Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Janneke2 schreef:...misschien een lichtbak van daglicht kopen?
Ik ben zo vreselijk blij met die uitvinding. De eerste tien minuten "ben ik niet voor dat ding weg te slaan", het is een soort hongergevoel, 'ik moet licht hebben! !!'. (Als 'diersoort mens' komen we uit Afrika en dat merk je nog aan een aantal dingen. Dit is er 1 van. )
Guinevere schreef:Nogal beschamend aangezien andere mensen het dus wel gewoon volhouden, maar het is niet anders.
nvanriet schreef:ik meld mij hier ook even aan. Een 3tal weken geleden heb ik toegegeven dat het mij allemaal te veel geworden was. Ik liep al maanden rond met zelfmoordgedachten, was op van de stress, en was regelmatig zeer hardhandig met de kindjes. Toen de HA vroeg of het nog wel veilig was dat ik alleen thuis was of alleen voor de kindjes zorgde zijn mijn ogen open gegaan. Na een week ziekteverlof heb ik op mijn werk mijn ontslag gekregen. Ondertussen ben ik twee keer gaan spreken met een psychologe. De eerste vond ik hoopgevend, de 2e keer viel tegen. Morgen moet ik terug op controle naar de HA. hij zal vragen hoe ik me voel, maar ik weet het eigenlijk niet, de acute crisis is over, maar daar is volgens mij dan ook het meeste me gezegd. Ik ben moe, heb overal pijn. Pff diepe zucht.
@Guinevere: beter 'op tijd' stoppen dan er helemaal onderdoor gaan hoor.
nvanriet schreef:ik meld mij hier ook even aan. Een 3tal weken geleden heb ik toegegeven dat het mij allemaal te veel geworden was. Ik liep al maanden rond met zelfmoordgedachten, was op van de stress, en was regelmatig zeer hardhandig met de kindjes. Toen de HA vroeg of het nog wel veilig was dat ik alleen thuis was of alleen voor de kindjes zorgde zijn mijn ogen open gegaan. Na een week ziekteverlof heb ik op mijn werk mijn ontslag gekregen. Ondertussen ben ik twee keer gaan spreken met een psychologe. De eerste vond ik hoopgevend, de 2e keer viel tegen. Morgen moet ik terug op controle naar de HA. hij zal vragen hoe ik me voel, maar ik weet het eigenlijk niet, de acute crisis is over, maar daar is volgens mij dan ook het meeste me gezegd. Ik ben moe, heb overal pijn. Pff diepe zucht.
nvanriet schreef:@ Janneke2: ik heb morgen een afspraak bij de HA. Hij was er niet, ik kon ook bij een collega terecht, maar daar had ik geen zin in. Ik heb 3 kindjes, de oudste is 5 jaar, dus echt veel helpen zit er nog niet in. Elk afzonderlijk zijn het brave en flinke kindjes hoor! Samen is het soms wel eens ruzie, maar ja, overdag zijn ze naar school of naar de opvang, dus dat valt best wel mee.
Ik ga vandaag eens proberen al mijn moed te verzamelen en op bezoek te gaan naar mijn grootouders. Ze zijn vandaag 65jaar getrouwd. Er is ook een feest, maar dat is maar in december, dus zolang wil ik eigenlijk niet wachten. Ik ben niet van plan om hen iets te zeggen over het feit dat ik geen werk meer heb of dat ik er door zit, gewoon een uurtje vrolijk zijn zal mij wel lukken. Nu maar hopen dat de kindjes een beetje willen meewerken.
nvanriet schreef:@ Janneke2: ik heb morgen een afspraak bij de HA. Hij was er niet, ik kon ook bij een collega terecht, maar daar had ik geen zin in. Ik heb 3 kindjes, de oudste is 5 jaar, dus echt veel helpen zit er nog niet in.
Citaat:Elk afzonderlijk zijn het brave en flinke kindjes hoor! Samen is het soms wel eens ruzie, maar ja, overdag zijn ze naar school of naar de opvang, dus dat valt best wel mee.
Citaat:Ik ga vandaag eens proberen al mijn moed te verzamelen en op bezoek te gaan naar mijn grootouders. Ze zijn vandaag 65jaar getrouwd. Er is ook een feest, maar dat is maar in december, dus zolang wil ik eigenlijk niet wachten. Ik ben niet van plan om hen iets te zeggen over het feit dat ik geen werk meer heb of dat ik er door zit, gewoon een uurtje vrolijk zijn zal mij wel lukken. Nu maar hopen dat de kindjes een beetje willen meewerken.
Shivatjuh01 schreef:Vanavond ga ik een avondje stappen, en ik weet dat alcohol in mijn staat eigenlijk niet gewenst is, maar ik ga vanavond eens lekker wat wijntjes nuttigen en een dansje doen met mijn beste vriendinnetje in m'n 'stamkroegje'.
Bamii schreef:Ik zit al heel lang te twijfelen om hier een berichtje te plaatsen of toch niet... toch maar op 'versturen' gedrukt.
Ik zit al een tijd niet lekker in mn vel. Eigenlijk al bijna drie jaar niet, maar het laatste jaar gaat het al helemaal mis. Bij het kleinste beetje stress ga ik helemaal door het lint tot paniek aanvallen en huilbuien (Alleen huiswerk opzich is daarvoor al genoeg). De hele dag loop ik met prikkende tranen achter mn ogen, en dus van het kleinste beetje is al genoeg om 'alles los te laten'. Maakt niet uit of ik op dat moment op mn kamer ben, midden in de klas zit, op de fiets zit of tijdens een toets. Schreeuwen, slaan, schoppen, op zo'n moment ben ik in staat mijzelf dingen aan te doen. Ik raak dan soms volledig in paniek. Mijn hele lichaam roept nee Nee NEE, voel mij 'gewoon op, leeg'. Ik slik de max hoeveel valeriaan om een beetje rustig te blijven, maar merk niet zoveel verschil meer als ik niet/minder neem.
Lichte, mooie gedachten maken steeds vaker en meer ruimte voor de donkere gedachten. "Het hoeft van mij allemaal niet zo meer'. Geen zin om te paardrijden, naar een feestje te gaan, naar school te gaan.
Zo, dat is eruit. Voelt goed. Het is wel een beetje een zielig zeik verhaal geworden, in mijn hoofd klinkt het verhaaltje beter, krijg het alleen niet zo goed uitgedrukt in woorden.
Best schokkend om te lezen dat zoveel mensen zich hierin herkennen... TS, hoe is je avondje uit geweest?
Anoniem schreef:http://psychevecht.weebly.com/blog/huilen
Ik ben begonnen met schrijven over waar ik na mijn therapie nog mee vecht, misschien vinden jullie het interssant om te lezen.