Only2Bianca schreef:#doeslief
Daarom bij deze; leuk geschreven en succes met bloggen!
Ja, ik ben het er helemaal mee eens. #DOESLIEF! De meesten denken: Ze zien me toch niet dus ik kan zeggen wat ik wil! (Gelukkig zijn er op Bokt moderators...)
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
LisKir schreef:Ik denk dat als iemand zo gefrustreerd je op dat moment nooit doordringt maar ik hoop dan maar dat zo'n meisje 's avonds nog een keer terugkijkt op de dag en bedenkt dat het anders moet.Ik heb dit ook eens gehad in België, toen heb ik ook een meisje aangesproken dat de pony wel genoeg gestraft was. Vervolgens kreeg ik een grote mond van haar in het frans. Laat ik dat nu net niet verstaan. .
manubres schreef:Het helpt denk ik wel als je juist in het gesprek ook de positieve dingen moet benoemen om ervoor te zorgen dat het een gesprek ontstaat zonder dat het als een aanval voelt.Het is bij paardenmensen vaak zo dat ieder zijn eigen waarheid heeft...op zijn eigen niveau met hun eigen achtergrond, ervaring, kennis en ideeën. Aan de ene kant willen we geen commentaar op onze eigen visie, beleving etc...maar geven wel graag commentaar op een ander. En vaak zien we alleen de negatieve dingen en niet de positieve.
Sintara schreef:In zulke gevallen zeg ik vaak "als het mijn paard was dan zou ik...."Ik kan het vaak niet laten om iets te zeggen, en er wordt niet vaak positief op gereageerd. Ook niet perse negatief, maar meestal krijg je: het is mijn paard en ik zal daar zelf wel over beslissen´. En daar laat ik het ook altijd bij, want natuurlijk is het hun paard en niet aan mij om erover te beslissen..
Berdien schreef:Dat is precies waar ik ook tegenaan loop. Ik wil niet dat iemand zich gekwetst voelt en ik heb er ook geen zin in om een grote mond te krijgen of inderdaad nog erger. Dus om de vrede te bewaren zeg ik dan maar niets. Terwijl als het meer zou gebeuren op een positieve manier dan weet ik zeker dat het normaler wordt en het ook makkelijker wordt.In plaats van óver mensen en misstanden te praten kunnen we inderdaad beter mét die mensen praten. Maar ja, doe het inderdaad maar eens. Want de maatschappij wordt steeds harder, en voor je het weet heb je een grote bek (of erger) terug. Is dat dan maar reden om het niet te doen? Lastig. Als we dit akelige patroon willen doorbreken zullen we wel moeten, maar het vereist wel een portie lef en 'gewoon maar doen'. Aan de andere kant, als het normaal wordt dat je mensen ergens op kunt wijzen (niet te verwarren met aanvallen ) dan komt die dialoog hopelijk vanzelf wel terug.
Joan73 schreef:Voor mij is het echt beide. Ik heb geen zin in ruzie en ik wil ook niemand kwetsen. Sommige dingen zijn makkelijker te zeggen dan andere. Er zit natuurlijk echt wel een groot verschil tussen een keer zeggen dat je denkt dat een zadel niet goed ligt dan zeggen dat je iemand te zwaar vindt voor een paard of dat je vindt dat ze veel te grof rijden.Vraag me alleen vaak af (heb ook de neiging de dialoog aan te gaan) of ik men zijn/haar mond houdt om niet te willen kwetsen (ook al is dat niet de bedoeling) of komt dat voort uit angst voor de reactie.
Katja schreef:Waarom kunnen we niet gewoon tegen elkaar zeggen wat we écht denken Elnienjo?