Jeetje Moyra, woorden schieten te kort Destijds jou topic gelezen, maar daarna eigenlijk niet meer. Nu ik dit berichtje lees weet ik direct weer waar het over ging. Ondanks dat ik jou niet ken is dit topic mij erg bijgebleven.
Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte en kracht toe wensen.
Mayasfrenk
Berichten: 1402
Geregistreerd: 23-09-10
Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 12-10-20 22:59
Mayasfrenk schreef:
waardevol
Hier bedoelde ik waardig. Auto correct maar ik krijg het niet aangepast.
Wonderen blijken te bestaan. Vorige week woensdag is ze thuis gekomen uit het ziekenhuis om afscheid te nemen van iedereen. De waarde van het steunhart zijn de dag voor ontslag begonnen met zakken. Donderdagochtend check ik de waarde en ik weet niet wat ik zie Zonder enige behandeling is hij gezakt naar de meest ideale waarde, en op die waarde zit hij nu nog steeds. We beseffen heel goed dat dit moment opnames zijn, binnen een half uur kan het moment daar zijn dat de waarde weer torenhoog zijn en het enige humane is dat hij uitgezet word.
Het zijn erg pittige dagen geweest, maar alles wat geregeld moest worden is geregeld, laat dat alarm maar lang weg blijven zolang ze niet te veel hoeft te lijden. De huisarts krijgt de zware taak om het steunhart uit te zetten en met haar hebben we afgesproken dat als ze teveel aftakelt het alarm niet lijdend zal zijn om te bepalen wanneer het moment daar is.
Voor nu hoopt ze 1 januari 0.00u te halen.
noviceh
Berichten: 4782
Geregistreerd: 15-05-06
Woonplaats: Alkmaar
Geplaatst: 20-10-20 15:47
Och Moyra, wat gaan jullie een heftige tijd door! Ik hoop dat de waardes nog lang stabiel blijven, zodat jullie nog een mooie tijd samen door kunnen gaan. Geniet van elk moment
YvonneV
Berichten: 8780
Geregistreerd: 25-07-08
Woonplaats: kop van Overijssel
Geplaatst: 20-10-20 16:36
moyra schreef:
Voor nu hoopt ze 1 januari 0.00u te halen.
Fijn bericht. Heeft ze er ook een jaartal bij gezegd?
Luxorvalkje
Berichten: 1937
Geregistreerd: 06-03-09
Woonplaats: Haarlem
Geplaatst: 20-10-20 17:03
moyra schreef:
Voor nu hoopt ze 1 januari 0.00u te halen.
Ik hoop het ook.
Maak vooral veel herinneringen de komende tijd.
Lieve moyra,
Zijn er ook dingen geregeld voor als het moment daar is? En dan bedoel ik geldzaken, woning etc. Niet het gezelligste onderwerp, maar helaas van dichtbij meegemaakt dat een vriend en zijn zus op zoek moesten naar een nieuw huis. Het is al moeilijk genoeg, dan zit je niet op dat soort dingen te wachten.
Telpeva
Berichten: 14718
Geregistreerd: 26-08-06
Woonplaats: In de hoek
Geplaatst: 20-10-20 17:07
Hopelijk zo lang mogelijk nog fijn genieten van elkaar! Fijn dat de waardes in elk geval goed zijn
Hopen dat jij en je paps nog een tijdje mogen genieten
moyra
Berichten: 9658
Geregistreerd: 19-02-04
Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-21 03:40
Veel te vroeg...Veel te jong.. Zolang gestreden...
Met ups en downs zijn we de maanden door gesukkeld. Vorige week sinds lange tijd weer over op de slaapmedicatie omdat ze de slaap niet vatten kon, de volgende dag leek het alsof ze vleugels had gekregen, i.p.v ik die voor haar zorgde zorgde ze nu (binnen haar kunnen) voor zichzelf. Een stukje eigenwaarde kwam terug, maar zo snel als de opleving kwam, zo snel volgde het dal. Woensdag tijdens het koken totale paniek, ze kreeg geen lucht meer. Ze nam de beslissing om donderdag de HA te informeren en een datum te gaan prikken.
Met gemengde gevoelens heb ik haar gewekt. Het lijden doet zo'n pijn om te zien maar los laten ook. Stiekem de hoop dat het vandaag weer beter zou gaan. Het eerste dat ze tegen mij zei : bel nog maar niet, ik wil de sneeuw nog 1x zien. Samen hebben we nog flink gelachen terwijl ze op haar bed lag. Ik beloofde haar dat ik des noods mijn wekker zou zetten om haar het sneeuw te laten zien.
Vandaag was geen slecht maar ook geen goede dag. Gewoon ons nieuwe normaal dagje. S'avonds was het tijd om zelf even op te laden bij mijn paard. Ik was net klaar met m'n kanjer toen mijn telefoon ging...
Eenmaal thuis trof ik het zelfde hoopje ellende aan als gister, de huisarts was al onderweg.
Wat hebben we gehuild en ons hardop afgevraagd waarom?! Het was tijd om haar in slaap te brengen voorgoed dag te zeggen. Nog 1 knuffel.
Nu werd pas echt duidelijk hoe afhankelijk ze van het steunhart was. De verwachting was dat ze nog enkele minuten tot een klein half uurtje zonder zou kunnen, maar binnen 30 seconde was ze al weg