Bokt.nl

Zoolgangster schreef:

Blijkbaar is er tientallen jaren later niets veranderd... Behalve dan misschien dat mensen heel soms iemand voor de tuchtraad krijgen, en zelfs heel soms een schadevergoeding krijgen.

secricible schreef:

Rondom de knip vind ik ook wel lastig, hoewel dat wettelijk gezien best heel duidelijk is. Je mag in NL een behandeling weigeren, ook al is dat medisch gezien niet het meest verstandige. Gevoelsmatig word het ingewikkelder door het kind dat er bij is, maar tegelijk denk ik dat geen enkele moeder een dood kind wil hebben. Ik kan me geen moeder bedenken die bij een directe foetale nood geen knip wil, de meeste willen alleen geen “standaard knip”, omdat het voor het gemak van de dokter is, of “voor de zekerheid”.
In NL wordt bij ongeveer 50% van de vrouwen die medisch bevalt een knip gezet. In de meeste andere (westerse) landen komt dat percentage niet boven de 10% heb ik begrepen. De babysterfte ligt daar niet hoger. Dus tenzij we in NL een groot probleem hebben met onze vaginas kun je je dus ook afvragen of al die knippen echt zo noodzakelijk zijn en of je dus niet gewoon een punt hebt als je terughoudend bent qua knippen.

Gini schreef:

Ergens ga je naar een dokter omdat je vertrouwd op zijn/haar expertise en ervaring. Wat heb je er dan aan om zijn/haar hulp te weerleggen?

Als ik voor mezelf spreek. Mijn eerste bevalling was een ks doordat mijn ontsluiting niet vorderde. Achteraf kan ik voor mezelf wel verklaren waardoor. Kort samengevat voelde ik me zwaar overdonderd, gestresst en onveilig door wat er was gebeurt. Zonder dat ik dat heel erg mensen aan kan rekenen overigens, maar bepaalde goedbedoelde opmerkingen zijn gewoon een eigen leven gaan leiden in mijn hoofd en dat heeft niemand op het moment zelf doorgehad, ik ook niet.

Ik wil niet bevallen met een gynaecoloog nu, maar met een eigen verloskundige uit de eerste lijn. Ons huidige zorgstelsel maakt dat vrijwel onmogelijk. Er zijn bijna geen vk die het aandurven en er is bijna geen zkh dat accepteert dat ik daar poliklinisch wil bevallen en geen verwijzing naar de tweede lijn wil.
Ik heb uiteindelijk een vk gevonden op bijna een uur rijden, met het zkh ben ik nog druk bezig, maar ik moet me naar hun toe aan alle kanten verantwoorden en verdedigen.
Daarnaast heb je geen idee welke arts in het zkh uiteindelijk je bevalling doet. Er is dus ook vrijwel geen vertrouwensrelatie met je behandelaar in het zkh.

@beert, onderaan het artikel staat een stukje van een gyn. Hij geeft aan (en ik deel dat wel) dat het voortkomt uit een stuk verantwoordelijkheidsgevoel naar het kind, een angst aangeklaagd te worden. Het gevoel dat informed refusal gewoon als heel moeilijk wordt ervaren.
Ik denk zelf dat de geboortezorg zoals die is ingericht er ook aan bijdraagt. Verloskundige in de eerstelijn die lange uren en dagen maken. Mijn eigen vk had de dagdienst al gedraaid en daarna mijn bevalling midden in de nacht. Ik vermoed nog steeds dat zij gewoon doodmoe was en het voor haar fijn was als ik medisch werd zodat ik overgedragen kon worden.
Ik denk dat de meese artsen iig geen kwaad in hun zin hebben en echt denken dat ze goed doen.

Tijdens mijn stage als dietist in het zkh weet ik dat we een jehovas getuigen hadden die na complicaties na ok bloed nodig had en dit weigerde en uiteindelijk ook gestorven is. Voor de artsen die bij haar betrokken waren was dit echt heel zwaar en er waren echt artsen die zich afvroegen of ze haar niet mochten dwingen bloed te accepteren.

beert schreef:

Zoolgangster schreef:

Blijkbaar is er tientallen jaren later niets veranderd... Behalve dan misschien dat mensen heel soms iemand voor de tuchtraad krijgen, en zelfs heel soms een schadevergoeding krijgen.

Dit is natuurlijk te kort door de bocht. Het is heel erg wat er met je moeder en broertje gebeurd is :-(. Maar waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Dat is niet alleen iets van tientallen jaren geleden.

Als het maar verbeterd is in de loop der jaren en veel minder vaak voorkomt.

Gini schreef:

Als de dokter een knip wilt zetten omdat die weet dat de vrouw anders verschrikkelijk uit gaat scheuren of de geboorte voor de baby enorm moeizaam zal verlopen en de vrouw zegt 'nee' enkel en alleen 'omdat ze het niet wil' (dus niet echt een gegronde reden), tja, wat doe je dan?
Ergens ga je naar een dokter omdat je vertrouwd op zijn/haar expertise en ervaring. Wat heb je er dan aan om zijn/haar hulp te weerleggen?

Een katheter krijgen terwijl mensen je neerdrukken op het bed, dat gaat natuurlijk alle fatsoen en integriteit te boven.

Moeilijk onderwerp.

secricible schreef:

Hutcherson schreef:

Maar stel dokter wil knip zetten, vrouw zegt nee, dokter knipt niet... Vrouw scheurt vreselijk uit en is daar voor de rest van haar leven door belemmert (op wat voor manier dan ook) dan betwijfel ik heel erg of vrouw dan ook teggen haar omgeving zegt dat dokter correct heeft gehandeld omdat zij het niet wilde. Ik ken eigenlijk alleen de verhalen van 'de dokter had dit moeten doen' of 'de dokter heeft dit niet gedaan daarom heb ik dit nu'.

Dat zal ongetwijfeld in sommige verhalen zo spelen. Het gaat om ervaringen uiteindelijk.
Waar het mij meer om gaat is dat de dokter in jou voorbeeld zich wel houdt aan de rechten waar hij zich aan hoort te houden. Hij hoort de vrouw te informeren en deze geeft vervolgens toestemming (informed consent). De arts is uiteindelijk ook niet verantwoordelijk voor de uitkomst van het proces, maar voor hoe het proces verloopt.
Dus als een vrouw “nee” zegt hoor je je daar aan te houden. En dan bestaat de kans dat de uitkomst voor de vrouw tegenvalt. Maar ik vind dat iets anders als dat een arts handelingen bij je uitvoert waar je zelf tegen bent geweest en geen toestemming voor geeft of zelfs verbied.

Vleddertje1 schreef:

Wat ik hierin heel erg lastig vind..is dat er ook een andere kant is...

Jij als patiënt wil een behandeling niet( met voor jou gegronde redenen) de arts wil een behandeling wel( met voir hem gegronde redenen)


Je goed recht natuurlijk om een behandeling te weigeren..jij beslist waar je je prettig bij voelt en hoe je wil dat zorg uitvoert...

Maar jij verwacht wel dat de arts jou zorg blijft leveren en niet zegt..prima maar achter die keuze kan ik niet staan dus je zal op zoek moeten naar andere arts...vaak gaat dat niet in spoedsituatie..dus maw een arts moet zorg uitvoeren waar hij/zij totaal niet achter staat

Juist daarom is denk ik een bevalplan belangrijk, zodat je zo min mogelijk verrassingen hebt op het moment zelf en eerder kan kijken om iemand over te dragen.
Verder zit er een nuance in je bericht, je mag namelijk geen interventie afdwingen. Een arts hoeft dus noit zorg te bieden die hij niet wil. Wat kan gebeuren is dat een arts geen zorg mag bieden, die hij wel wil bieden.
Maar dat is toch ook onderdeel van je werk als arts dan? Je rol is om mensen te helpen. Door iemand te dwingen tot een handeling die hij niet wil, is dat nog helpen te noemen?

Ik denk overigens wel dat je het probleem hiermee aanstipt hoor, want er zit een verantwoordelijkheidsgevoel. Maar m.i. Schiet dat echt te ver door. We dwingen een patient ook geen chemo als hij kiest niet behandelt te worden voor kanker, we leggen een patient niet vast op bed en doen een anaal onderzoek omdat we denken dat hij een ernstige ziekte daaronder heeft. En in de geboortezorg doen we dat wel, omdat er een baby bij betrokken is...

Avalanche81 schreef:

Ik vind dit echt heel heftig en ook heel erg. Ik ben ook erg geschokt dat dit in Nederland gebeurt eigenlijk

beert schreef:

Zoolgangster schreef:

Blijkbaar is er tientallen jaren later niets veranderd... Behalve dan misschien dat mensen heel soms iemand voor de tuchtraad krijgen, en zelfs heel soms een schadevergoeding krijgen.

Dit is natuurlijk te kort door de bocht. Het is heel erg wat er met je moeder en broertje gebeurd is :-(. Maar waar mensen werken, worden fouten gemaakt. Dat is niet alleen iets van tientallen jaren geleden.

Als het maar verbeterd is in de loop der jaren en veel minder vaak voorkomt.