Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-20 16:55

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-20 16:55

Joanne1987 schreef:
Kijk eens online bij de Lidl, daar heb en ze veel van dag spul geloof ik

Maar wel een super positieve sessie gehad joh, kei goed!

Ga ik doen, dankjewel

En inderdaad, heel fijn!

betadine schreef:
Hey TS. Ik herken niet alles in jouw verhaal, maar wel de ellende van een auto ongeluk. Ik heb meer als een jaar mank gelopen en voel nog steeds dat mijn voet niet 100% is. Geef jezelf de tijd om te herstellen. Werken is bijzaak. Gezondheid gaat voor. Ik ben sinds dat ongeluk nooit meer zo fit als ervoor geworden. Ik heb leren luisteren naar mijn lichaam en beetje bij beetje mijn activiteiten weer opgepakt. Nu vandaag kan ik alles weer, maar ben ik veel sneller uitgeput. De sofa, een dekentje een goed boek zijn mijn therapie geworden op de mindere momenten. Ik ben ook niet altijd even positief maar probeer mezelf te nemen hoe ik ben. Ondertussen zijn we 9 jaar verder en grap ik geregeld dat ik geen 20 meer (ben er 32 ) ongelukken, ziekten, verlies, depressie, het hoort bij het leven. Sommigen hebben geluk hiervan bespaard te blijven, maar vroeg of laat krijgt iedereen wel wat te verduren. Lief zijn voor mezelf en de prestatiedruk proberen te omzeilen hebben mij persoonlijk veel geholpen. En eens goed zeuren hell Yess dat dat ook eens deugd kan doen.

Ik ben mij inderdaad heel goed bewust welke vervelende gebeurtenissen er allemaal bij het leven horen. Ik denk dat ik ondertussen wel meerdere kwartetspellen compleet heb en krom loop van de zware rugzak. Door gaan is dus in dit geval mijn valkuil geweest. Ik moet stoppen met vechten, zeggen ze me. Ik voel me niet zielig maar denk wel met regelmaat waarom het 'ons' toch keer op keer moet overkomen.
Fijn dat het bij jou ook zijn weg een beetje vind!

Jet schreef:
Balen dat het nog niet wil, maar misschien is zoiets als dit iets als verwarmend nekkussen: https://www.gezondheid-aanbiedingen.nl/ ... 75051.html . Opwarmen in de magnetron, snel klaar en langere tijd warm. Ik weet niet of deze voldoende steun biedt, maar qua prijs vind ik het bedrag wel te voerzien.

Dankjewel! Ik had deze inderdaad ook gevonden maar helaas met kersenpit producten de ervaring dat deze juist helemaal niet lang warm blijven. Maar ik ga gewoon nog eens rondneuzen.

Vandaag niet gaan werken, wel naar het werk geweest. Het duurde iets langer omdat mijn bazin in gesprek was. Ik heb uiteindelijk mijn map van de kliniek laten zien en een goed en positief gesprek weer gehad. Ik heb kunnen vertellen hoe afgelopen week is gegaan en het is me echt op mijn hart gedrukt dat ik me niet druk hoef te maken over het werk en/of over mijn bezoek bij de bedrijfsarts en dat ik echt eerst voor mijn eigen herstel moet gaan want ik moet uiteindelijk nog jaren met mijn lichaam leven. Dus dat was fijn, nu nog in mijn bovenkamer opslaan en vasthouden. En zoals ze in de kliniek ook zeggen; Even in het hier en nu blijven, de rest komt later wel.

**Geplaatst**: 07-02-20 19:28

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 07-02-20 19:28

Fijn om te lezen dat het zo goed ging deze sessie! Ik ben wel geïnspireerd door jouw verhaal en wil straks kijken of ik een stage kan doen bij de revalidatie geneeskunde (ben huisarts in opleiding), zodat ik wat beter weet wat het allemaal inhoudt. Dus dankjewel daarvoor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-20 18:00

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-20 18:00

Week vier, dag twee. ~ 10-02-2020.

Pfoe vandaag was het een beetje haasten. Blij dat ik ruim op tijd mijn route controleerde want er was wat file. Eenmaal op de weg viel het reuze mee en had ik maar 500meter langzaam rijdend verkeerd, maar toch! Het was even doorpoten. Toch op tijd aangekomen. Op de één of andere manier wilde mijn hartslag ook niet echt zakken (al vraag ik me af of die hartslag meter wel functioneerde zoals het moet). Op een begeven moment had ik zoiets van, 'Vind het best', en ben ik gewoon met mijn cardio begonnen. Ik kan wel een half uur naar een muur gaan zitten staren in de hoop dat mijn hartslag zakt maar kan ook gewoon aan de gang gaan en in de rustpauzes iets langer blijven liggen.

13 minuten gewandeld en daarna gaan liggen. Op de maandag werkt de manueel therapeut een soort van met mij (of mijn eigen begeleider) en op de woensdag is het de vrouw die mijn intake deed en mijn soort van begeleider. Op de één of andere manier praat ik niet zo lekker met de manueel therapeut. Nadat ik gelegen had wilde ik naar de zitfiets gaan maar net op dat moment ging er iemand anders zitten en de andere was ook bezet. Dus ik ben even gaan zitten en met enige tegenzin de normale fiets gaan gebruiken. (wilde eigenlijk 10min zit fiets en 3min normale fiets) Op dat moment kwam de manueel therapeut ook met me 'praten'. Dus ik was én geïrriteerd dat ik op die rot fiets moest en toen bleef ook zij nog door vragen en door vragen en door vragen. En dat werd gewoon een beetje irritant. Ook omdat je je toch aan het inspannen bent (13 minuten fietsen). En op de één of andere manier leek mijn antwoord niet het juiste en dan werd ook mijn houding nog gecorrigeerd (oké dat moet ik weet het!) dus ja er vielen op een begeven moment awkward stiltes, maarja.
Tsja hoe voel ik me? Wel oké. Ja dat is niet goed & niet slecht, gewoon in het midden. Het is te doen, ik ben niet sago, niet depri, gewoon normaal. Neutraal. Maarja.

Toen vroeg ze nog hoe ik de zaaltraining ervaarde. Ja ook wel oké. Maar ik vind het irritant als ik moet gaan zitten wachten op iemand. 'Ja maar je kan dan...', ja dat snap ik maar ik wil wel een doel bereiken met wat ik doe. 'Ja maar dan kan je ..', & 'Ja maar wachten en rust is goed voor jou om te leren'. ZUCHT. Als ik in een ritme zit wil ik gewoon lekker door gaan. En niet iedere keer moeten wachten om iets te kunnen doen. Ze willen dat je ontspant, nou ik kan niet op zo'n fysiobank gaan liggen want dat is kneiter hard en van de pijn blijft mijn hartslag dan vrij hoog. Ga ik twee tellen op het matras liggen dan schiet mijn hartslag gelijk naar ontspanning; dus dat zegt toch genoeg?
Nu was er gelukkig nog iemand die eindelijk een opmerking er over maakte en nu gaan ze kijken of er een tweede matras bij kan … $*\o/*$ Of zoals ik het ook zei, 'Ik ben maar 45 kilo, ik heb niets wat het 'opvangt' :')

Uiteindelijk dus rust kunnen nemen na 26 minuten cardio. Hartslag zat rond de 170 toen ik van de fiets kwam (intensief wandelen met 4,5 helling en 5,5 snelheid zit op 145. Fietsen was nu level 5. Zitfiets level 6 hartslag rond 148, best een verschil dus. Terwijl ik áltijd fiets). Hartslag bleef op 77 hangen en ik voelde pijn door mijn nek en schouder trekken. Ik heb het kussentje weggedaan (zo'n fysio kussentje) en een opgerolde handdoek onder mijn hoofd gelegd en hopatee daar ging mijn hartslag naar 64, ontspanning sloeg toe.
Ik begin mezelf wel een beetje te kennen.

Daarna mijn oefeningen gedaan. Vorige week woensdag had ik na de EMDR natuurlijk een goeie dag. Toen ging ook alles vrij gemakkelijk. Nu merkte ik toch wel dat de nieuwe oefening een stuk zwaarder was, maar ik voer hem ondanks dat het gevoelig is wel goed uit. Andere oefeningen gingen ook goed. Toen gaf ze aan dat ik nog even rust moest pakken en dan konden we kijken of we een nieuwe oefening er bij konden pakken.

Ik heb de power plate gebruikt, blijf een grappig ding. Deze keer een handdoek onder mijn stuitje gelegd zodat dit ook wat comfortabeler lag. Vervolgens kreeg ik dus een nieuwe oefening en in eerste instantie had ik echt zo iets van wáááááát een houding is dit :')

. Ik moest dus op mijn knieen gaan zitten en steunen op mijn handen, soort van mislukt opdrukken. En dan moest ik mijn kin naar mijn borst 'duwen/trekken?' zodat de spieren in mijn nek/achterhoofd getraind worden. Dat moest ik 3x5 doen, met tussenpozen. Bij de 3e set heeft ze me echter laten stoppen omdat ze zag hoeveel pijn het deed en ik niet meer de juiste houding aannam. Dus nu ontspannen en gewoon iedere keer kijken of het iets meer kan. Tijdens het ontspannen moest ik dan helemaal naar achter leunen (met je billen op je onderbenen) en mijn nek helemaal laten hangen. Hele vage houding :')

Uiteindelijk cooling down van 5 minuutjes gedaan en toen was het wel klaar voor vandaag. Veel pijn, pfoe, niet leuk die oefening. Maar soms moet het gewoon even om het sterker te maken.

Positief puntje van vandaag. Thuis herstelde ik vrij vlot gelukkig. Toen er voor gekozen om met de honden te wandelen. Ik heb dit een poosje niet gedaan omdat mijn energie level het gewoon niet toe liet. Dus dit is dan een stapje vooruit. (ze komen gewoon 's ochtends en 's avonds op wandeling hoor, maar een middag wandeling lukte me gewoon even niet).

Op naar woensdag dan maar weer. Week 5. :)F

Wellicht de reden dat ik met de manueel therapeut niet zo lekker kan praten is omdat ik nu al tot twee keer toe op de woensdag te horen heb gekregen, 'Ooh maandag heb je dit en dat behandeld' en dat ik dan kijk alsof ik water zie branden. Heel irritant want het geeft mij een apart gevoel. Even kijken of ik dat een keer bespreekbaar kan maken.

**Geplaatst**: 10-02-20 18:04

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 10-02-20 18:04

Gewoon bespreekbaar maken waar je tegenaan loopt. Bijvoorbeeld gewoon nu op een briefje schrijven wat jouw punten zijn en dat dan mee nemen de volgende keer en gewoon bespreken. Of op de mail zetten als dat kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-20 10:52

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-20 10:52

Misschien is dit leuk om er bij te houden. Wellicht gaan we op die manier kunnen terug kijken dat er verbetering is.

Oefening Serratus(punch)
Gekregen op: 29 januari 2020.
Aantal sets: 3x10
Weerstand: 1kg

Begin: Frustratie, verdriet, linkerarm wilt dit niet. Veel pijn.
10-02-2020: Oefening gaat gemakkelijker, merk wel dat het opbouwend pijn geeft.

Oefening Low-rowing
Gekregen op: 29 januari 2020.
Aantal sets: 3x10
Weerstand: 0,5kg

Begin: Goed te doen. Perongeluk één keer op weerstand 1kg gezet. Was ook te doen.
10-02-2020: Oefening die momenteel prima gaat. Ik doe hem om en om met de Serratus voor afwisseling en dat werkt fijn.

Oefening Pulldown met stang
Gekregen op: 5 februari 2020.
Aantal sets: 3x10
Weerstand: 2kg

Begin: Gekregen op een goede dag. Oefening doe ik gelijk goed met schouders laag & kracht uit juiste plek halen. Oefening ging oké.
10-02-2020: Oefening blijkt toch wel pittig op een minder goede dag. Maar is vol te houden.

Oefening kruiphouding nek opstrekken
Gekregen op: 10-02-2020.
Aantal sets: 2x5
Weerstand: Geen, ja mezelf.

Begin: We zouden starten met 3x5, maar dat is teveel. Veel pijn, rot oefening.
//

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-20 22:39

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-20 22:39

Week vijf, dag één. ~ 12-02-2020.

Wat een ellende, wat een ellende. Maandagmiddag verging ik van de pijn. Dinsdagochtend werd ik met nog meer pijn wakker. En in de loop van de middag kreeg ik me toch pijnsteken in/rond/onder mijn schouderblad & nek. Pffff … Echt van die pijnscheuten dat je al 'aaah' moet zeggen. Mijn moeder die vroeg wat ik aan het doen was .. nou sterven van de pijn

Uiteindelijk ook heel slecht geslapen en flink misselijk geweest. Goed begin van de woensdag ochtend ..

Daar aangekomen werd me natuurlijk direct gevraagd hoe het ging en heb ik bovenstaande verteld. Toch maar even kijken hoe we dat met die oefening kunnen aanpakken. Even doorgepraat wat ik ging doen vandaag en wanneer ik aan mijn oefeningen begon moest ik een gil geven.

Week vijf, een nieuwe week en dus weer twee minuten er bij. Ik heb 14 minuten gelopen, 10 minuten op de zitfiets & 4 minuten op de normale fiets. Eigenlijk ging dat best goed. Beide fietsen kon ik op level 7 zetten waar ik begon met level 5. Deze keer moest ik ook een handdoek over het scherm leggen zodat ik niet te veel op de tijd lette. Ik moest meer naar mijn lichaam luisteren ipv op de 'tijd' letten. Oké … :)F

Voordeel van de woensdag is dat het een stuk rustiger is in de zaal. Ik kon dus gewoon iedere keer op het matras liggen en daar ontspan ik het meeste op. Toch was ik wel een tikkeltje onrustiger maar dat zal ook te maken hebben met de pijn. Ik heb dus tussen het lopen & fietsen even gelegen. Daarna na de cardio weer volledige rust en toen gingen we aan de oefeningen werken.

Alle oefeningen gingen eigenlijk goed. Ze vinden het niet direct nodig om er meer gewicht aan te hangen maar willen liever meer oefeningen aanbieden om de variatie/doseren er in te houden. In principe klinkt dat vrij logisch. Er werd goed op mijn houding gelet. Grootste gedeelte van de oefeningen gingen goed.

Bij de 'Low-rowing' oefening vond ik dat deze te licht was geworden. In plaats van er meer gewicht aan te hangen kreeg ik een boek op mijn hoofd om nog meer op mijn houding te letten. Super gek maar eigenlijk deed ik het direct goed. Boek is er niet vanaf gegleden. Wel merkte ik dat dit erg zwaar was. Mooi om de oefening zo toch een ander doel te geven.

Ik heb een nieuwe oefening er bij gekregen. Het is een combinatie van de 'Endorotatie/Extorotatie arm'. Ik moet met twee handen de hendel pakken en dan naar links bewegen waarin ik mijn bovenlichaam mee draai. Qua gewicht dus totaal niet zwaar maar die beweging triggert wel de linkerspieren in mijn bovenlichaam en dat zijn juist de ellendelingen.

Die ozo leuke oefening hoefde ik gelukkig niet te doen. Maandag ook niet want dan heb ik evaluatie $*\%/*$ . Zal later wel weer opgepakt worden hoor ..

Als cooling down gingen we iets heel anders doen. Ik moest gaan zitten bij een computer en kreeg een dingetje om mijn vinger die mijn hartslag o.a (?) controleerde. Je moest niet naar het beeld kijken want dan schiet alles alle kanten op :')

Ik moest echt ontspannen zijn en goed mijn lichaam proberen te voelen en op uitademing letten. Na tien minuten hoorde ik ineens één van de begeleiders, 'Waaaauw, jij bent echt een schoolvoorbeeld!', en aangezien ik een beetje zat te dutten keek ik heel vaag om me heen waarop ze wel moesten lachen. Blijkbaar deed ik dus iets goed en kwam heel netjes in ontspanning en dat gaven de resultaten goed weer. Ruim 65% in het groen en dat was dus heel goed. Zo zou het dus bij iedereen moeten haha.

En dat was het weer voor vandaag. Aankomende maandag heb ik de eerste evaluatie. Dan gaan ze kijken of het huidige trainingsschema volgens plan verloopt en of er aanpassingen gedaan moeten worden. En natuurlijk ook of ik vooruit ga qua conditie en dergelijke. Ik ben dus heel benieuwd.

Morgen even een dagje pauze & dan heb ik vrijdag mijn eerste gesprek met een andere psycholoog.

**Geplaatst**: 12-02-20 22:43

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 12-02-20 22:43

Ben heel benieuwd naar de evaluatie. Dan kun je goed zien wat hun verwacht hadden

**Geplaatst**: 12-02-20 22:44

Geplaatst: 12-02-20 22:44

Ik vind het echt heel fijn om via jou een beetje te kunnen lezen wat me te verwachten staat! Ik heb geloof ik niet zo'n heftige pijn als jij maar meer een overal zeurende verzuurde pijn

Heb toevallig woensdag nog een doorverwijzing gekregen naar het vitamine B12 institute en naar Q-support (blijk ook Q-koorts doorgemaakt te hebben). Dus er lopen nog wat zaken naast

Vrijdag mag ik voor mijn intakegesprek bij de revalidatiearts $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-20 22:53

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-20 22:53

kiwiwitje schreef:
Ben heel benieuwd naar de evaluatie. Dan kun je goed zien wat hun verwacht hadden

Ik ben ook heel benieuwd. Ook of mijn conditie is verbeterd en zulk soort dingen. Qua pijn merk ik nog niet echt een verbetering dus ik weet ook niet wat ik er van moet verwachten.

MissBambi schreef:
Ik vind het echt heel fijn om via jou een beetje te kunnen lezen wat me te verwachten staat! Ik heb geloof ik niet zo'n heftige pijn als jij maar meer een overal zeurende verzuurde pijn

Heb toevallig woensdag nog een doorverwijzing gekregen naar het vitamine B12 institute en naar Q-support (blijk ook Q-koorts doorgemaakt te hebben). Dus er lopen nog wat zaken naast

Vrijdag mag ik voor mijn intakegesprek bij de revalidatiearts $*\o/*$

Haha ik weet natuurlijk niet hoe dit voor jou gaat verlopen maar ik hoop dat je er uiteindelijk net als ik baat bij heb. Gewoon het feit alleen al dat je gehoord wordt. En als ik die vrouw van vorige week (was dat vorige week?) zag .. man dat was net een atleet aan het eind van haar traject ..
Er zijn nog meer dames op de maandag die aan hun laatste periode gaan beginnen dus ik ben benieuwd …

Ik heb ook een B12 te kort. Dit is eerder naar voren gekomen dan het auto-ongeluk. Ik krijg hier nu om de week een injectie voor, die zetten wij zelf. Ik ben namelijk naar de B12 Kliniek geweest, die van Amsterdam & Barendrecht

Is er voor Q-koorts nog iets te doen?

Spannend, ik hoop dat je intake goed verloopt! En dat je dus ook slecht genoeg bent om geholpen te worden

(krom heh …)

**Geplaatst**: 12-02-20 23:13

Geplaatst: 12-02-20 23:13

Nope, aan de qkoorts is weinig te doen. Enige bewezen effect is cognitieve gedragstherapie. Die heb ik in het verleden al voor een ander probleem gehad en toen had ik er weinig aan. Ik vermoed dat een beetje van dat ook wel aan bod komt bij het traject

Ik hoop ook echt dat ik na een week of 4 echt weer ga merken alles weer wat makkelijker aan te kunnene en meer uithoudingsvermogen te hebben.

B12 was binnen de normaalwaarde, ik heb echter een HA die weet dat dat niet altijd wat zegt =:)

had geloof ik een waarde van 314 dus dat was zo slecht nog niet (kleine kanttekening, ik slikte al een maand of vier tabletten op eigen initiatief).

Hij gaf ook aan dat het B12 institute ook nog wel eens wat met het foliumzuur wil doen, schijnbaar hebben mensen met een tekort aan B12 soms ook een hogere behoefte aan foliumzuur.

Echt die man is mijn held van het jaar

Dus ik mag 'gelukkig' nog even de molen in, alhoewel er wel een wachtlijst was van 4 tot 5 maanden _-:(

**Geplaatst**: 13-02-20 09:05

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 13-02-20 09:05

Ben ook wel erg benieuwd naar de evaluatie, zeker omdat je dus nog geen verschil in pijn merkt. Wat vind je zelf intussen van deze behandeling?

**Geplaatst**: 13-02-20 09:23

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 13-02-20 09:23

Wat een heftig verhaal/ongeluk, maar wat fijn dat je eindelijk de juiste hulp krijgt!

Ik start toevallig komende week zelf met een revalidatie traject na 15 maanden met pijn te hebben rondgelopen, ik ben benieuwd in hoeverre het mij op weg gaat helpen. (Ik heb overigens wel een verklaring van mijn pijn op scan staan)

Heel veel sterkte en succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-20 09:53

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-20 09:53

MissBambi schreef:
Nope, aan de qkoorts is weinig te doen. Enige bewezen effect is cognitieve gedragstherapie. Die heb ik in het verleden al voor een ander probleem gehad en toen had ik er weinig aan. Ik vermoed dat een beetje van dat ook wel aan bod komt bij het traject

Ik hoop ook echt dat ik na een week of 4 echt weer ga merken alles weer wat makkelijker aan te kunnene en meer uithoudingsvermogen te hebben.

B12 was binnen de normaalwaarde, ik heb echter een HA die weet dat dat niet altijd wat zegt had geloof ik een waarde van 314 dus dat was zo slecht nog niet (kleine kanttekening, ik slikte al een maand of vier tabletten op eigen initiatief).

Hij gaf ook aan dat het B12 institute ook nog wel eens wat met het foliumzuur wil doen, schijnbaar hebben mensen met een tekort aan B12 soms ook een hogere behoefte aan foliumzuur.

Echt die man is mijn held van het jaar

Dus ik mag 'gelukkig' nog even de molen in, alhoewel er wel een wachtlijst was van 4 tot 5 maanden

Ooh dat is inderdaad wel lastig. Hoe zijn ze daar nu dan achter gekomen? Door jouw dossier er weer bij te pakken?

Dat is wel heel jammer dat je op eigen houtje tabletten bent gaan slikken. Nu is je waarde niet heel hoog maar ook niet erg betrouwbaar. Zodra je gaat beginnen met het krijgen van b12 is je waarde niet meer betrouwbaar. Die van mij is 1400+ dus volgens mijn huisarts ben ik 'gezond'. Ik mocht geen injecties meer en moest over op tabletten. Ik voelde me steeds beroerder worden en na 3 maanden heb ik de tabletten gelaten en een afspraak in de B12 kliniek gemaakt. Sindsdien prikken we zelf want mijn huisarts wilt er niet aan mee werken. Ik krijg daar inderdaad één keer in de week foliumzuur bij & om de week vitamine D.
Fijne dokter heb je! Mogen er meer een voorbeeld aannemen.

Pfoe, zo lang kon ik niet wachten en daarom heb ik een kliniek gezocht die me aansprak en waar ik snel terecht kon! Is dat voor jou een optie?

Nayomie schreef:
Ben ook wel erg benieuwd naar de evaluatie, zeker omdat je dus nog geen verschil in pijn merkt. Wat vind je zelf intussen van deze behandeling?

Ik geloof er in dat er een reden achter zit wat ze nu doen. Ik merk in die zin wat verschil dat ik bepaalde oefeningen beter kan dan in het begin dus dat is een positief verschil. Maar het is nog niet dat ik zeg van, 'heeuj ik ga weer paardrijden en 40 uur werken'. Ik mag niet aan de toekomst denken maar dat doe ik dus wel ... Aan de andere kant houd ik die atleet dame in mijn achterhoofd....

_Tarzan schreef:
Wat een heftig verhaal/ongeluk, maar wat fijn dat je eindelijk de juiste hulp krijgt!

Ik start toevallig komende week zelf met een revalidatie traject na 15 maanden met pijn te hebben rondgelopen, ik ben benieuwd in hoeverre het mij op weg gaat helpen. (Ik heb overigens wel een verklaring van mijn pijn op scan staan)

Heel veel sterkte en succes!

Pfoe dat is ook al een hele lange pijn! Je zegt dat je de bevestiging hebt, konden ze niet eerder iets voor je betekenen dan? Ik bedoel dat natuurlijk niet verkeerd maar uit nieuwsgierigheid.

Ik heb gisteravond op bed weer verschillende flinke pijnscheuten in mijn schouder/nekspier gehad. Gewoon hartstikke kl*te. Ook ontzettend onrustig geslapen. Gelukkig vandaag een dagje off & dankzij de regen wordt het misschien wel meer off dan ik anders had gedaan :')

**Geplaatst**: 13-02-20 10:11

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 13-02-20 10:11

Denies, helaas niet, ik heb in november pas een scan gehad en kreeg in januari de uitslag (ging een beetje mis tussen België en Nederland haha!)

Het onbegrip van buitenaf is vreselijk vind ik, je ziet niet dat ik iets mankeer, ik loop ook gewoon lachend rond, maar van binnen schreeuw je het uit van de pijn, voor sommige mensen helaas onbegrijpelijk.

Ik ben benieuwd waar de revalidatie jou (en ook mij) brengt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-20 10:21

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-20 10:21

_Tarzan schreef:
Denies, helaas niet, ik heb in november pas een scan gehad en kreeg in januari de uitslag (ging een beetje mis tussen België en Nederland haha!)

Het onbegrip van buitenaf is vreselijk vind ik, je ziet niet dat ik iets mankeer, ik loop ook gewoon lachend rond, maar van binnen schreeuw je het uit van de pijn, voor sommige mensen helaas onbegrijpelijk.

Ik ben benieuwd waar de revalidatie jou (en ook mij) brengt

Ooh dat is inderdaad wel heel jammer. Zonde dat het allemaal zo lang duurt heh. Mijn eerste afspraak was ook pas in april en eind januari was het ongeluk. Wellicht mede ook omdat er ongeveer 6 weken voor een herstel staat. Maar ergens wel 'fijn' dat er iets te zien is want dan kunnen ze doelgerichter behandelen, ik hoop voor je dat dit echt iets gaat opleveren want dit is niets!

Precies, het is vreselijk. Sommige zien dit maar als een vakantie. Die hebben geen flauw idee hoe erg ik er door heen heb gezeten. Dat gaat nu wel iets beter maar het is wel gebeurd en ik voel het ook nog steeds. Vooral omdat het in mijn ogen helemaal niet zo ver had moeten komen. Het 'uitvallen' van mijn collega had ook voorkomen kunnen worden. Je moet haast opletten met hoe je rondloopt want één keer glimlachen of wat enthousiaster doen en ze denken gelijk dat je beter bent. Net alsof jij er voor kiest om 'ziek' te blijven en met die pijn te moeten leven

Ik ben altijd wel van de plaatjes en deze kwam langs op mijn instagram .. toepasselijk.

Afbeelding

Ik wens jou in ieder geval alle goeds en op een positief verloop van de revalidatie! Mocht je meer willen vertellen over wat je hebt en hoe je er aan komt, ik ben wel benieuwd (is dat het goede woord?)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-20 18:57

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-20 18:57

Week vijf, dag twee ~ 14-02-2020.

Nou. Dus .. Ik heb langer in de auto gezeten dan dat ik aanwezig ben geweest in de kliniek. Daar baal ik wel van want ik voel me helemaal niet zo lekker. Ik heb nog steeds pijnsteken maar daarbij ook gewoon een beetje beroerd.

Toen ik zat te wachten tot ik geroepen werd kreeg ik echt een klap door mijn schouder/nekspier heen dat is niet normaal. Het leek wel stroom .. Ik riep ook op recht, 'Au!', uit :')

In ieder geval dit was dus in principe een uurtje Psychologie. Echter werden dat er maar 25/30minuten. Dit zou meer een beetje een 'elkaar leren kennen' worden. Oké prima. Ik heb er eigenlijk weinig over te vertellen. Er vielen ook met regelmaat stiltes, het leek wel alsof ze dan niet wist wat ze moest zeggen ofzo? Ik begon een beetje aan mezelf te twijfelen .. Het ging uiteindelijk over kwaliteitseigenschappen en wat je hier mee kan doen om een valkuil te voorkomen.

Je kan hierbij denken aan perfectionisme. Een valkuil is daar in door slaan (heb ik gelukkig niet, in mijn mening). Welke balans je daar in kan vinden maar ook wat je 'allergie' is. Dus bijvoorbeeld dat je vind dat andere personen te laks zijn dat kan jij ook worden als je het ineens helemaal laat gaan. Nouja oké. Het is voor mij allemaal zo klaar als een klontje, ik weet het precies. Nu nog toepassen.

Ik heb twee blaadjes meegekregen waarop ik mijn eigenschappen kan gaan aankruisen en daarop bovenstaande invullen. Welke balans, welke valkuil & welke allergie.

Meer heb ik er niet over te zeggen :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-20 18:41

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-20 18:41

Evaluatie, één ~ 17-02-2020.

Hallo, daar ben ik weer. Vandaag hoefde ik pas laat in de kliniek te zijn omdat ik een evaluatie had. Ik heb er dus voor gekozen om in eerste instantie langs mijn paard de rijden. Deze heeft helaas mok en daarom 'dwing' ik mezelf een soort van beetje om er naar toe te gaan en dit te behandelen. Het is niet dat ik niet wil, want ik schaam me er zelfs voor dat ze dit nu heeft, maar het is dat het me soms gewoon teveel energie kost maar ook meer pijn geeft. Maar goed. In dit geval ben ik dus wel gegaan en kreeg gelijk de vuurdoop van een staartje van Dennis :')

Slagregen. Rukwinden. En toen weer felle zon. Maar goed, we zijn op stal aangekomen. Normaal probeer ik met auto rijden wat af te wisselen tussen mijn armen (voornamelijk rechts) en nu moest ik met beide handen het stuur goed vast houden en dan bouw je spanning op dus het was een heer-lijk ritje. -O-

Toch is dat heerlijke koppie zien ook wel weer fijn! En als je dan ziet dat de mok al een stuk verbeterd is na één keer behandelen; ik teken er voor (Dennis echter niet .. want nu is er weer modder..)

Het voordeel is dat ik nu een soort rondje reed. Ik houd niet van onnodige kilometers rijden

Dus van huis naar Brabant en vanuit Brabant terug naar Dord en zo weer naar huis. De reis naar Dordrecht ging overigens een stuk gemoedelijker met een lekker zonnetje en harde muziek.

De evaluatie is dus eigenlijk een soort praatje maken hoe het er voor staat met je doel. Ik probeer overal vrij neutraal in te staan maar toen ze vroeg of ik verschil merk was er maar één antwoord, 'Ik merk ook wel dat ik meer conditie krijg, of nouja ik mag hopen dat de test dat zo laat zien. Maar qua pijn? En meer kunnen doen? Nee, totaal niet.' En zeker niet na mijn autoritje van vanmiddag … zoiets simpels eigenlijk.

Er is een hoop genoteerd. Want ik gaf ook aan dat ik het jammer vind dat het zo lang duurde voordat er op mentaal/geestelijk vlak begonnen werd met behandelen. Dat begreep ze en vond ze een goede om te noteren. Zodoende zijn er nog meer dingen genoteerd. Ook op het gebied van mijn laatste '' 25 minuten-afspraak '' :')

van vorige week vrijdag.

Vervolgens word je bloeddruk opgemeten. Die was prima. Vorige keer was deze 103/81 & nu 105/80. Daarna moet je 3 minuten lang een soort band om en deze gaat van alles controleren. Je ademhaling, je hartslag, je rust enzovoort. Mijn rusthartslag was toen 61 en zat nu op 67, nouja dat kan. Ik weet dat ik tijdens de rust van de cardio dagen ook wel eens naar 55 zak.
Mijn zogenaamde HRV (hart rate variability) was ook prima. Maar die was vorige keer ook al prima. Als je daar onder de 30 scoort heeft het orthosympatisch zenuwstelsel in rust de overhand (actiesysteem) & wanneer je boven de 30 scoort heeft het parasympatisch zenuwstelsel in rust de overhand (herstel/opbouw). Vorige keer zat ik op 35 en nu op 48.
Mijn ademfrequentie is niet verandert. Nog steeds 10. Tussen de 8-12 is een goede ademfrequentie. Ook nog steeds een borstademhaling en die moet meer naar buikademhaling gebracht worden. :o?

Terugkomend op mijn conditie. Die is inderdaad verbeterd hoor. Ze houden echter nog wel de norm aan van iemand van mijn leeftijd, mijn postuur & normale activiteit.
Vorige keer had ik een O2opname van 28,90, %(eigen intake test) van 100 & %-norm (hoe dit bij andere is) van 72.
Nu is de O2opname 39,80, % 138 & %-norm is 97. Ik ben dus ontzettend gestegen qua conditie.

Ik kon tijdens de intake een maximale belasting van 80 aan (weerstand denk ik op de fiets) met een maximale hartfrequentie van 129. Nu kon ik een maximale belasting van 120 aan met een hartfrequentie van 164. Volgens mij was dat ook prima.

In ieder geval gaf ze aan dat dit topresultaten zijn voor de eerste vijf weken. Ik zei ook dat ik het heel leuk vind dat iedereen zo tevreden is, maar ik daar nog niet echt in mee kan doen :')

Dat begreep ze en daarom moet daar ook wat meer op gewerkt worden. 'Doe eens een stapje achteruit en kijk eens naar alle bomen in het bos. En denk eens bij jezelf, waar kan ik nu invloed op uitoefenen om te verbeteren en wat moet ik gewoon even loslaten?'
Ja het is allemaal zo simpel, ik weet het ook allemaal wel .. Maarja …

Morgen weer EMDR, is het stom als ik zeg dat ik naar die vage oliebol uit kijk?

**Geplaatst**: 17-02-20 18:49

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 17-02-20 18:49

Nee helemaal niet stom! Je had er de vorige keer een positieve ervaring mee en het gaf rust. En rust is ,zeker voor jou, nu iets waar je iets mee kan. Voor jou zie je resultaat. En dat heb je nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-02-20 14:27

Geplaatst door de TopicStarter : 20-02-20 14:27

Sorry, hierbij de updates.

Week vijf, dag drie ~ 18-02-2020.

Vandaag had ik weer EMDR. Ik wist nu natuurlijk een beetje wat ik kon verwachten maar het blijft rare hocus pocus gedoe. Deze keer gingen we werken aan '' de klap ''. Omdat ik heel goed het beeld voor me kan halen dat mijn auto de andere auto raakt (of juist eigenlijk andersom..) en ook precies schuin voor me, is dat wel een puntje wat continu door mijn hoofd heen spookt. Dus zodoende. Ik moet zeggen, ondanks dat ik het toen makkelijk kon oproepen dat beeld, het was ook ineens weg uit mijn hoofd. Het is ontzettend raar maar het lukt mij niet meer omdat beeld op die manier op te roepen. Tuurlijk weet ik wel wat er gebeurd is maar ik beleef het niet meer. Nu ook, ik kan er aan denken wat ik wil maar het blijft een beetje vaag in mijn bovenkamer. Lekker joh.

Omdat dit zo vlot ging konden we nog een ander puntje erbij pakken. Iets wat vanaf dag één een grote rol heeft gespeeld is alle rompslomp er om heen. Al het geregel, papierwerk, financieel, alles bij houden, de onzekerheid, de onduidelijkheid enzovoort enzovoort. Maar ook dit heeft op een bepaalde manier wat rust weten te brengen. Dat lucht wel op. Het verandert natuurlijk nog steeds niets maar uiteindelijk moet rust nog steeds het begin van het herstel gaan zijn.

Uiteindelijk sluit ze de EMDR af met het stukje dat ik mezelf sterk mag vinden en dat ik mag blij zijn om wie ik ben. Ik begin me langzaam wel te realiseren dat ik helemaal niet zo zwak ben als ik dacht, of als wat sommige mensen mij laten geloven. Dat klinkt wellicht heel egoïstisch om te zeggen maar eigenlijk wat ik ook al tijdens de EMDR zei, 'Ik ben hier nog steeds'. Ik ga nog steeds gewoon door, ik knok me er wel door heen en laat mijn hoofd grotendeels niet hangen bij al het gedoe. Dus ja, het is denk ik ook tijd dat ik die gedeelten van mezelf wat meer ga waarderen.

In ieder geval een positieve sessie. Ontzettend moe, veel hoofdpijn. Terug reis naar huis ging niet zo goed en voor een eventuele volgende EMDR sessie ga ik kijken of ik gehaald en gebracht kan worden voordat het mis gaat.

Week zes, dag één ~ 21-02-2020.

Een dag waarvan ik eigenlijk het liefst de hele tijd in mijn bed wilde blijven liggen of op de bank. Ik voelde me hondsberoerd, misselijk, duizelig, gewoon niet lekker. Het liefst had ik afgebeld maar dan denk ik weer bij mezelf, 'wanneer ga je het inhalen?', en toen ben ik maar gewoon gegaan. Wel onder het motto van, 'ik doe wat en daar blijft het bij'. Rustig aan, goed op mezelf gelet. Ze vonden dat een heel positief iets; een stap in de goede richting.
De woensdag is altijd lekker rustig dus het is niet 'vechten' om het matras dus ik kon gewoon lekker mijn dingetje doen. Week zes betekend wel weer +2 minuten dus zodoende heb ik dat verdeeld onder 15 minuten op de loopband, vijf minuten op de normale fiets en 10 minuten op de zitfiets. Daarna heb ik een mini gesprekje gehad waarin ik toch ook wat uitingen kon doen dat ik gewoon echt niets merk qua verschil en dat vervelend is. Dat ik het ook lastig vind om bepaalde dingen te doseren want ik ga niet tijdens een autorit even langs de zijkant staan omdat ik pijn heb of krijg. Dat ik er eigenlijk van baal dat ik meer pijnklachten lijk te ontwikkelen dan dat het minder wordt. Je vraagt je dan af, 'Wat doe ik hier?'. Maar ook het feit dat ik nog te veel stil sta bij, 'Wat als'. & 'Wat dan'.

Maar het is toch ontzettend moeilijk om dat los te laten? We kijken toch allemaal vooruit? Het is toch niet gek dat ik er over na denk hoe het straks weer is als ik 40 uur werk? Als ik dat überhaupt nog kan. Ik ben daar bang voor ja. Ik vind wat ik doe leuk en mis dat op een bepaalde manier zeker wel. Los van het feit welk werk ik nu doe; is er wel een andere baas die mij op deze manier zou willen aannemen?

En niet alleen dat. Ik woon op dit moment thuis waardoor ik héél veel huishoudelijke dingen niet hoef te doen. Dat is een hele grote dikke vette plus op het moment. Ik heb net gedouched en dat kan ik tien minuutjes volhouden. Met kerst in het restaurant gaf ik met tranen in mijn ogen mijn bord aan mijn moeder zodat zij mijn biefstukje kon snijden. Hee, ik word 27 heh…

Ze begrepen dat in ieder geval en ik weet ondertussen dat ze alles noteren dus ik hoop ook dat de psychologen dit verder oppakken.

Op een begeven moment had ik de oefeningen gedaan. Zoveel als dat lukte, echt naar mijn lichaam geluisterd (het word nog eens wat). En toen heb ik gezegd dat ik aftaaide. Dat was prima. Het was iets minder dan een half uurtje eerder.

Op naar maandag, dan heb ik een dubbele afspraak. Cardio/sporten en daarna psycholoog.

**Geplaatst**: 20-02-20 14:41

Geplaatst: 20-02-20 14:41

Je komt er echt wel! Je bent goed bezig, goed dat je je dat ook realiseert.
Dat toekomst gebeuren speelt bij mij ook door mn hoofd hoor... kijk heel erg uit naar eindelijk duidelijkheid, maar mn huidige werkgever wil al van me af nu ik langdurig thuis zit en misschien een chronische diagnose ga krijgen, en ja welke werkgever in de toekomst wil me wel? Wat kan ik er aan doen, waar heb ik recht op, wie kan me helpen?
Ook mijn hulpverlener zegt maak je er niet druk om want je kunt er nu toch niks aan doen... makkelijk gezegd
Ik merk ook dat ik er niks bij kan hebben, huishouden put me uit al doe ik niet veel. Jongste zoontje is nog thuis en oudste moet naar school. Ik doe alles in etappes nu, 1 ding per dag. En dat is moeilijk, maar het went
Probeer jij daar maar niet te veel aan te denken en vraag wel gewoon de hulp die je nodig hebt (al is dat je biefstukje op 27 jarige leeftijd door je moeder laten snijden :(:)

)

**Geplaatst**: 20-02-20 15:06

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 20-02-20 15:06

Je bent echt goed bezig! En je hebt zo te horen veel aan de emdr!

**Geplaatst**: 20-02-20 15:19

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 20-02-20 15:19

Je ben goed bezig hoor. Kijk maar naar begin van dit en nu.

Fijn dat je wat aan de emdr heb.

**Geplaatst**: 20-02-20 22:51

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 20-02-20 22:51

Fijn dat het 'getover' van de emdr weer haar werk heeft gedaan!
Jouw hersenen kunnen via die techniek goed werk verrichten!!

En ja, het is hartstikke begrijpelijk, 'wat als...? wat dan?'

Wellicht voor de volgende emdr?
(Of is de afspraak dat jullie eerst alle aspecten van het ongeluk doorlopen? Ook prima, en als dat klaar is (de fase 'het verleden opruimen') door naar de fase van het opruimen in het heden/ mbt de toekomst. )

En prima om een en ander vervolgens in praktijk te brengen: 'ik ga wel, maar op mijn manier', lekker binnen jouw grenzen.
Balen dat de pijn nog niet mindert!!!!

**Geplaatst**: 21-02-20 09:55

Geplaatst: 21-02-20 09:55

Alleen jouw posts gelezen TS en wouw wat een verhaal. Sterkte met alles en ik vind je een sterke en dappere vrouw. Het is veel wat je hebt meegemaakt en dan zo jong al die beperkingen. Ik heb het idee dat je heel goed bezig ben!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-02-20 16:58

Geplaatst door de TopicStarter : 24-02-20 16:58

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik lees ze wel, maar ze komen nog niet helemaal binnen. Ik doorloop het traject maar ik begin steeds minder het gevoel te krijgen dat ik over 17 weken pijnvermindering ervaar.

Week zes, dag twee ~ 24-02-2020.

Vandaag hadden we dus weer cardio. Ik vind het eigenlijk een beetje saai worden :')

Sowieso vind ik maandag de minst leuke dag omdat het dan altijd erg druk is (5 man) en mede ook door één van de behandelaren op dat moment. Ik ben er dus achter dat mijn aanspreekpunt met vakantie is en nu was er een mannelijke collega die ook mijn intake heeft gedaan, die ging mij vandaag behandelen. Ik moet zeggen dat het erg fijn was! Ik 'moet'/wil altijd na het inspannen even liggen en zoals eerder gezegd (en ook continu in de kliniek) gaat dat gewoon niet op die plank van een fysiobank. Alleen op het moment dat ik besloot dat ik ging liggen was het matras nog beschikbaar en vervolgens vul ik mijn lijstje in en toen lag er iemand. Dus ik ging op de fysiobank liggen (man wat een pijn...) En toen kwam die beste kerel vragen of ik een extra matras wil. Nou uuuhh .. al zes weken! En die persoon op het matras beaamde dat volledig. Dus zodoende werd er een tweede matras gehaald van een andere afdeling, mag ik voortaan gewoon naar vragen, en toen kon ik ook gewoon ontspannen. En terwijl mijn hartslag in eerste instantie op 77/79 bleef hangen, schoot ie nu gelijk naar 54 en trok de pijn weg.

Daarna weer 5 minuten de normale fiets en 10 minuten de zitfiets. Volgens mij klopte mijn hartslagmeter niet helemaal want op de normale fiets had ik het best zwaar en mijn hartslag bleef op 88 hangen, toen op de zitfiets ging hij wel vlot omhoog. Na deze inspanningen heb ik mijn rust gepakt op wederom het heerlijke matras en kakte ik bijna in :')

Oefeningen weer gedaan. De vorige keer vroeg ik of de oefeningen niet zwaarder moesten als ze gemakkelijk gingen, maar dat hoefde toen niet maar we konden het wel uitbreiden dmv een boek op het hoofd. Nu kregen we juist te horen of we het niet al zwaarder hadden gemaakt. Dus uitgelegd wat er gezegd was en dat gingen ze intern bespreken zodat ze wel op één lijn komen. Woensdag mag ik dus, waar lukt, de oefening zwaarder maken.
Stomme ik .. pin er niet in is 0,5 kg en pin op 1e gat is 1kg. Maar onbewust had ik de pin in het 2e gat gedaan en op 1,5 kilo en al twee oefeningen gedaan … dat deed au :Y)

Na de oefeningen ben ik voor het eerst ook gaan liggen want ik had veel pijn. Het vloeide gelukkig wel weg. Daarna mocht ik nog op zo'n evenwichtsbal staan en gingen ze overgooien met een bal. Die oefening was ook voor iemand anders maar ik deed daar even in mee.

Tijdens mijn oefeningen zaten ze continu met elkaar te fluisteren over mij wat ik gewoon hoorde. Ze gingen ook allerlei vragen stellen over mij, mijn paard en dergelijke. Echt een beetje afleiding terwijl ik gewoon zat te tellen in mijn hoofd. Mijn 'focus' moest doorbroken worden. Ja waarom? Laat mij lekker m'n ding doen :')

Maar uiteindelijk legde die man uit dat ie oefeningen wilt bedenken die mij kunnen helpen om straks bij het paardrijden mee te werken. Zodoende gingen we naar de flex chair in een andere zadel.
Daar gingen we oefeningen dat ik op de computer een stipje in een bepaald vlak moest bewegen door middel van mijn heupen. Het was aan de ene kant best lastig en aan de andere kant totaal niet maar weer eens wat anders. In ieder geval vond ie dat ik het goed deed en dit kan ik nu voortaan oefenen. Ik merkte wel dat het last gaf in mijn nek/schouder dus mooi om mee te pakken.

Verder oké afgesloten. Maar … ik was nog niet klaar, wel kapot :')

Week zes, dag drie ~ 24-02-2020.

Dit was een psycholoog afspraak. Ik had netjes mijn huiswerk gemaakt en kernkwaliteiten en dergelijke ingevuld. Echter zijn we daar niet zo ver op ingegaan. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van dit onderdeel moet vinden. Ik heb veel het gevoel dat het raar is wat ik zeg en er vallen ook veel stiltes als ik iets vertel. In ieder geval ging ze het nu hebben over emoties in combinatie met pijn. Want ik kan geen antwoord geven op de vraag, 'Waarom heb ik nog pijn'.

Ze wilde daar in duidelijk maken dat emotie heel veel doet op dit gebied en dat snap ik ook, dat wist ik ook, maar om nu te zeggen dat ik al deze touwtjes in handen heb en het kan veranderen? :o?

Ik moet maandag naar een nieuwe bedrijfsarts en daar kijk ik heel erg tegenop. Dus ze hoopte op een bepaalde manier het gesprek wat makkelijker voor mij te maken maar toen ze aan het eind vroeg, 'Heb je hier iets aan?' en toen ik antwoord gaf was het, 'Nou .. ja .. kijk eerst maar wat voor vlees je in de kuip hebt'. Huh .. oké dan :')

Dusja ik weet niet zo goed wat ik er nou van moet vinden.

In ieder geval. Ik zie het maandag wel. Niemand die kan zeggen dat ik niet mijn best aan het doen ben. Ik zou de situatie ook graag anders zien