Citaat:
Die slaven zijn maar door een paar zeer rijken gehouden.
Het gros van de witte mens werkte in zwaar vervuilde fabrieken in de jaren 1920,1930.
Voor een heel heel kleinbeeld geld waar ze niet van rond konden komen.
Moeten die nu ook gaan betalen .voor wat een kleine groep gedaan heeft.
Ik besef dat het waarschijnlijk voor dovemansoren is, maar ik wil toch via onderstaande feiten en voorbeelden even een poging doen om je uit te leggen hoe problematisch racisme is, en hoe het het leven van mensen van kleur moeilijker maakt.
"Heb je een tweede nationaliteit, dan controleert onze Belastingdienst je aangifte strenger dan die van andere Nederlanders. Onze welvaart danken we deels aan het plunderen en koloniseren van andere landen en aan het tot slaaf maken, onderdrukken en uitbuiten van hun bevolking.
Werkgevers nemen hier liever een Mark dan een Mohammed in dienst. Een invloedrijke politicus vraagt zijn toehoorders of ze ‘minder Marokkanen’ willen en wordt er niet voor bestraft.
Eén op de drie Turkse en Marokkaanse Nederlanders zegt zich racistisch bejegend te voelen door de politie. Onder Surinaamse Nederlanders is dat één op de vier en bij Antilliaanse Nederlanders één op de vijf. Bij autochtone Nederlanders is dat één op de vijfentwintig.
Een medische richtlijn schreef tot dit jaar voor dat testuitslagen voor chronische nierschade anders berekend moeten worden ‘voor mensen van het negroïde ras’.
Negen van de tien verhuurmakelaars vinden het prima als huiseigenaren aangeven dat zij hun woning niet willen verhuren aan Marokkanen, Turken, Polen of Bulgaren.
Nee, het is hier inderdaad geen Amerika. Nederland heeft zijn eigen institutioneel racisme te bestrijden.
‘Institutioneel racisme’ is een sociologische term die slaat op de systematische uitsluiting en/of discriminatie van groepen op basis van geschreven maar vooral ook ongeschreven regels, tradities, gedrag en omgangsvormen. Een vrij breed palet aan mogelijkheden, kortom. Je vindt institutioneel racisme in Nederland onder meer op onze huizenmarkt, in onze taal, tradities, medische richtlijnen, sollicitatieprocedures en politiekorpsen.
Een groot deel van het debat over racisme loopt spaak omdat er weinig algemeen bewustzijn is over ons verleden.
Nu leven we natuurlijk niet meer in dat verleden. Maar wie zich realiseert hoe onze welvaart en multiculturele samenleving tot stand zijn gekomen, wie weet waarom, hoe en wanneer groepen zich in Nederland hebben gevestigd en welke invloed ons integratiebeleid daarop heeft gehad, kan beginnen te onderzoeken hoe we de huidige ongelijkheid zouden kunnen aanpakken.
Een mogelijk volgende stap: erkennen dat we allemaal leven in een systeem dat ongelijkheid in stand houdt. En, hier komt weer zo’n ongemakkelijke: ben je wit, erken dan dat je daar bewust of onbewust van profiteert.
Witte Nederlanders kunnen er inderdaad niets aan doen dat hun bet-betovergrootvader Leopold met een boot vol geknevelde zwarte mensen de Atlantische Oceaan overstak. Maar de economische en maatschappelijke structuren die in die tijden zijn ontstaan, bepalen wel mede hun maatschappelijke positie. Dat is wat wit privilege is: nooit hinder hoeven ondervinden van de kleur van je huid, de klank van je naam of het uiten van je religie, omdat je de norm bent.
Mensen aanspreken op het bestaan van het systeem en hun bevoorrechte positie daarbinnen – kortom: het hebben van privilege – wordt nog vaak gezien als een persoonlijke aanval. En wordt vaak beantwoord met: ‘dus als wit persoon kun je het niet moeilijk hebben?’.
Je bewust worden dat wit-zijn je in elk geval niet zal tegenwerken in dit Nederland, is een eerste stap op weg naar meer gelijkheid
Niemand is immuun voor leed. En naast afkomst spelen uiteraard andere variabelen zoals klasse, geld en seksuele gerichtheid mee in je maatschappelijke positie en kansen. Het grote verschil is dat de factor huidskleur voor witte mensen in het Westen vrijwel nooit een kwestie is.
Je bewust worden dat wit-zijn je in elk geval niet zal tegenwerken in het Nederland dat we hebben, is een eerste stap op weg naar meer gelijkheid. Na het erkennen van die macht, kun je haar namelijk ook inzetten om mensen die niet zo geprivilegieerd zijn vooruit te helpen. Door je mond open te trekken als je ongelijkheid signaleert, door open te staan voor andere ervaringen dan die van jezelf en door systeemkritiek niet persoonlijk, maar serieus te nemen.
Geplaatst: 13-12-22 20:35 
