Bokt.nl

Traiectum schreef:

Lieve Roby,
bijna vanaf het begin heb ik je topic gevolgd, en zo vaak heb ik willen reageren, maar nooit geweten wat te schrijven. Want wat zeg je tegen iemand die zo'n vreselijk nieuws krijgt? Sinds je bericht dat je naar het hospice zou gaan, ben je voortdurende in mijn gedachten. Ik had zo gehoopt dat het een foutje zou zijn - verkeerde interpretatie van de foto's, verkeerde dossier, wat dan ook, iets - want het kan toch niet dat een jonge moeder die zo vol in het leven staat spoedig komt te overlijden? Dat kan niet, dat mág niet.

Lieve Roby,
ik wil iets toewensen, maar ik weet niet wat. Meer tijd met je prachtige gezin, wetende dat het nooit genoeg zal zijn. Dat je rustig en omringd door liefde mag gaan, wetende dat je helemaal niet wil gaan. Dus ik wens je het allerbeste toe, wat dat ook is. En ik hoop dat je, als het moment daar is, je prachtige dochtertjes en je lieve man los kunt laten. Jouw meisjes redden zich wel. Het zijn immers jouw meisjes. Jouw kracht, jouw warmte, jouw liefde, jouw vechtlust, jouw humor, daar zijn die geweldige dametjes mee geboren. Jouw liefde hebben ze iedere dag van hun leven gevoeld, en zullen ze iedere dag van hun leven voelen.
Je hebt ze alles gegeven, en meer. Ze hebben hun lieve papa, hun familie. Het is zó oneerlijk, zó hartverscheurend, maar echt. Jouw meisjes redden zich wel.

Traiectum schreef:

Lieve Roby,
bijna vanaf het begin heb ik je topic gevolgd, en zo vaak heb ik willen reageren, maar nooit geweten wat te schrijven. Want wat zeg je tegen iemand die zo'n vreselijk nieuws krijgt? Sinds je bericht dat je naar het hospice zou gaan, ben je voortdurende in mijn gedachten. Ik had zo gehoopt dat het een foutje zou zijn - verkeerde interpretatie van de foto's, verkeerde dossier, wat dan ook, iets - want het kan toch niet dat een jonge moeder die zo vol in het leven staat spoedig komt te overlijden? Dat kan niet, dat mág niet.

Lieve Roby,
ik wil iets toewensen, maar ik weet niet wat. Meer tijd met je prachtige gezin, wetende dat het nooit genoeg zal zijn. Dat je rustig en omringd door liefde mag gaan, wetende dat je helemaal niet wil gaan. Dus ik wens je het allerbeste toe, wat dat ook is. En ik hoop dat je, als het moment daar is, je prachtige dochtertjes en je lieve man los kunt laten. Jouw meisjes redden zich wel. Het zijn immers jouw meisjes. Jouw kracht, jouw warmte, jouw liefde, jouw vechtlust, jouw humor, daar zijn die geweldige dametjes mee geboren. Jouw liefde hebben ze iedere dag van hun leven gevoeld, en zullen ze iedere dag van hun leven voelen.
Je hebt ze alles gegeven, en meer. Ze hebben hun lieve papa, hun familie. Het is zó oneerlijk, zó hartverscheurend, maar echt. Jouw meisjes redden zich wel.

DeBuurvrouw schreef:

Ik hoop dat je vingers te vet van de oliën zijn om nu je gsm/tablet (?) vast te kunnen pakken en dat je ergens heel hard van aan het genieten bent.