Geplaatst: 22-03-24 12:49 Afgelopen zondag kon ik Roos niet vervoeren. Maar gisteren is het dan toch gelukt.
Alles zat mee. En dat was maar goed ook want dagenlang spanning is echt heel vermoeiend.
's Ochtends kreeg ik hulp met inladen. Wat erg fijn was want, alhoewel deze gehuurde wagen geweldig rijd, de indeling voor alleen laden is wat lastig. Zeker als je nooit geoefend hebt. Roos keek even, snuffelde wat aan de klep en liep vervolgens rustig in 1 keer door naar binnen. Binnen 10 minuten stond ze er in! Vervolgens moesten we 1,5 uur rijden. Gelukkig zijn we vertrokken na de ochtendspits. Want met alle rotondes, stoplichten en drempels moesten we al genoeg remmen en optrekken. Roos deed het echter keurig en was nog helemaal droog bij aankomst. Daar ging ze vervolgens ook rustig de wagen weer af. Ik ben zo ontzettend trots op haar. Knappe pony.
Eenmaal thuis begon Nilay meteen te hinniken. Een klagelijk geluid dat echt zeer doet. Hij stond er verder gelukkig vrij rustig bij en was ook niet nat oid. Dus ik weet dat hij vrij rustig is geweest. Maar het doet wel zeer. Het is mijn schuld dat zijn vriendin nu weg is en ik kan hem niet uitleggen dat het tijdelijk is en dat we daarna met elkaar op avontuur kunnen gaan. Vandaag roept hij ook nog af en toe. Maar ik heb hem een grote bult hooi gegeven in de buurt van de buurpaarden en hem aan de hand meegenomen om te grazen. Als het me lukt gaan we dat twee keer per dag doen voorlopig en 1 keer per dag een wandeling maken. Het is geen vervanging voor het gemis van zijn vriendin, maar hopelijk maakt het zijn dagen toch wat beter. En mocht het met een paar dagen niet beter gaan dan komt er een paard van een vriendin logeren.
