8nnemiek schreef:Ik denk dat het grootste probleem is dat veel paarden op een manier worden gereden die gewoon niet heel geschikt is voor bitloos rijden. Van aanleuning zoeken tot in de krul trekken; constante druk op de teugel is bij bitloos rijden gewoon wat lastiger, juist omdat bitloos zo zacht is. Een paard dat constante druk gewend is zal sneller door een bitloos hoofdstel heen lopen. Dat heeft niks of weinig met de optoming te maken, maar meer met de manier van rijden. Ik wil niet zeggen dat die aanleuning slecht is, maar ik kan me wel voorstellen dat het met zo'n zacht hoofdstel bij sommige paarden sneller in een trek-wedstrijdje uitloopt. Kwestie van opvoeden en leren begrijpen, maar ik kan me ook best voorstellen dat er mensen zijn die dan liever voor een bit kiezen, en daarmee minder gedoe en meer ontspanning/veiligheid.
Plus het feit dat een bit toch nog altijd meer credits krijgt dan een bitloos hoofdstel. Mensen doen hun paard een bitloos hoofdstel om en verwachten dat het dier meteen wegloopt zoals anders. De volhouders zullen het nog een maand proberen, maar als het paard na een maand nog niet loopt zoals het moet dan wordt dat bitloos hoofdstel aan de kant gezwierd.
Een bit geven we meer tijd. Een jong paard dat nog nooit een bit heeft ingehad, laten we zelfs eerst rustig wennen aan het bit. Dagenlang tot zelfs weken is het enige wat we doen: bit in, paard zo een paar minuten laten staan, bit uit. Vandaaruit gaan we verder naar het longeren met hoofdstel aan, wandelen met hoofdstel aan etc. Iedereen zijn eigen methode, maar heel veel paarden kennen het bit al minstens een half jaar voordat er überhaupt een persoon op hen zit. En dan ook bij het inrijden gaat alles heel geleidelijk, men verwacht niet dat het paard al meteen op eigen benen met een goede aanleuning wegloopt. Het paard is nog zoekende. Ook bij een beleerd paard dat slecht loopt op een bepaald bit, blijft men met bit rijden. Men zoekt zijn heil in een ander hoofdstel, een lossere neusriem, een ander bit, maar men houdt iedere oplossing langer vol.
Dat is trouwens geen betoog tegen het bit en voor bitloos maar het is wel iets wat ik vaker merk, dat het paard eigenlijk niet de kans krijgt om aan deze nieuwe manier van communiceren te wennen. Hoe vaak krijgt het paard wel niet druk aan het hoofd (wanneer die een halster om heeft) die het paard eigenlijk moet negeren: in de trailer, op de wasplaats tussen twee touwen,... En dan ineens krijgt die een bitloos hoofdstel om en moet die WEL iets doen met die druk op zijn hoofd. Voor veel paarden heeft dit inderdaad een (lange) periode van gewenning nodig.