Vandaag ben ik dus met haar meegefietst. Het vriendinnetje met eigen pony was boos want die kon haar pony best houden had ze gezegd. Dat onze Gwenn nogal graag hard galoppeert geloofden ze niet zo. Gwenn is namelijk superlief en rustig in de bak maar buiten gaan de remmen los. Ze blijft wel braaf, niet bokken of rare sprongen maken en ze stopt zelfs uit zichzelf bij een kruising maar tussendoor kan ze behoorlijk hard gaan. Een handige ruiter kan haar wel bij zich houden maar dit meisje was daar dus niet toe in staat. In eerste instantie zei ze blij dat Gwenn helemaal niet wegloperig was maar toen was ze nog aan het stappen. Toen ik haar liet aandraven ging Gwenn na drie drafpassen in een blije rengalop met de staart in de lucht en had ik het nakijken . Ik kan niet zo hard fietsen als die ene vader namelijk. Nu begrijpt ze gelukkig wel dat ik haar niet alleen naar buiten wil laten gaan want ze kan haar totaal niet houden. Het vriendinnetje blijkt haar pony (was nu niet mee) alleen te kunnen houden als er geen andere pony voor haar rent dus kunnen die twee zeker niet samen naar buiten.
Leeftijd maakt voor mij wel degelijk uit trouwens. Er is ooit een onderzoek gedaan naar fietsgedrag van jonge kinderen en het bleek dat kinderen tot een jaar of 12, 13 zich niet goed kunnen concentreren in het verkeer en vaak de regels spontaan vergeten. Concentratie gaat ook op voor paardrijden en heeft niets te maken met verantwoordelijkheidsgevoel. Dit meisje verzorgt onze pony overigens pas drie weken en is erg klein voor haar leeftijd. Ik was in elk geval blij dat ik meegegaan was en zij achteraf ook.
Enne, ik reed ook met elf jaar alleen buiten maar inderdaad was het toen ook een stuk rustiger in het verkeer, bovendien ben ik zelf moeder en nu weet ik hoe kostbaar een kind is want het gaat mij niet alleen om de veiligheid van de pony maar zeker ook die van het kind.