Ik wist niet precies hoe ik mijn titel duidelijk moest maken.
Ik verzorg sinds een aantal weken een 12 jarige merrie (mocarla). Ze staat al sinds haar geboorte vrijwel dag en nacht met haar moeder in de wei en in de stal. Ik ben nu dus vooral bezig met hun langzamerhand er aan te laten wennen dat ze apart kunnen staan. Dit gaat de eerste 10 minuten nog steeds met een hoop gegil en gedraai, maar na die 10 minuten staat ze rustig en laat ze zich ook heel braaf poetsen.
Ik moet ze dus nog wel steeds samen uit de wei halen. Als ze al bij het hek staan zijn ze erg braaf en laten ze zich makkelijk pakken. Op het moment dat ze nog achteraan staan word het wat moeilijker. De moeder is ontzettend lief en laat zich ook heel makkelijk pakken. Mocarla niet. Die legt de oren in de nek en draait de kont naar me toe. Als ik haar eenmaal vast heb is alles ook prima. Meestal als ik de moeder vast pak en die mee naar voren neemt loopt mocarla ook wel braaf mee. Soms is ze alleen zo lomp en komt ze ook echt naar je toe gerend. Af en toe ben ik bang dat ze me omver gaat lopen.
Als ze achter in de wei staan en ik roep ze komen ze soms al naar voren toe gelopen en dan is ook alles goed, maar als ik zelf naar ze toe moet komen dan begint het gechagerijn dus weer.
Ze is dus alleen maar vrolijk als ze zelf naar me toe komen lopen.
Ik heb wel altijd hulp om ze uit de wei te pakken zodat een ander de moeder kan pakken. Het is niet zo dat ik haar niet te pakken krijg want ze rent niet weg ofzo, het is alleen dat ze dan ontzettend lelijk doet en heel erg gaat dreigen. Ze wil gewoon de wei nog niet uit.
Blijft dit zo of kan ik dit op een of andere manier oplossen? Ben namelijk bang dat ik snel een keer een trap te pakken heb.
Hoop dat ik het een beetje duidelijk heb uitgelegd.