Shaggy09 schreef:Ik ben m'n pa ophalen van 't vliegveld en krijg al zweethandjes van het hier zijn
*schaam*
Hahaha zo herkenbaar
Nou, ik ben weer tot leven, gisteravond teruggevlogen en ik heb het overleefd!!
Maar poe, toen ik donderdagochtend instapte, voelde ik zo'n gigantische waas van "ik draai om en ga weer terug" toen ik die rij inkeek, ik zag het écht niet zitten. Maar toch maar gaan zitten en toen ik eenmaal zat ging het wel weer.
Opstijgen vind ik echt het aller beroerdste, bang dat de staart de grond raakt
en ik ga ook gewoon mee naar voren zitten, alsof ik het vliegtuig met mijn lichaam de lucht in wil trekken ofzo, heb dan steeds het gevoel dat hij elk moment terug kan vallen.
Toeval wil dat mijn redactiecollega meteoroloog in de luchtmacht is (wist ik niet van tevoren), dus elk geluidje kon hij verklaren en als hij naar buiten keek kon hij zeggen wanneer we wat turbulentie kregen en dat was ook steeds zo. Dat was wel erg prettig eigenlijk.
De terugweg vond ik vervelender, het duurde lang voordat de gezagvoerder ging praten en ik had steeds het gevoel dat er iets mis was. Werd ook misselijk onderweg, het voelde namelijk alsof het vliegtuig steeds harder en zachter ging. Alsof je bij een hele slechte autochauffeur in de auto zit. De landing was voor mijn gevoel ook niet heel stabiel. Zal wel tussen mijn oren gezeten hebben waarschijnlijk, maar de heenweg was beter.
Landen vind ik trouwens wel leuk
Misschien omdat dat het einde is van de reis