Maanden geleden heb ik een artikel over dit ''meisjesprobleem'' geschreven. Voor degenen die geïnteresseerd zijn:
Citaat:Erbarmelijke omstandigheden in Chinese weeshuizen
‘Er wordt hard aan gewerkt’
Door Danai Konstantakis
In Amsterdam vindt deze maand het China Festival plaats. Tijdens dit festival wordt Chinese kunst en cultuur in haar volle breedte gepresenteerd. Dit Aziatische land heeft echter ook een andere kant, een kant die op het festival niet belicht wordt. De mensenrechtensituatie in China is, volgens Amnesty International, de afgelopen tien jaar sterk verslechterd. Schendingen zijn wijdverspreid. De omstandigheden in weeshuizen zijn mensonterend. De kinderen worden letterlijk aan hun lot overgelaten. Ze krijgen geen eten, geen schone kleren, geen verzorging of aandacht. Hoewel de situatie in tehuizen de laatste jaren iets verbeterd is, moet er nog veel gebeuren aan dit inhumanitaire probleem.
De Chinese regering heeft de internationale conventie getekend die de rechten van kinderen moet waarborgen. Toch is er in veel weeshuizen sprake van erbarmelijke omstandigheden. Peuters worden op stoelen vastgebonden, zieke en zwakke kinderen worden in een aparte ruimte gelegd. Het personeel komt niet meer bij het kind tot het uiteindelijk overlijdt. Deze ruimtes zijn de zogenoemde ‘Dying Rooms’. In 1996 is hier een documentaire over gemaakt. In veertig landen zagen meer dan honderd miljoen mensen de verschrikkelijke beelden. “De documentaire heeft veel stof doen opwaaien”, zegt Maud Droogleever Fortuyn, beleidsmedewerker kinderrechten bij Unicef.
“Unicef heeft op verschillende manieren gereageerd. We zijn onder andere gaan samenwerken met de overheid om de situatie in weeshuizen te verbeteren. Sindsdien zijn de fysieke omstandigheden en de zorg in de tehuizen sterk verbeterd,” zegt Droogleever Fortuyn. Ze geeft toe dat het nog niet overal in orde is. “Zeker op het platteland is de situatie nog niet goed, maar er wordt hard aan gewerkt.” Unicef werkt, samen met de autoriteiten, aan het opzetten van een pleegzorgsysteem. Op die manier kunnen kinderen in gezinnen worden opgevangen, in plaats van in tehuizen. “Dat is voor de meeste kinderen een veel betere oplossing”, vertelt de kinderrechtendeskundige. In 2000 heeft China de adoptieregels veranderd. Getrouwde stellen die al een kind van zichzelf hebben, mogen nu wél een kind adopteren. “Het blijkt dat veel Chinese families heel graag een pleegkind opnemen. Ook als maatje voor hun kind, dat vaak alleen is door de eenkindpolitiek”, aldus Droogleever Fortuyn.
Eenkindpolitiek
Veel kinderen leven in armoede en zijn slachtoffer van geweld, misbruik en discriminatie. Chinezen beschouwen kinderen als waardevol, maar ze nemen wel een ondergeschikte plaats in binnen de familie. Dit betekent dat er niet echt geluisterd wordt naar hun ideeën, ervaringen en gevoelens. Door het eenkindbeleid van de overheid, willen Chinese families het liefst een zoon. Volgens de traditie zal een jongen voor hen werken als ze zelf te oud zijn. Een meisje gaat het huis uit als ze trouwt. Veel ouders staan daarom hun dochters af. Ze worden te vondeling gelegd, in prullenbakken gegooid of soms zelfs vermoord. Mede hierdoor vormen meisjes een extra kwetsbare groep. Afgelopen zomer zei de Chinese regering dat er maatregelen komen om meisjes te beschermen. Daarmee wil China voorkomen dat vrouwen abortus plegen als ze in verwachting zijn van een dochter, of dat pasgeboren meisjes in de steek worden gelaten. Men wil nu de ouders gaan voorlichten en hogere straffen geven aan ouders die op illegale wijze van hun dochter afwillen. Binnen nu en zes jaar moet de situatie sterk verbeterd zijn. Door middel van onderwijs en voorlichting moeten de mensen begrijpen dat een dochter net zo waardevol is als een zoon.
Country Program
“Unicef is nu nog op diverse terreinen actief in China,” vertelt Droogleever Fortuyn. Onderwijs, gezondheidszorg en de bescherming van kinderen, zijn verschillende aspecten waar de kinderrechtenorganisatie zich mee bezig houdt. “We werken altijd samen met regeringen, dus ook in China. In samenwerking met de autoriteiten, wordt een ‘Country Program’ opgesteld en uitgevoerd. Hierbij wordt ook de lokale bevolking betrokken”, aldus de kinderrechtendeskundige. Unicef werkt er op deze manier aan dat wereldwijd het Verdrag voor de Rechten van het Kind verwezenlijkt wordt. China leert langzaam de hulp van organisaties te accepteren. De situatie in kindertehuizen is iets verbeterd, maar er is nog altijd genoeg te doen. Van de ongeveer 100.000 weeshuizen, heeft slechts een klein percentage een radicale verandering ondergaan. Meisjes worden nog steeds in de steek gelaten, de vooruitgang is langzaam. Droogleever Fortuyn: “Het is de bedoeling dat alle kinderen veilig kunnen opgroeien, zich kunnen ontwikkelen en later volwaardig deel kunnen nemen aan de samenleving.”
-----------------------------kader 1------------------
China
China telt 1,3 miljard inwoners en ongeveer 100.000 weeshuizen. Het afgelopen jaar groeide de Chinese economie met meer dan tien procent. Van deze enorme groei profiteren vooral de bewoners van de stedelijke gebieden in het oosten van het land. De meeste families op het platteland leven nog altijd in schrijnende armoede.
Bron: Plan Nederland en COCOA, Care of China’s Orphaned and Abandoned
-----------------------------kader 2------------------
Feiten en cijfers
• Jaarlijks worden er 30 miljoen baby’s geboren in China.
• Ten tijde van de documentaire ‘The Dying Rooms’, stierf per weeshuis gemiddeld 80% van de kinderen. In sommige gevallen was dat zelfs 100%. Per jaar stierven er in China miljoenen baby’s.
• In 2004 hebben Nederlandse gezinnen 1.368 kinderen geadopteerd. China is het belangrijkste adoptieland. Bijna 60 procent van de buitenlandse kinderen komt daar vandaan. De uit China geadopteerde kinderen zijn voornamelijk meisjes, namelijk 87 procent.
Bron: Care of China’s Orphaned and Abandoned (COCOA) en Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS)
Dit meisje, dat zo aan haar einde moest komen... ze is één van de velen. Het is gewoon afschuwelijk...