Bokt.nl

luxx schreef:

sarablack schreef:

Naar mijn mening schrijven julie erg onaardig over haar en lijkt het op wat wij bashen noemen met zijn allen iemand aanvallen.? Waarom omdat ze een andere mening heeft dan julie?
Ik was er ook niet bij dus weet ook niet wat er gebeurd is. maar hij of zij heeft toch recht op een mening die ze op haar manier onderbouwd.
Dus nee ik vind julie niet vriendelijk over komen en zie lusitano dat niet doen maar blijven uit leggen.

Nee, niet omdat ze een andere mening heeft, omdat ze voortdurend aannames, beschuldigingen en verdachtmakingen als feiten opschrijft die uit op zijn minst twijfelachtige bronnen gehaald worden, je kunt geen onwaarheden als waarheid brengen, dat is oneerlijk en abject

sarablack schreef:

Toch blijft het me verbazen,je veroordeelt haar gedrag,maar je vertoont het zelfde gedrag naar haar toe.
Wat kan jou het schelen wat ze van iemand vind die je niet eens kent?
Je bent toch niet verplicht hier te lezen?Als ik een topic niet interessant vind scrol ik verder ipv iemand aan te vallen.
Julie voeren ook niet echt een discussie maar vallen haar mening aan.
Ik vind de links juist reuze interessant om te lezen in bed vlak voor het slapen.
Of ze gelijk heeft weet ik niet,maar ik zie ook geen reden om haar zo aan te vallen.
Bruckner heb ik wel gevolgd ,zo kwam ik ook hier,daar heb ik wel een mening over. Buiten dat ik het een vreselijk enge man vind en ik hem nooit hoop tegen te komen,heb ik niet het idee dat hij met deze zaak wat te maken heeft. Ik ben dus best nieuwsgierig wat ze in Duitsland hebben tegen hem,tot nu toe houden ze het goed verborgen.

Ann schreef:

Dank voor je heldere post betreffende Amaral, Askja.

sarablack schreef:

Bruckner heb ik wel gevolgd ,zo kwam ik ook hier,daar heb ik wel een mening over. Buiten dat ik het een vreselijk enge man vind en ik hem nooit hoop tegen te komen,heb ik niet het idee dat hij met deze zaak wat te maken heeft.

ThreeFingers schreef:

sarablack schreef:

Bruckner heb ik wel gevolgd ,zo kwam ik ook hier,daar heb ik wel een mening over. Buiten dat ik het een vreselijk enge man vind en ik hem nooit hoop tegen te komen,heb ik niet het idee dat hij met deze zaak wat te maken heeft.

In de kern gaat het er niet om of je "voor" of "tegen" de McCanns bent.

Het gaat om de formulering.

Jij schrijft "buiten dat ik het een vreselijke enge man vind"
Dan geef je duidelijk, dat JIJ hem eng vind.

Zou je schrijven, "hij is een vreselijke enge man"

Snap je wat ik zeggen wil?

Jij kent hem niet persoonlijk, je vormt een beeld van hem, door berichten uit de media.

Babootje schreef:

Askja schreef:

Dat Amaral van het begin af aan de mcCanns schuldig achtte aan de verdwijning/dood van Madeleine, en het onderzoek consequent die richting op stuurde, staat voor mij vast.

Waarom? Als de PJ vanaf het begin af aan de McCanns schuldig achtte, hadden ze ook vanaf het begin af aan de ouders in het onderzoek moeten betrekken als mogelijke verdachten. Dat is nu juist niet gebeurd. De McCanns zijn voornamelijk met rust gelaten.
Amaral heeft later toegegeven dat dat 1 van de grote fouten is geweest die de PJ in het onderzoek heeft gemaakt. De ouders werden pas in het onderzoek als mogelijke verdachten betrokken toen, Mark Harrison erbij kwam. Adviseur van de Nationale Britse politie in de zoektocht naar vermiste personen, ontvoering en moord. Hij was ook degene die adviseerde om de Britse honden erbij te halen.

Askja schreef:

Hij was overigens nadrukkelijk niet de enige binnen de PJ die aan deze tunnelvisie leed.
Het is bijzonder kwalijk als een politieteam gedurende een zeer gevoelige verdwijningszaak als deze herhaaldelijk informatie lekt naar de media in het nadeel van degenen die door hen aangemerkt zijn als verdachten.

Moeilijk te zeggen of het nu de Portugese politie of de Britse politie was die informatie lekte. Soms verzonnen de kranten ook gewoon wat.

Askja schreef:

Bijvoorbeeld dat de samples uit de Renault een 100% match met Madeleines DNA zouden hebben opgeleverd - wat niet zo bleek te zijn. Dit is kwalijk omdat het neerkomt op een publieke veroordeling zonder bewijs. Als politie heb je je aan de grenzen van je bevoegdheden te houden, je verzamelt bewijsmateriaal en laat het definitieve oordeel over schuld van een verdachte over aan de rechter.

Hier kom ik later op terug, bij het DNA verhaal dat ik nog zou geven.

Askja schreef:

Dat Amaral bevooroordeeld was/is jegens de mcCanns is niet goed te praten, maar wellicht wel verklaarbaar.
Amaral was in 2004 betrokken bij de zaak Joana Cipriano, een 8-jarig meisje dat van het ene op het andere moment vermist raakte. De moeder en de oom van het meisje werden door zijn team ondervraagd, en daaruit kwam naar voren dat het meisje op werkelijk gruwelijke wijze door moeder en oom was vermoord en weggewerkt. Ze werden veroordeeld, hoewel er nooit een lichaam is gevonden. Die veroordeling kwam er ook ondanks het feit dat de moeder haar bekentenis een dag later al introk, met de verklaring dat de bekentenis door marteling was afgedwongen. Foto's uit de pers tonen dat ze inderdaad zwaar toegetakeld was in haar gezicht, volgens de betreffende agenten doordat ze zichzelf van de trap gegooid had in een poging tot zelfmoord. Zelf verklaarde ze 48 uur non stop  verhoord te zijn en daarbij geslagen te zijn, een zak over het hoofd te hebben gekregen, en gedwongen te zijn te knielen in glassplinters.
Wat de waarheid ook is omtrent deze verhoring en het lot van Joana, e.e.a. kreeg een staartje voor Amaral. Er werd een langlopend  onderzoek gestart naar de handelwijze van de politie, en op basis daarvan werd hij in 2009 uiteindelijk veroordeeld wegens het afleggen van een valse verklaring, bedoeld om de betrokken agenten te beschermen. Zelf was hij overigens niet aanwezig geweest bij de betreffende ondervraging.
Het is goed voorstelbaar dat de zaak-Joana Amaral op verschillende manieren nog flink dwars zat toen hij in mei 2007 in zijn district opnieuw te maken kreeg met de plotselinge vermissing van een klein meisje. Dat hij direct de ouders verdacht, ook al ging het hier om een stel hoogopgeleide, rijke Britten, zo ongeveer in alles het tegendeel van de moeder en oom van Joana. Hij wist wat ouders hun kind aan konden doen.
Ik denk dat de zaak Joana en de nasleep ervan Amaral kijk op de zaak behoorlijk hebben vertroebeld. Joana werd nooit gevonden, de bekentenis van de moeder en oom werden overschaduwd door de rel rond de ondervragingen en het daaruit voortkomende onderzoek.  Het is voorstelbaar dat Amaral sterk het gevoel had dat het nu niet mocht mislukken. Dat hij zich daarom als een pitbull vastbeet in de zaak en verzandde in een tunnelvisie, waarin hij het volkomen geoorloofd achtte zich openlijk in de pers uit te laten over de zaak en toe te staan dat er cruciale informatie werd gelekt.
Het verklaart ook dat hij uiteindelijk, nadat hij van de zaak was gehaald,  uit frustratie daarover, en over het feit dat door gebrek aan bewijs de schuld van de mcCanns nooit vastgesteld kon worden, een boek schreef om de wereld alsnog te overtuigen van zijn gelijk.
Het is volkomen begrijpelijk dat de mcCanns al hun middelen ingezet hebben om Amaral tegen te werken in de kruistocht die hij tegen hen voert. Zij hebben geen boodschap aan zijn drijfveren, zij willen zich concentreren op de zoektocht naar hun dochter en hebben logischerwijs geen zin om zich weg te laten zetten als monsters, slechte ouders en waar ze ook, mede door toedoen van Amaral, publiekelijk voor uit zijn gemaakt. Ik kan me goed voorstellen dat het ze daarbij worst zal wezen of ze sympathiek overkomen.

Ik volg jouw redenering Askja zeker. Hoewel een ervaren politieman als Amaral zijn denken niet door zo'n zaak zou mogen laten vertroebelen, zou dit zeker juist ook een reden kunnen zijn waarom Amaral de McCanns in het begin van de zaak juist met rust heeft gelaten.

Citaat:

Leonor Cipriano originally said she had been beaten up by several PJ inspectors, but when asked to pick them out of a line-up, she could not. She then changed her story to say that the PJ inspectors ‘must have arranged for a person or persons unknown to come into the police station and beat her’.

-----
Leonor Cipriano had never previously said that Gonçalo Amaral had personally laid a hand on her - until the court hearing in Faro. Indeed, he had ‘only’ been charged with the Portuguese equivalent of ‘criminal malfeasance’ for the alleged actions of men under his command. Yet, in the Faro court, Leonor Cipriano now changed her story once again and said, yes, Amaral had personally hit her after all. However, there was no evidence given to the court that Gonçalo Amaral was even present when she was being questioned.

----

In her original statement, Leonor Cipriano said she knew the time the assaults on her took place because there was a clock on the wall in the room in the police station, and that it was approximately from 6.00pm to 8.00pm. Yet three of the named PJ inspectors accused of torturing her were not even in the building at that time; they did not sign into the police station until 8.00 pm on the day in question.

Leonor Cipriano at one point said that she was forced to kneel on broken glass. But there appears to be no record of damage to her knees or legs that would be consistent with such a serious incident.

A major question mark from Leonor Cipriano’s evidence was to explain how anyone, suffering the kind injuries that Leonor Cipriano now claimed she has suffered (namely being beaten about the body, head and face for two hours), did not suffer additional injuries such as cracked ribs or bruises all over her body, cracked, broken, or knocked-out teeth, a split lip, broken or bloody nose, or bruises below the level of her cheekbones?

----------------
The weakness of the prosecution case was clear from early on in the trial of Gonçalo Amaral and his colleagues.

Evidence was then heard by the court that the Prison Governor of Odemira Prison, where Ms Cipriano was being held, had ordered the Chief Prison Officer to materially alter a report about Leonor Cipriano’s health. Yet, said Mr Carlos Anjos, speaking on behalf of Gonçalo Amaral - it was a ‘stupefying fact’ that [instead of the Prison Governor being on trial] the person on trial for allegedly falsifying a document was António Cardoso, one of the four detectives.
------
However, whatever these injuries might have been, the clear evidence heard by the court was that Leonor Cipriano suffered her main set of injuries between 14 and 18 October whilst she was already in prison.

--------------

Given these examples of lies, contradictions and attempts to falsify documents and cover up certain matters, it was scarcely surprising that some of the four jurors asked a lot of questions of the witnesses during the trial. One interesting statement made by Mr Aragão Correia to the court was that British Police officers had been ‘investigating’ Gonçalo Amaral. But with Aragão Correia’s history of outright lies, fabrications and changes of story, this might well have been yet another fabrication by him. He did not of course give details of their names, ranks, collar numbers or their places of employment. It would be a truly sensational revelation if it could ever be proved that any part of the British security services had actually been used to investigate Gonçalo Amaral with a view to trying to get any ‘dirt’ on him.

-----------------

It was speculated in some quarters that it was just possible that the case against Gonçalo Amaral and his fellow detectives had been brought by Portugal’s equivalent of the Crown Prosecution Service in order to clear Amaral and to prove him innocent. It was thought that the country’s chief prosecutor had a good relationship with the Portuguese Police and perhaps had allowed the case to be brought, perhaps anticipating that Leonor Cipriano’s allegations would be exposed as bogus. But the eventual outcome of the case - Gonçalo Amaral’s conviction for allegedly ‘filing a false report’ (which we shall come to in a moment) - suggests more that this was a political trial wholly intended by the relevant authorities to destroy Gonçalo Amaral’s reputation.

------------

The British press’s response to the trial of Gonçalo Amaral was of no little interest. The facts about Marcos Aragão Correia’s direct links with Método 3 - and thereby to the McCanns - were at least partially uncovered during the hearing, but the British press were silent about it. On the contrary, the alleged misconduct of Gonçalo Amaral was mentioned, alongside endless pictures of Leonor Cipriano with black eyes, clearly linking Mr Amaral to them as the alleged perpetrator or author of the beating she had evidently suffered. So much so, in fact, that many people I have spoken to in England seriously believe that it was Amaral himself who was the one who personally beat up Ms Cipriano. Such is the power of sustained disinformation circulated by the once-respected mass media of Britain.

----------
The trial of Mr Amaral suited the agenda of the McCann Team and their chief public relations adviser, Clarence Mitchell. Right from the early days of the hunt for Madeleine, the McCanns and their advisers had criticised the Portuguese police, first for mounting what they said was an ineffective search for Madeline, and later for wrongly and cruelly accusing them of having been involved in Madeleine’s disappearance. At every opportunity, Clarence Mitchell, the man who had been at the head of the government’s mission to influence the output of the mass media, attacked the Portuguese police in general and Gonçalo Amaral in particular.

Citaat:

LEONOR’S LAWYER RECEIVES MONEY FROM THE MCCANNS
30 October 2008 - by Luís Maneta

Aragão Correia confirms that he was supported with money from Maddie’s parents:

The lawyer claims he is defending Joana’s mother for free and that the McCanns paid him to ‘investigate’ Gonçalo Amaral
-----------
“This doesn’t look like a trial in the Joana case but rather one in the Maddie case”, says a source that is connected to the defence of the former co-rdinator of the PJ in Portimão, who headed the investigations into the disappearance of both children and became a sort of ‘public enemy No. 1’ for the McCann couple.

Citaat:

The trial of Mr Amaral suited the agenda of the McCann Team and their chief public relations adviser, Clarence Mitchell. Right from the early days of the hunt for Madeleine, the McCanns and their advisers had criticised the Portuguese police, first for mounting what they said was an ineffective search for Madeline, and later for wrongly and cruelly accusing them of having been involved in Madeleine’s disappearance. At every opportunity, Clarence Mitchell, the man who had been at the head of the government’s mission to influence the output of the mass media, attacked the Portuguese police in general and Gonçalo Amaral in particular.

luxx schreef:

Amaral heeft zich onprofessioneel gedragen omdat hij tegen de pers dingen gelekt heeft wat buiten dat dat onprofessioneel was ook nog niet waar was en dat is echt heel heel erg en lelijk

Citaat:

Daarbij was hij in een tunnelvisie verzand geraakt wat een gemiddelde forumer nog te vergeven is maar een politie inspecteur hoort dat niet te doen

Citaat:

Dan komt daar nog bij dat hij direct een boek is gaan schrijven om zijn tunnelvisie frustratie van zich af te schrijven, ook niet professioneel en eigenlijk ook best een beetje kinderachtig in mijn ogen

Citaat:

Oh, hij is van de zaak gehaald door de voorwaardelijke veroordeling, daar hadden de McCanns helemaal niets mee te maken, kun je stellen dat dat hen heel goed uit kwam en ik denk dat je daar ook gelijk in hebt, hij was geen competente inspecteur dus inderdaad beter dat hij van de zaak ging, maar nou niet omdat hij op het punt stond hét bewijs te vinden dat zij hun eigen kind omgebracht en weggewerkt hebben

Lusitana schreef:

https://zap.aeiou.pt/suspeito-caso-madd ... pai-294441

29 november 2019 (!) Let op hier is sprake van een "suspeito" als verdachte, iemand die er iets mee te maken kan hebben maar waar geen bewijzen van zijn, geen "arguido".

Vertaling:

Citaat:

De inspecteur van de gerechtelijke politie, die aanvankelijk het onderzoek naar de Maddie-zaak uitvoerde, Gonçalo Amaral, zegt dat de verdachte van de verdwijning van het kind veel lijkt op 'bijna hetzelfde is' als Maddie's vader, Gerry McCann.

Amaral zegt dat de verdachte een Duitse pedofiel is, maar niet waar de pers dit jaar op wees.

"Er wordt momenteel gesproken over een Duitse pedofiel die tot levenslang in de gevangenis is veroordeeld en kinderen zal hebben vermoord". "Wat ik weet is dat het deze niet is", zei Gonçalo Amaral tegen het Spaanse kanaal "Cuatro", geciteerd door Expresso.

De verdachte die werd onderzocht in verband met de verdwijning van Maddie was Martin Ney, een Duitse pedofiel die in 2011 werd veroordeeld voor de dood van drie kinderen. Ney zou in mei 2007 op Praia da Luz in de Algarve zijn, toen het Engelse meisje verdween.

De Engelse pers zei in mei dat de politie in Portugal, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland twee nieuwe verdachten aan het onderzoeken was, van wie er één Martin Ney zou zijn, de ander met een onbekende identiteit.

De voormalige onderzoeker zegt dat de echte verdachte momenteel in Duitsland wordt vastgehouden wegens misdaden van seksueel misbruik van minderjarigen. 'Er is een gesprek tussen die persoon en een andere persoon waarin ze over Madeleine spraken', beweerde hij.

Een bron van de gerechtelijke politie verzekerde de Express dat de autoriteiten de zaak, die dateert uit 2007, nog steeds onderzoeken. Inspecteurs hebben verschillende getuigen gehoord en hebben vanuit het buitenland informatie over de zaak ontvangen.

Gonçalo Amaral voert momenteel een juridische strijd met de familie McCann over het boek dat hij in 2008 schreef en publiceerde: 'Maddie. De waarheid van de leugen ”. De voormalige inspecteur van de Portimão PJ verdedigt dat het kind per ongeluk is overleden en dat de ouders het lijk van het meisje hebben verborgen.

Oftewel ze hadden de Duitser al op de korrel (al voor dit artikel van vorig jaar) geen idee waarom het nu pas in het nieuws is.