romyamb schreef:Hey Janneke,
Uhm na het overlijden waren eigenlijk alleen me opa, oma en tante 'zielig' volgens de familie en wij kregen niet echt steun, ook ligt de band van me moeder met haar familie niet zo maar dat is een ander verhaal.
Voor mij waren er na mijn mening geen mensen 'want ik was nog jong dus maakte het niet mee', helaas werd er zo gedacht.
Die herken ik.... Mijn vader overleed toen ik 14 was, en de rollen in het gezin werden bij wijze van spreken verdeeld: mijn moeder had verdriet, ik moest steunen. Ipv iets gemeenschappelijks 'we hebben allemaal een dreun gehad, wat nu', werd er een soort machtsspel gespeeld.
Citaat:
Op de basisschool heb ik wel eens samen met mijn broer bij een rauwverwerkinggroep gezeten maar dat had niet veel nut voor mij.
...op zich kan zoiets nuttig zijn, maar als er weinig gedaan wordt aan de rolverdeling in het gezin en jij er "ook nog eens" met je broer zit (die misschien wel een rol heeft om jou in het gareel te houden - ik zeg maar wat, hoor...) dan zet zo'n groep geen zoden aan de dijk!
Citaat:
Ook denk ik dat mijn hersenen mij geen 'pijn' willen doen en mijn gevoelens dus achter een grote deur zitten om het zo maar even te zeggen.
Kwa angst en paniek heb ik hypnose geprobeerd maar dat werkte niet omdat mijn hersenen dus de bron blokkeren.
Ik ken dit verschijnsel onder de naam 'overlevingsmechanisme'.
Een nuttig mechanisme. - Maar de kwestie is wel altijd: zet je het automatisch in terwijl het 'nu' niet nodig is - of kun je het mechanisme zelf echt sturen...?
Jezelf beschermen tegen al te veel pijn is op zichzelf genomen alleen maar goed.
En in 1x die hele deur opengooien en overspoeld worden met bakken ellende - nee.
Het is dus zoeken naar een 'gulden' middenweg. Een klein kijkgaatje in de deur, zogezegd. Met een luikje dat het weer dicht kan.
....en bij hypnose geldt wat bij alle therapieën geldt: jij, inclusief je overlevingssysteem moet vertrouwen opbouwen 'in het feit dat het de bedoeling is dat deze peut en jij samen hypnose (of emdr of etc.) gaan doen'.
Bij emdr geldt, dat dit vertrouwen expliciet aan de orde moet komen. (- Zo nee gebeurt er hoogstwaarschijnlijk niet veel, maar verloopt de sessie niet echt plezierig.)
Citaat:
Emdr heb ik inderdaad al een van gehoord, daar is mijn moeder nu ook mee bezig, die trouwens ook depressief is net als bijna de rest van de familie...
...en los van 'de eerste oorzaak': veel depressieve mensen in je omgeving is ten eerste niet opwekkend, en sowieso loeizwaar.
Citaat:
mijn broer kan niet met de depressie van ons omgaan en al helemaal niet met mijn suïcidale gedachtes.
hij negeert me volledig hoe erg ik me best ook doe.
...rot hoor! !
Want het zou natuurlijk prachtig zijn als jullie elkaar konden steunen....
Maar als gezegd : het is weinig opwekkend en loeizwaar, en denkbaar beschermt hij zichzelf op deze manier.
Maar genegeerd worden - AU!!
Citaat:
Even wat anders, ik heb net een nieuwe psycholoog, of ja, net intake gehad maar ik voel me er niet fijn bij.
het geeft me een gevoel van een nummer zijn, fabriek werk.
nu ben ik best hopeloos en wil heel graag geholpen worden maar ik heb me twijfels.
heeft iemand 'tips' of hier überhaupt iets over te zeggen?
...bij grotere instellingen is het soms zo dat je de intake hebt bij iemand van het intake team en daarna wordt doorgeschoven naar iemand van team x, y of z. (Die methode heeft voor- en nadelen.)
Gesteld dat dit echt jouw therapeut 'moet gaan worden', stel het aan de orde!!
Aan de ene kant: misschien had die man of vrouw die dag buikpijn. (Jij hoort professioneel behandeld te worden, maar 'oliebol happens'.)
Misschien was er een moment in het gesprek waarin jij steun verwachtte, een bepaalde reactie - en dat die tegenviel of uitbleef...? Zo ja, dan kun je dat benoemen. (Sommige intakers doen per definitie een soort van zakelijk, nuchter, omdat de cliënt wellicht over 5 minuten iets nog veel heftigers gaat vertellen. En anderen willen per se in de intake geen indruk geven "dit is iets enorms, wat jij hebt meegemaakt...!" om te voorkomen dat iemand zou gaan denken dat het te groot voor deze psycholoog zou zijn....)
...en als je dit soort zaken doorspreekt, kom je zogezegd nader tot elkaar, ipv dat je zou doormodderen terwijl je er maar half in gelooft. (...zodat de psycholoog godbeterehet zou gaan denken dat je niet gemotiveerd zou zijn...)