Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Seltje schreef:Ik heb 50% meer kans op zwangerschapsvergiftiging
Ik heb 50% meer kans op zwangerschapsdiabetes
Indien het een jongen is is er 50% kans op een miskraam/doodgeboorte/niet ouder dan 1 jaar oud worden.
Indien het een meisje is is er 50% kans op een ziek kind dat net zoals ik de rest van haar leven moet diëten.
Amado7 schreef:Is het niet oneerlijk dan om een prachtig uniek kindje weg te halen? Dat doe je toch ook niet meer als het kind 1 is en nog geen verstand heeft?
Seltje schreef:Waarom wij bewust voor natuurlijk hebben gekozen? Omdat ik zelf ook 'natuurlijk' groot ben geworden. Uiteraard ga ik nu niet direct laten afbreken, en wacht ik tot de volgende testen. In België kan abortus maar tot 12 weken, en bij een slechte vruchtwaterpunctie kan het ook later.
Waarom geen ICSI? Ik heb zelf jaren gewerkt in een ziekenhuis rond vruchtbaarheid, en al dat gedoe met die hormonen en dergelijke, zie ik niet zitten. Dat zei ik toen al, en nu nog steeds, daar wil ik echt niet aan beginnen. Dat traject is fysiek en mentaal enorm zwaar, daar begin ik niet aan.
Ik heb met mijn partner afgesproken 1 maal natuurlijk te proberen, en dus de positieve kant van de 50% kansen te bekijken, en loopt het mis, dan gaan we voor adoptie. Maarja, die hormonen nu, die doen mij enorm twijfelen.
Voorlopig gaan we gewoon verder zoals het nu is, wachten op testen en gesprekken de volgende weken. En handelen naar gelang daaruitkomt. Voor wie wilt hou ik jullie op de hoogte.
Seltje schreef:Waarom wij bewust voor natuurlijk hebben gekozen? Omdat ik zelf ook 'natuurlijk' groot ben geworden. Uiteraard ga ik nu niet direct laten afbreken, en wacht ik tot de volgende testen. In België kan abortus maar tot 12 weken, en bij een slechte vruchtwaterpunctie kan het ook later.
Waarom geen ICSI? Ik heb zelf jaren gewerkt in een ziekenhuis rond vruchtbaarheid, en al dat gedoe met die hormonen en dergelijke, zie ik niet zitten. Dat zei ik toen al, en nu nog steeds, daar wil ik echt niet aan beginnen. Dat traject is fysiek en mentaal enorm zwaar, daar begin ik niet aan.
Ik heb met mijn partner afgesproken 1 maal natuurlijk te proberen, en dus de positieve kant van de 50% kansen te bekijken, en loopt het mis, dan gaan we voor adoptie. Maarja, die hormonen nu, die doen mij enorm twijfelen.
Voorlopig gaan we gewoon verder zoals het nu is, wachten op testen en gesprekken de volgende weken. En handelen naar gelang daaruitkomt. Voor wie wilt hou ik jullie op de hoogte.
Seltje schreef:Waarom wij bewust voor natuurlijk hebben gekozen? Omdat ik zelf ook 'natuurlijk' groot ben geworden. Uiteraard ga ik nu niet direct laten afbreken, en wacht ik tot de volgende testen. In België kan abortus maar tot 12 weken, en bij een slechte vruchtwaterpunctie kan het ook later.
Waarom geen ICSI? Ik heb zelf jaren gewerkt in een ziekenhuis rond vruchtbaarheid, en al dat gedoe met die hormonen en dergelijke, zie ik niet zitten. Dat zei ik toen al, en nu nog steeds, daar wil ik echt niet aan beginnen. Dat traject is fysiek en mentaal enorm zwaar, daar begin ik niet aan.
Ik heb met mijn partner afgesproken 1 maal natuurlijk te proberen, en dus de positieve kant van de 50% kansen te bekijken, en loopt het mis, dan gaan we voor adoptie. Maarja, die hormonen nu, die doen mij enorm twijfelen.
Voorlopig gaan we gewoon verder zoals het nu is, wachten op testen en gesprekken de volgende weken. En handelen naar gelang daaruitkomt. Voor wie wilt hou ik jullie op de hoogte.
Seltje schreef:Waarom wij bewust voor natuurlijk hebben gekozen? Omdat ik zelf ook 'natuurlijk' groot ben geworden. Uiteraard ga ik nu niet direct laten afbreken, en wacht ik tot de volgende testen. In België kan abortus maar tot 12 weken, en bij een slechte vruchtwaterpunctie kan het ook later.
Waarom geen ICSI? Ik heb zelf jaren gewerkt in een ziekenhuis rond vruchtbaarheid, en al dat gedoe met die hormonen en dergelijke, zie ik niet zitten. Dat zei ik toen al, en nu nog steeds, daar wil ik echt niet aan beginnen. Dat traject is fysiek en mentaal enorm zwaar, daar begin ik niet aan.
Ik heb met mijn partner afgesproken 1 maal natuurlijk te proberen, en dus de positieve kant van de 50% kansen te bekijken, en loopt het mis, dan gaan we voor adoptie. Maarja, die hormonen nu, die doen mij enorm twijfelen.
Voorlopig gaan we gewoon verder zoals het nu is, wachten op testen en gesprekken de volgende weken. En handelen naar gelang daaruitkomt. Voor wie wilt hou ik jullie op de hoogte.
Seltje schreef:Waarom wij bewust voor natuurlijk hebben gekozen? Omdat ik zelf ook 'natuurlijk' groot ben geworden. Uiteraard ga ik nu niet direct laten afbreken, en wacht ik tot de volgende testen. In België kan abortus maar tot 12 weken, en bij een slechte vruchtwaterpunctie kan het ook later.
Waarom geen ICSI? Ik heb zelf jaren gewerkt in een ziekenhuis rond vruchtbaarheid, en al dat gedoe met die hormonen en dergelijke, zie ik niet zitten. Dat zei ik toen al, en nu nog steeds, daar wil ik echt niet aan beginnen. Dat traject is fysiek en mentaal enorm zwaar, daar begin ik niet aan.
Ik heb met mijn partner afgesproken 1 maal natuurlijk te proberen, en dus de positieve kant van de 50% kansen te bekijken, en loopt het mis, dan gaan we voor adoptie. Maarja, die hormonen nu, die doen mij enorm twijfelen.
Voorlopig gaan we gewoon verder zoals het nu is, wachten op testen en gesprekken de volgende weken. En handelen naar gelang daaruitkomt. Voor wie wilt hou ik jullie op de hoogte.
elnienjo schreef:Seltje schreef:Waarom wij bewust voor natuurlijk hebben gekozen? Omdat ik zelf ook 'natuurlijk' groot ben geworden. Uiteraard ga ik nu niet direct laten afbreken, en wacht ik tot de volgende testen. In België kan abortus maar tot 12 weken, en bij een slechte vruchtwaterpunctie kan het ook later.
Waarom geen ICSI? Ik heb zelf jaren gewerkt in een ziekenhuis rond vruchtbaarheid, en al dat gedoe met die hormonen en dergelijke, zie ik niet zitten. Dat zei ik toen al, en nu nog steeds, daar wil ik echt niet aan beginnen. Dat traject is fysiek en mentaal enorm zwaar, daar begin ik niet aan.
Ik heb met mijn partner afgesproken 1 maal natuurlijk te proberen, en dus de positieve kant van de 50% kansen te bekijken, en loopt het mis, dan gaan we voor adoptie. Maarja, die hormonen nu, die doen mij enorm twijfelen.
Voorlopig gaan we gewoon verder zoals het nu is, wachten op testen en gesprekken de volgende weken. En handelen naar gelang daaruitkomt. Voor wie wilt hou ik jullie op de hoogte.
Jij hebt geen tijdelijk fysiek zwaar traject over om je kind een gezonde start in het leven te geven?