Sunnda schreef:En daar hebben de gemiddelde mensen ook geen leven om jaloers op te zijn..
De rijken en de kinderen/familie die je tegenkomt in bijvoorbeeld Australie hebben een leuk leven, maar de achterlijke werkdruk in het bedrijfsleven waar lang niet iedereen tegen kan (lees de standaard is 60 uur per week, 1 dag vrij als je geluk hebt), de enorme maatschappelijke druk op o.a.relaties (wat trouwens ook al het veranderen is als je Chinese tv kijkt, grappig om te zien hoe rebels het daar nu nog is als een presentator zegt dat je niet hoeft te trouwen voor je ouders, maar voor jezelf)
De enorme eenzaamheid verrassend genoeg! Er zijn apps om een dagje met iemand af te spreken om je niet eenzaam te voelen.
China als het goed voorbeeld nemen, mwahh dan heb je niet helemaal opgelet wat mij betreft.
En als je een beetje de media in China volgt zie je wat een wereldmacht worden doet.
Ook daar vechten nu mensen voor een meer individualistische maatschappij..ook daar gaan mensen niet meer elke dag naar hun ouders, ook daar willen minder mensen voldoen aan de immense maatschappelijke druk. Al is het nog steeds heeeel bijzonder in sommige bedrijven om je personeel om 6 uur 's avonds naar huis te sturen..en dankbaar dat ze zijn.
Blijkbaar heeft dat individualisme toch wat.
Dat individualisme heeft zeker wat, maar zoals alle vrijheid is het niet vanzelfsprekend.
Dat we hier nu met zijn allen in grote lijnen kunnen doen en laten wat we willen, is mede te danken aan het feit dat we lange tijd de macht hebben gehad om de productie van vrijwel de hele wereld voor onze eigen welvaart te gebruiken. Door iedereen eeuwenlang uit te zuigen hebben we het nu zo goed en zo makkelijk hier.
Dat beschouwen we zo vanzelfsprekend, dat men het afkalven van 'onze' macht niet direct als zorgwekkend ziet. Het kost op korte termijn meer om die macht te verdedigen dan dat het kost om een beetje macht op te geven. En dus wordt er beetje bij beetje ingeleverd, totdat ineens blijkt dat die welvaart toch niet vanzelf kwam, en we erachter komen dat we hier in West-Europa bij lange na niet genoeg produceren om dat niveau zelfstandig te behouden of terug te krijgen.