Bokt.nl

Elisa2 schreef:

Mensen, laten we TS keuze aub respecteren..niet iedereen heeft de mogelijkheden om de perfecte stalling te creeren en met doordrammen bereik je vaak juist het tegenovergestelde. Verder is de opfok ook niet zaligmakend, daar leert hij nog steeds geen omgangsnormen wbt de mens. Een speelkameraadje erbij zou de beste optie zijn imo, wellicht zijn er nog andere mogelijkheden daarvoor waar de TS nog niet aan gedacht heeft.

De tips die gegeven zijn, kijken voor een speelbal oid waar hij lekker mee aan de gang kan vind ik een hele goede. Voor de rest is het je eigen mindset die moet veranderen TS, vooral ophouden met zielig vinden als je hem een corrigerende tik geeft want dat voelt hij haarfijn aan en zulke dingen creeren juist gevaarlijke paarden. Jij bent de baas en niet hij, wellicht helpt ipv natural horsemanship een assertiviteitscursus oid voor jezelf. Alleen al zo denken straalt de energie uit die je nodig hebt om een goede leider te zijn voor je paard.

Gecondoleerd met je moeder.

Amber_anne schreef:

Ik denk dat ts in het algemeen minder moet hangen aan de pony. Je creëert nu een pony die niet aan andere mensen went en uiteindelijk alleen door jou behandeld kan worden. Hoe ga je dat doen als je een keer goed ziek bent? Stel je kan niet meer naar stal wat dan? Stel door een hele vervelende omstandigheid moet je de pony verkopen (je kan zeggen dat je dit niet gaat doen maar niemand weet wat de toekomst brengt) hoe ga je dat dan doen?

Als eigenaar is het belangrijk om je pony voor te bereiden op het echte leven en daarbij ook alle tools te geven. Daar hoort ook bij dat hij onafhankelijk van jou is, dat andere mensen met hem om kunnen gaan en dat zijn geluk niet van jou afhangt.

hahahatsjoe schreef:

Iedereen heeft hier de wijsheid in pacht lijkt het. TS heeft groot gelijk dat ze haar pony niet ver plaatst, zo’n stal moet je met een lampje zoeken. Mijn 2-jarige had hetzelfde probleem en ook geen speelmaatje maar 3 merries van 4 tot 10, waarvan 1 zijn moeder is. Hij was onzeker, wist zijn plaats niet. Heb hem laten behandelen door iemand die met energie werkt en hij is mega opgeknapt. Naast natuurlijk het herkennen van de voortekenen. Ik heb het ontbreken van een speelmaatje opgevangen door zelf meer met hem te gaan doen (wandelen) en hij vindt dat geweldig. Nu staat hij in de wei met een drachtige merrie, zijn moeder is hoefbevangen dus gaat niet in de wei en ik merk dat hij nog liever wordt gek genoeg. Liesje geeft hem wel op zijn flikker als hij irritant doet en gek genoeg komt hij tot rust. Ook ‘s avonds stukken meer rust. En nee, het happen is nog niet volledig weg, maar hij krijgt rust tussen de oren en het happen wordt minder.TS je bent goed bezig, ik denk dat een paddock met meer leuke dingen ook helpt. Gewoon goed je hoofd erbij houden en hulp zoeken als dat nodig is.

Twiggy2008 schreef:

Nog één tip voor training, kijk eens op https://www.dressuurnatuurlijk.nl naar het jonge paarden programma
Wellicht kan Astrid je verder helpen qua training.

Humpiedumpie schreef:

Mijn jonge ruin heeft wel in de opfok gestaan in een kudde met verschillende leeftijden op een uur rijden. Ik ging er eens in de twee weken heen om hem even een knuffel te geven en heb me er verder weinig mee bemoeit. Toch durft hij nog steeds soms te happen/bijten. Het hoeft dus niet perse iets te zeggen.

Ik vind het ook heel erg te lezen dat ts zo afgebrand wordt. Ze heeft het beste met haar paardje voor (net als iedereen hier neem ik aan). Ze heeft het al voor elkaar gekregen dat ie veel buiten staat met een maatje. Sommige ponys staan maar 2 uur buiten alleen op een paddock.
Niet dat je appels met peren kan vergelijken, maar toch..
Bijten kan een lastig en hardnekkig probleem zijn. Zeker als het al een gewoonte is geworden. Ts heeft er hulp bij wat hartstikke goed is.
Wat mij geleerd wordt is dat hij uit mijn ruimte moet blijven zodat hij de mogelijkheid niet heeft me te bijten. Dit doe ik mbv een zweepje zodat voor mij en voor hem duidelijk is wat precies mijn ruimte is. Daar hoef ik hem dan niet mee te slaan, maar duid wel aan tot waar mijn grenzen liggen.
Ik hoop dat je eruit komt met je pony ts. Ik vind dat je goed bezig bent!

Laibadji schreef:

Ik blijf iedereen zeer hard vinden naar TS toe. Hoe harder jullie schreeuwen hoe groter de weerstand van TS. Dat zijn algemene communicatieregels. Dat werkt gewoon niet. Het is niet zo dat degene die het hardst roept wint.
Daarnaast zijn we allemaal mensen met andere meningen. Ik lees niet dat het paard van TS alleen staat. Er staat een oud paard bij. Onze jonge paarden zijn ook nooit naar een opfok gegaan en zijn allen op onze hof groot geworden. We hebben altijd een kudde van ongeveer 4 paarden. Een jong paard heeft inderdaad een consequente leider nodig die duidelijke grenzen kan stellen. Dat oude paard zal dat op zijn eigen wijze ook doen.
Een 2 jarige die bijt lijkt mij ook zeer normaal gezien zijn leeftijdsfase. TS is aan het leren om hier consequent mee om te om te gaan en heeft hulp hiervoor. Ze vraagt echter wel nog tips wat wil zeggen dat TS wil bijleren en stelt handelingen in vraag wat goed is. Dat wil zeggen dat ze dieper wil nadenken over haar eigen handelen. Door haar met agressie te willen overtuigen, sluit je terug alle deuren tot inzicht en nadenken.

TS heeft een leuke plek gevonden voor haar paard en wil dit graag ook zo houden. Deze plek is momenteel een safe haven voor haar. TS haar moeder is zeer recent overleden en ze geeft zelf aan dat ze het nu heel moeilijk heeft. (Dit zijn hypotheses, vermoedens. Dus TS verbeter mij als ik fout ben.) Gek he, dat ze haar paard niet kan loslaten en nu emotioneel heel dicht op het paard zit en het dier zelf emotioneel heel hard nodig heeft. Maar blijf vooral TS aanvallen.
Geef TS tijd en ruimte om te rouwen en verdriet te hebben want dat is er nu. Hierdoor is de hele emotionele beleving van haar anders en kan ik het mij heel goed voorstellen dat ze hard reageert op alle commentaren. Dit kan zij er nu niet bij hebben en zeker niet het gedacht dat de houvast die zij heeft namelijk haar paard ook nog eens zou 'verdwijnen' in een grote kudde.
Maar zoals ik al zei dit zijn hypotheses. Tracht soms wat milder te zijn.

AmyJamess schreef:

Trouwens ts, ik zie dat je pony in Enschede staat. Mocht je hulp nodig hebben bij zoeken van instructie of dergelijk. Of eventueel in de toekomst een andere stal zoeken, mag je me altijd een berichtje doen. Mijn pony staat in de zelfde omgeving (Haaksbergen) ik wil je best helpen meedenken/zoeken naar oplossingen.

blauwdruivje schreef:

Ik heb vroeger veel met een ruin gewerkt die ook hapte naar je. Vaak kleine velletjes. Waarschijnlijk omdat hij erg lang hengst was geweest. Ik heb juist ben mijn instructrice toen geleerd om niet te slaan. Dat zou hem angstiger maken.

Wel werkten twee dingen:

- consequent met twee handen poetsen. Ik zie bijna geen enkele ruiter dat doen. Sta je rechts van het paard, dan borstel je met je linkerhand. Je rechterhand is op de hals. Zo voel je elke beweging. Kun je in zijn hals duwen of prikken met je vinger als hij toch richting jou gaat en je wilt bijten. Poets je meer richting zijn achterbeen, dan is je vrije hand op het achterbeen zodat je kunt voelen wat dat been doet. Met je andere hand borstel je.
- geef daarnaast het paard wat hooi te eten tijdens het poetsen. Geeft ook ontspanning. Stilstaan is vaak zeker voor een jong paard saai

Ook spelen met de snorharen werkte ook. Een beetje er zachtjes aan trekken... Jij mij bijten? Dan ga ik met je snorharen spelen...

Slaan alleen hij het uiterste... Als het onveilig voor je is. Maar waarschijnlijk is het speelsigheid en kun je het voorkomen door hem voor te zijn doordat je continu voelt waar zijn hals is.

miereneter schreef:

Kleine, en beperkte bijdrage: ik begrijp wel het advies om paard in kudde te zetten, omdat mijn jonge paard echt geweldig opgevoed wordt door de andere paarden in een kudde van alle leeftijden. Dat scheelt mij heel veel werk.

En dat bij het bijterige, ook een jonge ruin die graag met zijn mond ontdekt, helpt het gewoon om streng en consequent te zijn. Ik hoef niet te slaan, maar tolereer niet dat hij in mij hapt. Met touwtje tussen mij en zijn hoofd zwaaien, wegduwen, met hand zwaaien, het werkt allemaal. Is mijn eerste paard, dus heb verre van de wijsheid in pacht, maar consequent zijn is wel essentieel gebleken. Hij mag van mij bijvoorbeeld wel het (halster)touw vastpakken, want ik gun hem ook dat 'mondige'. Dat werkt ook als beloning als hij iets goed heeft gedaan met grondwerken (hij is ondertussen alweer bijna vier) en even moet verwerken. In plaats van een brokje, waar hij dan weer wat opdringerig van wordt. En wil iedereen bijvallen die zegt: paard niet vermenselijken en goed begeleiding zoeken als je een probleem niet zelf kunt oplossen.

Succes TS, een eerste eigen paard is een hele stijle leercurve.

Avalanche schreef:

Jackylove schreef:

Zelfs toen ik corona had stond ik zelf de stal uit te mesten.... ik heb voor een pony gekozen dus nee ik laat een ander hem niet verzorgen. Zelfs een vriendin van me met 3 paarden mag nog niet eens wandelen met hem. Dat is mijn keus en ik sta daar achter

Met hoe besmettelijk corona is vind ik dat ronduit asociaal naar je stalgenoten toe.

Van mij mogen anderen best mijn paard verzorgen. Ik heb er 1 waarbij ik dat niet aandurf, omdat die nogal explosief kan zijn, maar er zijn mensen die handig genoeg zijn om die in ieder geval binnen en buiten te zetten en dat is prima

Je zorgt er zo voor dat je pony heel eenkennig wordt en dat kan in de toekomst heel nare gevolgen hebben, meis, dat moet je niet willen

Zebrastreep schreef:

Heb je er al een tandarts bij gehad? Aangezien ik lees dat hij veel op het touw kauwt? Mijn jonge paard doet dat ook heel fanatiek en ik merk als ik af en toe een bit in heb toch dat er iets niet helemaal lekker zit in de mond. Is tevens ook geen gek idee met een jong paard.

Al denk ik trouwens ook dat je best veel vraagt van je jonge paard. Jonge paarden hebben een hele korte spanningsboog en worden nog snel ongeduldig en slaan spanning op. Als ik dan lees dat er een flink parcours aan wordt gelegd waarvan ik aanneem dat je dat gaat gebruiken samen met je pony en elke dag wat gaat doen op wat voor manier dan ook dat je paard daar best flink overprikkeld kan van raken.

Dan is het bijten ook best logisch het paard kan je dan echt even zat zijn. En ook proberen jou de baas te worden. Het kan dus echt wel gevaarlijk worden als je er niks aan gaat doen. Als ze je de baas worden ben je ze kwijt en wordt het een langzame en moeilijke weg.

Ik rij nu nog niet omdat mijn pony echt nog een paar maanden nodig was om lichamelijk maar vooral mentaal te groeien. Ik vindt haar nu op bijna 4 jarige leeftijd veel beter gaan dan toen ze 3 was. Het was echt nog een baby om het zo maar te zeggen.