Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-20 22:23

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-20 22:23

Dankjewel Kmbrly voor je lieve reactie! En zuur is dat heh .. gelukkig ben ik deze persoon tot op heden niet tegen gekomen. Een paar weken terug zei mijn moeder dat ze nog een filmpje op haar telefoon had. Op dat filmpje is te zien hoe mijn broertje mijn auto met pijn en moeite verplaatst zodat overig verkeer er langs kan en de andere persoon naar de parkeerplaats rijd. Mij hoor je op de achtergrond huilen en wanneer mijn moeder zegt, 'Zo, die rijd best hard weg', hoor je mij heel boos, 'Ja joh! Die ken gewoon rijden en mijn auto is helemaal kapot'. Moet zeggen dat ik wel emotioneel werd van het filmpje. Dus ik begrijp je heel goed!

Week 7, dag twee ~ 04-03-2020.

Eigenlijk had dit dag drie moeten zijn maar gister is mijn afspraak met de psycholoog afgezegd. Best jammer want die afspraak is nu verplaatst naar eind april en eigenlijk vind ik dit persoonlijk één van de belangrijkste(en fijnste) afspraken.

Vanochtend ging ik in ieder geval enthousiast naar de kliniek (positief heh!?) en begon mijn cardio zoals gewoonlijk met de loopband. Ondertussen waren de begeleiders ook geupdate en kwam één van de twee (degene waar ik het fijnste mee kan praten) naar mij en toen kon ik ook vertellen dat het zo positief ging de afgelopen dagen. Niet dat ik volledig pijn vrij ben geweest en niet af en toe dacht van; ARRRGGHGHH, maar dat hoeft ook niet en mag ik ook niet verwachten. Ze merkte in ieder geval duidelijk verschil aan me. Ze gaf aan dat we de trainingen voortaan anders gaan doen zoals afgesproken. We gaan beginnen met interval trainingen :Y)

Ik mocht eerst de loopband even afmaken en besloten dit op 10 minuutjes te houden. Daarna gingen we voor het eerst op de cross-trainer, wat een vaag ding zeg. Alsof je op de maan loopt. In ieder geval hier begonnen we dus met de interval training. Binnen 10 minuten bouwt dat ding het level op en zakt ie weer. Omdat dit de eerste keer was ben ik begonnen met level één en het apparaat bouwt dan op.

Daarna heb ik zes minuten op de normale fiets intervaltraining gedaan en vervolgens nog zes minuten op de zitfiets intervaltraining; deze kon ik wel gelijk op level 6 zetten en door de intervaltraining gaat die uiteindelijk naar level 10 en dat kon ik gemakkelijk.

Omdat ik had uitgelegd dat de pijn zich steeds meer centreert in de linkerspier in mijn nek en ik daar echt onwijs veel last van heb (hoofdpijn en misselijk etc) gaf ze aan dat het wel mogelijk is om te behandelen; masseren. Prima! Dus na de cardio en trainingen zijn we de zaal uit gegaan en mocht ik letterlijk even pijn lijden op een fysio bedje.

Want mama mia. Dít wens je echt nie-mand toe. Ik moest ook echt aangeven wanneer het me te veel werd, duidelijk grenzen tonen. Maarja pijn mag het wel doen, maar af en toe was aan alles in mijn lijf te merken dat ik het uitschreeuwde van de pijn - maar wel kon ontspannen. De zogenaamde 'triggerpoints'.
De spier die in het kuiltje in je achterhoofd te voelen is; die is extreem gevoelig bij mij. Die loopt door naar je schouder en langs je ruggenwervel. Door het masseren zijn we er ook achter gekomen dat iedere spier die aanhecht aan mijn schedel (of hoe het ook mag heten allemaal) zijn stijf en gespannen. WAT EEN PIJN!!

Ik heb het advies gekregen dat best iemand dat af en toe mag masseren en ik heb een tennisbal meegekregen waarmee ik het zelf een beetje kan doen. Vandaag laat ik dat in ieder geval met rust.

Wat betreft de oefeningen; omdat het masseren veel impact had hoefde ik maar een aantal oefeningen te doen. Eén van de oefeningen heb ik op 1,5kilo kunnen zetten als 'beloning'. Dat ging erg goed. Weer een stapje vooruit!
Daarna nog op de evenwichtsbal gestaan om een bal over te gooien, ook dat ging al een stuk beter omdat ik leer hoe ik de dingen gemakkelijker kan opvangen. Bewuster wordt van mijn houding.

Ze waren toch wel een beetje 'trots' op me en ik heb met die vibe nog iemand anders in de zaal proberen op te peppen (arme vrouwke zit er flink door heen

) maar uiteindelijk weet ik precies hoe ze zich voelt want ja iedereen zegt het maar, maar zelf voelen ho maar. Dus ik snap het.

Morgen even een pauze dagje, ik heb de afgelopen dagen behoorlijk wat gedaan in tegenstelling tot normaal. Vrijdag weer cardio.

:wave:

**Geplaatst**: 05-03-20 11:12

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 05-03-20 11:12

Ik heb verder nooit gereageerd in dit topic, maar wat betreft de spieren die zo strak staan bij de aanhechting van je schedel; daar kan je inderdaad flink hoofdpijn van krijgen! Bij mij staan ze helemaal stijf van de spanning, zodanig dat als het "los" gemasseerd wordt ik elektrische schokjes door mijn hoofd voel gaan

Mijn fysio en masseur hebben toen het advies gegeven om het zelf te masseren. Ik gebruik zelf de "techniek" om met mijn duim een paar seconden goed op die spier te drukken (dat doet mijn masseur ook), dat doet even pijn maar vaak merk ik dat er direct verlichting is zodra ik loslaat. Verder is regelmatig gemasseerd worden sowieso niet verkeerd! Ik doe het zelden, en het doet tijdens de massage altijd flink pijn, maar daarna merk ik echt dat de pijn minder is. Mocht je het overwegen raad ik wel aan om het op een rustige dag te doen, want je lichaam moet daarvan wel bijkomen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-20 20:12

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-20 20:12

Last van onder andere hoofdpijn heb ik al een hele tijd maar ik had in die omgeving natuurlijk nog wel heel veel meer pijntjes. Ik heb ook met enige regelmaat ineens een 'klap' in die schouder/nek alsof er een elektrische schok tegen aan komt; het is daarna ook even wat warmachtig. Heel gek.

De rest beantwoord ik een beetje in mijn dagverslag

Week 8, dag één ~ 06-03-2020

En daar zijn we aangekomen in week 8. Ik ga niet zeggen dat het een wereld van verschil is op het gebied van de pijnklachten. Wat ik wel durf te zeggen is dat ik zelf wellicht een wereld van verschil ben geworden. Dusdanig dat ik hier complimenten over krijg & niet alleen van de begeleiders maar ook van mede 'patiënten'. (al ben ik momenteel bang dat ik ze irriteer met mijn vrolijkheid). Op het moment voel ik me heel open, enthousiast en een soort van vrolijk. Ik heb zin om iets extra's te doen zoals een rondje verder lopen met de hond. Ik 'durf' weer wat dingen een stapje verder te doen maar ben daarbij ook een stuk bewuster van mijn houding, doen & laten.

In ieder geval. Week 8, er komen weer twee minuten bij en dat nu we met de interval zijn begonnen. Dus de cardio bestaat nu uit 34 minuten. Omdat we begonnen zijn met de interval (je begint op een level en die doet hij om de minuut verzwaren, max is 4 of 5 levels erbij) is dat wel even pittig. Woensdag had ik de interval op level 1 staan en nu wilde ik dat wel iets opbouwen, maar dus ook gelijk een minuut langer volhouden.
Begonnen met de loopband. Dat was wel even gek want die zet ik altijd op snelheid 5,5 & stijging van 3,5 tot 4,5. Nu had ik de snelheid wel op 5,5 gezet en daarna is het apparaat zelf met stijging aan de gang gegaan. Dat moet ik dus nog even uitvogelen. 10minuten.
Vervolgens ben ik op de normale fiets gaan zitten met level 5. Het was dus best even pittig om uiteindelijk door de interval op level 9 te fietsen, maar wel weer een opluchting toen hij zakte. 7 minuten.
Daarna even gezeten want het fietsen vind ik best pittig. Toen heb ik ook even met een begeleider kunnen praten. Ze vroeg hoe het ging en dat heb ik verteld. Daar is dus ook uit gekomen dat we eigenlijk de komende weken één keer gaan 'masseren'. Dat vond ik eigenlijk wel heel fijn om te horen! Ik mag ook zelf ongeveer 6x per dag (als het lukt) met de tennisbal wat masseren in mijn nek.
Vervolgens heb ik de cross trainer gedaan, ook hier level 5 aangezet en met de interval opgebouwd. Grappig ding hoor, beetje alsof je op een maan loopt. 7 minuten.
Afgesloten met de zitfiets, deze op level 6 begonnen en dus uiteindelijk level 10 aangetikt door de interval. Ik heb over een paar weken beenspieren waar je u tegen zegt :Y)

En deze heb ik 10 minuten gedaan en daarna heb ik zitten praten met een mede patiënt. Heb best te doen met dit vrouwke.

Het matras was bezet en ik had eigenlijk niet echt de behoefte om me daar druk om te maken :)*

Dus toen ben ik bij de trilplaat gaan liggen. Je legt dan je kuiten daar op en die plaat trilt 60seconden en daarna ontspan je gewoon lekker. Ondanks dat ik niet op het matras lag was dat dus wel te zien en mijn hartslag zakte netjes. Dit was overigens de eerste keer dat ik ging liggen dus positief!

Toen was het tijd voor de oefeningen en alle oefeningen zit nu op 1kg en een andere oefening op 1,5kg. Ik zie daar in dus wel wat vooruitgang. Ik merk wel dat de pijn stijgt tijdens het doen van de oefeningen en de boel aanspant (en ik voer de oefeningen wel goed uit). Toen ik mijn laatste oefening met de stang wilde toen viel de begeleider dat ook op en toen gaf ze aan dat ik dan gewoon mag stoppen. Die heb ik dus maar 1x10 gedaan ipv 3x10. Ik ben toen wel gaan liggen om de pijn wat te laten afvloeien.

Toen geëindigd met wat uitwandelen 10 minuutjes.

Al met al een zeer positieve training. Ik ben benieuwd hoe mijn weekend er uit gaat zien. Pijnvrij ben ik zeker niet maar het staat even minder groot voor mijn neus met extra luidsprekers en neonborden. Dat is ook wel fijn.

Aankomende maandag had ik een lange dag. Eén afspraak is alleen afgezegd.
Vroeg daar zijn vanwege psycholoog en daarna cardio. Ben benieuwd, ik hoop dat ik dit gevoel wat vast kan houden!

All the Bright Places op Netflix, tis een aanrader O:)

**Geplaatst**: 06-03-20 20:31

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 06-03-20 20:31

Fijn dat je wel verbetering merkt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-20 20:34

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-20 20:34

Misschien is vooruitgang een beter woord

**Geplaatst**: 06-03-20 20:46

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 06-03-20 20:46

.... hoe wordt trouwens jouw pijn fysiek ingeschat?
(Spierpijn, zenuwbeklemming of nog weer iets anders?)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-20 20:49

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-20 20:49

Janneke2 schreef:
.... hoe wordt trouwens jouw pijn fysiek ingeschat?
(Spierpijn, zenuwbeklemming of nog weer iets anders?)

Ik snap hier even niet wat je bedoeld?

**Geplaatst**: 06-03-20 22:59

Geplaatst: 06-03-20 22:59

xDenies schreef:
Janneke2 schreef:
.... hoe wordt trouwens jouw pijn fysiek ingeschat?
(Spierpijn, zenuwbeklemming of nog weer iets anders?)

Ik snap hier even niet wat je bedoeld?

Denk of ze er een naam aan hebben gegeven

**Geplaatst**: 07-03-20 10:13

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 07-03-20 10:13

... ik zat te denken dat beweging op meerdere manieren pijn kan verminderen, maar er zijn ook andere manieren om pijn te verminderen. Of om het effect van beweging wat te intensiveren.
Je schrijft over informatie, 'de sportschool' plus rusten en begeleiding, emdr en psycholoog. Stuk voor stuk uitstekend.
Wellicht is het "weglaten" van bijvoorbeeld massage een welbewuste keuze geweest.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-20 18:06

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-20 18:06

Los van 'Chronische pijn' & 'Whiplash gerelateerde klachten' zit er geen naam aan. Er is natuurlijk op geen enkele scan of dergelijke iets terug te vinden. Het een naam kunnen geven had wellicht ook eerder naar een betere en specifiekere behandeling geleid denk ik.

Wat betreft de 'massage' bedoel ik meer op mijn fysio behandelingen die ik voorheen kreeg. Nog voordat ik bij een DC kliniek kwam of voor een MRI en dergelijke werd gestuurd. In ieder geval het nalopen van triggerpoints.

Aan welke manieren denk jij, Janneke2?

**Geplaatst**: 09-03-20 19:18

Geplaatst: 09-03-20 19:18

'Whiplash' is vaak een soort vergaarbak zonder echte kop of staart. Soort van optelsom: auto-ongeluk plus chronische (hoofd) pijn, als er niets op de foto's, scans te zien is, zeggen we whiplash.
Op zich moge het een zegen zijn dat er niets gebroken is - maar een mens wil toch ook graag van haar klachten af.

Een van de aspecten van de 'vergaarbak whiplash' kan zijn: verschoven wervels. Hetzij in de nek (...dat toont niet op alle foto's en "soms is het ook iets waar de röntgenoloog niet op let"...) hetzij in je heiligbeen.
Een goede orthomanuele arts of osteopaat kan dit voelen en verhelpen.
(Bij verschoven wervels kan 'defence musculaire', heftige, pijnlijke spierspanning "functioneel" zijn, ook dat kan een goed argument zijn om niet te masseren.)

Daarna kan het zin hebben om via cranio sacraal therapie te laten checken of het systeem van bekken/ wervelkolom/ schedel weer 'netjes werkt'. (Je hersenen 'drijven ' in een vloeistof die niet alleen schokken hoort te dempen, maar ook voeding naar de hersenen brengt en afvalstoffen afvoert. Het doel van de 'massage' is het herstellen van een goede doorstroming van de vloeistof. Idealiter geeft het veel rust, maar soms moet iemand de eerste keer/ keren vooral 'ontladen'.)

Tegelijkertijd kan het zin hebben als er duidelijkheid komt, of er wellicht sprake is van peesblessures in je nek, en/of opgerekte banden.
(Zo ja jezelf behandelen als een paard met een peesblessure: rust, smeersels en uiterst geleidelijk weer belasten.)

En wat soms ook een onderdeel is: subtiele evenwichtskwesties. Moeder Natuur gaf ons 3 evenwichtssystemen om niet om te vallen. Uiterst belangrijk voor wie niet op 4 voeten staat!
Een systeem zit in je binnenoor.

Een 2e systeem heeft te maken met je ogen. "De diersoort 'mens' komt uit de Afrikaanse steppe", onze ogen willen de horizon zien. (Of bij gebrek aan beter: rechte wanden, haakse hoeken etc.)

Het 3e systeem "zit in je spieren, pezen en banden". Enne: 80% van de relevante informatie is afkomstig uit hals en nekspieren (plus pezen en banden)(voor een groot deel kleine spiertjes met vooral een 'voel en tast functie').

Waarom precies 3, kunnen we 'Moeder Natuur' niet vragen.
Maar feit is: 3 is oneven en 'de meeste stemmen gelden'.
Maar zeggen alle 3 systemen iets anders - hoei...!!

Bij een whiplash is je 3e systeem per definitie ontregeld en ten dele moet dat met tijd genezen. Spieren, pezen, banden hebben een optater gehad - die optater kan dit systeem ontregelen, wat voor extra spierspanning zorgt ("en de cirkel is rond / de spiraal gaat verder").

En: als mens hebben we een serie "oeroude overlevingspatronen", bekend onder de naam primitieve reflexen. Bij een ongeluk kan het gebeuren dat zo'n oeroud patroon terugkomt. Veel van deze patronen helpen een pasgeboren baby met het onder controle leren krijgen van het hoofd - en daarna "verdwijnen" ze.
Wat onder andere betekent dat je er als volwassene vooral,last van hebt, je "mag" je lichaam niet op de goede manier gebruiken van deze reflexen.
Op de site http://www.inpp.nl staat wel meer informatie, kijk vooral naar deze 4: de asymmetrische tonische nek reflex, de symmetrische tonische nek reflex, het tonische labyrint (=evenwichts) reflex - en mogelijk heb je ook te maken met de Moro reflex (het primitieve schrikreflex).
De bijbehorende oefeningen duren 5 minuten per dag, een soort meditatieve yoga - en het doel is dat de "tonus", de volautomatische spierspanning daalt naar normale waarde.

Wat geen therapie is, maar wel kan helpen om de pijn te reduceren : een bezoek aan de functionele optometrist. Veel mensen met een whiplash hebben een prisma in hun bril nodig. (Uiteindelijk is die behoefte ook wel weer weg te trainen, maar stap 1 is een controle of je een prisma nodig hebt. Ook dat draagt bij aan rust.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-03-20 22:07

Geplaatst door de TopicStarter : 10-03-20 22:07

Bedankt Janneke, ik ga mij er eens verder in verdiepen en ook (als je dat oké vind) aankaarten bij de kliniek, ik neem aan dat zij er meer van gehoord hebben. Ik merk dat het lezen van lange teksten nog niet goed gaat qua concentreren dus ik ga je berichtje nog een aantal keer op mijn gemak lezen en de websites bekijken!

Ik heb expres geen update geplaatst over Week 8, dag twee ~ 09-03-2020, want het stelde niet zo heel veel voor. Op die dag stonden er 3 afspraken gepland en één afspraak (15 minuten gesprek met de revalidatie arts himself) werd vorige week al afgezegd. Maandag vroeg op om de honden uit te laten en eten te geven en dergelijke zodat ik op tijd op de kliniek kon zijn met alle file die er dan is; word ik gebeld op het moment dat ik net de deur uit wil gaan. Wederom een afzegging. Dus ik kon nog een uurtje thuis gaan zitten wachten om alsnog naar de kliniek te gaan voor de cardio. Die verliep eigenlijk wel goed. De behandelaar waar ik voor mijn gevoel een beetje mee bots heb ik even mee kunnen praten en uitgelegd hoe en wat - maar mijn emotie zal daar ook een grote rol in hebben gespeeld. Naast de cardio hebben we ook de flexchair weer gebruikt, blijft een grappig ding.

Vanuit de kliniek ben ik voor het eerst in mijn ééntje naar een onbekend gebied gaan rijden met de auto. Ik moest binnen door in het drukke Dordrecht/Zwijndrecht. Dus dat was voor mij wel een grote overwinning. De heenweg was niet zo tof omdat er bijna iemand in mijn achterbak zat (voorbij het 2e stoplicht waar mijn ongeluk heeft plaatsgevonden...) :')

Maar toch ging alles wel goed. Ik durf wel te zeggen dat ik ondertussen zonder angst of zenuwen de auto in stap. En daar ben ik wel heel blij mee!

Aan het begin van de revalidatie merkte ik dat alles ontzettend veel energie kostte. Als ik op dag A iets had gedaan dan moest ik dag b & c bijkomen. Voor mijn gevoel word ik nu iedere ochtend weer fit(ter) wakker

Na mijn cardio van gister besloot ik dus ook vanochtend om te gaan werken en ben drie uur lang intensief op de werkvloer bezig geweest (orde in de chaos creëren haha). Even nuttig gemaakt op de gebieden die blijven liggen voor mijn collega's en ik vind het heerlijk om te rauzen.

De begeleiders zijn in ieder geval enthousiast dat ik er nu zo naar kan kijken. Ik leg het naar andere uit dat ik voor mijn gevoel niet meer in mijn depressieve bubbel hang; want de pijn is er namelijk nog steeds. Eén van de begeleiders vertelde ook dat het in een golfbeweging zal blijven verlopen en dat het nu fijn is dat ik even mijn kop boven water kan steken. Iemand anders vroeg of ze mensen vaker terug zagen voor een nieuw traject en dat is wel eens het geval maar veelal is dat wanneer er weer iets is gebeurd dat men in het 'oude patroon' terug valt bijvoorbeeld.

Tot zover denk ik wel een positief overzichtje, toch langer dan ik dacht … Sorry!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-20 15:54

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-20 15:54

Niet zoveel bijzonders te melden. Week 9, dag één(dacht ik) van vorige week vrijdag heb ik in mijn ééntje doorgebracht in de zaal met één begeleider. 38 minuten cardio wat best pittig is maar prima ging. Daarna behandeld, wel even heel anders en wat voorzichtiger. Ook de tekst van Janneke laten lezen.

Vandaag had ik weer cardio maar ik moest thuis blijven vanwege zere keel, hoofdpijn en wat gekuch. Mijn psychologie afspraak van morgen wordt een belafspraak en vandaag heb ik ook via de telefoon wat theorie gehad. Geen cardio maar dat is dan maar even zo. Woensdag zien we wel weer verder.

Werken kan ik nu ook niet want ze willen liever dat ik daar ook niet kom met klachten. En tot zover mag ik niet NIVEA-denken. Dus dat laat ik dan ook maar even los, haha.

Ik hoop dat ik snel van de klachten af ben en ik duim ook voor jullie.

**Geplaatst**: 16-03-20 15:55

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 16-03-20 15:55

eerst maar weer beter worden. En met dat corona gebeuren is t niet onverstandig net wat voorzichtiger te zijn toch?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-03-20 19:55

Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-20 19:55

Dat we allemaal een beetje van de leg zijn door het Corona virus is wel duidelijk, en ook geheel begrijpelijk. Nadat ik mij weer een stuk beter voelde besloot ik om afgelopen maandag weer naar de kliniek te gaan. Van te voren nog even gebeld om te controleren of ik wel welkom was en of mijn afspraken door gingen. Toen ik daar aankwam en al even zat te wachten op mijn afspraak liepen we tegen de eerste miscommunicatie aan. Een dame die mij 'aansprak'. Dat ik een belafspraak had en ik hier helemaal niet hoorde te zijn want nu kon ze een aantal vragen niet van te voren stellen. Netjes aangegeven dat ik om 8:35 heb gebeld (dan zijn ze net open) want ik moest om 8:45 vertrekken om op tijd op de kliniek aanwezig te zijn, ik kon immers gewoon komen. Gelukkig konden mijn afspraken wel door gaan en zat ik er niet helemaal voor niets ..

De afspraak met de psycholoog was erg fijn. We hebben goed kunnen praten en ik kon ook gelijk vertellen dat de afgelopen week best pittig was. Nu ik juist mij beter begin te voelen en meer kan ondernemen; mocht ik niets. Frustrerend. Vervelend, want ondanks dat het heel de wereld treft voelt het wel een beetje als dat mijn einddoel 'wéér' wordt opgeschoven nu het bijna binnen handbereik was. We hebben ook een stukje van mijn jeugd meegepakt waar we de volgende keer op verder door gaan. Ik had namelijk aangegeven dat ik deze verwachting ook had van dit uurtje maar daar nog niets mee was gedaan; omdat ik zeker weet dat mijn jeugd een grote rol speelt in mijn huidige doen en laten. Daar was ze het zeker mee eens en zo zijn we eigenlijk op het 'Ik versus kind versus coping' uitgekomen. Klinkt best logisch als je er over nadenkt.

Daarna kreeg ik een aangepaste cardio. In plaats van twee uur in groepstraining werd dit aangepast naar drie kwartier één op één (met ruim 1,5m afstand en na gebruik alles ontsmetten). Ik wilde al rustig aan doen omdat ik natuurlijk 1,5 week weinig had gedaan; maar nu moest dit sowieso wel. 10 minuten gewandeld en 10 minuten gefietst; even geen interval training. Daarna is er een kort stukje terugval-preventie besproken.

Niet wetende dat ik vandaag te horen zou krijgen dat de volledige revalidatie stopt .. tijdelijk? permanent? Ik weet het nog niet. Omdat in mijn agenda nog geen nieuwe tijd stond voor morgen besloot ik om even te bellen en daar kreeg ik heel kortaf te horen dat ik niet meer kan/mag komen en ik morgen ochtend opnieuw gebeld wordt met meer informatie. Nadat ik heb opgehangen ben ik heel stom in huilen uitgebarsten. Ik begrijp het, maar ben er heel erg van geschrokken en ben benieuwd wat dit gaat betekenen voor de rest van de revalidatie.

Morgen ochtend wordt ik dus gebeld met hoop ik een uitleg hoe nu verder en ook hoe straks verder .. Begrijp me niet verkeerd; het Corona-virus is vreselijk en ik begrijp de maatregelen ook.

Positieve noot: Vandaag wel flink wat uurtjes op de werkvloer aanwezig geweest en daar erg trots op.

**Geplaatst**: 24-03-20 20:20

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 24-03-20 20:20

Jeetje vooral die onduidelijkheid is natuurlijk klote. Hopelijk snel duidelijkheid!

**Geplaatst**: 25-03-20 13:08

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 25-03-20 13:08

Ook de kliniek is geloof ik van de leg....
"...dat kun je zo hebben in crisistijd" -
maar jij 'zat al die tijd al in crisis en nu nog extra onduidelijkheid plus een soort gebroken belofte.

En wat je schreef over het gesprek met de psycholoog: net als jijzelf (hoera! eindelijk!) iets meer kunt mag je vreselijk weinig. Zo frustrerend!!

Ik word dagelijks door opa Klaas toegesproken 'dat de crisis ons jong houdt', maar je zou er grijze haren van krijgen...

**Geplaatst**: 16-04-20 11:46

Geplaatst: 16-04-20 11:46

Hoe is het nu met je?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-20 19:58

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-20 19:58

Imre schreef:
Hoe is het nu met je?

Eigenlijk gaat alles wel een beetje z'n gangetje. Het accepteren van de pijn en daarin mijn grenzen werpt zijn vruchten af. Vanuit de kliniek werken we met een stoplicht dus zodoende verwoord ik het ook even zo. Waar ik voorheen continu in oranje (tegen rood aan) begon. Begin ik nu in groen. Dat wilt niet zeggen dat ik continu pijnvrij ben maar het is geen zeurende gigantische aanwezige pijn. Soms schrik ik er wel een beetje van dat ik 'het al even niet heb gevoeld'. Ik voel eerder mijn grenzen aankomen waardoor ik ook op tijd kan stoppen, of iets anders gaan doen, om niet het oranje gedeelte in te zakken.

Heel soms pak ik wel even door en dan hang ik in oranje en moet daar weer op anticiperen. Dat klinkt allemaal heel vermoeiend maar ik merk dat het me steeds makkelijker af gaat. Toen we aan de revalidatie begonnen had ik al wel het gevoel, en volgens mij is dat hier ook wel gezegd, dat ik hier alleen maar sterker uit kan komen en dat is ook wel het geval vermoed ik zo.

Ik heb één tot twee keer in de week een gesprek met de kliniek. Eén neutrale wat eigenlijk een vervanging is voor de cardio (want in principe zit ik in de laatste fase .. de laatste weken .. al voelt dat niet zo). Dan kunnen er onderwerpen behandeld worden, advies worden gegeven, eventueel aanpassingen in oefeningen en dergelijke. Maar omdat ik zelf eigenlijk heel positief ben verder gegaan valt er hier weinig te overleggen. Ik ben ondertussen 2 dagen aan het werk en dan vier uurtjes per keer. In die vier uurtjes doe ik echt van alles, van computerwerk tot aan gewoon 'in de winkel'-zijn. Ik ben daar best trots op.

De andere gesprekken zijn psychologie. Afgelopen dinsdag een hele intensieve videogesprek gehad met de fijnste psycholoog waar ik ook EMDR van kreeg. Ik heb daar in vooral mijn onzekerheden aangegeven die ik op het werk ervaar. Ze heeft daar in heel mooi uitgelegd dat ik gewoon mijn gevoelens en gedachten moet uitspreken en mij daar niet voor hoef te schamen en zulk soort dingen. Dat heeft me goed gedaan. Er is wel een voorbeeld dat ik kan noemen waar ik erg mee zat, maar dan gelieve via PB.

Op het werk had ik aangegeven dat het toetsenbord erg zwaar was en ik hier veel pijn door ervaarde. Als ik op de maandag werk dan ben ik zeker 3 uur bezig met typen van e-mails, nalopen van orders en dergelijke (ook mede omdat mijn andere full-time collega afwezig was, wij zijn de 2 full-timers van die afdeling). Ik lag dan 's avonds echt op bed met vreselijke pijnsteken die gewoon niet 'op te vangen' waren. Netjes aangegeven en eigenlijk de volgende week stond er een nieuw toetsenbord. Deze nu twee keer gebruikt en heéérlijk! Zo blij mee!!

Naast het werken is de cursus met mijn jongste hond weer begonnen (kwartiertje) dus die pakken we ook mee (op afstand uiteraard

) waardoor ik er weer uit moet. Het auto-rijden gaat goed, ik denk er niet meer teveel over na en rijd weer 'gewoon' overal naar toe. En ik ben een beetje aan het rondkijken wat ik met de honden nog meer kan uitbreiden.
Het rijden van mijn merrie blijft nog op eventueel één keer in de week. Ik ga op het moment ook nog maar één keer in de week en ik hoop dat ik dat wel kan gaan uitbreiden. Als ik er ben bepaald ik of ik eventueel wil rijden of niet. Twee weken terug heb ik voor het eerst weer zelf opgezadeld (westernzadel …) wat een heerlijk gevoel gaf. Na het rijden ben ik wel ver in het oranje-gebied maar dat zijn dus de momenten die ik maar voor lief moet nemen.

Dus … al met al .. in de kliniek zijn ze rete blij met me en erg tevreden. Ze durven me met een gerust hart los te laten …

**Geplaatst**: 17-04-20 20:48

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 17-04-20 20:48

Wat een fijne update, er is echt iets gebeurd in dit traject!! $*\o/*$

**Geplaatst**: 17-04-20 20:55

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 17-04-20 20:55

Dat is super om te horen! En dat ondanks dat je nu niet op de kliniek aan de slag kan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-20 09:38

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-20 09:38

Ja, mooi voorbeeld hoe belangrijk acceptatie is. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat ik sinds afgelopen weekend een beetje een bud-periode heb. Heel slecht geslapen en dat weegt extreem zwaar door in alle andere dagen. Ik blijf zo goed als kan positief maar ik ervaar wel meer last. Maar dat zullen we er dan maar voor lief bij nemen haha

**Geplaatst**: 19-04-20 09:45

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 19-04-20 09:45

Je hebt ervaren wat acceptatie en verandering kan doen. en dat zal uiteindelijk ook wel weer helpen als je een mindere periode hebt.

**Geplaatst**: 19-04-20 10:35

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 19-04-20 10:35

Ik kwam je topic per toeval tegen, jeetje wat een weg heb je moeten gaan. En wat fijn dat er nu iets is wat echt bijdraagt en erkenning.

Wat betreft die spierpijn in nek en schouder met als resultaat hoofdpijn kan ik acupunctuur aanraden. Wat een verademing zeg!

**Geplaatst**: 19-04-20 13:26

Geplaatst: 19-04-20 13:26

Retlaw schreef:
Ik kwam je topic per toeval tegen, jeetje wat een weg heb je moeten gaan. En wat fijn dat er nu iets is wat echt bijdraagt en erkenning.

Wat betreft die spierpijn in nek en schouder met als resultaat hoofdpijn kan ik acupunctuur aanraden. Wat een verademing zeg!

Ik denk dat je dry needling bedoelt en niet acupunctuur? Zijn dezelfde naaldjes maar bij acupunctuur worden ze in zogenaamde ‘energiebanen’ geprikt en bij dry needling in spierknopen, waarbij je dan aanspannen en ontspannen van de spier krijgt