Geplaatst Bokt community
Foto: Monique1963
In deze rubriek lichten we elke maand een bekend of minder bekend Bokt-paard uit. Hoe heeft de Bokker in kwestie zijn of haar paard gevonden? Wat doen ze graag en wat is hun favoriete moment samen? Deze maand een paard waar we niet omheen kunnen: Tinker Callas!
Wij kunnen natuurlijk leuke paarden op Bokt zoeken, maar weet jij nou het paard of de paarden van een Bokker die écht in deze rubriek moeten? Stuur dan een pb aan Suikerspinda.
Naam: Callas des Chenus
Roepnaam: Callas
Ras: Volbloed Gypsy Cob
Leeftijd: 11 jaar
Al in 2017 opende Mo het welbekende topic [PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat?, waarin we haar Tinkermerrie Callas goed leerden kennen. Voor degenen die dit topic toch al 6 jaar vakkundig hebben weten te missen, stellen we Callas nog even voor. Callas heet voluit Callas des Chenus en is geboren in 2012. "In Frankrijk moesten paarden die werden geboren in 2012 een naam met een C krijgen", begint Mo. "Vanwege een superhoog gil-hinnikje op de eerste dag van haar leven, werd dit merrieveulentje vernoemd naar de operazangeres Maria Callas, die bekend stond om haar hoge C."
Callas is een inmiddels elfjarige Gypsy Cob, zoals dat in Frankrijk heet. Tinkers die in Frankrijk zijn geboren, mogen officieel geen Irish Cob heten. Ze is 'Noir Pangaré Pie Tobiano'. Haar vader is Chywoon Diddikai, die samen met zijn nakomelingen op de site van de fokker te zien is. Hier is overigens ook een foto te zien van Callas als baby met haar moeder!
Het is ook bij deze fokker dat Mo in 2015 haar Callas heeft gevonden. Totaal niet haar bedoeling. Ze legt uit hoe ze aan Callas is gekomen: "Ik zocht een circa 12-jarige, goed beleerde tinkerruin. Deze fokker had een TREC-kampioen staan, dus supercool en hij was precies wat ik wilde... tot hij mij bij het voeten krabben de poetsplaats afmepte. Laat maar zitten." Maar Mo was vanuit haar woonplaats in Zuid-Frankrijk helemaal naar de grens met België gereden, een goede 1000 kilometer, en dat was nu voor niets. De fokker vertelde nog een lieve merrie te hebben staan, maar een merrie deed niet meteen haar hart sneller kloppen. "Mwah, ik heb niets met merries", was haar eerste ingeving.
Foto: Monique1963
Mo herinnert zich het als de dag van gisteren: "Er was uiteraard door de fokker allemaal positiefs beloofd over Callas. Met testrijden schrok ze wel van een bus, had een keiharde mond en ze kon niet galopperen, maar door mijn roze wauwbril zag ik dat allemaal niet. Daarbij, ik wilde alleen maar buitenritten maken toch?" Die roze bril bleef niet lang op. Door meerdere keren een ongelukkige samenloop van omstandigheden werd Callas binnen een halfjaar een onzeker paard dat van alles schrok. Dit leidde er zelfs toe dat Mo met een gecompliceerde beenbreuk in het ziekenhuis belandde. Dat was de druppel, en Callas werd te koop gezet.
Interesse was er wel voor Callas, maar verkopen ging niet. "Er belden kopers, maar waarom vertelde ik steeds de lelijke waarheid?", vraagt Mo zich af. "Wilde ik haar niet kwijt?" Inmiddels was ze aan het revalideren vanuit de rolstoel en zocht ze schrikhulp bij een paardencoach. Zodra het lopen ging, gingen ze met de trailer naar Montpellier. Een maand lang gingen ze vijf keer per dag op (schrik)les. "Ik leerde daar vooral veel andere inzichten over mezelf. En omdat er verder niets en niemand op die manege was en we tot elkaar aangewezen waren, Callas en ik, ontwikkelde ik een diepe band met haar. Ze is mijn tiende paard en nog niet eerder heb ik een paard als zij gehad. Want wat een expressie heeft ze."
Dat Mo veel van Callas houdt, ondanks alles, is te voelen in hoe ze over haar praat. "Callas vertelt precies wat ze wel en niet wil. Is een clown, is slim, kan iedere deur open maken, bokt fruit uit bomen, ziet alles, merkt ieder verschil ten opzichte van de vorige dag op, denkt vooruit en denkt enorm mee, wil overal bij helpen, maar helaas voor haar pakt dit meestal verkeerd uit. Hoe vaak we niet zeggen: Callas weer, hoor!" Dat ze hoogsensibel is en alles ziet, zorgt er ook voor dat ze van alles schrikt. Niet van statische situaties, want een schrikparcours is geen probleem, maar in het echte leven zijn er overal spoken. "Die spoken zijn er altijd gebleven, waardoor rijden, laten we zeggen, op zijn zachtst gezegd een grote uitdaging is gebleven."
En om nu eens in de openheid te gooien dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is als je een paard koopt, opende Mo in 2017 het eerder genoemde bokt-topic over Callas: 'Het tij keren, kan dat?', om met haar ervaringen anderen te helpen. Om adviezen te krijgen. En gewoon, om haar hart eens te luchten. Bokkers volgden en reageerden massaal. Zelfs zodanig, dat er gevraagd werd om al die ervaringen in een boek op te schrijven, wat Mo vervolgens ook deed. Het boek heeft dezelfde naam als de titel van het topic. Het topic zelf is overigens nog altijd actief: Mo schrijft wekelijks een update, vaak inclusief beeldmateriaal. Na al die jaren volgen nog steeds zo'n 150 mensen trouw het wel en wee van Callas en hun avonturen in Frankrijk.
Foto: Monique1963
Als we vragen naar haar favoriete moment met Callas, vertelt Mo: "Gelukkig heb ik inderdaad mijn fijne herinneringen aan haar. We reden ontzettend graag samen buiten, urenlang de Franse uitgestrekte bossen verkennen. Ik zal nooit vergeten hoe ontzettend stoer ze kon zijn als er geen spoken zijn. Bijna verticaal een lange, rotsige helling op? Door een oude spoortunnel van meer dan een kilometer lang? Trappen op en af? Door een diepe beek en bijna meegevoerd worden door het stromende water? Plots in een sinkhole vallen tot aan je boeg met je baas op je rug en gewoon eruit krabbelen en doorgaan? Callas deed het allemaal voor mij! Nu spelen we nog met de bal, hebben we dagelijks onze momentjes en natuurlijk haar 'tneuk' (tussen-navel-en-uier-knuffel). Ik geniet intens van haar dagelijkse ongein, nog steeds en altijd, en ook van de liefde die ik van haar krijg."
Mo blijft daarom de avonturen van dit Boktpaard - hetgeen ze een eretitel vindt - en de rest van haar kudde delen in het volgtopic. Ze wilde nog graag toevoegen dat ze het erg leuk vindt als jullie blijven meelezen!
Foto: Monique1963
