Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-08-20 12:16

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 12:16

Ik vind het nogal dubbel. Ik zou me door een uitspraak als 'zul je zien dat het allemaal wel meevalt' niet serieus genomen voelen. Imo kun je niet opbouwen vanuit een plek waar je al op je tandvlees loopt. Je zult terugmoeten naar een plek waar je wel oplaadt, en van daaruit hele kleine stapjes nemen. Maar elke situatie is anders, dus wie weet zit er wat in wat ze zegt. Je zou het als een experiment kunnen zien. Proberen, evalueren, en gaat het niet, laat je dan niet onder druk zetten nog verder te gaan maar geef aan dat het echt niet lukt op deze manier. Zo laat je wel zien dat je er alles aan doet en probeert, maar dat deze manier niet werkt en doe weer een stap terug. En misschien werkt het wel, en dan heb je er alleen maar mee gewonnen. Maar let goed op jezelf en laat je niet gek maken!

**Geplaatst**: 01-08-20 12:25

Geplaatst: 01-08-20 12:25

Moonsparkle, hier ook iemand die uitgevallen is met vermoeidheid en met dezelfde klachten ook weer moest opbouwen. Ik heb te hard geprobeerd het opbouwschema te volgen met dezelfde gedachten als jij: wie ben ik.. En nu zit ik met de gebakken peren, omdat ik tijdens de wia-keuring te hoog ben ingeschat. Mijn tip: geef tijdens het reïntegreren écht duidelijk je grenzen aan!
Ook al is je vermoeidheid niet aan te wijzen, hij is er wel en jij bent degene die het serieus moet nemen. Niemand voelt wat jij voelt. Tegen mij zeiden ze ook: je moet er doorheen, het is psychisch, het gaat beter als je ergens op je plek bent, etc etc..

**Geplaatst**: 01-08-20 12:30

Geplaatst: 01-08-20 12:30

Hns, waar ben je naar toe geweest in Belgie ? de Meirleir ?

**Geplaatst**: 01-08-20 16:18

Geplaatst: 01-08-20 16:18

Ik kom ook meepraten als dat goed is.
Heb ca. 30 jaar geleden de diagnose fibro gekregen en her en der ook wel wat slijtage. De vermoeidheid en doorlopende pijn zijn heel herkenbaar.
Ik werk 32 uur en heb mijn paarden aan huis. Heb bewust gekozen voor late diensten zodat ik 's ochtends nog een beetje rustig op gang kan komen en de dieren klaar kan hebben voor ik naar mijn werk ga. Als ik thuis kom doe ik een snel controle en voerrondje, zit een half uurtje met een glas wijn voor de buis en rol mijn bed in.
De volgende dag gaat alles dan weer net zo en op mijn vrije dagen slaap ik in de middag nog een paar uur om een beetje bij te tanken.
Ik zou heel graag minder werken om zodoende toch iets meer energie te hebben en ook af en toe nog eens op mijn paard te zitten ipv alleen maar hun voer en poepruimmens te zijn maar zoals er al meer zeiden, de rekeningen moeten ook betaald...
Voorheen eigenlijk altijd heel fijne en begripvolle leidinggevenden gehad, de huidige maakt het zwaar.

**Geplaatst**: 01-08-20 16:21

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 16:21

Cognitieve gedragstherapie is efficient, maar noem ik 'oppervlakkige'therapie. Dat bedoel ik niet negatief, maar dat werkt naar mijn mening alleen als de gedrags- en denkpatronen niet te diep zijn ingesleten. Als dat wel het geval is, kun je wel cgt gaan toepassen maar dan is het gevoel zo sterk dat je dat niet kunt ombuigen. Dan is bijvoorbeeld psycho-therapie waarbij er verder de diepte in wordt gegaan effectiever.

**Geplaatst**: 01-08-20 17:48

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 17:48

Ik denk niet dat 1 van beide werkt als iemand lichamelijk simpelweg niet meer kan presteren. Er valt dan niets om te buigen. De gedachte dat het niet gaat is niet de oorzaak. De gedachte is gekomen nadat het lijf steeds afhaakte.
En zolang dat lichaam niet geneest kun je in therapie tot je een ons weegt maar gaat dat niet werken. En dat moet eens ingezien worden! Dat omdraaien steeds, bah.

**Geplaatst**: 01-08-20 17:50

Geplaatst: 01-08-20 17:50

moonsparkle schreef:
Ze geeft aan dat als ik dan een plek heb waar ik het naar me zin heb je daar ook weer energie van zult krijgen en als het dan goed gaat dat je dan vanzelf gaat inzien dat het allemaal niet zo erg is.

Ja dat duwden ze ook continu door mijn oren heen. Pff ik ging zelfs naar festivals van 3 dagen en lag vervolgens 2 dagen in mijn tent te slapen!!

Nee zeiden ze ik heb het niet geprobeerd :/

Zodra ik ergens te lang stond moest ik zitten en belande ik op de schoot van mijn man, na 1 uur ging ik maar de tent in heel fijn is dat.

Of ik sta mijn paard te zadelen, ineens trekt al mijn energie weg en zit ik ernaast uitgeput alsof mijn armen en benen van lood waren. Boos en verdrietig werd ik ervan en dan steeds weer die onzin "u moet blijven proberen dan krijgt u weer energie".

Alle leuke dingen gingen mis, op mijn werk ging het mis, vakantie bestond uit dagenlang slapen.

Nee hoor laat je niks wijs maken, je lichaam schreeuwt dat er iets niet in orde is.

**Geplaatst**: 01-08-20 17:53

Geplaatst: 01-08-20 17:53

_Penotti schreef:
Ik denk niet dat 1 van beide werkt als iemand lichamelijk simpelweg niet meer kan presteren. Er valt dan niets om te buigen. De gedachte dat het niet gaat is niet de oorzaak. De gedachte is gekomen nadat het lijf steeds afhaakte.
En zolang dat lichaam niet geneest kun je in therapie tot je een ons weegt maar gaat dat niet werken. En dat moet eens ingezien worden! Dat omdraaien steeds, bah.

Oh ja dat sowieso. Zoals sommige mensen ook zeggen, 'je moet vooral kijken naar wat je nog wel kunt!'. Ja dat is dus bar weinig vriendin! En dat wordt er nog maar eens ingewreven als ik bedenk wat ik nog máár wel kan. En een vriendin denkt dat mijn verdriet vooral te maken heeft met mn chronische depressie en dat ik dat los moet kunnen laten, maar hoe kan ik niet huilen over mijn situatie? Het is geen depressie, je wordt er verdomme toch dieptriest van als je ziet hoe slecht het gaat?

Goed, dat was even spuien :')

Altijd fijn want jullie begrijpen dat

**Geplaatst**: 01-08-20 17:56

Geplaatst: 01-08-20 17:56

hns schreef:
moonsparkle schreef:
Ze geeft aan dat als ik dan een plek heb waar ik het naar me zin heb je daar ook weer energie van zult krijgen en als het dan goed gaat dat je dan vanzelf gaat inzien dat het allemaal niet zo erg is.

Ja dat duwden ze ook continu door mijn oren heen. Pff ik ging zelfs naar festivals van 3 dagen en lag vervolgens 2 dagen in mijn tent te slapen!!

Nee zeiden ze ik heb het niet geprobeerd :/

Zodra ik ergens te lang stond moest ik zitten en belande ik op de schoot van mijn man, na 1 uur ging ik maar de tent in heel fijn is dat.

Of ik sta mijn paard te zadelen, ineens trekt al mijn energie weg en zit ik ernaast uitgeput alsof mijn armen en benen van lood waren. Boos en verdrietig werd ik ervan en dan steeds weer die onzin "u moet blijven proberen dan krijgt u weer energie".

Alle leuke dingen gingen mis, op mijn werk ging het mis, vakantie bestond uit dagenlang slapen.

Nee hoor laat je niks wijs maken, je lichaam schreeuwt dat er iets niet in orde is.

Nog zo'n dooddoener idd. Ach als je het leuk vindt, dan krijg je er wel energie van. Soms word ik al moe als ik eraan denk om iets te moeten doen. :')

Net zoals mensen soms zeggen dat ik moet gaan sporten, nou als ik ergens depressief van word is het wel sporten(als in fitness enzo). Ik heb het vorig jaar geprobeerd en ik zat gewoon jankend op de fiets omdat ik zo hard werd geconfronteerd met mn vermoeidheid.
En in goede periodes kan ik wel gewoon 6 dagen lang op wintersport, dan houd ik het de hele dag vol en heb ik amper spierpijn. Het was heel gek, maar ik kon goed op mn lijf vertrouwen! Dat is wel eens anders geweest.

**Geplaatst**: 01-08-20 17:57

Geplaatst: 01-08-20 17:57

Earth schreef:
Ok, het biological medisch centrum in Belgie valt voor mij hard af. Die delen op hun FB posts over dat 5G gevaarlijk is enzo. Dat soort mensen neem ik nooit zo serieus...
Dus die valt voor mij helaas af. Ook vind ik de site niet heel logisch, er staat wel wat ze doen, en dat bepaalde behandelingen helpen tegen dit en dat, maar niet hoe en waarom. En ik kan niet vinden wie er werken, daar heb ik altijd een hekel aan. Dat ik de persoon erachter niet kan zien.

De arts die leiding heeft heet Dr. Anne Fierlafijn.

https://nl.doctena.be/dokter/Anne_Fierlafijn-47546

Ik ben er via iemand op gekomen die precies hetzelfde had als mij en daar ook nu beter uit is gekomen.

Om iets of iemand op 5G af te knappen vind ik persoonlijk te vlot.
5G is nieuw en de lange termijn effecten zullen we pas later zien. Gewoon aannemen dat alles veilig/onveilig is niet slim. Veel schadelijke stoffen van 30/40 jaar geleden komen nu uit de mouw, maar das een ander verhaal.

**Geplaatst**: 01-08-20 18:53

Geplaatst: 01-08-20 18:53

_Penotti schreef:
Ik denk niet dat 1 van beide werkt als iemand lichamelijk simpelweg niet meer kan presteren. Er valt dan niets om te buigen. De gedachte dat het niet gaat is niet de oorzaak. De gedachte is gekomen nadat het lijf steeds afhaakte.
En zolang dat lichaam niet geneest kun je in therapie tot je een ons weegt maar gaat dat niet werken. En dat moet eens ingezien worden! Dat omdraaien steeds, bah.

Ja, maar als het lichaam niet kán genezen, zoals bij fibro, zul je het echt over een andere boeg moeten gooien. Dat is niet persé omdraaien, maar wel zo optimaal mogelijk leren omgaan met de situatie zoals hij is. Ik verdedig de artsen niet hoor, er wordt veel te vaak geroepen dat het tussen je oren zit. Maar je moet ook uitkijken dat je jezelf niet de put in praat met, er zijn geen mogelijkheden meer want dit gaat nooit meer over. Mogelijkheden zijn er vaak wel, maar helaas is het soms een heel gevecht om de juiste hulp te krijgen. Soms kan het werken hier veel eigen initiatief in te tonen. Ik ben, nadat ik bij het fibrocentrum in Leiden behandeling had gevolgd die niet geholpen heeft, naar de huisarts gestapt met de mededeling, ik wil naar een revalidatiecentrum, want... Toen zei de arts, klinkt aannemelijk, ik verwijs je door. Maar als ik al mijn klachten enzo daar neer had gelegd hadden ze me waarschijnlijk ook alleen naar een fysio of een psych gestuurd.

Je kunt ook wel op eigen houtje gaan sporten enzo, maar dat gaat niet werken als je daar geen goede begeleiding bij krijgt en een schema wat bij jou past. Dan werk je jezelf ook alleen maar over je grenzen en ben je elke keer weer teleurgesteld dat je het niet kan. Been there done that. Cardio is voor mij sowieso een hel, maar krachttraining, dus met gewichten sleuren, daar heb ik wel heel veel aan. Maar, alleen nadat met een fysio had opgebouwd vanaf een punt dat vele malen lager lag dan ik dacht dat ik aankon.

Maar ff janken en heel verdrietig zijn over alle beperkingen, dat doe ik ook af en toe nog hoor. Zeker als ik voor de 100ste keer moet uitleggen waarom ik niet mee ga raften op vakantie, of niet mee ga met die dagtocht te paard van 5 uur, hardstikke gaaf toch? Ja super. Ik wil wel maar.... Ja maar je kan daarna toch rusten? Ja maar zo werkt het niet jongens.

**Geplaatst**: 01-08-20 19:47

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 19:47

Als je vermoeidheid nooit hebt meegemaakt, dan is het niet voor te stellen hoe verlammend dat aan kan voelen.
Ik heb momenten meegemaakt dat ik alleen maar kon liggen. Toen werd ik ook opgenomen in het ziekenhuis en dat is me zo bijgebleven, dat ik gewoon NIET meer in een rolstoel kon zitten. Ik was helemaal uitgeput. Daar moet ik nog best vaak aan denken, heeft wel indruk gemaakt.

Nu kan ik over een veel langere tijd veel minder maar niet zo als toen. Toen kwam het vrij plotseling en nu lig ik alweken heel veel op de bank overdag.

**Geplaatst**: 01-08-20 20:15

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 01-08-20 20:15

Ik herken het heel veel dingen van de extreme moeheid die jullie beschrijven. Na járen in de reguliere zorg niet verder te komen (zelfs een revalidatie traject aangevraagd door mijn huisarts is afgewezen) ben ik bij een kinesioloog terecht gekomen. En ik ken mijzelf niet weer bij (ruim) een jaar geleden.
Voor meer info mag je altijd pb-en, ik zet liever niet alles open en bloot op het internet

**Geplaatst**: 02-08-20 10:07

Geplaatst: 02-08-20 10:07

Allegra, daarom vond ik de ergo zo goed.
De energie die je hebt goed verdelen en ook zien wat veel energie opslokt. En dat dit bijvoorbeeld ook paardrijden kan zijn, of zelfs al een paard borstelen.
Of wandelen met de hond.
Terwijl de revalidatiearts er geen bal van snapte en maar vond dat ik wel elke dag minimaal een half uur kon wandelen. Ook op de dagen dat alles lood is.
En de psych die beweert dat het tussen je oren zit en door moet gaan.
Nee dat GVD doorgaan is wie ik ben, dat doe ik al uit mezelf, ik moet juist geremd worden.
En dat is juist met veel mensen die wel willen maar niet kunnen. Die moeten niet gepusht worden maar geremd.

**Geplaatst**: 02-08-20 10:29

Geplaatst: 02-08-20 10:29

Herkenbaar hier allemaal, ik wil iedereen die ermee zit even een :(:)

geven. Niet dat het helpt, maar voor het idee...

Wat hier gezegd wordt dat paarden & paardrijden ook energievreters kunnen zijn merk ik hier ook, en is inderdaad iets wat moeilijk begrepen wordt. Want ja, je hebt toch paarden omdat je het leuk vindt? En dan krijg je er toch energie van? Nou neen, zo werkt het jammer genoeg niet. En zo zijn er nog wel dingen in het leven die automatisch leuk moeten zijn en energie moeten geven, ik zou willen dat het zo werkt.

Ik ben momenteel zoekende naar een balans, ik ben een lange tijd gewoon door gegaan en dat heeft geresulteerd in een lichaam dat niks meer wilde, compleet op en mentaal leeg. Dat heb ik op zich (na een aantal maanden) wel weer op de rit gekregen, intussen ook met medicatie gestart en die doet ook wel iets heb ik het idee, maar nu ik weer aan het werk ben merk ik dat het toch weer moeilijker wordt. En ik wil heel graag voorkomen dat ik weer in hetzelfde schuitje beland, maar ik weet niet goed hoe ... Want werken moet, voor de rekeningen, en ik zou eigenlijk meer moeten werken dan ik nu doe, maar ik vind het nu al zo zwaar ... En dan horen van "gewoon doorbijten, je went er wel weer aan", dat helpt ook niet

**Geplaatst**: 02-08-20 11:38

Geplaatst: 02-08-20 11:38

[***] schreef:
Herkenbaar hier allemaal, ik wil iedereen die ermee zit even een geven. Niet dat het helpt, maar voor het idee...

Wat hier gezegd wordt dat paarden & paardrijden ook energievreters kunnen zijn merk ik hier ook, en is inderdaad iets wat moeilijk begrepen wordt. Want ja, je hebt toch paarden omdat je het leuk vindt? En dan krijg je er toch energie van? Nou neen, zo werkt het jammer genoeg niet. En zo zijn er nog wel dingen in het leven die automatisch leuk moeten zijn en energie moeten geven, ik zou willen dat het zo werkt.

Ik ben momenteel zoekende naar een balans, ik ben een lange tijd gewoon door gegaan en dat heeft geresulteerd in een lichaam dat niks meer wilde, compleet op en mentaal leeg. Dat heb ik op zich (na een aantal maanden) wel weer op de rit gekregen, intussen ook met medicatie gestart en die doet ook wel iets heb ik het idee, maar nu ik weer aan het werk ben merk ik dat het toch weer moeilijker wordt. En ik wil heel graag voorkomen dat ik weer in hetzelfde schuitje beland, maar ik weet niet goed hoe ... Want werken moet, voor de rekeningen, en ik zou eigenlijk meer moeten werken dan ik nu doe, maar ik vind het nu al zo zwaar ... En dan horen van "gewoon doorbijten, je went er wel weer aan", dat helpt ook niet

Zo werkt het inderdaad niet. Leuke dingen wordt je net zo moe van, maar dat demotiveert niet om het weer te doen. De vervelende dingen wil je niet herhalen, je daarvoor zo vermoeid voelen heeft geen "tevreden" randje ondanks dat de frustratie hetzelfde is.

**Geplaatst**: 02-08-20 12:12

Geplaatst: 02-08-20 12:12

Hier al jaren zo moe,ik ben ook mantelzorger van iemand die niet ziet hoe ze is. Zo vreselijk negatief en zeggen ik kan niks. Dat hakt er bij bij goed in.

**Geplaatst**: 02-08-20 12:18

Geplaatst: 02-08-20 12:18

Ik lees veel herkenbare dingen in het topic. Ik heb het nu al zo lang, "ben ik niet gewoon lui?"
Ja je weet t maar nooit.

Maar vrijdag een best drukke (leuke!) dag gehad en nu al 2 dagen plat. Maar was het het waard? Helemaal zeker ja! Anders kan ik straks echt niets meer doen.
Helaas zorgen die dagen erna wel ervoor dat ik totaal geen honger heb en dus ook niet (goed) eet (door vermoeidheid) en nog meer afval en ik zit al veel te laag dus dat helpt dan niet mee.

**Geplaatst**: 02-08-20 15:42

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 02-08-20 15:42

Dat is niet handig neen, bij mij is het andersom, maar dat is het ook niet

Hoe gaan jullie ermee om als je iets gepland hebt maar de dag zelf blijk je erg moe te zijn? Toch het geplande doen in de hoop dat je er energie uit kan halen, of luisteren naar je lichaam?

Ik heb hier moeite mee, ik denk dat luisteren het beste is, aangezien mijn lichaam nog wel even mee moet. Maar ik voel me dan wel schuldig om dat geplande af te zeggen. Bij mij zijn dit vaak de paarden, want verder plan ik nooit echt wat. Ik merk dat ik steeds meer moeite met alles begin te krijgen en ik weet niet goed wat ik ermee moet.

**Geplaatst**: 02-08-20 16:34

Geplaatst: 02-08-20 16:34

Het ligt er heel erg aan hoe moe erg moe is. Bij mij spelen er wat meer dingen, maar lichamelijk moe/pijn ga ik eerder wel het geplande doen dan wanneer ik mentaal moe ben om het zwart wit te zeggen. Bij lichamelijk moe merk ik het de dagen erna in de vorm van extra pijn, maar als ik doorloop terwijl mijn hoofd moe is krijg ik echt enorme migraine aanvallen waar geen medicijn tegen werkt en waardoor ik dagen op bed lig en amper eruit kan om te eten.

Maar ik zeg er wel bij dat ik makkelijk praten heb, omdat qua paard mijn moeder helpt. Ik hoef dus geen auto te rijden, niet uit het land te halen als dat niet gaat,spullen pakken doet ze ook als dat nodig is. En omdat ik dus niet elke dag daarheen hoef kan ik makkelijker plannen dat ik juist wel kan op de dagen dat het mijn 'beurt' is. Wel heb ik twee dagen op moeten geven omdat er andere afspraken waren, 2 keer per week fysio en 1 keer huishoudelijke hulp waar ik niet zonder kan. En door het stomme gedoe met de organisatie die die hulp regelt is dat dus op een dag waar ik ook fysio heb, maar ik kan het niet op een andere dag krijgen. Ook nog elke week ander tijdstip, dus na die dag heb ik al 2 dagen nodig om bij te komen, terwijl het bij de hulp alleen maar aanwezig zijn is.

Andere geplande dingen, ik plan niet zoveel en als ik plan houd ik met alles eromheen rekening. Wat ik de dag van te voren moet doen en de dag erna en dat ik niks anders te doen heb die dag... Sociale dingen moet ik heel vaak afzeggen en daardoor ben ik wel mensen kwijtgeraakt maar goed.

EDIT: Eten heb ik ook moeite mee hoor. Ik heb niet echt snel een honger gevoel en het kost zoveel energie om te koken dat ik dat eigenlijk maar 1 keer per week doe. Met eten moet ik ook meerdere keren kleine porties eten, want door aandoening kan ik niet veel eten in 1 keer, maar wel lastig omdat dus elke keer te maken. Ik heb ook moeite met drinken, want dorst heb ik maar heel weinig

**Geplaatst**: 02-08-20 17:10

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 02-08-20 17:10

Qua eten zorg ik zoveel mogelijk voor gezonde maaltijden die zo min mogelijk werk kosten. Dus zonder al teveel snijwerk bijvoorbeeld. Dat vind ik echt heel fijn om te doen want dan eet ik tenminste gezond.

**Geplaatst**: 02-08-20 20:38

Geplaatst: 02-08-20 20:38

Het hangt er inderdaad vanaf waar het probleem zit, al vind ik dat soms moeilijk plaatsen. Ook is het soms moeilijk inschatten of de pijn gaat minderen als ik wat ga doen, of dat ik het juist erger maak.

Vandaag heb ik bv. zo'n dag, had gisteren al een rustdag ingepland zodat ik vandaag fijn naar de paarden kon, maar toen ik vanmorgen op stond voelde ik al dat ik niet ok was. De pijn op zich valt nog wel mee, maar ik heb zo'n zwaar en loom gevoel, mijn ogen voelen alsof ik al 3 dagen niet geslapen heb, hoofdpijn, ... Dus besloten toch maar niet te gaan, en met een paracetamol de bank op. Maar het gevoel blijft, de pijn is wel minder als ik lig/rust, maar zodra ik ga rondlopen zet het weer op.

Op zo'n momenten heb ik het idee dat ik de paarden beter kan verkopen, want er komt toch nooit meer wat van

Ze staan volpension, dus krijgen hun verzorging wel, maar de aandacht natuurlijk niet zo, en daar voel ik mij dan schuldig over.

**Geplaatst**: 02-08-20 21:03

Geplaatst: 02-08-20 21:03

Maar als je ze verkoopt, wat heb jij dan voor jezelf wat leuk is? Ja, ze zijn vermoeiend, maar wel goed voor de geest

Maar ze worden verzorgd en dan aan jezelf denken is toch juist goed? Als je er op zo'n moment heen gaat geef je ze ook niet de aandacht die je ze wilt geven, omdat je dat niet aankan, lijkt mij? :(:)

Niet te streng zijn voor jezelf, ze hebben het goed. En je weet bij verkoop nooit of ze het beter krijgen. Ik snap het gevoel wel hoor, maar je moet ook niet te streng voor jezelf zijn, want druk opleggen of juist schuldig voelen maakt het niet beter :(:)

Ik heb het in zekere zin makkelijker, want alles wat ik doe maakt de pijn erger, minder wordt het nooit. Dus voor mij is het alleen maar afwegen of hetgeen wat ik ga doen die extra pijn waard is of niet. Aan de ene kant gigantisch k*t, maar wel makkelijker omdat het minder onzeker is. Op zo'n dag als jij had ga ik ook niet, want dan heeft niemand wat aan me. Het is wel eens lastig met de hond, want die zou ik vaker een lekkere wandeling willen kunnen geven, maar met huidige rolstoel kan ik alsnog niet alleen uit de voeten. Dus soms moet hij het gewoon doen met een dag rond het huis hangen. Ik heb gekeken of ik iemand kon vinden die hem eens mee kon nemen, maar hij is niet tof met andere mensen, helemaal niet op mijn slechte dagen. Het schuldig voelen herken ik dus echt wel, want het zou beter kunnen, maar het ontbreekt hem en jouw paarden niet aan de noodzakelijke dingen om een fijn leven te hebben.

**Geplaatst**: 02-08-20 21:32

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 02-08-20 21:32

Ik zou mijn beestjes echt niet weg kunnen doen, die slepen mij juist door het leven.

**Geplaatst**: 02-08-20 21:54

Re: Chronisch vermoeid

Geplaatst: 02-08-20 21:54

Op goede dagen zijn ze inderdaad mijn alles, maar op slechte dagen heb ik het idee dat ik ze tekort doe. Heb trouwens ook nog een hond, dus heb thuis nog wel wat om handen, maar is toch anders dan een paard.

Het is ook gewoon de hele situatie .. De laatste maanden had ik het voor mijn gevoel goed op de rit, ik ging 4x per week naar de paarden, de overige 3 dagen waren voor boodschappen/huishouden/afspraken. De dagen dat ik naar de paarden ging was dat ook mijn enige ding die dag, tenzij eens in de voormiddag een kleine afspraak of snelle boodschap ofzo. Ik had weinig problemen met die routine, en ging iets eens een dag niet dan kon ik het makkelijk opschuiven. Maarja, nu weer aan het werk en die dagen moet je er zijn, waardoor zo'n routine niet meer mogelijk is. De vrije dagen die er nu nog zijn moeten verdeeld worden tussen paarden & boodschappen/huishouden/afspraken en dat loopt blijkbaar niet zo goed. De paarden schieten er dan als eerste bij in als het niet gaat, want de rest moet allemaal wel gebeuren. En dat geeft mij dan een slecht gevoel, want dat wil ik helemaal niet. Heb alleen nog geen oplossing gevonden.