Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-05-21 21:51

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 15-05-21 21:51

Wat goed dat je er vandaag 2 hebt genomen en daarmee voor jezelf hebt gezorgd.

Vooruitgang komt voor je gevoel altijd te langzaam. Maar het komt. Eerst in hele kleine stapjes.
Als je wat verder bent kan het dagboek voor goede en slechte dagen je helpen.
https://www.bol.com/nl/p/dagboek-voor-g ... 062189883/

Dat helpt je met je mindset maar ook om te zien dat er goede dingen in de dag zijn.

Dat kan al zijn dat je ipv 10 paniekaanvallen er opeens nog maar 6 hebt. Voelt nog steeds vervelend maar door er bij stil te staan zie je dat het beter gaat ondanks dat het nog niet zo voelt

**Geplaatst**: 15-05-21 22:35

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 15-05-21 22:35

Het blijft echt niet voor altijd zo. Met of zonder medicatie zal het uiteindelijk beter worden, echt.
Paniekaanvallen voelen akelig en elke keer hou je jezelf voor de gek dat je dit keer er echt niet meer uitkomt. Maar je komt er altijd weer uit.

**Geplaatst**: 15-05-21 22:42

Geplaatst: 15-05-21 22:42

Ik heb zelf gemerkt toen ik Oxazepam nam ik een soort rebound kreeg op het moment van uitwerken...dus dat de angst harder terugkwam dan voor het innemen. Dus als je nu in beginfase zit van de anti depressiva zou ik gewoon 3 per dag nemen als ik jou was. Het duurt een aantal weken voordat de anti depressiva aanslaat. Dus daarna kan je misschien makkelijker afbouwen.

Ik ben zelf in 1 jaar tijd 8 kilo aangekomen van de anti depressiva, zonder dat ik meer ging eten. Dus dat kan ook...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-21 23:03

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-21 23:03

Ik zal het boek gaan bestellen belle_boef! Klinkt goed. En inderdaad, ik moet de kleine stapjes ook waarderen, zodra ik die hopelijk weer kan maken...

Arabesk, zo fijn om dit te lezen. Dat helpt mij enorm, omdat ik zelf niet zo heel realistisch kan denken momenteel met die constante paniek.

Manubres, bedankt voor het delen van jouw ervaringen, want dit zou het kunnen zijn. Ik heb wel veel moeite met het idee de hele dat ‘gedrogeerd’ te zijn, maar ja, het is kennelijk even nodig...
En wat betreft dat aankomen in gewicht: dit heeft mij er lang van weerhouden medicatie te gaan gebruiken, maar ik zit nu zo diep, dat het mij niet meer kan schelen.

**Geplaatst**: 15-05-21 23:47

Geplaatst: 15-05-21 23:47

Jungles wilde ook niet zeggen dat je het niet moet doen ivm aankomen in gewicht...Ik zei het omdat je zei bang te zijn om af te vallen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-05-21 07:59

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 16-05-21 07:59

Oh sorry Manubres, ik bedoelde dat absoluut niet vervelend. Ik snap wat je wilde zeggen en daarom maak ik me ook niet zo druk om gewichtstoename, want ik ben nu binnen een week al aardig wat kilo’s kwijtgeraakt... Ik waardeer het juist ontzettend dat je een berichtje achterlaat! Dank je wel

**Geplaatst**: 16-05-21 09:12

Geplaatst: 16-05-21 09:12

In het begin zijn het hele kleine stapjes en dat gevoel van paniek en stress wordt uiteindelijk wel minder..

Maar elke stap is er 1 he, hoe klein dan ook.. :knuffel:

**Geplaatst**: 16-05-21 12:01

Geplaatst: 16-05-21 12:01

Hoi meis, ik denk aan je!

Het is zwaar, maar het gaat over ('ook al is dat nu iets wat je je niet kunt voorstellen').

En vraag de eerste die maandag bij je langskomt of hij/ zij vitamine B complex meeneemt. Elke drogist heeft het. Alcohol breekt vitamine B af, en juist als je AD slikt (en er 'gerommeld wordt' met je serotonine) heb je de vitamine B hard nodig.

Zorg goed voor jezelf!
Wat ik graag doe in dit kader: 'de oefening van de vijf zintuigen'.
Vraag jezelf af: "Wat wil ik nu ruiken?" - en geef jezelf die geur. (En als het even kan: ook echt even genieten van hoe lekker dat zeepje ruikt, of van de associatie die het kruid Erica jou geeft.)

"Welke smaak thee wil ik nu graag drinken?", en geef jezelf een lekker potje thee.
'When in trouble, put the kettle on', zeggen de Britten en dan komt er sterke thee met een wolkje melk.
En wellicht in de toekomst naar een echte drogist om kruiden te ruiken waar je thee van kunt zetten.

Welke kleur T-shirt of trui wil ik nu dragen - en trek het ding aan.

Tastzin: misschien houd je van breien, of heb je een zachte knuffel die je tegen je gezicht aanhoudt, of lekker ruikende olie om op je handen te wrijven.
Heerlijk zachte omslagplaid...?

En dan je favoriete cd's: hardrock, of juist harp. Of muziek die structuur geeft, je laat swingen of muziek die goede herinneringen oproept.

(En er zijn "vertaalslagen" mogelijk: dat kaneel troost en geruststelt, net als harp. Dat een bandage zachtjes om je schouders en borstkas wikkelen rust geeft. Sommige mensen vinden 'een kletsradio' op de achtergrond heerlijk, 'er is gezelschap'.)

**Geplaatst**: 16-05-21 14:15

Geplaatst: 16-05-21 14:15

Jungles schreef:
@Goldie, mijn huisarts weet dat inderdaad ook van mij, omdat ze weet dat ik eigenlijk bang ben van medicatie. Ik zal nooit teveel nemen.
En wat heftig dat je zoveel afviel! Ik ben bang dat dat bij mij nu ook aan het gebeuren is, maar ieder klein momentje van de dag dat ik een hongergevoel heb, probeer ik direct iets te eten.
Heeft de Citalopram jou wel geholpen?

Gelukkig heb je nog een hongergevoel

Nee dat was bij mij ook, ze heeft me eigenlijk meer op m'n kop gegeven omdat ik ze niet genoeg slikte. Ze zei je hebt ze niet voor niks, gebruik ze dan waar je ze voor hebt. Stop met vechten en wees lief voor jezelf
Na m'n ziekenhuisopname werd dat me duidelijk en ben ik naar 3x per dag gegaan, het kon gewoon niet anders toen. Overigens slikte ik toen nog geen AD.

De citalopram helpt mij zeker wel, ik zit er nu alleen behoorlijk doorheen en dat is weer ontzettend heftig, maar ik wil niet weten hoe het zonder de medicatie was geweest...

En een psycholoog waar het mee klikt is heel belangrijk, met de eerste had ik dat niet. Maar wist ik veel in het begin. Nummer 2 is echt een fantastisch mens, ben zo blij met haar. Helaas gaat ze nu met zwangerschapsverlof. Inmiddels heb ik een doorverwijzing naar de specialistische GGZ...

Inmiddels zit ik dit ook weer met tranen te typen. Van de week ben ik gaan bloedprikken in de hoop dat m'n bloedwaarden zo slecht waren dat ze me weer op zouden nemen en ik een oorzaak kon vinden waarom het zo slecht gaat...
Ik zit echt weer even in de opgeef-stand

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-05-21 14:50

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 16-05-21 14:50

@Sandy, je bent lief, dank je wel

@Janneke, ook jij bent ontzettend lief door die moeite te doen om dit allemaal te typen. Ik neem alles mee!

En die vitamine B moet ik echt even gaan halen of mijn moeder vragen dat te halen...

@Goldie, wat ontzettend naar om te lezen dat het zo slecht met je gaat nu. Mag ik vragen waarom je in het ziekenhuis bent opgenomen geweest? Mag ook per pb natuurlijk.
Wel fijn dat je een doorverwijzing hebt voor specialistische GGZ. Ik hoop voor jou dat je heel snel terecht kunt

**Geplaatst**: 16-05-21 20:56

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 16-05-21 20:56

Sterkte Jungles! De bijwerkingen zijn inderdaad hoe ik het ervaarde. De hel wordt eerst erger voor het beter wordt. Oxazepam kan het iets beter en rustiger maken. Na een paar weken begint het echter te klikken. Dat klinkt als een heeeeele lange tijd, maar jij kan dit! Dan worden de gedachten rustiger, de angsten nemen af, je ziet alles weer wat helderder. Het is echt een zure appel om doorheen te bijten. En ja, in dat opzicht is het gewoon troep, maar wel troep die jou kan helpen door de angst te komen.

**Geplaatst**: 16-05-21 22:06

Geplaatst: 16-05-21 22:06

Het is ook niet makkelijk :knuffel:

Maar Janneke geeft hele goede tips, waar ik misschien ook wel weer wat uit ga halen voor mezelf om uit bepaalde kleine dagelijkse dingen ook weer positieve energie te halen. Bedankt!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-05-21 22:07

Geplaatst door de TopicStarter : 16-05-21 22:07

Sappos, dank je wel! Dit geeft hoop, want vandaag was op zich een redelijke dag, alleen heb ik het gevoel in een waas te leven. Dit komt denk ik niet door de Citalopram, omdat ik die gevoelens van derealisatie al eerder had. Alleen nu zijn ze constant aanwezig.

Vandaag heb ik gedoucht, mijn haren gewassen, mijn bed verschoond, een was gedraaid en ben ik kort langs geweest bij mijn ouders. Daar zaten de buren en ik merkte dat de afleiding fijn was, maar dat ik niet echt het gevoel had ‘aanwezig’ te zijn. Ik hoop dat iemand hier begrijpt wat ik bedoel, want ik snap dat het vaag is. Maar ik leef in een roes en dat wil ik niet. Dan nog liever paniek, dan leven alsof je er niet echt bij bent.

Ik heb op internet gevonden dat het een vrij veelvoorkomend symptoom is bij zware overbelasting en constante stress, maar zou zo graag willen dat ik weer kon genieten, weer kon VOELEN dat ik erbij was, zeg maar...

Heeft iemand misschien ervaring met dat vreemde gevoel? Dat je teveel in je hoofd zit om echt het gevoel te hebben in het moment te zijn? Dat je omgeving en de mensen om je heen opeens minder vertrouwd voelen?

**Geplaatst**: 16-05-21 22:12

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 16-05-21 22:12

Het voor nu accepteren. Die wolk in je hoofd gaat weg als het mag regenen. Maw. Als het nu mag zijn zoals het is. Acceptatie, rust, bijtanken, er is nu nog geen ruimte voor allemaal nieuwe prikkels.

Eventueel een bodyscan op YouTube opzoeken die je fijn vind klinken om meer naar je lijf te gaan ipv je hoofd. Puur als momentje om in het nu te zijn met jezelf.

**Geplaatst**: 16-05-21 22:58

Geplaatst: 16-05-21 22:58

Jungles schreef:
Sappos, dank je wel! Dit geeft hoop, want vandaag was op zich een redelijke dag, alleen heb ik het gevoel in een waas te leven. Dit komt denk ik niet door de Citalopram, omdat ik die gevoelens van derealisatie al eerder had. Alleen nu zijn ze constant aanwezig.

Vandaag heb ik gedoucht, mijn haren gewassen, mijn bed verschoond, een was gedraaid en ben ik kort langs geweest bij mijn ouders. Daar zaten de buren en ik merkte dat de afleiding fijn was, maar dat ik niet echt het gevoel had ‘aanwezig’ te zijn. Ik hoop dat iemand hier begrijpt wat ik bedoel, want ik snap dat het vaag is. Maar ik leef in een roes en dat wil ik niet. Dan nog liever paniek, dan leven alsof je er niet echt bij bent.

Ik heb op internet gevonden dat het een vrij veelvoorkomend symptoom is bij zware overbelasting en constante stress, maar zou zo graag willen dat ik weer kon genieten, weer kon VOELEN dat ik erbij was, zeg maar...

Heeft iemand misschien ervaring met dat vreemde gevoel? Dat je teveel in je hoofd zit om echt het gevoel te hebben in het moment te zijn? Dat je omgeving en de mensen om je heen opeens minder vertrouwd voelen?

Ik heb je een pb gestuurd.

**Geplaatst**: 17-05-21 00:01

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 17-05-21 00:01

Dat wazige gevoel kan ook gewoon chronische hyperventilatie zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-21 10:48

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-21 10:48

Belle_boef, dat zeg je mooi. Het mag van mij niet regenen. Alles moet weer goed zijn. Ik moet mij optimaal voelen. Maar begin langzaam in te zien dat dat niet gaat...
Bodyscan is een goede! Moet ik van mijn psycholoog ook altijd doen!

Sita, ik zag het! Ik ga zo reageren, excuses dat ik dat nog niet heb gedaan!

Arabesk, hier las ik ook iets over op internet en ik heb ook hyperventilatie. Heel vaak ben ik mij niet eens bewust van mijn slechte ademhaling...

**Geplaatst**: 17-05-21 11:34

Geplaatst: 17-05-21 11:34

Adem halen doe je niet bewust, en buiten de yogales is dat goed. ('Een mens krijgt adem', 'uitademen is belangrijk, de rest gaat ook vanzelf'.)

En je staat bol van de stress, 'dus' heb je een hoge ademhaling. Niet een slechte ademhaling, je lichaam staat (uitgeput en 'wel') in de overlevingsstand.
Net zoals het denkbaar is, dat je momenteel je schouders vaak opgetrokken hebt: een reflexmatige bescherming.

Maar : het heeft wel zin, om je schouders van tijd tot tijd even te draaien, of ver op te trekken en laten 'vallen', of je schouderbladen tegen elkaar te duwen en dan weer los.

Voor je ademhalingsspieren geldt zo ongeveer hetzelfde.

Je belangrijkste ademhalings'spier' is je middenrif. (Dus niet de spieren waarmee je je ribben of je borstbeen optilt...!)
Nou is je middenrif een peesplaat maar die peesplaat beweeg je met behulp van spieren.
En die spieren zijn regelmatig (ook bij atleten en zangers, lui die normaliter veel van hun lichaam weten en er veel van vragen) hypertoon.
(Potjeslatijn voor: de spier werkt niet meer goed omdat er te veel spanning op staat/ die arme meid overvraagd is.)

Oefening 1 is yoga achtig.

Stap 1: zet je 2 handen in je zij, ter hoogte van je onderste ribben, zodat je je adembeweging voelt. Voel gewoon of je handen bewegen. (Idealiter gaan ze ietsje naar buiten en naar binnen, bij zwangerschapsgym leer je allerlei varianten ademhaling, maar dat hoeft nu niet.)
Het kan zittend, het mag staand en je kunt het eventueel (als je er handig in bent) ook liggend.
In feite doe je nog niets, je voelt alleen, zodat je een benul hebt van je adembeweging.

Stap 2: tijdens het inademen,
als je handen uit elkaar gaan,
houd je je ribben een KLEIN beetje tegen.
Er zijn lui die deze oefening 'het wedstrijdje' noemen: je ribben winnen de wedstrijd!!! Je handen gaan ietsje uiteen. (Hoeveel precies is NIET belangrijk en het kan verschillen van wat je tijdens stap 1 voelde.)

Stap 3 is het moeilijkste: als je inademing stopt, stop je.
Dwz.: ga niet door met lucht innemen "Het is gewoon goed".
EN: je handen stoppen ook.

Stap 4: tijdens de uitademing doe je niets met je handen. (Nu ja, ze liggen gewoon op je ribben, net als in stap 1, maar er wordt niet geduwd of getrokken, "die wedstrijd" is alleen tijdens het inademen.)

...en als je uitademing klaar is, is de uitademing gewoon klaar, je doet niets en je WACHT (...dit is een moeilijk punt...) op de inademing.

Zodra je inademing VANZELF begint, ga je weer een heel klein beetje tegenhouden.

Doe in het begin zo 2 of 3 keer "in en uit". En daarna ga je iets anders doen en evt. een paar uur later doe je het nog weer eens, als je zin hebt.
(Yoga oefeningen werken het beste "als je zin hebt", spieren trainen werkt het beste als je het met regelmaat doet - probeer daar een tussenweg in te vinden...!)
Gaat het goed, dwz. voelt het prettig (en ALLEEN dan!!) dan kun je de oefening steeds langer achter elkaar doen en steeds vaker - maar de optimist zegt, dat je soms na twee keer al geen hypertoon middenrif meer hebt. (Dat geldt voor de boffers, voor wanboffers kan het iets langer duren.)
Denkbaar merk je, dat je dieper of langzamer gaat ademen - dat is prima.
Soms merk je in feite niets - ook niet erg. (= Soms werkt de oefening wel degelijk, maar merk je simpelweg geen resultaat.)

Gaat dit goed, is er een aanvullende oefening.
Deze is meer een 'work out'.

koop ballonnen - en ga die opblazen.
Het belangrijkste is, ze net voorbij dat eerste punt te krijgen. Ben je niet in feeststemming, laat je het ding daarna weer leeg lopen. - En persoonlijk houd ik NIET van knappende ballonnen!!

Bij yoga wordt doorgaans gezegd, dat de oefeningen het beste werken als je er zin in hebt, bij work outs wordt doorgaans gezegd, dat het het beste is, om gewoon elke dag, of x keer in de week "te werken", spieren sterk maken doe je het beste met regelmaat.
Vind hier dus een tussenweg...!

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 17-05-21 11:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-05-21 11:44

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 17-05-21 11:44

Bedankt voor deze fijne uitleg Janneke, die kan ik ook wel gebruiken. Soms ben ik voor m'n gevoel echt te moe om te ademen en dan ga ik ook raar ademen. Heb ook snel de neiging tot hyperventileren.

**Geplaatst**: 17-05-21 12:37

Geplaatst: 17-05-21 12:37

Ik wil vooral inhaken over de mediatie.
Ik heb mijn leven terug gekregen door citalopram. Door een bloedonderzoek ook gelijk met vit D en B begonnen. Dat laatste slik ik nog steeds in dubbele dosis en ik heb nooit (gemerkt) bijwerkingen gehad van de citalopram.

**Geplaatst**: 17-05-21 13:04

Geplaatst: 17-05-21 13:04

als eerste zou ik graag zeggen dat je niet alleen bent ook al voelt dit vaak wel zo.
ik heb een aantal jaren geleden ook een enorme burnout gehad. en eerlijk ...dat was ook wel even nodig.
ik had een enorm drukke baan de kinderen nog klein een huishouden wat in je ogen perfect moet en ga zo maar door.. ik heb een jaar thuis gezeten en indd ik schaamde me kapot! want overspannen ..dat werden alleen maar van die "geitenwollensokken types..ik toch niet !" en daar ging ik..keihard op mn waffel.
ook ik wou geen medicatie ( kom op zeg dit varkentje ga ik wel even wassesn) maar na een hele nacht mezelf compleet te verliezen heb ik smorgens huilend gebeld. ik heb er wat voor gekregen en eerlijk...wat een verademing! ik kon smorgens weer uit bed om de kindertjes naar school te brengen en een beetje normaal functioneren. na een maand of 5 durfde ik eindelijk hard op te zeggen dat ik overspannen was. ik heb hulp gekregen en ook al vond ik dat niet echt iets voor mij het heeft mij wel flink geholpen.

wat wil ik met dit persoonlijke verhaal naar jouw toe?

ik ben nu een aantal jaar verder en hoewel je er altijd een knauw van over houd ( en terecht anders blijf je maar razen) het word echt beter!!
ik heb nu sinds 3 jaar mijn eigen zaak en doe lekker de hele dagen wat ik leuk vind.
ik denk oprecht dat als ik niet knetter overspannen was geworden ik deze stap nooit had gezet.

kijk waar je passie ligt en probeer zoveel mogelijk je eigen tijd eigen te maken .

leef in het moment en hoe hard deze les ook is ..je komt hier zoveel sterker uit!
ik wens jouw al het geluk en ik zal je blijven volgen. het komt goed echt! ook al voelt dit soms helemaal niet zo! dikke knuffel voor jouw!!

**Geplaatst**: 17-05-21 17:49

Geplaatst: 17-05-21 17:49

Jungles schreef:
Belle_boef, dat zeg je mooi. Het mag van mij niet regenen. Alles moet weer goed zijn. Ik moet mij optimaal voelen. Maar begin langzaam in te zien dat dat niet gaat...
Bodyscan is een goede! Moet ik van mijn psycholoog ook altijd doen!

Onthoud dat regen essentieel is voor de natuur. Zonder regen geen groei.

Wat mij verder altijd helpt is om door middel van muziek terug te gaan in de tijd. Meter oudste muziek die ik leuk vind beginnen en door de tijd heen ga ik automatisch steeds meer naar het heden. Op die manier kan ik veel doorleven en verwerken wat er nog open staat uit die tijd. Gedachten passeren, krijgen de aandacht die ze nodig hebben en daarna verlaten ze mij weer. Ieder moment geeft weer meer rust.
Voor mij is dat het opruimen van mijn hoofd

**Geplaatst**: 17-05-21 18:02

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 17-05-21 18:02

Ik wil niet teveel op internet zetten, maar mocht er iets zijn mag je mij altijd pb'en. Ik heb ervaring met veel verschillende medicatie, burn-out, hyperventilatie, depressie en noem het hele riedeltje maar op. Al jaren helaas, maar als je dus je ei kwijt wilt, schroom niet om mij een berichtje te sturen. Alles komt ooit weer goed. :(:)

**Geplaatst**: 17-05-21 18:39

Re: Paniek, angst en burn-out

Geplaatst: 17-05-21 18:39

Door chronische hyperventilatie kun je je inderdaad heel raar voelen, ook ervaring mee helaas

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-05-21 21:59

Geplaatst door de TopicStarter : 17-05-21 21:59

@Janneke, ontzettend lief voor je uitgebreide beschrijving. Ik ga het proberen toe te passen! Dank je wel

@Balou, wat een fijne ervaring om te lezen. Heb nu net voor het eerst 10 mg genomen. Afgelopen zes dagen heb ik 5 mg geslikt. Vitaminen ga ik achteraan!

@finnyboy, bedankt voor het delen van jouw verhaal en dat je me blijft volgen! Wat ontzettend mooi dat het voor jou zo heeft uitgepakt. Echt heel fijn om te lezen

@belle_boef, bedankt weer voor de tip! Soms kan ik muziek verdragen, maar soms ook niet. Ik ga het proberen!

@naomi, dank je wel voor je lieve aanbod!

@Tiggs, vreemd hè? En ik heb vaak niet eens door dat ik verkeerd ademhaal...

Ben nu erg in paniek. Dosis Citalopram verhoogd en gelijk maar een Oxazepam genomen, maar nu ben ik bang dat het teveel is... Heb na een gesprek met mijn therapeut vandaag toch besloten thuis te blijven en niet naar mijn ouders te gaan, maar als dit zo blijft, ga ik morgen toch. Wat een ellende... Gelukkig lees ik wel overal terug dat dat wazige gevoel in mijn hoofd een bijwerking kan zijn en weer weg zal trekken, maar ik ben zo bang.....