Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-11-20 14:54

Geplaatst: 24-11-20 14:54

Het is begrijpelijk dat men advies wil geven, maar ga nou niet de pseudo-psycholoog uithangen.
Depressie is wel wat anders dan een dipje dat je met een paar leefregels kunt oplossen.

**Geplaatst**: 24-11-20 15:09

Geplaatst: 24-11-20 15:09

senna21 schreef:
Het is begrijpelijk dat men advies wil geven, maar ga nou niet de pseudo-psycholoog uithangen.
Depressie is wel wat anders dan een dipje dat je met een paar leefregels kunt oplossen.

Daarom vraag ik wat Fleury van ons verwacht. Wil ze alleen meedeleven dan kunnen we vol staan met " wat zielig voor je " of " wat een poedersuiker situatie ". Of iets anders waar ze helemaal geen bal aan heeft , maar wel haar brood nodige porsie aandacht krijgt . Dan vermoeien we haar niet met moeilijke vragen . Als ze graag gesteunt wil worden , kan ze ook vragen krijgen waar bij ze over zich zelf moet na denken. En als je dan blijft antwoorden met " ik weet het allemaal niet " en " ik zie het wel " dan is het voor mij wel duidelijk dat aandacht geven en meedeleven tonen blijkbaar wel genoeg is. Maar uit eindelijk heeft ze daar niets aan en haken mensen toch af als niets effekt heeft.

**Geplaatst**: 24-11-20 15:17

Re: Wat kan je van je HA verwachten als..

Geplaatst: 24-11-20 15:17

Ik heb in dit topic wel een beetje het idee dat men ineens minder meelevend reageert nu ts ineens een "persoonlijk"account is geworden, moet het daarmee ook maar op de persoon gespeeld worden?

Kom gerust een dagje meelopen als ik aan het werk ben in de GGZ. Sommige mensen snap ik inderdaad niet van waarom alles zo negatief is en ze depressief zijn, want ze hebben inderdaad een heleboel mooie dingen om op te focussen en en sommigen lukt dat ook deels wel. Depressie is, net als een heleboel andere psychiatrische aandoeningen, nou eenmaal niet altijd uit te leggen en te begrijpen... Als je dat niet (wil) begrijpen ben je misschien niet de juiste persoon om ts advies te geven?

**Geplaatst**: 24-11-20 15:18

Geplaatst: 24-11-20 15:18

eppieheppie schreef:
senna21 schreef:
Het is begrijpelijk dat men advies wil geven, maar ga nou niet de pseudo-psycholoog uithangen.
Depressie is wel wat anders dan een dipje dat je met een paar leefregels kunt oplossen.

Daarom vraag ik wat Fleury van ons verwacht. Wil ze alleen meedeleven dan kunnen we vol staan met " wat zielig voor je " of " wat een poedersuiker situatie ". Of iets anders waar ze helemaal geen bal aan heeft , maar wel haar brood nodige porsie aandacht krijgt . Dan vermoeien we haar niet met moeilijke vragen . Als ze graag gesteunt wil worden , kan ze ook vragen krijgen waar bij ze over zich zelf moet na denken. En als je dan blijft antwoorden met " ik weet het allemaal niet " en " ik zie het wel " dan is het voor mij wel duidelijk dat aandacht geven en meedeleven tonen blijkbaar wel genoeg is. Maar uit eindelijk heeft ze daar niets aan en haken mensen toch af als niets effekt heeft.

Als je niets aardigs kunt zeggen, zeg dan niets....
Als het je frustreert dat je haar niet kunt "maken" helpen of whatever reageer dan gewoon niet meer.
Kan je wel vertellen dat deze posten haar al helemaal niet gaan helpen. Misschien bedoel je het niet zo, maar het komt over of je haar maar een aandacht trekkertje vind. Dat mag je heus vinden, maar moet je dat dan ook zo neerzetten? Begrijp daar de meerwaarde niet van.

**Geplaatst**: 24-11-20 15:22

Geplaatst: 24-11-20 15:22

eppieheppie schreef:
GGD , als je de berichten leest onder haar andere account , zie je dat ze wel kan paard rijden en dol is op Vera. En de motivatie kan vinden om te trainen voor de M1 . En haar vader filmpjes kan laten maken om zich te verbeteren , zich te ontwikkelen , blij en tevreden te zijn met haar proggressie . Dat is geen lui buiten ritje in stap he ?
Fleury heeft gelukkig blijkbaar wel motivatie en iets om voor te willen leven. Alleen moet ze zich zelf zien te over tuigen dat op de bank liggen en blijven herhalen dat het leven zwart is niets op lost. Hard lopen zou ik in haar geval ook niet doen , maar elke dag een half uur wandelen kan er in zitten als je wel met veel moeite twee keer per week kan paard rijden. Of in ieder geval een opening zoeken , de konfrontatie met de depressie op zoeken. Maar wat ik vaak merk is dat herstellen en uit de slachtoffer rol komen ook betekent dat de aandacht en het meedeleven weg is. Dan worden de reakties ook vaak minder in aantal en minder begrip vol

Fleury , zou je nog eens naar mijn vorige bericht willen kijken en daar op reaggeren ? Ik ben daar oprecht benieuwt naar.

Bijzondere conclusie dat ze iets heeft om voor te willen leven omdat ze dingen onderneemt.

En waaruit lees jij af dat ze géén opening zoekt? Ze is toch juist aan het paardrijden? Dat ís van de bank af en dingen ondernemen, ondanks lang niet altijd 'zin'. Dit soort problematiek is zoveel ingewikkelder dan hoe het nu voorgesteld wordt. Als het zo simpel was bestond dit soort problematiek helemaal niet.

**Geplaatst**: 24-11-20 15:25

Geplaatst: 24-11-20 15:25

Ik ken Fleury, en ik heb haar leren kennen als een fantastisch mens, een vechter, een harde werker, iemand die niet wil klagen en zelfstandig wil zijn. Ik weet echter ook hoe lang dit al speelt en hoe uitzichtloos het moet voelen voor haar, het conflict wat ze heeft met haar eigen lijf en hoofd die maar niet mee willen werken. Er zitten niet voor niks allerlei professionals op die zich hiermee bezig houden. Ik vind het vrij pijnlijk om te lezen hoe een aantal van de laatste reacties zijn, vooral als ik er over nadenk hoe die op haar moeten overkomen en hoe erg die de plank misslaan.

Ze houdt dit topic niet bij voor sensatie of om per se vooruitgang te moeten laten zien. Ze vecht al jaren tegen dit en al jaren is er niks dat echt helpt. Als je daar niks vriendelijks over kunt zeggen, kun je denk ik inderdaad beter gewoon het topic verlaten, want op die manier je gedachten uiten gaat haar ook niet helpen. Laat dit gewoon een plek zijn waar ze kan vertellen over hoe het gaat, waar ze kan en durft te praten.

Laatst bijgewerkt door Sadira op 24-11-20 15:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-11-20 15:26

Geplaatst: 24-11-20 15:26

Ik bedoel het juist wel goed . En ik zie niet waar ik niet aardig ben. Mijn schrijf stijl is misschien niet zo met krulletjes en met roze pen geschreven . Maar blijk baar mag je alleen " Sterkte " zeggen.

GGD , ze wil zich graag ontwikkelen schrijft ze .

Maar ik laat het er maar bij . Ik wil je veel sterkte wensen , Fleury. Mijn pb box staat voor je open als je geholpen wil worden . Maar dat ziet de rest blijk baar niet .

**Geplaatst**: 24-11-20 15:28

Geplaatst: 24-11-20 15:28

eppieheppie schreef:
Daarom vraag ik wat Fleury van ons verwacht. Wil ze alleen meedeleven dan kunnen we vol staan met " wat zielig voor je " of " wat een poedersuiker situatie ". Of iets anders waar ze helemaal geen bal aan heeft , maar wel haar brood nodige porsie aandacht krijgt .

Of, als je niet uit jezelf kunt bedenken wat passend is: klik weg, ontstip het topic en laat het.

Ik vind het nogal respectloos en ook nogal toeeigenend. Alsof TS nu ineens verantwoording af moet leggen aan het topic? Dat hoeft echt niet! Als je denkt iets toe te voegen dat waar, en steunend, en vriendelijk is, dan kan dat prima. Maar voor de rest lijkt me dit een uitstekend topic om een heleboel dingen vooral lekker NIET in te schrijven.

Citaat:
... dan is het voor mij wel duidelijk dat aandacht geven en meedeleven tonen blijkbaar wel genoeg is.

En dat is dan ook helemaal prima. Dit is geen therapiegroep. En als jijzelf dat niet genoeg vindt, zijn er volgens mij andere plekken om dat met mensen te delen - maar doe het op een plek waar iedereen ook daadwerkelijk instemt en kan instemmen daarmee. (Zelfhulpgroepen en therapiegroepen, herstelacademies, dat soort werk.) Dit is dat niet. En de TS hoeft dan ook niet per se ergens op gewezen te worden wat oncomfortabel is, want echt, ik geloof wel dat die stemmen wel vertegenwoordigd zijn!

Citaat:
Maar uit eindelijk heeft ze daar niets aan en haken mensen toch af als niets effekt heeft.

Vreemde redenatie en zelfs een beetje dreigend. Onvoorwaardelijke steun en simpelweg aanvaarding kan juist ontzettend helpend zijn. Gewoon een plek waar je van je af mag praten zonder dat je iets moet, zonder dat je iets moet bereiken, zonder dat je je hoeft te veranderen, zonder dat er iemand met een stopwatch naast staat om te kijken of de progressie wel snel genoeg is om je publiek te entertainen.

Daarnaast kun je prima langdurig mensen steunen ongeacht of het 'effect' heeft. Soms is er zijn genoeg. Tegelijkertijd: niemand hoeft hier tegen hun wil te zijn. Als jij dit topic frustrerend, triggerend, vermoeiend, zwaar of saai vindt, heb je zeker de keuze om je af te melden bij het topic (je kunt het zelfs verbergen door nog een of 2 keer op de stipjes-knop te klikken en dan verschijnt het helemaal niet meer.)
Als dat voor jou beter voelt: vooral doen! Maar dat is jouw individuele keuze. Die je mag maken, maar aub zonder voor anderen te spreken dat 'mensen' toch afhaken. Dat bepalen die 'mensen' zelf wel, het is niet jouw taak om dat als een extra last bij TS neer te leggen.

En lieve Fleury: zet 'm op! :knuffel:

**Geplaatst**: 24-11-20 15:29

Geplaatst: 24-11-20 15:29

Sadira schreef:
Ik ken Fleury, en ik heb haar leren kennen als een fantastisch mens, een vechter, een harde werker, iemand die niet wil klagen en zelfstandig wil zijn. Ik weet echter ook hoe lang dit al speelt en hoe uitzichtloos het moet voelen voor haar, het conflict wat ze heeft met haar eigen lijf en hoofd die maar niet mee willen werken. Er zitten niet voor niks allerlei professionals op die zich hiermee bezig houden. Ik vind het vrij pijnlijk om te lezen hoe een aantal van de laatste reacties zijn, vooral als ik er over nadenk hoe die op haar moeten overkomen en hoe erg die de plank misslaan.

Ze houdt dit topic niet bij voor sensatie of om per se vooruitgang te moeten laten zien. Ze vecht al jaren tegen dit en al jaren is er niks dat echt helpt. Als je daar niks vriendelijks over kunt zeggen, kun je denk ik inderdaad beter gewoon het topic verlaten, want op die manier je gedachten uiten gaat haar ook niet helpen.

Fijn dat jij die haar persoonlijk en goed kent dit schrijft! Ik ken haar niet maar kan alleen maar jouw conclusie onderschrijven dat het gewoon écht zo simpel niet is. Dat zou eenieder ook gewoon zelf moeten kunnen verzinnen :roll:

.

**Geplaatst**: 24-11-20 15:34

Geplaatst: 24-11-20 15:34

Ik heb heel lang getwijfeld of ik zou reageren maar ik zie dat je in mijn omgeving zit.

Ik werk bij de GGz als ervaringsdeskundige, heb ASS en ben bekend met depressies.
Mocht je willen zou ik best eens met je willen sparren over hoe dingen voelen, hoe je gedachtes je soms proberen te foppen (zo noem ik dat tegenwoordig) en gewoon het leven...

Je bent altijd welkom om me een pb te sturen.

Aan de mensen die het nodig vinden TS aan te sporen 'zich tot meer te zetten', bedenk je eens dat het probleem misschien wel totaal andersom kan liggen. Teveel moeten van jezelf, dat lukt niet en vervolgens zo verstrikt raken in je eigen bestraffende gedachtes dat er niks meer lukt.

**Geplaatst**: 24-11-20 19:43

Re: Wat kan je van je HA verwachten als..

Geplaatst: 24-11-20 19:43

Beste Fleury, laat je niet van de wijs brengen door de dwingende toon die sommige mensen zich menen te mogen aanmeten. Alsof het met vermanende toespreken en wat huis tuin en keuken adviezen allemaal zo opgelost zou zijn.

Eens met de constatering van Marrlinde dat de toon ineens erg lijkt te veranderen nu men ‘weet’ wie je bent. Dat doet geen recht aan jou als persoon en aan de ernst van je situatie. Toch zie ik ook veel mensen met een open en oprecht geïnteresseerde reactie en ik hoop dat je daar steun uit haalt.

Fijn dat je lekker hebt kunnen rijden!

**Geplaatst**: 24-11-20 20:00

Geplaatst: 24-11-20 20:00

M_i_R schreef:
Beste Fleury, laat je niet van de wijs brengen door de dwingende toon die sommige mensen zich menen te mogen aanmeten. Alsof het met vermanende toespreken en wat huis tuin en keuken adviezen allemaal zo opgelost zou zijn.

Eens met de constatering van Marrlinde dat de toon ineens erg lijkt te veranderen nu men ‘weet’ wie je bent. Dat doet geen recht aan jou als persoon en aan de ernst van je situatie. Toch zie ik ook veel mensen met een open en oprecht geïnteresseerde reactie en ik hoop dat je daar steun uit haalt.

Fijn dat je lekker hebt kunnen rijden!

Fleury... heel eerlijk weet ik niet goed wat te schrijven, buiten dat ik het dapper van je vind dat je zo open durft te zijn. Ik hoop dat je in bokt, maar ook in de paarden en bij de mensen om je heen een uitlaatklep vindt en de kracht vindt om toch te kunnen genieten van enkele mooie momenten en trots te zijn op alles wat je met Vera hebt bereikt.

**Geplaatst**: 24-11-20 23:02

Geplaatst: 24-11-20 23:02

Fleury schreef:
Jullie willen niet weten HOE naar je je kunt voelen, hoe hopeloos en uitzichtloos. Mijn werk is weg, ik lig bijna alleen maar op de bank. Het is dat mijn emoties vrij vlak zijn dat ik dit vol kan houden maar mensen, dit is ZO zwaar!

.... ik kreeg op een omaatjes leeftijd de (omaatjes) kwaal van een haperende schildklier: nul energie.
Ik was op dat moment (de Eeuwige zij geloofd en geprezen) niet depressief.
Maar Heremijntijd wat was DAT een ellende!
Nul energie maakte dat ik alles wat ik in principe leuk vond, niet meer leuk vond 'want daar heb je energie voor nodig'.

Dus dat jij je bovenop alle ellende (inclusief dat 'je werk weg is', maar ook nog zoveel andere dingen) verschrikkelijk voelt omdat je (om een andere reden dan ik) nul energie hebt: ik geloof het grif.
"Om te huilen".
(Of om te krijsen, wanneer je daar energie voor hebt.)
:(:)

**Geplaatst**: 24-11-20 23:19

Geplaatst: 24-11-20 23:19

Sadira schreef:
Ik ken Fleury, en ik heb haar leren kennen als een fantastisch mens, een vechter, een harde werker, iemand die niet wil klagen en zelfstandig wil zijn. Ik weet echter ook hoe lang dit al speelt en hoe uitzichtloos het moet voelen voor haar, het conflict wat ze heeft met haar eigen lijf en hoofd die maar niet mee willen werken. Er zitten niet voor niks allerlei professionals op die zich hiermee bezig houden. Ik vind het vrij pijnlijk om te lezen hoe een aantal van de laatste reacties zijn, vooral als ik er over nadenk hoe die op haar moeten overkomen en hoe erg die de plank misslaan.

Ze houdt dit topic niet bij voor sensatie of om per se vooruitgang te moeten laten zien. Ze vecht al jaren tegen dit en al jaren is er niks dat echt helpt. Als je daar niks vriendelijks over kunt zeggen, kun je denk ik inderdaad beter gewoon het topic verlaten, want op die manier je gedachten uiten gaat haar ook niet helpen. Laat dit gewoon een plek zijn waar ze kan vertellen over hoe het gaat, waar ze kan en durft te praten.

Ik kan dit alleen maar onderstrepen, ook ik ken Fleury persoonlijk en sta hier helemaal achter.

Ik kan begrijpen dat mensen zich niet kunnen begrijpen hoe Fleury zich voelt, ik persoonlijk vind het ook moeilijk om me dat voor te stellen. Maar dan nog kun je er natuurlijk ook voor kiezen er niet veroordelend over te zijn, of altijd maar advies te moeten geven. Het is niet zo dat Fleury thuis zit en er niks mee doet, ze is er al zo lang en met zoveel professionals mee bezig. Dat is niet niks!

Dikke knuffel lieve Fleur :+:

**Geplaatst**: 24-11-20 23:20

Geplaatst: 24-11-20 23:20

Een ander kan voor jou niet bepalen wat geluk is of moet zijn. Ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen en vooral bewondering naar je uitspreken. Moedig om je verhaal te doen en je kenbaar te maken. Ik hoop dat je snel verlichting krijgt in de last die je lijkt te dragen.

**Geplaatst**: 24-11-20 23:28

Re: Wat kan je van je HA verwachten als..

Geplaatst: 24-11-20 23:28

Ik ben iemand die ook maar wat graag je zulke adviezen zou willen geven.
Maar ik wist ook dat het niet handig is.
Ik blijf het juist knap vinden dat je dit deelt. En dat je alsnog indien mogelijk doet wat je kunt

**Geplaatst**: 24-11-20 23:31

Geplaatst: 24-11-20 23:31

Ja ik werd er eerder ook altijd bloedje chagrijnig van als mensen tegen mij zeiden dat ik maar wat moest gaan doen. Achteraf gezien hadden ze deels gelijk, ik heb mijn restje depressie los kunnen laten door aan de gang te gaan, maar dat had ik echt niet eerder gekund. Dan werd ik echt verdrietig en boos. Mijn man zei het ook regelmatig, goedbedoeld maar ik werd daar echt zo moedeloos van. Want daardoor voelde ik me niet altijd gezien. En dat was niet zo, maar dat heeft dat soort reacties wel tot gevolg. Zie mij, ik kan dat gewoon niet. Word nog boos als ik er aan denk

**Geplaatst**: 24-11-20 23:38

Geplaatst: 24-11-20 23:38

Stille meelezer, ik voel niet echt de behoefte om te reageren, omdat ik maar wat goed weet hoe ingewikkeld de situatie is en hoe moeilijk het is om daar de goede woorden voor te vinden.
Wat ik wél wil zeggen: laten we niet met z'n allen in de derde persoon gaan praten. Fleury is er gewoon bij.

Wat ik dan nog wél graag wil zeggen: fysiek ben je nu absoluut niet in staat om weer te gaan hardlopen etc. maar uit eigen ervaring en wetenschappelijk onderzoek toont aan dat beweging en buiten zijn wel écht helpt. Ik zou het je gunnen dat je weer op een gewicht komt waarbij je het hardlopen kunt oppakken. Sporten helpt om uit je hoofd te komen, uit die eeuwige cirkel van negativiteit (maar ik denk dat je dat ook ervaart tijdens het paardrijden)

**Geplaatst**: 25-11-20 00:02

Geplaatst: 25-11-20 00:02

Lieve Fleury, ik lees al vanaf het begin stil mee, maar wil nu toch even reageren.

Ik vind je namelijk ontzettend dapper. Ondanks dat ik mij er zelf niks bij voor kan stellen, vind ik je een power vrouw. Dat je dit allemaal met ons wilt delen en je zo kwetsbaar op durft te stellen vind ik enorm moedig. Ik vind het lastig om te lezen dat er ook veel onbegrip heerst, maar ik zie in alle reacties die gegeven worden dat het uit een goed hart komt, misschien niet altijd even tactisch, maar wel uit een goed hart. Ik hoop dat het je niet kwetst.

Bovenal hoop ik dat je snel de gepaste hulp kunt vinden om erger lijden te besparen, wat die uitkomst ook moge zijn.

**Geplaatst**: 25-11-20 00:04

Geplaatst: 25-11-20 00:04

Lieve mensen, gelukkig lijkt de rust weer iets terug gekeerd in het topic. Ik had vanmiddag wel even spijt van mijn keuze mijzelf openbaar te maken maar ik heb ook veel mooie reacties mogen ontvangen dus bedankt daarvoor

Ik heb dit topic geopend om mijn verhaal te kunnen delen. Ik woon alleen en ben veel alleen en dan is het fijn om je verhaal te kunnen delen, van je afschrijven en op een reactie te kunnen reageren.

Ik ben dus niet opzoek naar alleen medelijden maar ik besef dat het best een heftig onderwerp is dus soms is het juist wel even fijn of ontkom je er niet aan.

Dan nog even over mijn lichamelijke situatie. Ik heb nu een bmi van net boven de 15, dat is zeer zwaar ondergewicht. Ik word goed in de gaten gehouden met om de week wegen bloeddruk en pols en elke maand bloedbeeld bepalen.
Door dit lage gewicht ben ik heel erg moe. Ik probeer elke dag ergens heen te fietsen met mijn elektrische fiets maar als ik bij vera, met heel veel hulp van mijn vader, een filmpje heb opgenomen, dan heb ik 2 dagen nodig om bij te komen. (maar daar kies ik dan voor) Hardlopen deed ik enorm graag maar zou nu zelfs gevaarlijk zijn. Door de moeheid ben ik ook heel vlak in mijn emoties maar dat is nu eigenlijk alleen maar fijn.

Dan hebben we geestelijk nog. Ik ben wel depressief maar het speelt niet op de voorgrond. Verder heb ik autisme wat zeker meespeelt maar ik weet nog niet precies hoe.
Ik ben vorig jaar toen ik fit was wel heel erg depressief geweest en ik ben heel erg bang weer die kant op te moeten.

Vandaag nog de apk bij de huisarts gehad en ben weer even goedgekeurd. Mn lichaam is wel echt sterk.

Ik hoop dat er nu wat duidelijkheid is over het doel van het topic en ook een beetje hoe het er voor staat met name lichamelijk. En ik hoop dat ik gewoon updates kan blijven geven

Bedankt.

**Geplaatst**: 25-11-20 11:44

Geplaatst: 25-11-20 11:44

Fleury schreef:
Jullie willen niet weten HOE naar je je kunt voelen, hoe hopeloos en uitzichtloos. Mijn werk is weg, ik lig bijna alleen maar op de bank. Het is dat mijn emoties vrij vlak zijn dat ik dit vol kan houden maar mensen, dit is ZO zwaar!

En zelfs met een (leuke) baan en andere perfecte randvoorwaarden kun je depressief worden, maar dat is voor sommige mensen niet te begrijpen. Gelukkig maar ergens, want dit gevoel wens je niemand toe.

Ik hoop dat je er uitkomt Fleury en toch weer wat fijne momenten kunt beleven. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen.

Edit: heb je energie om podcasts te luisteren? Ik vind zelf 'Praten over depressie' wel een goede/herkenbare.

**Geplaatst**: 25-11-20 16:32

Re: Wat kan je van je HA verwachten als..

Geplaatst: 25-11-20 16:32

Lieve Fleur,
ook ik ken jou van de studentenruiters en hoewel ik wel wist dat het niet helemaal goed met je ging, schrik ik toch van jouw verhaal. Ik vind het heel dapper dat je dit hier zo durft te delen!

Als je een keer iemand nodig hebt om bv mee te gaan naar Vera om te helpen, stuur me maar een pb.

**Geplaatst**: 25-11-20 17:18

Re: Wat kan je van je HA verwachten als..

Geplaatst: 25-11-20 17:18

Ik ken je niet, en eigenlijk boeit dat ook niets toch. Of je nu onder je eigen naam of een SA post, je gevoelens en gedachten zijn niet anders.

Dat mensen dan niet begrijpen dat je nog wel paardrijd, is niet jouw tekortkoming he.

Depressie, autisme, ondergewicht, oververmoeid. Het hangt helaas allemaal samen.
Wat mij aangrijpt is dat je vooral rust wilt maar niet weet hoe en op welke manier. Je lijkt geen doel te hebben en dan kan je ook niet ergens naar toe werken.
Het lijkt een soort overlevingsstand waar je je bij neerlegt.

Wil je alle sterkte en goeds wensen en hoop dat je steun hebt aan de mensen om je heen en dat je hier voor je gevoel kan blijven posten en ventileren. Al lucht het maar heel even op, of geeft het maar heel even steun of een luisterend oor.

**Geplaatst**: 26-11-20 18:08

Geplaatst: 26-11-20 18:08

Tiggs schreef:
Fleury schreef:
Jullie willen niet weten HOE naar je je kunt voelen, hoe hopeloos en uitzichtloos. Mijn werk is weg, ik lig bijna alleen maar op de bank. Het is dat mijn emoties vrij vlak zijn dat ik dit vol kan houden maar mensen, dit is ZO zwaar!

En zelfs met een (leuke) baan en andere perfecte randvoorwaarden kun je depressief worden, maar dat is voor sommige mensen niet te begrijpen. Gelukkig maar ergens, want dit gevoel wens je niemand toe.

Ik hoop dat je er uitkomt Fleury en toch weer wat fijne momenten kunt beleven. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen.

Edit: heb je energie om podcasts te luisteren? Ik vind zelf 'Praten over depressie' wel een goede/herkenbare.

Dit is echt waar. Ik heb mezelf vaak genoeg afgevraagd waarom ik mij zo ongelukkig voelde terwijl ik er voor de buitenkant een leuk uitziend leven had.

Ik zal de podcast eens opzoeken. Ik luister er graag naar, kan ik mijn ogen dicht doen enz.

haike schreef:
Lieve Fleur,
ook ik ken jou van de studentenruiters en hoewel ik wel wist dat het niet helemaal goed met je ging, schrik ik toch van jouw verhaal. Ik vind het heel dapper dat je dit hier zo durft te delen!

Als je een keer iemand nodig hebt om bv mee te gaan naar Vera om te helpen, stuur me maar een pb.

Ik zal je een pb sturen, het scheelt al zo enorm als ik met de auto kan ipv met mn fiets.

MarliesV schreef:
Wil je alle sterkte en goeds wensen en hoop dat je steun hebt aan de mensen om je heen en dat je hier voor je gevoel kan blijven posten en ventileren. Al lucht het maar heel even op, of geeft het maar heel even steun of een luisterend oor.

Juist, dat is wat ik hoop

Gisteren had ik van 9-10 een online afspraak en van 11-12 een afspraak op het autismecentrum.
Maar ik was echt enorm moe. Ik wilde heel graag naar het centrum zelf toe maar de psycholoog heeft geregeld dat die afspraak toch online kon. Zij zag dat het echt niet ging en ik voelde me alleen maar lui.
Daarna de hele tijd op de bank gelegen tot mijn vader kwam voor iets en mij daarna naar Vera bracht. De instructrice was ook lief door wat meer te stappen. Maar even buitenlucht was wel fijn. Vandaag nogsteeds erg moe, morgen weer onder de mensen.

**Geplaatst**: 26-11-20 19:00

Geplaatst: 26-11-20 19:00

Ik hoop dat het fijne gesprekken waren!

En ik snap dat het raar is, na al die activiteiten, dat je nauwelijks nog iets kan - 'dat voelt lui', maar geef jezelf een dik compliment voor assertiviteit!!! +:)+

Wat niet kan, kan niet. Punt.
Prima gedaan!