Geplaatst Algemeen
Een Galiceño-paard. Foto: RMBlaney/Wikimedia Commons
Dit artikel is geschreven door Patricia Salem voor de FEI. Patricia is een voormalig professioneel massagetherapeut voor paarden en rijdt recreatief.
Het kleine, behendige Galiceño-paard uit Mexico heeft een fascinerende geschiedenis. Helaas wordt deze op dit moment beschouwd als bedreigd, vanwege zijn kleine populatie. Lees verder om meer te leren over hoe dit atletische ras naar de zogeheten nieuwe wereld kwam en wat er vandaag de dag gedaan wordt om het ras te behouden voor de toekomst.
Geschiedenis van Galiceño-paard
Het zal paardenliefhebbers verbazen dat paarden niet van oorsprong voorkomen in Amerika. Pas aan het begin van de zestiende eeuw kwamen de paarden in Noord- en Zuid-Amerika, dankzij ontdekkingsreizigers en veroveraars die daar voet aan wal zetten.
Het was de Spanjaard Hernán Cortés, wiens expeditie uiteindelijk leidde tot de val van het Azteekse rijk, die de Galiceño voor het eerst introduceerde in wat men toen ‘de nieuwe wereld’ noemde. De Galiceño is vernoemd naar de regio Galicië in Spanje. Cortés bracht eerst paarden naar Cuba en later naar Mexico, toen hij daar binnenviel.
Sommige historici stellen zelfs dat de paarden van de conquistadores, die de Mexicanen nog nooit eerder hadden gezien, hebben bijdragen aan de snelheid van de veroveringen. De inheemse bevolking dacht dat de Spanjaarden wel goden moesten zijn, om op zulke geweldige dieren te rijden.
Na de Spaanse veroveringen werd dit ras voornamelijk gebruikt voor het werk in de zilvermijnen en als pakpaard. Uiteindelijk wisten vele paarden die door Cortés naar Amerika waren gebracht, te ontsnappen of werden vrijgelaten.
In de decennia die volgden, ontstond de moderne Galiceño, die genetisch gezien niet veel blijkt te verschillen van zijn voorouders, het originele Spaanse koloniale paard. Er wordt gedacht dat de isolatie van het ras in de ruige, ontoegankelijke wildernis van het zuiden van Mexico heeft bijdragen aan de zuiverheid van dit ras.
In het midden van de twintigste eeuw werden duizenden Galiceño-paarden verspreid door heel Mexico en naar de Verenigde Staten gebracht, maar sindsdien is hun aantal behoorlijk afgenomen. Dit komt voornamelijk door misvattingen over het formaat van het paard. Zoals je hieronder kunt lezen, in het deel over de bouw van het ras, zijn Galiceño’s klein gebouwd. Dit leidt ertoe dat veel mensen ten onrechte denken dat dit pony’s zijn en ze geen volwassen ruiter kunnen dragen.
De Galiceño is echter wel een volwaardig paard, het blinkt uit op vele vlakken. Tegenwoordig vechten de Galiceño Horse Breeders Association, de Livestock Conservancy, en onderzoekers van instituten als de Texas A&M University om de erfenis van het ras te behouden en het aantal dieren weer te laten toenemen. Door een combinatie van DNA-analyse, fokprogramma’s en samenwerking met de American Indian Horse Registry hopen zij dat de huidige populatie van slechts enkele honderden dieren gaat groeien.
Het exterieur van de Galiceño
Het Galiceño-paard heeft alle elegante verhouding van een groot paardenras, maar is slechts 12-13 hands groot (ongeveer 1,22 meter tot 1,32 meter). Het ras komt voor in vele kleuren, inclusief valk, wildkleur, palomino, cremello, roan, vos, bruin en zwart, maar heeft geen patronen als bont of appaloosa.
Het profiel van het hoofd is recht, of neigt licht naar een ramsneus. Grote, elastische neusgaten vergemakkelijken het inademen van lucht voor een grote uithoudingsvermogen. Ook de diepe borstkas helpt hieraan mee.
Sommige Galiceño-paarden hebben geen zwilwratten aan de benen. De hoeven zijn normaal gesproken klein, maar wel heel stevig.
Houden en rijden van Galiceño’s
Galiceño’s kunnen volwassen ruiters dragen tot een gewicht van ongeveer 90 kilo. Ze staan bekend om hun soepele gangen, wat hen in combinatie met hun natuurlijk uithoudingsvermogen heel aantrekkelijk maakt voor het werk op de ranch en lange trailritten.
Vanwege hun kleine formaat en zachtaardige karakter zijn deze paarden ook fantastische rijdieren voor kinderen en tieners. Ze zijn bijzonder geschikt voor reining, cutting en jumper-/hunter-rubrieken, en ze doen het ook goed in de dressuur en licht menwerk. Het Galiceño-paard is ook redelijk succesvol ingezet voor therapie met paarden.
Galiceño’s zijn over het algemeen makkelijk te houden en doen het goed op hooi en weidegang. Eigenaren in koudere streken voeren in de winter vaak wat graan bij voor extra calorieën.
Dan moet ik gelijk denken aan de arme ezeltjes op Santorini...