Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly, Hanmar
beenjesshar schreef:Wij waren gister in het ziekenhuis geweest
Zaad kwaliteit is niet al te best
En bij mij twijfelt ze het leek er op dat me eierstokken aan het krimpen zijn zeg maar
Dus moet opnieuw bloedprikken naar de waardes
Was dus wel even een domper maar nog niks is zeker
Heeft er toevallig iemand verstand van bloedwaarden?
beenjesshar schreef:Wij waren gister in het ziekenhuis geweest
Zaad kwaliteit is niet al te best
En bij mij twijfelt ze het leek er op dat me eierstokken aan het krimpen zijn zeg maar
Dus moet opnieuw bloedprikken naar de waardes
Was dus wel even een domper maar nog niks is zeker
Heeft er toevallig iemand verstand van bloedwaarden?
Morgenzon schreef:Wat vervelend Beenjesshar, ik heb helaas geen verstand van die waardes.
Ik zit rond mijn ovulatie en heb echt best wel heel erg last in mijn onderbuik. Het gevoel is vergelijkbaar met de overstimulatie van de eierstokken. Zoveel last heb ik voorheen nooit gehad. Iemand die zich hierin herkent?
Boompje1985 schreef:Dankjewel en ja het traject kan voor veel mensen als zwaar ervaren worden, maar ik was vooral blij dat we actief met onze kinderwens bezig waren. Al had ik best moeite met thuis de eerste injectie te zetten. Heb zitten huilen (had een serieuze naalden fobie) en riep steeds: Ik kan dit niet! Uiteindelijk de psychische knop kunnen omzetten en gewoon die naald gezet. Elke keer daarna ging het makkelijker. Het traject heeft mij dus van mn naalden fobie af geholpen en dat vond ik toch ook een mooie bijkomstigheid. Nou had ik vrij weinig last van de hormonen alleen die lucrin die jeukte nog wel eens na het zetten vooral als ie nog te koud was. Ik heb vrij weinig last gehad van de emotionele kant ervan, ik was niet bezig met 'wat als dit ook niet lukt' of een 'waarom is het zo oneerlijk dat ik dit allemaal moet doen'. Dus misschien was ik een van die weinige vrouwen die het niet als zwaar heeft ervaren? Mijn advies zou dus ook zijn laat het allemaal op je af komen en niet teveel bij nadenken.
Damber2 schreef:beenjesshar schreef:Wij waren gister in het ziekenhuis geweest
Zaad kwaliteit is niet al te best
En bij mij twijfelt ze het leek er op dat me eierstokken aan het krimpen zijn zeg maar
Dus moet opnieuw bloedprikken naar de waardes
Was dus wel even een domper maar nog niks is zeker
Heeft er toevallig iemand verstand van bloedwaarden?
Nee geen verstand van bloedwaarden.
Maar heb jij nu geen steen in je maag? ik kan het mij zo goed voorstellen. Toen ik dit las al...
veel knuffels. En statisch gezien is er nog wel kans, snap dat je neits hebt aan deze woorden.
Maar er is nog niets uitgesloten. Met deze woorden hoop ik zo dat dat ook voor jou uit mag komen.
Damber2 schreef:Boompje1985 schreef:Dankjewel en ja het traject kan voor veel mensen als zwaar ervaren worden, maar ik was vooral blij dat we actief met onze kinderwens bezig waren. Al had ik best moeite met thuis de eerste injectie te zetten. Heb zitten huilen (had een serieuze naalden fobie) en riep steeds: Ik kan dit niet! Uiteindelijk de psychische knop kunnen omzetten en gewoon die naald gezet. Elke keer daarna ging het makkelijker. Het traject heeft mij dus van mn naalden fobie af geholpen en dat vond ik toch ook een mooie bijkomstigheid. Nou had ik vrij weinig last van de hormonen alleen die lucrin die jeukte nog wel eens na het zetten vooral als ie nog te koud was. Ik heb vrij weinig last gehad van de emotionele kant ervan, ik was niet bezig met 'wat als dit ook niet lukt' of een 'waarom is het zo oneerlijk dat ik dit allemaal moet doen'. Dus misschien was ik een van die weinige vrouwen die het niet als zwaar heeft ervaren? Mijn advies zou dus ook zijn laat het allemaal op je af komen en niet teveel bij nadenken.
Dank voor je ervaring. Het is goed dat we niet teveel blijven hangen in dezelfde ervaringen als er ook andere ervaringen zijn natuurlijk.
Heb ik het goed dat voor jou het traject ook al is afgelopen?
Adamootje schreef:Trusthim, sterkte! Hoe gaat het nu met ?
_lautje_ schreef:Boompje volgens mij heb je nu weer 3 pogingen. Bij een volwaardige zwangerschap (of kloppend hartje bij termijnecho) begin je weer bij nul qua aantal pogingen.
trustHim schreef:Adamootje schreef:Trusthim, sterkte! Hoe gaat het nu met ?
Hoi,
Gaat naar omstandigheden goed, vooral erg moe. In mijn hoofd meestal wel oké, wel soms veel vragen, zoals wanneer en of mijn cyclus weer op gang komt, of het dan nog een keer lukt, of het dan wel goed gaat etc. Zitten voor nu best " traumatische " stukjes in wat er gebeurt is.