**: 15-05-21 19:32

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 15-05-21 19:32

Naar hoor, veel sterkte!
Maar ik ga mee met de vorige poster: 'er gebeurt iets'.
De citolopram doet iets.
Een homeopathische beginverergering.

Leuk is het beslist niet, maar op gegeven moment heeft je lichaam zich aangepast aan de pillen en dan gaan er dingen gebeuren!

En prima +:)+

om contact te zoeken, geruststelling te vragen +:)+

en jezelf alles te gunnen wat je nu nodig hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 19:34

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 19:34

Dank je wel voor je lieve bericht Mkango

. Ik hoop echt dat dit door de combinatie antidepressiva en angst komt en dat dit even moet inwerken, want als ik zo de rest van mijn leven door moet...

Ik word uit het niets helemaal paniekerig, huilbuien (en ik huil normaal gesproken nooit) en het meest beangstigende vind ik wel het gevoel van derealisatie. Ik wil zo graag weer in contact staan met de mensen om mij heen, met mijn omgeving... Gewoon mij weer vertrouwd en veilig voelen. Geaard...

Wat heb ik mijn arme lichaam aangedaan met al die stress...

En inderaad Janneke, ik heb echt meerdere keren per dag geruststelling nodig, anders trek ik het helemaal niet meer. Denk er toch over om tijdelijk naar mijn ouders te verkassen... Dank je wel voor al jouw lieve berichten

**Geplaatst**: 15-05-21 19:44

Geplaatst: 15-05-21 19:44

Het zou me ook niets verbazen als er ook een hoop spanning nu je lichaam uit moet nu. :(:)

Wat ik altijd probeer als ik me niet chill voel of iets moeilijks en stressvols doormaak, is om het me voor te stellen als een golf die me meevoert. Je kunt ertegen vechten, maar het water is toch sterker, dus het beste is om op je rug te gaan liggen en je te laten meevoeren, figuurlijk dan, want op een gegeven moment breekt de golf en kom je weer in rustiger vaarwater.

Het vergt wat oefening en maakt niet meteen dat die gevoelens snel weggaan, maar in ieder geval heb je dan niet die extra gevoelens van angst omdat je het gevoel hebt niet meer met jezelf of je omgeving in contact te staan. Ik ben bij mezelf altijd nogal van het 'niet banketstaaf, maar poetsen', en dat maakte alles altijd alleen maar erger door de boosheid die er nog overheen kwam - sinds ik deze visualisatie toepas, is dat een heel stuk minder geworden en kan ik ook beter omgaan met stress, angst, etc. omdat ik tegen mezelf zeg: "het is nu even vervelend, maar als ik me rustig laat meevoeren, is het ook zo weer voorbij."

Doe vooral wat voor jou nu goed voelt! Als dat betekent dat je even bij je ouders moet gaan zitten, lekker doen!

Wat Janneke ook zegt: gun jezelf alles wat je nu nodig hebt!

**Geplaatst**: 15-05-21 19:45

Geplaatst: 15-05-21 19:45

Ik ben vorig jaar februari weer bij de huisarts beland.
Ook altijd verzet tegen medicatie en nu kan ik je een hele lijst geven onder andere citalopram.

Nadat ik te horen kreeg dat ik een dysthyme stoornis heb en PTSS heb ik echt voor mezelf gekozen en geloof me, dat is verschrikkelijk moeilijk maar het lucht zo op.

Pb is altijd welkom :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 19:57

Mkango, er moet inderdaad ontzettend veel stress en spanning loskomen. En dat van die golf ga ik proberen! Ik ben inderdaad ook van het ‘niet banketstaaf, maar poetsen’, maar dat werkt dus blijkbaar niet voor mij...

HermaMaria, wat naar voor je! Wel ben ik blij voor jou dat het je opgelucht heeft. Ik hoop dat ik dat over een paar weken ook kan zeggen...

**Geplaatst**: 15-05-21 20:20

Geplaatst: 15-05-21 20:20

Jungles schreef:
Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en alle tips! Excuses voor mijn late reactie, maar ik weet echt niet meer wat ik met mezelf aan moet.

Ik zit nu vijf dagen op 5 mg Citalopram en het lijkt wel of het iedere dag slechter met me gaat. Ik krijg geen eten binnen, ben kotsmisselijk en voel mij zo vreemd. Niets van buiten komt binnen en de wereld voelt niet meer vertrouwd. Zelfs het huis van mijn ouders en mijn eigen huis voelen vreemd aan.

Vanmorgen in paniek de huisartsenpost gebeld, maar de arts zei: volhouden en Oxazepam bijslikken. Het gaat goedkomen, zei ze. Maar voor mijn gevoel komt het nooit meer goed. Dit is een levensechte hel...

Ik vraag om hulp, er komt iedere dag even iemand langs en ik doe echt mijn uiterste best, maar niets lijkt te helpen. Ik heb zelfs geen kleine momentjes meer op een dag, waarop ik mij even goed of rustig voel. Afleiding zoeken helpt echt niet. Toen ik een aantal jaren geleden in een depressie zat, hielp het mij wel om lekker series te kijken, maar nu komt het niet binnen.

Ik ben inmiddels wanhopig en weet het echt niet meer...

Het hoort erbij, echt waar!
Mijn diepste depressie heb ik gehad tijdens het opbouwen van Venlafaxine, maar dat is tegelijkertijd wel het medicijn dat mij tot nu toe het beste heeft geholpen. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet het echt even uitzitten, ook al denk je nu dat het nooit goed gaat komen.

Heel veel sterkte :knuffel:

**Geplaatst**: 15-05-21 20:26

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 15-05-21 20:26

Ik heb het ook zo’n 4 jaar geslikt. Ben er nu weer ruim een jaar vanaf. Ik had ook veel angst. Alleen bij mij was het een periode van een week of 4-6 en dan wel 24/7 niet als ik sliep natuurlijk. Door een aantal gebeurtenissen voorafgaand.
Alleen toen ik aan de citalopram ging werd ik pas echt gek. Let alsjeblieft op je klachten kunnen eerst erger worden en namen bij mij enorm toe en de huisarts had mij gelijk angst remmers erbij moeten gegeven maar niet gedaan. Ik heb toen s’nachts ook de huisartsenpost gebeld en mijn moeder. De volgende dag heb ik diazepam erbij gekregen. Toen ik weer uit de angst was ben ik ze voor de zekerheid blijven slikken maar, vorig jaar dacht ik ik wil er weer vanaf. En heb met behulp van de huisarts afgebouwd.

**Geplaatst**: 15-05-21 20:32

Geplaatst: 15-05-21 20:32

Ts als de misselijkheid binnen nu en 1,5 week niet minder wordt overleg even met je arts . Heb ooit ook burn-out gehad en ook eerst citaopram gehad daar werd ik ook echt hondsberoerd van en veel afgevallen . Met arts overleg gehad en die heeft aam ander AD voorgeschreven en dat gaf veel minder bijwerkingen.
Je kan nu je arts al vragen of ze iets tegen de misselijkheid Willen voorschrijven misschien maakt het dat iets makkelijker.

Er werd ook geschreven dat je voor de nacht een flinke doses oxazepam moet nemen.
Houdt je alstublieft aan de doses die arts heeft voorgeschreven. Oxazepam is best verslavend en je hebt steeds meer nodig voor zelfde effect .
Blijf je slaap problemen houden overleg dit ook gewoon weer jet je arts . Er zijn betere slaap middelen als oxazepam

**Geplaatst**: 15-05-21 20:37

Geplaatst: 15-05-21 20:37

Wat mijn behandelaar me ook nog mee heeft gegeven is die VGZ Mindfulness app. Ik ben normaal helemaal niet zo van die dingen maar als je die ademhalings oefening is opzoekt van ongeveer 10 min en oordopjes in doet wil dat ook nog wel is helpen.

En pas op met Oxazepam! Ik heb dat voor de paniekaanvallen en de buien die erbij horen. En kreeg Zopiclon voor het slapen.

Geef het de tijd en het belangrijkste van alles; zorg voor jezelf. Lekker warme douche, warme beker chocolademelk op de bank, gewoon kleine dingen. Dit kan soms in je hoofd zoveel verschil maken!

**Geplaatst**: 15-05-21 21:01

Geplaatst: 15-05-21 21:01

Zolang je er zelf maar bewust van bent dan oxazepam verslavend kan zijn scheelt dat al ontzettend

Ik slikte voor ik aan de AD ging ook al oxazepam, huisarts zei tegen mij neem zoveel als nodig is met max 3 per dag. Ze wist dat ik er verantwoord mee om kon/kan gaan

Citalopram is wel bij mijn weten een AD die goed werkt bij angst.
Ik werd meteen op 20mg gezet, ik kon echt niks meer eten. Was zo beroerd en compleet van de wereld

5 kg afgevallen, waardoor ik nog maar 45/46kg woog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 21:40

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 21:40

@Tiggs, dank je wel

@Tooske, wat naar dat je dat hebt moeten meemaken. Gelukkig heb ik wel Oxazepam erbij, anders zou ik doordraaien...

@genja, dank je wel voor de tip ivm misselijkheid. Maandag heb ik weer contact met mijn huisarts en psycholoog! En ik weet dat Oxazepam ontzettend verslavend is, daarom ‘kwel ik mezelf’ door niet de maximale toegestane dosis te nemen. Ik neem er 1 per dag, in de ochtend. Alleen vandaag moest ik er helaas 2 nemen...

@HermaMaria, VGZ app is een goede! Ga ik downloaden. En ik heb net een warm bad kunnen nemen met een lavendel bruisbal... Hield het maar 10 minuten vol, terwijl ik normaal uren in bad kan liggen, maar ach, ik ben weer schoon en dat is al heel wat in deze tijd haha.

@Goldie, mijn huisarts weet dat inderdaad ook van mij, omdat ze weet dat ik eigenlijk bang ben van medicatie. Ik zal nooit teveel nemen.
En wat heftig dat je zoveel afviel! Ik ben bang dat dat bij mij nu ook aan het gebeuren is, maar ieder klein momentje van de dag dat ik een hongergevoel heb, probeer ik direct iets te eten.
Heeft de Citalopram jou wel geholpen?

Nogmaals ontzettend bedankt dat jullie een beetje met mij praten. Ik voel me heel eenzaam en wordt gek van de gedachten in mijn hoofd en dit helpt wel.

**Geplaatst**: 15-05-21 21:43

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 15-05-21 21:43

Klopt, alles voelt als een opgave. Daarom, lief zijn voor jezelf!