Kadankovitch schreef:En kunt u mij dan uitleggen waarom ik in 40 jaar als beroeps trainer, nooit een paard uit het werk heb hoeven nemen om willen van fysieke klachten?
Nee, dat kan ik niet. Ik kan mij niet voorstellen dat je in 40 jaar nog nooit een ziek of geblesseerd hebt gehad, dat lijkt me vrij onmogelijk Ook bij de meest fantastisch gehouden paarden die fantastisch gereden worden, kunnen gewoon problemen of blessures ontstaan, laten we niet doen alsof je in dat utopia nooit een dierenarts nodig zal hebben.
Misschien is je africhting inderdaad fantastisch, dat geloof ik best. Met de beschreven achtergrond, zal je tot die 1% behoren.
Alleen die andere 99%, in de meeste gevallen, bij de gewone, gemiddelde mensen, is het eerder een kwestie van heel veel problemen niet zien en normaal vinden. Paard is altijd al stijf, onregelmatig, niet voorwaarts etc etc. Paard laat zich liever niet vangen, borstelen op de rug, opzadelen, ruiter opstijgen etc etc.
En dan vragen mensen zich af waarom hun paard niet wil inbuigen Dan hebben we het nog helemaal niet over rijkunst, maar de basisvoorwaarden om überhaupt te kunnen rijden. Helaas loopt "revalidatie" en rijkunst daarom nogal in elkaar over.
fransje23 schreef:Vraag die eerst gesteld moet worden is waarom het paard doet zoals het doet voor er iets "aangeknoopt" wordt. Snapt het de oefening niet, is het er fysiek niet toe in staat door een medische oorzaak of omdat het nog niet zover is etc.
Naar mijn idee wordt dat vaak vergeten.
Altijd Ik heb nog nooit gebruik van hulpteugels gezien, waarbij er geen sprake is van een paard ergens doorheen willen duwen, wat hij niet kan, wil of snapt.
En ja, dan is de vraag of dat altijd slecht is. Ik zit misschien aan een redelijk uiterste van het spectrum. Ik vind de gewone hulpmiddelen (zweep, bit) al controlerend genoeg en daarmee wordt al zo'n enorme druk op het paard gelegd. Als dat niet genoeg is, en je hebt nóg meer nodig dan dat, dan moet je gewoon niet op een paard willen zitten naar mijn idee.
Avalanche81 schreef:Welke verandering dan? Want de mensen die hier het hardst tegen moderne methoden ageren, en die terug willen naar klassiek, staan imo niet open voor verandering, en willen terug naar een manier die niet voor niets tegen het licht wordt gehouden. Juist dat lijkt mij een bijzonder conservatieve insteek, en is meer gericht op schelden tegen alles wat nieuw is, dan open staan voor verandering.
Maar vergeet niet dat het vroeger ook heel normaal was als paarden altijd binnen stonden, en zelfs op stands. Dat er denkwijzen waren, die we nu afdoen als achterhaald, en terecht, want inmiddels weten we veel meer over paardenpsychologie, en we weten ook dat paarden ons niet in de maling nemen, maar ergens last van hebben.
Het hele idee van de Hollandse school (zo wordt dat toch genoemd?) is dat je niet door de stijfheid en scheefheid heentrekt, maar het paard steeds meer wat laat rekken, tot dat paard soepel en los is geworden. Zoals je een kind wat wil turnen, niet ineens in een spagaat trekt, maar langzaam de spieren oprekt en soepeler maakt, tot dat kind die spagaat makkelijk kan, zo train je ook je paard rustig naar meer buiging toe. Vandaar ook dat we de korte kant óók lang maken ipv de lange kant kort.
En op die manier kunnen we ook de bovenlijn oprekken en langer maken, tot iets wat eerst onmogelijk is omdat spieren het niet toelaten, nu wel mogelijk is.
Ik snap niet wat deze discussie met modern of klassiek te maken heeft. Het gebruik van bijzetteugel tijdens het longeren is hartstikke klassiek namelijk. Klassieke kennis past grappig genoeg vaak beter bij de huidige wetenschappelijke kennis, maar slaat ook op ontzettend veel plaatsen de plank ontzettend mis. Plus dat het gebruikt wordt als de bijbel, je kan in oude boeken van alles interpreteren zoals je zelf wil en daarmee alles goedpraten
Het idee dat je tijdens het rijden als een soort statische stretch je paarden losmaakt, is gewoon niet waar, niet mogelijk en naar mijn idee, een vrij schadelijk idee ook. Elk gezond paard kan gewoon beide kanten op buigen. Als ze dat niet kunnen dan zijn ze óf niet ontspannen genoeg (meestal een mentaal verweer naar de ruiter) óf ze hebben ergens pijn.