Bokt.nl

blokje schreef:

Corine ik heb via de pb dat net ook tegen iemand gezegd. Ik heb moeite daar mee (keuze maken) omdat ik sowieso worstel met de vraag wat dan te doen. Geloof dat ik het hier al eerder zei een kind van 11 een kind laten baren is levensgevaarlijk. Dat lijfje is veel te klein voor een baby. Ik vind die keuze heel lastig en heb daar geen antwoord op.

Er zijn ook vrouwen binnen onze kerk of die ik ken die heel ziek werden in de zwangerschap o.a. zwangerschapsvergiftiging toen is gekozen voor inleiden om de moeder te redden en hoopten ze nog wat voor de baby te kunnen doen. Die is toen overleden. Bij abortus rond 20 weken wordt je ook ingeleid en soms leven de kindjes nog even na de geboorte.

Dus als je ingeleid wordt terwijl de baby nog lang niet voldragen is maar anders overlijd de moeder dan pleeg je onbewust misschien ook een soort abortus...

Lastig

blokje schreef:

Weet je wat gek is ik kots niemand hier uit of val niemand persoonlijk aan. Ken mensen die abortus gedaan hebben en hoe erg ik het ook vind ben ik gewoon netjes en aardig tegen ze in veel gevallen zeg ik er niets van. Omdat ik die mensen niet wil aanvallen of slecht maken.

Citaat:

Ik deel hier mijn mening net als jullie. Val niemand aan maar toch wordt ik nu letterlijk uitgekotst in dit topic.

cjb schreef:

Een verbod op abortus vind ik overdreven.
Op medische gronden, na verkrachting of door ander soortig geweld kan ik me voorstellen dat we abortus toe moeten staan.
Of de vrouw altijd degene is die de beslissing kan nemen vraag ik me ook af. Er is immers in de meeste gevallen ook een vader.
Wat nu als er geen medische indicatie is. De vrouw het kind niet wil. Maar de vader dit juist wel heel graag wil.
Wie mag/kan dan bepalen of abortus plaats moet/kan vinden.

cjb schreef:

Een verbod op abortus vind ik overdreven.
Op medische gronden, na verkrachting of door ander soortig geweld kan ik me voorstellen dat we abortus toe moeten staan.
Of de vrouw altijd degene is die de beslissing kan nemen vraag ik me ook af. Er is immers in de meeste gevallen ook een vader.
Wat nu als er geen medische indicatie is. De vrouw het kind niet wil. Maar de vader dit juist wel heel graag wil.
Wie mag/kan dan bepalen of abortus plaats moet/kan vinden.

blokje schreef:

Corine ik heb via de pb dat net ook tegen iemand gezegd. Ik heb moeite daar mee (keuze maken) omdat ik sowieso worstel met de vraag wat dan te doen. Geloof dat ik het hier al eerder zei een kind van 11 een kind laten baren is levensgevaarlijk. Dat lijfje is veel te klein voor een baby. Ik vind die keuze heel lastig en heb daar geen antwoord op.

Er zijn ook vrouwen binnen onze kerk of die ik ken die heel ziek werden in de zwangerschap o.a. zwangerschapsvergiftiging toen is gekozen voor inleiden om de moeder te redden en hoopten ze nog wat voor de baby te kunnen doen. Die is toen overleden. Bij abortus rond 20 weken wordt je ook ingeleid en soms leven de kindjes nog even na de geboorte.

Dus als je ingeleid wordt terwijl de baby nog lang niet voldragen is maar anders overlijd de moeder dan pleeg je onbewust misschien ook een soort abortus...

Lastig

secricible schreef:

blokje schreef:

Corine ik heb via de pb dat net ook tegen iemand gezegd. Ik heb moeite daar mee (keuze maken) omdat ik sowieso worstel met de vraag wat dan te doen. Geloof dat ik het hier al eerder zei een kind van 11 een kind laten baren is levensgevaarlijk. Dat lijfje is veel te klein voor een baby. Ik vind die keuze heel lastig en heb daar geen antwoord op.

Er zijn ook vrouwen binnen onze kerk of die ik ken die heel ziek werden in de zwangerschap o.a. zwangerschapsvergiftiging toen is gekozen voor inleiden om de moeder te redden en hoopten ze nog wat voor de baby te kunnen doen. Die is toen overleden. Bij abortus rond 20 weken wordt je ook ingeleid en soms leven de kindjes nog even na de geboorte.

Dus als je ingeleid wordt terwijl de baby nog lang niet voldragen is maar anders overlijd de moeder dan pleeg je onbewust misschien ook een soort abortus...

Lastig

Ja, heel lastig, en dan de vraag maar vermijden dus.... maar weet je, in Amerika is het niet meer lastig sinds deze wet. Jou dochter zou daar gewoon het kind moeten krijgen, ongeacht dat haar lijfje te klein is voor de baby.
En de vrouwen binnen jou kerk moeten de zwangerschap gewoon voldragen of sterven terwijl ze het proberen.
Lastig? Daar is niks lastigs aan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de jaren erna, die jou dochter van 11 met haar kind moet doorstaan. Zoals ik jou lees heb jij een hoop liefde voor je dochter,dus mochten moeder en kind het overleven dan twijfel ik niet dat je haar zou helpen. Maar dat geldt niet voor alle meisjes van 11. Meisjes die uit een ontwricht gezin komen, misschien wel zwanger zijn gewordend oor verkrachting binnen eigen familie.
Maar daar zorgt deze wet niet voor, deze mensen zijn gewoon overgeleverd aan hun lot. Stik er maar in, maar gelukkig is het kind wel geboren. De kwaliteit van leven, dat boeit dan weer niet.

En als we dan nog even doorgaan over de zwangerschappen die nu om medische reden beeindigd worden omdat het kind ernstig gehandicapt is, of misschien zelfs wel niet levensvatvaar. In plaats van die zwangerschap te mogen beeindigen op een termijn waarin het kind nog geen bewustzijn heeft en geen gevoel moeten deze kinderen geboren worden, met een bewustzijn waarmee ze voelen dat ze te weinig adem krijgen, ongemak ervaren. Google eens op ziektes als patau of edwards (ziektes die nu opgespoord worden met de NIPTtest en daardoor de reden kunnen zijn om een zwangerschap laat af te breken). In mijn ogen is het genade voor een kind om deze niet geboren te laten worden, de zwangerschap afbreken voor een kind ongemak ervaart in plaats van het enkele dagen te laten leven met ongemakken om dan alsnog te moeten sterven omdat het niet eens levensvatbaar is. Of sterker nog, een volledig leven te laten uitzitten terwijl het als een kasplantje door het leven gaat. Is dat hoe we het willen? Is dat kwaliteit van leven? Voor wie dan?

Daarnaast, dit soort moeders doen niet "even" abortus. Ik weet nog hoe ik na de nipttest uitkeek naar de uitslag, angstig om te moeten beslissen over het leven van een kindje dat zo gewenst was. Hoe dankbaar ik was toen bleek dat hij gezond was, maar ook met pijn in mijn hart naar moeders die wel moesten beslissen. Met nogmaals datzelfde gevoel van een steen in mijn maag de 20weken-echo in te gaan als soort laatste test. Het verhaal van de vrouw hier op bokt die deze beslissing moest maken heb ik nooit vergeten en ik kijk nog steeds ontzettend met bewondering naar haar.

Ik snap dat mensen tegen abortus als soort idioot voorbehoedsmiddel zijn. Maar dat is een hele kleine groep. Je gooit het kind met het badwater weg. De grote groep, dat zijn de vrouwen zoals hierboven. Mijn hart bloedt voor hen.

blokje schreef:

[...]Er zijn ook vrouwen binnen onze kerk of die ik ken die heel ziek werden in de zwangerschap o.a. zwangerschapsvergiftiging toen is gekozen voor inleiden om de moeder te redden en hoopten ze nog wat voor de baby te kunnen doen. Die is toen overleden. Bij abortus rond 20 weken wordt je ook ingeleid en soms leven de kindjes nog even na de geboorte.[...]

Avalanche81 schreef:

cjb schreef:

Een verbod op abortus vind ik overdreven.
Op medische gronden, na verkrachting of door ander soortig geweld kan ik me voorstellen dat we abortus toe moeten staan.
Of de vrouw altijd degene is die de beslissing kan nemen vraag ik me ook af. Er is immers in de meeste gevallen ook een vader.
Wat nu als er geen medische indicatie is. De vrouw het kind niet wil. Maar de vader dit juist wel heel graag wil.
Wie mag/kan dan bepalen of abortus plaats moet/kan vinden.

De vrouw. Het is haar lijf, en niemand anders heeft over haar lijf te beslissen. Tot het kind geboren is, is er geen kind, er is een zwangere vrouw. Die autonomie over haar eigen lichaam. Als die vader dat kind zo graag wil, moet hij seks hebben met een vrouw die dat ook wil.

Avalanche81 schreef:

blokje schreef:

Weet je wat gek is ik kots niemand hier uit of val niemand persoonlijk aan. Ken mensen die abortus gedaan hebben en hoe erg ik het ook vind ben ik gewoon netjes en aardig tegen ze in veel gevallen zeg ik er niets van. Omdat ik die mensen niet wil aanvallen of slecht maken.

Dat is ook helemaal niet aan jou om daar wat van te zeggen. Dus het is niet netjes, of aardig, je zou ver buiten je boekje gaan als je er wel wat van zou zeggen. Dus daar krijg je geen koekje voor.

Net als dat ik geen koekje krijg voor mijn mond houden als een stel hun elfde kind krijgt of zo.

Citaat:

Ik deel hier mijn mening net als jullie. Val niemand aan maar toch wordt ik nu letterlijk uitgekotst in dit topic.

Je valt wel mensen aan. Je valt vrouwen aan die verkracht zijn, en zichzelf mentaal beschermen door niet ook nog eens het kind van hun verkrachter te dragen. Ik weet niet of je enig idee hebt hoe traumatisch een verkrachting is? Ik heb dat wel. En het idee dat je daarna nog, tegen je wil in, een foetus moet voldragen, en ook nog een bevalling moet doormaken........ volgens mij is dat nog traumatischer dan een verkrachting. Jij hebt 3 kinderen. Je weet dus hoe intens een bevalling is. Maar wat....... als je dat helemaal niet wil, als je lijf nog een keer gekaapt wordt, en je dan iets doormaken wat heel pijnlijk is en emotioneel, maar die pijn dan niet getemperd wordt door allerlei hormonen...... die je niet aanmaakt omdat je dat kind niet wilt?
Dat is waar je mensen toe dwingt met deze stelling.

Ik zal nog even persoonlijker worden ook. Ik heb 10 jaar in een huwelijk gezeten waar huiselijk geweld met enige regelmaat voorkwam. En ik twijfelde al of ik wel kinderen wilde....... terwijl ik het voor die tijd heel graag wilde. Waarom? Omdat ik niet wil dat mijn zoon leert hoe hij met vrouwen om moet gaan van zo'n man. Omdat ik niet wil dat mijn dochter leert dat het normaal is dat er zo met een vrouw om wordt gegaan, en omdat mijn kinderen op zouden groeien met een complexe PTSS.
(PTSS houdt in dat je wel uit de situatie bent, maar de situatie niet uit jou...... dat je elke nacht wakker wordt van gruwelijke nachtmerries, dat je met enige regelmaat paniek- en angstaanvallen hebt, en dat het maar een heel klein dingetje hoeft te zijn, waardoor je de volgende aanval krijgt. Complexe PTSS houdt in dat er geen periode in je leven is, die normaal was, waar je veilig was, dus je hele leven is een groot trauma).
Dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen, want ik denk niet dat ik dat mijn ex of mezelf ooit had vergeven. Als ik zwanger zou zijn geworden had ik 100% zeker een abortus laten plegen. Ik kreeg een miskraam en heb daarna een spiraaltje laten plaatsen.

En dat is iets waar jij niet over mag oordelen, maar wat je wel doet met je uitspraken. En dat is de reden dat er zo fel op je wordt gereageerd.

Dan het volgende: abortus verbieden kost levens. Want: vrouwen gaan het namelijk zelf doen, met alle gevolgen van dien. Het leidt niet tot een vermindering van het aantal abortussen. Ze worden alleen nu in achterkamertjes uitgevoerd, met desastreuze gevolgen. En ja, ik vind dat pro life activisten bloed aan hun handen hebben.

Als je echt pro life bent, wees dan voorstander van voorbehoedsmiddelen, goede educatie, leer vrouwen wat acceptabel is in een relatie en wat niet, maak vrouwen sterk en assertief, leer jongens om respectvol met vrouwen om te gaan, geef uitgebreid voorlichting over wederzijdse toestemming, en weet je: daarmee voorkom je een heleboel ongewenste zwangerschappen. Een heleboel afschuwelijke situaties waarin vrouwen vreselijk getraumatiseerd raken....... Bonus? Het aantal abortussen gaat naar beneden, en niet een beetje. Hier, in deze maatschappij, waar we zeker nog aan vrouwenrechten moeten werken, maar het een heel stuk beter gesteld is dan in de rest van de wereld, hebben we ook het laagste aantal abortussen, en het gaat nog steeds omlaag. En dat is geen toeval.

Dit gaat niet om foetussen, dit gaat om vrouwenrechten.

cjb schreef:

Een verbod op abortus vind ik overdreven.
Op medische gronden, na verkrachting of door ander soortig geweld kan ik me voorstellen dat we abortus toe moeten staan.
Of de vrouw altijd degene is die de beslissing kan nemen vraag ik me ook af. Er is immers in de meeste gevallen ook een vader.
Wat nu als er geen medische indicatie is. De vrouw het kind niet wil. Maar de vader dit juist wel heel graag wil.
Wie mag/kan dan bepalen of abortus plaats moet/kan vinden.

cjb schreef:

Een verbod op abortus vind ik overdreven.
Op medische gronden, na verkrachting of door ander soortig geweld kan ik me voorstellen dat we abortus toe moeten staan.
Of de vrouw altijd degene is die de beslissing kan nemen vraag ik me ook af. Er is immers in de meeste gevallen ook een vader.
Wat nu als er geen medische indicatie is. De vrouw het kind niet wil. Maar de vader dit juist wel heel graag wil.
Wie mag/kan dan bepalen of abortus plaats moet/kan vinden.

Marriefloor schreef:

Ik ben het grotendeels eens met J_E en Blokje.

In veel gevallen ben ik tegen abortus. Ik begrijp dat er uitzonderingen zijn. Het lijkt me vreselijk om zwanger te raken na bijvoorbeeld verkrachting. Maar geloven jullie dat alle abortusklinieken vol zitten met zwangere vrouwen n.a.v. verkrachting? Dan zijn er nog veel die opgepakt moeten worden.

Dat veel het zien als vruchtje / object etc dat vind ik pas walgelijk. Het is een baby'tje in wording. En dat het geen gevoel zou hebben? Dan denk ik dat je nog geen kindje in je buik gedragen hebt. Een kindje van 12 weken ligt soms heerlijk te duimen op een echo. Kindje van 16 , 17 weken kan je voelen bewegen in je buik. Dat z'n klein kindje geen gevoel zou hebben?? Dat is goed praten voor jezelf. Heb je wel eens beelden gezien? Een kindje wat veilig in de baarmoeder zit? En ineens weg gehaald wordt? Dat reageert wel degelijk...

Avalanche81 schreef:

cjb schreef:

Een verbod op abortus vind ik overdreven.
Op medische gronden, na verkrachting of door ander soortig geweld kan ik me voorstellen dat we abortus toe moeten staan.
Of de vrouw altijd degene is die de beslissing kan nemen vraag ik me ook af. Er is immers in de meeste gevallen ook een vader.
Wat nu als er geen medische indicatie is. De vrouw het kind niet wil. Maar de vader dit juist wel heel graag wil.
Wie mag/kan dan bepalen of abortus plaats moet/kan vinden.

De vrouw. Het is haar lijf, en niemand anders heeft over haar lijf te beslissen. Tot het kind geboren is, is er geen kind, er is een zwangere vrouw. Die autonomie over haar eigen lichaam. Als die vader dat kind zo graag wil, moet hij seks hebben met een vrouw die dat ook wil.