Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
Janneke2 schreef:Citaat:En hoe is dat bij mensen thuis?
Ik denk dat concoursen een heel mooie afspiegeling zijn van paardrijdend Nederland. Er zijn ook heel veel mensen die enkel thuis rijden. Die mensen begeven zich niet te paard in het openbaar én stellen zich niet bewust open voor kritiek, zoals je dat wel doet als je op concours gaat.
Iedereen wil goed paardrijden. Dat dit niet altijd gebeurt op concours heeft niks met concours rijden opzich te maken.
Edit: kleine toevoeging; hoe je het went of keert, die concoursen zijn wel degelijk een graadmeter voor waar je staat in de training. Zolang je geen 100% scoort valt er iets te verbeteren je zult bij het losrijden vast veel combinaties zien waar je niet blij van wordt. Kijk je dan later ook wat ze gescored hebben? De meeste ruiters halen scores die prima passen bij dat wat ze laten zien. Ik durf zelfs te zeggen dat we in Nederland een van de strengere landen zijn qua jurering.
Ik vul voor 'thuis' even die pensionstal in, waar ik eerder al over schreef.
Op concours gaan is natuurlijk gericht op de mening van de jury willen weten.
(Regel 1, bij alle jurysporten: heb vertrouwen in de jury, of doe niet mee.)
... maar de onderlinge stresstoestanden vind ik ook een soort van triest.
(Ik heb zegge en schrijve 1x aan iemand gevraagd waarom hij toch schouderbinnenwaarts reed. (Zijn paard deed het kunstje braaf, als oefening gaf het nul resultaat.) Oejjj... 'Je wil niet dat alle stalgenoten bang naar je gaan kijken...')
Ik kan uit de voeten met 'iedereen wil goed paardrijden' - dit topic gaat over de vraag 'WAT is dan precies "goed"'.
Bijvoorbeeld: jong, leuk dier, ruiter zegt nadruk te leggen op de ontspanning en de juiste takt.
Prima, de onderste treden van ons Skala.
Dat een jong dier op de voorhand loopt, kan gebeuren.
Maar met een valse knik en zonder schoftlift: nee.
Suzanne F. schreef:En toch reageren niet alle paarden naar ‘wens’ volgens die methode. Mijn jonge paard is bij Tristan Tucker geweest maar daar hadden ze toch een hele kluif aan. Die reageerde niet zoals ze zou moeten reageren. Ja, even, maar toen ze weer met dat plastic zakje kwamen begon het weer van voren af aan. Toen moesten we stoppen en moest ik er zelf thuis maar weer mee door. Nou dat werkte totaal niet. Ik kreeg alleen maar een voorbeen in mijn nek als ik met dat zakje aankwam.
Was ook een ‘raar’ paard in haar reacties. Achteraf had ze hele ernstige KS. Te verklaren achteraf, ze reageerde al niet als een ‘gewoon’ paard zou doen. Maar ik had er nog nooit eentje met KS gehad dus herkende het niet als zodanig toen. Achteraf vielen er veel dingen op zijn plaats.
Citaat:Mwah. Ja en nee. Instructeurs zijn net als leerkrachten, geen tovenaars. We proberen uiteraard iedereen op zijn niveau iets te leren, maar om de hele verantwoordelijkheid bij de instructeur te leggen? De meeste ruiters willen “gewoon rijden”. Die willen kort uitgelegd hebben wat een oefening is, wanneer, hoe en waar je hem rijdt en willen het dan vooral gaan doen. Als instructeur ben je in mijn ogen ook voornamelijk verantwoordelijk voor het stukje begeleiding tijdens het rijden. Het kennen van het complete theoretische verhaal erachter zie ik niet als de verantwoordelijkheid van alleen de instructeur. Een ruiter moet het willen weten, anders gaat hij het sowieso nooit leren.
Een instructeur begeleidt de ruiter om een betere ruiter te worden. De rest zal een ruiter toch echt nog zelf moeten doen
Janneke2 schreef:Citaat:Mwah. Ja en nee. Instructeurs zijn net als leerkrachten, geen tovenaars. We proberen uiteraard iedereen op zijn niveau iets te leren, maar om de hele verantwoordelijkheid bij de instructeur te leggen? De meeste ruiters willen “gewoon rijden”. Die willen kort uitgelegd hebben wat een oefening is, wanneer, hoe en waar je hem rijdt en willen het dan vooral gaan doen. Als instructeur ben je in mijn ogen ook voornamelijk verantwoordelijk voor het stukje begeleiding tijdens het rijden. Het kennen van het complete theoretische verhaal erachter zie ik niet als de verantwoordelijkheid van alleen de instructeur. Een ruiter moet het willen weten, anders gaat hij het sowieso nooit leren.
Een instructeur begeleidt de ruiter om een betere ruiter te worden. De rest zal een ruiter toch echt nog zelf moeten doen
... je kunt schouderbinnenwaarts rijden omdat je het binnenachterbeen wil activeren, om de lengtebuiging te oefenen / verbeteren, om het dier lichter in de hand te maken...
Ik was gewoon benieuwd. 'Waarom rijd jij nu deze oefening...?'
(Daarvoor hoeft iemand geen complete theoretische achtergrond te hebben, maar is een benul 'paard gaat nu net niet helemaal fijn, deze oefening werkte van de week' voldoende.)
manubres schreef:@996981
"En hoe is dat bij mensen thuis?
Ik denk dat concoursen een heel mooie afspiegeling zijn van paardrijdend Nederland. Er zijn ook heel veel mensen die enkel thuis rijden. Die mensen begeven zich niet te paard in het openbaar én stellen zich niet bewust open voor kritiek, zoals je dat wel doet als je op concours gaat.
Iedereen wil goed paardrijden. Dat dit niet altijd gebeurt op concours heeft niks met concours rijden opzich te maken".
Misschien is een concours een goede afspiegeling en misschien ook niet. Ruiters die wedstrijdrijden rijden zijn vaak meer met winstpunten bezig dan hun paard correct te rijden. De meesten weten helemaal niet waar ze mee bezig zijn.
Je zegt dat iedereen goed wil paardrijden, maar is dat zo? De meesten willen winstpunten halen en leren de paarden trucjes aan. En tsja, als je daar dan ook nog winstpunten mee krijgt...waarom zou je dan anders gaan rijden?
Ik kom slechts een enkele combinatie op wedstrijden tegen die het paard echt volgens de Skala in orde heeft....
fransje23 schreef:Bij mijn zoektocht naar instructie liep ik er juist tegen aan dat er weinig zijn die het waarom van een oefening uit kunnen leggen.
Nu ben ik zo een "freak" die dat net wel wil weten. Maar ik ben dan weer niet zo geïnteresseerd dat ik urenlang in de literatuur ga duiken, al heb ik het Skala wel in de boekenkast staan.
996981 schreef:manubres schreef:@996981
"En hoe is dat bij mensen thuis?
Ik denk dat concoursen een heel mooie afspiegeling zijn van paardrijdend Nederland. Er zijn ook heel veel mensen die enkel thuis rijden. Die mensen begeven zich niet te paard in het openbaar én stellen zich niet bewust open voor kritiek, zoals je dat wel doet als je op concours gaat.
Iedereen wil goed paardrijden. Dat dit niet altijd gebeurt op concours heeft niks met concours rijden opzich te maken".
Misschien is een concours een goede afspiegeling en misschien ook niet. Ruiters die wedstrijdrijden rijden zijn vaak meer met winstpunten bezig dan hun paard correct te rijden. De meesten weten helemaal niet waar ze mee bezig zijn.
Je zegt dat iedereen goed wil paardrijden, maar is dat zo? De meesten willen winstpunten halen en leren de paarden trucjes aan. En tsja, als je daar dan ook nog winstpunten mee krijgt...waarom zou je dan anders gaan rijden?
Ik kom slechts een enkele combinatie op wedstrijden tegen die het paard echt volgens de Skala in orde heeft....
En hoeveel mensen kom je tegen die niet op concours rijden die hun paard volgens het skala in orde hebben? Dat is mijn punt. Slecht rijden is niet inherent aan concoursen rijden. Hetzelfde geld voor mensen die niet weten wat ze doen. Ook dat is niet voorbehouden aan wedstrijdruiters.
manubres schreef:996981 schreef:En hoeveel mensen kom je tegen die niet op concours rijden die hun paard volgens het skala in orde hebben? Dat is mijn punt. Slecht rijden is niet inherent aan concoursen rijden. Hetzelfde geld voor mensen die niet weten wat ze doen. Ook dat is niet voorbehouden aan wedstrijdruiters.
Het gaat erom dat mensen die wedstrijden rijden andere doelen hebben...en daardoor dingen gaan doen om winstpunten te halen en niet omdat ze een paard op de juiste manier willen trainen. En als ze daar op wedstrijd dan ook nog voor beloond worden dan worden ze alleen maar bevestigd in hun verkeerde manier van rijden.
En zeker zullen mensen die niet op wedstrijd gaan dit thuis mss ook doen...maar daar zie ik minder paarden die in elkaar getrokken worden...maar zeker komt dat overal voor. En vooral omdat je overal ziet dat in elkaar getrokken paarden gewoon goed scoren....
Elisa2 schreef:Mwah..ik zie ook veel mensen die geen geduld hebben niet snappen dat een paard eerst een fatsoenlijke basis (op eigen benen moet kunnen lopen) moet hebben voordat oefeningen aan de beurt zijn. En die gaan shoppen naar instructeurs die de basis ook over slaan.Dus ik snap wel wat manubres zegt.
Aan de andere kant heb je ook mensen die daar wel in investeren en gewoon prettig rondrijden op wedstrijden. Het is wederom niet zwart/ wit.
996981 schreef:Elisa2 schreef:Mwah..ik zie ook veel mensen die geen geduld hebben niet snappen dat een paard eerst een fatsoenlijke basis (op eigen benen moet kunnen lopen) moet hebben voordat oefeningen aan de beurt zijn. En die gaan shoppen naar instructeurs die de basis ook over slaan.Dus ik snap wel wat manubres zegt.
Aan de andere kant heb je ook mensen die daar wel in investeren en gewoon prettig rondrijden op wedstrijden. Het is wederom niet zwart/ wit.
Die mensen zijn er ook onder de recreanten… sterker nog; daar is een groep die überhaupt nooit een instructeur ziet. Die tot in den treuren thuis aanmodderen zonder plan en verstand
Kendra schreef:En een jong paard meenemen op oefenparcours of voor een b-proefje dressuur, dat is toch een onderdeel van de basis aanleren?
996981 schreef:En hoeveel mensen kom je tegen die niet op concours rijden die hun paard volgens het skala in orde hebben? Dat is mijn punt. Slecht rijden is niet inherent aan concoursen rijden. Hetzelfde geld voor mensen die niet weten wat ze doen. Ook dat is niet voorbehouden aan wedstrijdruiters.
996981 schreef:Dat is gewoon niet zo…. Je kan die groep wedstrijdruiters niet op die manier bagataliseren. Wat onwijs zwart-wit denk jij er zijn heel veel mensen die thuis gewoon lekker trainen, op een paardvriendelijke manier en die het leuk vinden om op wedstrijd te kijken of ze het echt zo goed voor elkaar hebben als thuis en benieuwd zijn wat een jury er van vindt. Jij doet net of iedere wedstrijdruiter met de verkeerde doelstelling op concours gaat. Dat is gewoon niet waar
996981 schreef:Mwah. Ja en nee. Instructeurs zijn net als leerkrachten, geen tovenaars. We proberen uiteraard iedereen op zijn niveau iets te leren, maar om de hele verantwoordelijkheid bij de instructeur te leggen? De meeste ruiters willen “gewoon rijden”. Die willen kort uitgelegd hebben wat een oefening is, wanneer, hoe en waar je hem rijdt en willen het dan vooral gaan doen. Als instructeur ben je in mijn ogen ook voornamelijk verantwoordelijk voor het stukje begeleiding tijdens het rijden. Het kennen van het complete theoretische verhaal erachter zie ik niet als de verantwoordelijkheid van alleen de instructeur. Een ruiter moet het willen weten, anders gaat hij het sowieso nooit leren.
Een instructeur begeleidt de ruiter om een betere ruiter te worden. De rest zal een ruiter toch echt nog zelf moeten doen
manubres schreef:@996981 Het gaat om mijn ervaring en om wat ik zie...ik begrijp dat jij het anders ziet...prima toch.
Blij dat jij het vooral wit ziet en ik wat zwarter, zijn we mooi in evenwicht...
Kendra schreef:En een jong paard meenemen op oefenparcours of voor een b-proefje dressuur, dat is toch een onderdeel van de basis aanleren?