Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Elisa2 schreef:Dat klinkt alsof er in ieder geval veel positieve verbeteringen zijn!
Reageert ze misschien ook erg op het weer? frisser weer of wind oid? of zit er hormonaal een lijn in het schrikgedrag?
Janine1990 schreef:Mwaaah... als ik die afstamming zo zie
Zoals je zelf misschien al hebt gevonden is Reinder een Aan...
daarbij hebben we ook nog twee (volle) zussen op stal staan, Sjaard x Leffert... De ene is nooit beleerd want die was staatsgevaarlijk, de ander was altijd vreselijk rillerig en zenuwachtig.
En zo is het de afgelopen 4 weken ineens mega hard vooruit gegaan.
Uiteraard zullen er uitzonderingen zijn, ik spreek nu over één stal aan ervaring, dus dat is niet alles.
Positief is wel dat die Reinder die we hebben staan het nu super goed doet. Bijna een jaar verder maar degene die er op gaat rijden gaat er volgens mij vanaf komende week zelfstandig mee aan de slag.
Kwestie van een lange adem en veel rust.
Een halfbroer van de Reinders lijkt een stuk relaxter...
Janine1990 schreef:Ik zou eens kijken wat je met Tristan Tucker kan, naar mijn idee heldere zaken.
Verder zou ik toch ook eens een uitgebreid bloedonderzoek doen, niet zo zeer omdat ik denk dat ze iets onder de leden heeft. Maar omdat bepaalde tekorten die strakke spieren ook kunnen verergeren. En dan kom je met zo'n karakter wel in een negatieve spiraal terecht; paard verstrakt van schrik, dit triggert de spieren die je liever niet wilt opbouwen, waardoor de spieren die je juist wel graag wilt gebruiken steeds verder achter komen te liggen en niet (voldoende) aangesproken worden.
Zomaar selenium bijvoeren zou ik niet doen, een teveel daarvan is niet goed. Maar de genoemde optie is er zeker een goede!
Ben verder wel benieuwd naar de afstamming. Wij hebben toevallig twee volle broers van elkaar staan (Reinder) die ook allebei dit hele rillerige gedrag vertonen. De oudste is intussen 4 en ruin, is zeer positief aan het veranderen.
Janine1990 schreef:Heb je er nog eentje liggen van je merrie? Leg dat eens voor aan een voedingsdeskundige, die zien vaak veel meer (zie ook ander bericht van mij) zaken die je kan relateren voeding.
Dierenartsen zoeken naar ziekte. Zo hadden we hier een ruin die gewoon vreselijk atactisch leek na vastliggen oid, waar de dierenarts niet zag, zag de voedingsdeskundige het bloedplaatje van een draver in plaats van een Fries op Z niveau. Een aantal voedingssupplementen en wat verandering van voer maakte een wereld van verschil. Paard heeft nooit weer atactisch getoond.