Gelukkig maar!
Dan was het waarschijnlijk toch een uiting van stress, of misbruik maken van mogelijk zwakte van de andere?
Paarden kunnen soms best onverwacht gedrag hebben. Bijvoorbeeld toen ik een hele tijd geleden mijn behoorlijk timide en onderdanige shetlandertje introduceerde in een bestaande groep pony’s (ijslanders en shetlander) heeft de oude, altijd laagst in rang staande, ook slecht gebouwde en altijd super lieve ijslander ruin haar letterlijk helemaal de hoeken van de bak en rest vd padock paradise door geschopt. Echt heel erg heftig! Was net of hij haar echt wou vermoorden. Ik had zoiets nog nooit meegemaakt op zo’n heftige wijze, hij leek ook niet te reageren op signalen van mijn pony, zocht haar gewoon zelf op en hup weer aanvliegen.
Tijdje ze weer apart gehad, daarna alle pony’s weer bij elkaar, in the end waren ze onafscheidelijk, echt elkaars schaduw zo ongeveer. Dikke vriendjes.
Onze theorie was toen dat de ijslander zo losging omdat hij eindelijk een pony trof waar hij misschien boven kon staan qua rang. En daar dus een beetje erg overdreven zijn best voor aan het doen was.
Dus ja, soms rare jongens, die paarden!