Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-09-18 08:56

Re: Diagnose PTSS: en nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-09-18 08:56

Ik heb alle berichtjes en PB's gelezen, heb nu alleen even geen tijd om uitgebreid te reageren. Ik wilde in ieder geval wel even laten weten dat ik dit lees en er veel aan heb!

Verder ben ik ook aan het kijken of ik ergens anders sneller terecht kan. Ik heb het helaas momenteel flink druk dus is er nog niet van gekomen om daadwerkelijk contact te leggen met praktijken, en dus ook geen tijd gehad om hier te reageren.

Dankjulliewel weer! Wanneer ik kan laat ik even een uitgebreidere reactie achter.

**Geplaatst**: 26-09-18 09:39

Geplaatst: 26-09-18 09:39

Een verwerkingsproces heeft verschillende stadia. In principe kunnen ze elkaar wat afwisselen - maar beginnen met "een stevige bodem leggen" is belangrijk. Bouw een goede band op, zodat je je vertrouwd gaat voelen bij je peut, dat is een deel van de stevige bodem.
De eigenlijke ellende komt nauwelijks aan bod, maar waar jullie praten over manieren om jezelf te kalmeren, troosten en bemoedigen. En jullie praten over macht, manipulatie en hoe jij je dat van het lijf kan houden etc. etc.
En: herkennen van overlevingsstrategiën - punt 1: weten dat ze er zijn, gaan snappen wanneer, welke situaties ze optreden (zet het op het lijstje voor emdr) en in fase 1 verzinnen jullie een practische, creatieve, haalbare oplossing.
Gaat dit goed, wordt jouw leven, inclusief jouw emoties redelijk stabiel, heb je een relatief goed leven.

Dan ga je emdr doen, zogezegd de 2e fase van het verwerkingsproces. En als je daar behoefte aan hebt grijp je terug op de 1e fase.

Er is ook een derde fase! Zeker als je langer met de ellende hebt rondgelopen, als je bijvoorbeeld je halve jeugd jezelf in bochten moest wringen om de ellende zo klein mogelijk te houden, is deze fase belangrijk.
Het is dus geen afrondend gesprek 'wat ga je nu doen, hoe ga je je vleugels uitslaan?'
In de 3e fase gaat het over 'het is MIJN leven, welke kant wil IK op...?' Inclusief een check dat je idd alle overlevingsstrategiën achter je kunt laten.
Dus tijd en ruimte leren nemen voor de vragen (belangrijk!) en samen met de peut kom je dan waarschijnlijk nog van alles tegen. (= Terug naar fase 1 of 2.)
En vervolgens handen en voeten geven aan je ideeën over wat jou boeit, inspireert en welke kant je op wil.

**Geplaatst**: 26-09-18 13:34

Re: Diagnose PTSS: en nu?

Geplaatst: 26-09-18 13:34

He TS, ik zet liever niet van alles op bokt hierover maar ikzelf heb ook de diagnose PTSS gehad en ben inmiddels "genezen" (klachten zijn sterk verminderd en behapbaar, niet meer in behandeling). Als je vragen hebt over de behandeling, de periode na de behandeling, weet ik het, pb me gerust. Geen vraag is te gek

Het heeft immers invloed op 99% van je dagelijks leven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-06-19 16:20

Geplaatst door de TopicStarter : 13-06-19 16:20

Het is alweer een tijdje geleden, maar ik wilde even melden dat ik maandag eindelijk mag beginnen met therapie. Ik heb in de tussentijd groepssessies gehad ter ondersteuning van mijn functioneren, en om voor te bereiden op EMDR, en daar is eigenlijk uit gekomen dat ik niet stevig genoeg sta voor EMDR. Vandaar dat ik maandag begin met schematherapie, met op den duur dan EMDR erbij.

Die groepssessies hebben zo veel met mij gedaan, dat ik sinds januari eigenlijk steeds slechter functioneer. Viel te verwachten, maar ben er bijna aan onderdoor gegaan wat betreft mijn studie. Ook bijna in crisis gezeten, en toen eindelijk doorgeschoven naar verdere therapie. Ik ben nu bezig met de afronding van mijn studie en functioneer amper 1 of 2 dagen per week, wat scriptie schrijven behoorlijk lastig maakt.

Verder is er een extra diagnose gesteld, namelijk ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, samen met trekken van obsessief compulsieve stoornis en borderline. Die diagnose kreeg ik aan het begin van mijn scriptie, na aanleiding van de crisis situatie die ontstond, en het heeft in mijn hoofd niet stil gestaan.

Heel eerlijk, ik schrijf het nu van me af omdat ik voor de zoveelste keer aan m'n scriptie moet werken, maar ik letterlijk 3 uur achtereen naar mijn word-documentje staar en er maar niks uitkomt. Ik moet nadenken over mijn resultaten, het allemaal analyseren en opschrijven, maar mijn hoofd staat uit. Alsof iemand de masterswitch heeft omgezet en de noodaggregaat het al weken niet meer doet. Ik doe m'n best om mezelf rust te gunnen, maar het is even ontzettend zwaar. Ik weet ook even echt niet hoe ik het rond ga breien met m'n scriptie, kan alleen maar denken aan het feit dat ik gewoon even rust wil. Maar ja, ben bijna over de finish, dus opgeven zit er even niet in.

Goed. Schematherapie dus, groepstherapie, dat gaan we nu doen. Heb al veel meer inzicht in m'n eigen patronen gekregen, waarom ik dingen wel of niet doe, en ik snap dus ook waarom nu het niet lukt om aan m'n scriptie te zitten. Maar toch, ik ben dan bang dat mijn begeleider - die hier vanaf weet - de ernst niet snapt, en denkt "heb je haar weer, die luie donder" als ik weer eens halfbakken of zelfs géén werk inlever voor mijn deadline.

De PTSS is ook heftiger geworden sinds ik door die groepssessies meer ben gaan graven. Heb ook meer handvatten gekregen om ermee om te gaan, dus dat helpt, maar toch. De nachtmerries zijn in tijden niet zo heftig geweest. Een tijdje geleden was ik 's nachts alleen, mijn vriend was er niet, en droomde ik dat ik voor een meisje moest zorgen van 9 jaar. Ik zat alleen met haar, en ze keek me aan, en zei "jij hebt hetzelfde meegemaakt als ik hè?". Ik ben huilend wakker geworden, ik vond het verschrikkelijk, alsof ik naar de kleine ik keek van toen ik klein was. Ben nog dagen van slag geweest.

Ik merk dat ik het kwijt moet, het zit me zó hoog. Ik kan niet meer nadenken, niet meer goed functioneren, en telkens als het niet lukt komt mijn straffende oudermodus naar boven. "Hoe kan het nou dat je niet meer kan functioneren? Je bent gewoon lui, dom, hebt geen doorzettingsvermogen", etcetera, etcetera. Knettergek word ik ervan. Ik wil gewoon mijn scriptie afronden en 3 weken met mijn vriend weg, op vakantie, dit allemaal even achter me laten. Dikke doei, er tussenuit, rust. Boekje lezen, in de zon zitten, niks moeten. Maar ik loop nu zo vast dat ik niet weet hoe ik die scriptie ga afronden.

Jeetje wat is het weer een verhaal geworden. Nou, goed. Dit was dus even mijn update. Het gaat niet zo lekker, ik vind het allemaal even heel erg pittig, maar maandag mag ik dan eindelijk beginnen. Ik kijk er naar uit. Dank voor het luisterend oor, lief bokt.

**Geplaatst**: 13-06-19 17:01

Re: Diagnose PTSS: en nu?

Geplaatst: 13-06-19 17:01

Had je topic al eerder gelezen maar ga nu even alleen in op het stukje over je scriptie schrijven want dat lijkt je op dit moment het meest dwars te zitten. Ook ik kon geen woord in mijn word document krijgen toen ik mijn scriptie moest schrijven en wat bij mij werkt (nog steeds) is met pen en papier werken. Op die manier kan ik van alles kliederen zonder het overzicht te verliezen, dus ook dingen die er helemaal niks mee te maken hebben. Je kan ook proberen om een stuk te gaan wandelen met pen en papier in je zak en dan gewoon ieder woord opschrijven wat in je hoofd komt. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en veel succes!

**Geplaatst**: 13-06-19 20:51

Re: Diagnose PTSS: en nu?

Geplaatst: 13-06-19 20:51

Pffff wat een ellende zeg

vooral omdat je nog zoveel moet, maar met name van jezelf. Is er echt geen mogelijkheid om die scriptie even door te schuiven in overleg met je scriptie begeleider en er eerst eens even tussenuit te gaan met je vriend? Voor mij was de vakantie destijds echt een lifesaver, ik had dat zó ontzettend nodig! Weg van alles en weer even een beetje kunnen opladen.

Ik hoop dat je snel weer wat ruimte in je hoofd krijgt. Niks zo zwaar als dit gevecht met jezelf en je trauma. Sterkte meid!!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-19 14:39

Re: Diagnose PTSS: en nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-19 14:39

@romy_janse, dankjewel voor je tip! Je hebt me geïnspireerd om iets soortgelijks te doen; ik ben gewoon m'n resultaten gaan schrijven vanuit m'n geheugen, zonder elke keer mijn interviews te checken en quotes te vinden (ik doe kwalitatief onderzoek). Ik kan de inhoud van de interviews me namelijk goed herinneren dus op die manier heb ik toch nog redelijk wat weten te schrijven uiteindelijk. En inderdaad, gewoon bullet points opschrijven die in m'n hoofd aan het rondspoken waren. Dankjewel!

@Snadrem: het is helaas geen optie om de deadline op te schuiven, vanwege de toelating tot mijn masters. Ik ben daarin toegelaten, mits ik voor 1 augustus mijn diploma heb. De herkansingsdeadline voor de scriptie is 15 augustus, dus helaas is dat geen optie. Ook zou ik door de lage cijfers de afgelopen maanden minder makkelijk binnenkomen als ik me opnieuw aan zou moeten melden, dus dat risico wil ik niet nemen.

Ik heb nu een instelling dat ik het gewoon wil halen, en daarin vind ik een 6 op dit moment ook prima. Wil het gewoon af hebben, that's it!

Dank voor jullie berichtjes, en aanmoedigingen. Het is inderdaad elke dag weer vechten. Je leest dat wel altijd, dat dat erbij hoort, maar ik wist dat altijd te negeren. Nu is het zo'n groot deel van m'n dagelijks leven geworden dat ik elke dag weer met mezelf in gevecht ben, heel vermoeiend en zwaar inderdaad. Gelukkig heb ik veel lieve mensen om mij heen.

Vandaag ging het eerst wat beter, maar nu weer wat minder. Probeer in ieder geval weer hetzelfde te doen als gister door gewoon te beginnen met schrijven, en dan later wel alle details uit te vogelen. Eerst maar eens wat op papier.

**Geplaatst**: 19-06-19 18:01

Geplaatst: 19-06-19 18:01

Schemering schreef:
Het is alweer een tijdje geleden, maar ik wilde even melden dat ik maandag eindelijk mag beginnen met therapie. Ik heb in de tussentijd groepssessies gehad ter ondersteuning van mijn functioneren, en om voor te bereiden op EMDR, en daar is eigenlijk uit gekomen dat ik niet stevig genoeg sta voor EMDR. Vandaar dat ik maandag begin met schematherapie, met op den duur dan EMDR erbij.

Die groepssessies hebben zo veel met mij gedaan, dat ik sinds januari eigenlijk steeds slechter functioneer. Viel te verwachten, maar ben er bijna aan onderdoor gegaan wat betreft mijn studie. Ook bijna in crisis gezeten, en toen eindelijk doorgeschoven naar verdere therapie. Ik ben nu bezig met de afronding van mijn studie en functioneer amper 1 of 2 dagen per week, wat scriptie schrijven behoorlijk lastig maakt.

Ik vind het ont-zet-tend rot voor je!!
(En nee, het hoort NIET tot de gewone gang van zaken!!)
Groepstherapie kan goed werken, maar het hoort tot de mogelijkheden dat bij wijze van spreken 1 woord van een medegroepslid veel emoties omhoog brengt.
"Dat kan gebeuren", maar daar hoort nadrukkelijk beleid op gemaakt te worden: een verwerkingsproces kent zoals gezegd meerdere fasen en fase 1 heeft als doel om dit soort zaken zo klein mogelijk te houden.
Juist ook in groepen kun je uitstekend werken aan die eerste fase!

Citaat:
Verder is er een extra diagnose gesteld, namelijk ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, samen met trekken van obsessief compulsieve stoornis en borderline. Die diagnose kreeg ik aan het begin van mijn scriptie, na aanleiding van de crisis situatie die ontstond, en het heeft in mijn hoofd niet stil gestaan.

Dat is koeterwaals (en soms giftig!!) taalgebruik voor: er is een lange lijn in jouw biografie dat er veel angst is, dat je doorgaans de ellende wil ontwijken en onder andere jezelf afleidt (dat is de functie van "obsessief compulsief").
Verder is er met jou als mens niets verkeerd (maar zo klinkt het velen helaas wel in de oren!!!).

Citaat:
Heel eerlijk, ik schrijf het nu van me af omdat ik voor de zoveelste keer aan m'n scriptie moet werken, maar ik letterlijk 3 uur achtereen naar mijn word-documentje staar en er maar niks uitkomt. Ik moet nadenken over mijn resultaten, het allemaal analyseren en opschrijven, maar mijn hoofd staat uit. Alsof iemand de masterswitch heeft omgezet en de noodaggregaat het al weken niet meer doet.

Ja, er is veel angst.
Dus zegt je lichaam: ik zet de doorbloeding van de cortex op een laag pitje -
overleven doen we als mens op instinct (in termen van hersenen is dat je hersenstam).

Balen tijdens je scriptie!!
Logisch en creatief nadenken doe je met je cortex....

Citaat:
Ik doe m'n best om mezelf rust te gunnen, maar het is even ontzettend zwaar.

Een rondje hollen, zodat je lichaam denkt 'ha, eindelijk vlucht ik weg van het gevaar' werkt vaak goed.
Daarna kan "de alarmbel die angst heet uit". (Cognitieve gedragstherapie haakt hier af, die werken in op de cortex. En wat die cortex doet met angst, niet met 'de alarmbel zelf'.)

Citaat:
Goed. Schematherapie dus, groepstherapie, dat gaan we nu doen. Heb al veel meer inzicht in m'n eigen patronen gekregen, waarom ik dingen wel of niet doe, en ik snap dus ook waarom nu het niet lukt om aan m'n scriptie te zitten. Maar toch, ik ben dan bang dat mijn begeleider - die hier vanaf weet - de ernst niet snapt, en denkt "heb je haar weer, die luie donder" als ik weer eens halfbakken of zelfs géén werk inlever voor mijn deadline.

Inzicht is prima - maar aan de orde is het patroon veranderen, je scriptie afkrijgen en de rommel verwerken.

Ik ben een verklaard emdr fan dus houd je voor mijn vooroordeel!
De psycholoog mag haar voorkeuren hebben, maar JIJ beslist!!
...en in wezen zijn groepstherapie en full blown schematherapie niet nodig om emdr te gaan doen. En beiden werken op herkenning, inzicht - en op zich niet verkeerd.
ALS jij er daadwerkelijk voor kiest

NIET omdat jou wijs wordt gemaakt dat het nodig zou zijn.

Daar is gewoon een goede fase I trauma therapie voldoende voor en dat kan op 100 manieren en hoeft niet per se lang te duren als je een stevige vertrouwensband met de peut hebt, mensen om je heen hebt en bijvoorbeeld een fijne yogadocent.

Citaat:
De PTSS is ook heftiger geworden sinds ik door die groepssessies meer ben gaan graven. Heb ook meer handvatten gekregen om ermee om te gaan, dus dat helpt, maar toch. De nachtmerries zijn in tijden niet zo heftig geweest. Een tijdje geleden was ik 's nachts alleen, mijn vriend was er niet, en droomde ik dat ik voor een meisje moest zorgen van 9 jaar. Ik zat alleen met haar, en ze keek me aan, en zei "jij hebt hetzelfde meegemaakt als ik hè?". Ik ben huilend wakker geworden, ik vond het verschrikkelijk, alsof ik naar de kleine ik keek van toen ik klein was. Ben nog dagen van slag geweest.

Citaat:
Ik merk dat ik het kwijt moet, het zit me zó hoog. Ik kan niet meer nadenken, niet meer goed functioneren, en telkens als het niet lukt komt mijn straffende oudermodus naar boven. "Hoe kan het nou dat je niet meer kan functioneren? Je bent gewoon lui, dom, hebt geen doorzettingsvermogen", etcetera, etcetera.

In transactionele analyse heet dit 'boe ouder' (pig parent) en is de reddingsdriehoek ook wel aan de orde.
En is de functie van de groep om jou te helpen de pig parent uit te schelden, tegen te spreken, en ongehoorzaam aan te zijn.
(Wat ik mij herinner van schema therapie is dat er verschillende pig parents waren: de medogenloze normen, het gebrek aan structuur, etc.)

En in termen van macht: nare mensen (die bijvoorbeeld misbruik plegen) zijn dol op vreselijke smoezen "dat het niet erg zou zijn, normaal zou zijn" etc.

En tja, zou jij niets ergs hebben meegemaakt - wat in hun opinie zo is _-:(

-
dan komen dit soort teksten....
:(:)

(En sla er op, he!! Op iets dat boe ouders representeert!!!)

En hoe dan ook: heel veel succes!!!

**Geplaatst**: 19-06-19 18:35

Re: Diagnose PTSS: en nu?

Geplaatst: 19-06-19 18:35

Ik ben het met bovenstaande niet geheel eens.

Bij bv angststoornissen/enkel PTSS ben ik zeker voorstander van gelijk EMDR.

Ik zelf heb meerdere diagnoses waaronder PTSS door complex trauma en emotieregulatie stoornis.

Bij mij is aangeraden om eerst te starten met emotie regulatie training. Deze heb ik nu bijna afgerond. Ik snap mijzelf nu beter. Ik blijf langer in de ontspannere flow. Dat wil niet zeggen dat ik alles aankan. Ik heb nog steeds een lagere draagkracht dan een ander en echt heel veel balans (iedere dag weer) is echt belangrijk en noodzakelijk om mijn spanning hanteerbaar te houden. Ik weet ook nu wat ik echt kan doen om mijn emoties beter te hanteren zolang de spanning niet te hoog is opgelopen. Kortom ik ben stabieler geworden al moet ik er hard aan werken.

Hierna begint voor mij de EMDR. Ik ben echt blij met deze volgorde want het maakt wel dat ik stabieler kan blijven tijdens de EMDR periode.