superpony schreef:Ik snap niet dat je hier weer geen andere mening mag hebben. Volgens mij zijn we daar nog steeds vrij in, in Nederland......
Natuurlijk zijn er grenzen, maar ik vind ook dat we een watjes cultuur hebben gekregen wat echt niet altijd positief is. Ook niet voor de mensen die slachtoffer zijn.
Het gaat me ook niet per se om wat de dominante treiteraar doet, het gaat erom dat mensen steeds minder weerbaar zijn om daar tegen te kunnen.
Er is echt een groot verschil tussen hard kwetsen, treiteren en lastigvallen, waar mensen serieus slachtoffer zijn en er iets moet gebeuren.
Maar er zijn ook steeds meer mensen die alles kwetsend vinden en heel snel thuis blijven, nergens tegen kunnen en in een slachtoffer rol kruipen. Dat vind ik echt een groot verschil dat ook erkend mag worden.
En het is niet altijd stoer geklets. Ik heb een behoorlijke rechte rug en grote mond. Heel eerlijk beginnen mensen al niet snel tegen mij of is the look al voldoende. Dat heeft niks met stoer doen te maken, maar met wie je bent, hoe je bent opgevoed, opgegroeid en wat je hebt meegemaakt.
Ik erken volledig dat ik wat hard kan zijn naar mensen om me heen. Onze zoon heeft ook dezelfde weerbaarheid als ik. Maar ik geef ook toe dat ik niet goed samen ga met mensen die sneller hun "zwakheden" tonen. Daar kan ik inderdaad moeilijker mee omgaan. Ook mensen die ziek zijn, pijn hebben, klagen etc.
Ja, dan mogen mensen zeggen dat dat dan mijn probleem is, dat vind ik helemaal prima.
Maar door vanuit je eigen persoon te kijken, vind ik dus dat mensen echt zwakker zijn geworden en het wel een steeds groter probleem lijkt te zijn. Meer mensen die snel klagen en omvallen. Dat is geen victim blaming, want ik vind het voor die mensen en de anderen er omheen een serieus probleem. Zou willen dat die mensen zich niet zo voelen en wel weerbaarder zijn. Maar ik denk niet dat je dat bereikt door mensen altijd een aai over de bol te geven en iedereen die hard is af te straffen.
Je leeft in een wereld met verschillende soorten mensen en daar moet je een beetje mee leren omgaan.
Wat bij dit programma is gebeurt heb ik gisteren uitgebreid gehoord en gelezen. Ken het Hilversumse een beetje en je weet dat het een wereldje op zich is of kan zijn. Misschien is niet iedereen daar geschikt voor en moeten mensen dat ook toegeven.
Veel mensen dromen van zo een baan, maar het kan flink tegenvallen als het niet zo romantisch blijkt te zijn.
En er zijn ook wel hele leuke werkplekken met goede sfeer. Ik weet mensen die bij RTL en SBS werken en het naar hun zin hebben. Moeten ook hard werken en sterk in hun schoenen staan.
Maar feit is dat je tegenwoordig echt enorm op je woorden moet letten. Komen er jonge mensen werken, werden ze vroeger wel een beetje gepest/ontgroent en zo werden ze echt lid van het team.
Ze moesten hard werken en bij 0 beginnen. Nu moet je soms in drievoud aanvragen of ze ajb iets willen doen......... En ik weet dat mensen hier daarover gaan vallen, maar dat hebben zowel ik als mijn man met jong personeel al vaak ervaren.
Hoe komt het dan dat wij daar wel tegen moesten kunnen en nu de helft huilend naar huis rent? Het klagen, kreunen en steunen is echt wel iets van nu en past wel bij wat TS bedoelt en naar boven komt waar blijkt dat mensen niet goed tegen keiharde kritiek en aanpak kunnen.
Natuurlijk is Matthijs te ver gegaan soms, maar hij komt uit een tijd waar het zo ging en was zich blijkbaar niet bewust hoe dat overkwam in deze huidige tijd.
Maar daar tegenover heeft hij 15 jaar vrijwel dagelijks tv gemaakt en was hij het gezicht van dat programma. Als er wat mis gaat, snap ik dat het hem frustreerde en hij zich verantwoordelijk voelde.
Wat nu naar buiten komt zijn de uitspattingen, maar ik hoor ook graag hoe hij erop is aangesproken en of mensen het na zo een incident nog met hem in alle redelijkheid konden, wilden en durfden uit te praten. Je hoeft echt niet altijd bang te zijn voor je baan als je in alle rust zegt; kunnen we het nog even over dat van gisteren hebben?
Mijn man werkte ergens nog vrij kort en werd een beetje vervelend aangesproken door een collega waar een gast bij was. Hij hield zich netjes in en is daarna naar die collega gelopen dat hij dat niet nog een keer hoefde te flikken. Die is een beetje zo en moet dan een keer goed horen dat je daar niet van gediend bent. Maar zulke mensen proberen het vaak bij nieuwe mensen, die proeven bloed ofzo.
Sterk staaltje victim blaming, chapeau 
Citaat:
Natuurlijk is Matthijs te ver gegaan soms, maar hij komt uit een tijd waar het zo ging en was zich blijkbaar niet bewust hoe dat overkwam in deze huidige tijd.
Maar daar tegenover heeft hij 15 jaar vrijwel dagelijks tv gemaakt en was hij het gezicht van dat programma. Als er wat mis gaat, snap ik dat het hem frustreerde en hij zich verantwoordelijk voelde.
Dit in het bijzonder. Meen je dit nu serieus? En vind je zijn acties dan in proporties tot de fouten die werden gemaakt?
Ontgaat je dan de hele giftige angstcultuur die daar heerste?
Dit gaat niet om af en toe chagrijnig zijn of om af en toe snauwen.
Dat hij zich er blijkbaar niet van bewust was maakt het nog veel erger… dan heb je en geen empathie en geen reflectief vermogen. Dan hoor je niet thuis in zo’n positie.
Geplaatst: 19-11-22 15:26 
. Velen van ons zijn opgevoed met: "stel je niet aan", "'doorzetten", "schop onder je kont". Waarbij gevoelens gebaggataliseerd werden en je ook leerde je eigen gevoelens te baggataliseren. Als je dat doet bij jezelf dan doe je het ook heel snel bij een ander. Terwijl kwetsbaarheid juist een kracht is, alleen vanuit kwetsbaarheid kun je oprecht met de ander een emotionele verbinding aan gaan.
