Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-05-06 11:20

Échte verzameling

Geplaatst door de TopicStarter : 21-05-06 11:20

LDR, aan-de-teugel, aanléuning, verdovende middelen, roze schuim....; negatieve dressuur-evolutie!

Even twee plaatjes.
Het eerste is uit de 9de eeuw:
Afbeelding

Het tweede uit de 1ste:
Afbeelding

Beide plaatjes zijn van ruiters die enkelhandig of zonder reden omdat ze hun handen vrij dienden te hebben voor serieuzere zaken.
Het paardrijden was geen doel op zich, slechts een middel en toch was het normaal dat de ruiters weerstandsloos verzameld reden met een méédenkend paard.

Moraal van dit verhaal: verbeter je paard, begin bij jezelf.

HC

**Geplaatst**: 21-05-06 17:37

Re:

Geplaatst: 21-05-06 17:37

Interessant plaatjes inderdaad. Het onderste paard zou inderdaad zonder hoofdstel afgebeeld kunnen zijn (hoewel de ruiter een teugel in de hand lijkt te hebben), de bovenste is te verweerd om daar iets over te kunnen zeggen. Bepaalde ridder(orde)s reden inderdaad zonder hoofdstel, maar of daar een echte verzameling bij hoorde zou ik niet durven te zeggen. De plaatjes zeggen natuurlijk van wel (hoewel het ook dan moeilijk is om te bepalen of het paard niet gewoon de kap erop zet en de rug wegdrukt

), maar plaatjes zeggen wel meer.

Toch vind ik het altijd wel grappig dat Europese kunstenaars zich altijd genoodzaakt voelen om paarden trots en hengsterig op de plek trappelend en met veel front af te beelden, en niet braaf en suffig voor zich uit kijkend.

Is de wens dan meester van de gedachte? Liepen de paarden er wel continu zo bij? Liep dit paard er wel continu zo bij? Was dit wel een bestaand paard (wat ik ernstig betwijfel). Was elke ruiter zo'n talentvol ruiter? Een beeldhouwer die de opdracht krijgt om een grafstele te maken voor een dierbare overledene te paard, beeldt die persoon niet naar het leven af, maar naar het idee dat er gecreeerd moet worden: Over het algemeen een goede ruiter die het temperamentvolle en trotse paard op eenzelfde manier in het gareel weet te houden als hem met de zijn ondergeschikten ook lukte. Wat je afgebeeld ziet worden is over het algemeen de boodschap, niet de realiteit.

Zelfs nu weet elke tekenaar/schilder dat zelfs met foto's naschilderen het niet om de realiteit gaat, maar het idee. 90% van de opdrachten bestaat uit 'Schilder deze foto na, maar dan met dat ene oor ook naar voren en met het bit niet zo ver uit de mond'. Of gewoon 'Deze foto, maar dan zonder halster'. Resultaat, een erg correct en blij aan de teugel staand paard, of een paard dat zonder aan het halster vastgehouden te worden heel lief met zijn baasje knuffelt.

Over 200 jaar, als men alle schilderijen en huis, tuin & keuken tekeningen van paarden terug vindt onder een dikke laag as

komt men waarschijnlijk tot de conclusie dat het paard in onze periode ontzettend gelukkig en correct gereden was. Ik hoop toch echt dat ze dan wat minder naief zullen zijn.

**Geplaatst**: 21-05-06 18:15

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 21-05-06 18:15

Het zijn leuke beelden HC,niets meer en niets minder

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-06 09:38

Re: Échte verzameling

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-06 09:38

jeanie schreef:
Het zijn leuke beelden HC,niets meer en niets minder

Wat jij nodig hebt te denken Jeanie. Dat het nú vooor de meeste ruiters zelfs onvoorstelbaar is dat het destijds normaal was zo te rijden, is triest.
De stele van Abassa (de onderste) echter is een afbeelding van hoe de Numidische cavalerie ruim 500 jaar lang succesvol was op het slagveld. Daar zijn verschillende schriftelijke verslagen van en ook meer afbeeldingen.

De eerste ruiter reed met stang en doodt met een lans een leeuw, gebaseerd op een plaatselijke 'legende'.
De afbeelding is door de Unesco geadopteerd en uítgebreid bestudeerd omdat er ook hele verhalen in de muur zijn gebeiteld.
De vroegst mogelijke datering is de 7e eeuw.
Door de muur anders te belichten is de afbeelding duidelijker te zien.
Een duidelijker plaatje is:

De kern van mijn topic echter wordt exáct door Jeanie bevestigd: bedankt daarvoor.
Ook in een ander topic trouwens, over Nevzorov

HC

**Geplaatst**: 22-05-06 12:31

Re:

Geplaatst: 22-05-06 12:31

@HC, je hebt volkomen gelijk, maar er zijn veel duidelijkere plaatjes hier van. Getekende en mss. zelfs nog zwart-wit foto's.

**Geplaatst**: 22-05-06 13:43

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 22-05-06 13:43

Knap hoor, dat er van twee plaatjes uit de 9e eeuw afgeleid kon worden hoe de mensen daadwerkelijk reden! Knap dat van een plaatje afgeleid kan worden dat er sprake is van een echte verzameling en niet van een op de plaats huppelend paard.

xyzutu2 schreef:
Is de wens dan meester van de gedachte? Liepen de paarden er wel continu zo bij? Liep dit paard er wel continu zo bij? Was dit wel een bestaand paard (wat ik ernstig betwijfel). Was elke ruiter zo'n talentvol ruiter?

Vragen die mij ook direct door het hoofd schieten. Al kijk je enkel naar de onproportionele afbeeldingen van de paarden, kun je toch wel concluderen dat het hier niet om een zeer realistische afbeelding van de werkelijkheid gaat.

Wellicht wil HC met deze voorbeelden het bitloos/hoofdstelloos rijden propageren en de negatieve aspecten van de hedendaagse dresuur benadrukken. Want vroegah.... Had je geen heuvels maar kuilen.

Wellicht vergeet HC, dan als je onze geschiedenisboeken mag geloven, het helemaal niet zo best gesteld was met het welzijn van vele ridder en ruiterpaarden uit het verleden.

Paarden die in de regel toch op scherpe stangbitten gereden werden, in tijde van oorlog nooit werden afgezadeld omdat er bij een aanval geen tijd was om op te zadelen (met als gevolg zweren onder het zadel). De duizenden, miljoenen paarden die stierven of gewond werden achtergelaten op een slagveld. Dat het paard bij vele volkeren slechts een vervoermiddel was. Wanpraktijken met paarden, die nu nog in landen als Egypte, Pakistan en India orde van de dag zijn, waren in dergelijke tijden eerder regel, dan uitzondering.

Dat men toen zo met paarden omging is iid voor vele onvoorstelbaar. Dat de huidige dressuur -evolutie nagatief is? Lijkt mij niet. Uiteraard gebeuren er nu dingen met paarden die niet door de beugel kunnen, maar dat gebeurt niet alleen in de dresuur, ook in de andere takken. Je kan wel stellen dat het huidige paard zijn bestaansrecht dankt aan het feit dat dressuur en andere takken van paardensport populair zijn geworden.

Tijden zijn veranderd, en de rol en plaats van het paard in onze samenleving is ook veranderd. Dat heeft voor en nadelen. Maar als ik een paard was, zou ik liever nu leven, dan in de 9e eeuw.

**Geplaatst**: 22-05-06 14:08

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 22-05-06 14:08

We hoeven niet zo ver terug te gaan in de tijd, laten we een 100+ jaar nemen en dan in Nederland en Duitsland. In het leger was het paard toen nog van levensbelang. In de rijvoorschriften - uit die tijd - wordt uitgelegd wat het belang is om een paard verzameld te kunnen rijden en dan niet een kwartiertje. Het wordt ook niet als top prestatie beschouwd, maar als een ontwikkeling die voor het paard tijd kost, om langdurig en betrouwbaar mee te kunnen gaan.

De vraag die je zou kunnen stellen is of de verzameling die we nu een dressuur proefjes laten zien, echte verzameling is, of bij gebrek aan beter, verzameling wordt genoemd.

Als we tegenwoordig een paard laten verzamelen, hoe bereik je dit dan, en hoe komt het paard hier met zijn lijf toe. Hoe wordt de oprichting gerealiseerd?

Dit zou je op 2 manieren kunnen uitleggen en benaderen:
1. puur vanuit de ruiter, dus hulpgeving
2. vanuit de bouw van het lijf van het paard, anatomie en biomechanica. (dat klinkt gewichtiger dan het is).

Ook over de medische aspecten (ziekten, blessures) uit de tijd, dat paarden in het leger werden ingezet, is nog veel bekend.

**Geplaatst**: 22-05-06 14:27

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 22-05-06 14:27

Goofy44 schreef:
De vraag die je zou kunnen stellen is of de verzameling die we nu een dressuur proefjes laten zien, echte verzameling is, of bij gebrek aan beter, verzameling wordt genoemd.

Je kun je het omgekeerde natuurlijk ook afvragen. Was er destijds sprake van een echte verzameling, of van een op de plaats huppelend paard, in elkaar getrokken door een scherp stangbit met lange scharen. Dergelijke bitten zijn uiteraard niet zomaar uitgevonden. Door scherpe stangbitten waren de paarden natuurlijk licht en makkelijk te sturen.

De waarheid zal in het midden liggen, want zowel vroeger als nu heb je betere en mindere ruiters. Ook de mindere ruiters belanden vroeger in het leger, net als nu mindere ruiters ook in de hogere dresuur kunnen belanden.

Of er in tijde van oorlog echter tijd was voor de ontwikkeling van het paard en of de prioriteit lag bij het langdurig mee kunnen gaan van het paard; dat betwijfel ik. Ik denk niet dat toendertijd iemand zei van: dat paard is nog in ontwikkeling, hij mag pas over 3 jaar mee naar het slagveld.

Goofy44 schreef:
Dit zou je op 2 manieren kunnen uitleggen en benaderen:
1. puur vanuit de ruiter, dus hulpgeving
2. vanuit de bouw van het lijf van het paard, anatomie en biomechanica. (dat klinkt gewichtiger dan het is).

Beide spelen een rol. Het gevoel, de aanleg en de ervaring van een ruiter bepaald in hoeverre hij zijn hulpen gedoseerd en op het juiste moment kan geven zodat het paard niet afgestompt, maar alert op zijn ruiter wordt. De bouw van het paard bepaald daarbij in welke mate hij kan voldoen aan de wens van de ruiter te verzamelen.

**Geplaatst**: 22-05-06 16:18

Re:

Geplaatst: 22-05-06 16:18

Interesante plaatsjes en interesant onderwerp.
Zie dit wel veel vaker in de kunst. Ik denk ook dat het kunsterlijke vrijheid is

**Geplaatst**: 22-05-06 20:16

Re:

Geplaatst: 22-05-06 20:16

Ik denk dat je daar wel eens gelijk in zou kunnen hebben Noran.

Als je kijkt welke ruitervolken we tegenwoordig nog kennen dan kan ik niet bepaald onder de indruk raken van hun rijkunst of de kwaliteit van hun paarden. Ik denk dat zij wel een goede afspiegeling zijn van hoe er 2000 of 200 jaar geleden gereden werd.

**Geplaatst**: 22-05-06 20:56

Re:

Geplaatst: 22-05-06 20:56

Jasmijn ik denk dat de mindere ruiters toen in het leger sneuvelden op het slagveld. Dat is tegenwoordig niet meer het geval in de dressuur als je dan sneuveld en je hebt een paar centen , koop je gewoon een nieuw klaar gestoomd paard . Vroeger was de verzameling pure noodzaak , want alleen vanuit een verzameling kan je een schoolsprong maken zoals een courbette of een capriole die men toen nodig had om af te schrikken en te verdedigen. En ja ik denk dat men toen echt zuinig was op zijn paard ten eerste was het een heel bezit . En ten tweede als je het paard niet goed voor elkaar had sneuvelde je op het slagveld . Dus ik denk wel zeker dat men 3 jaar ging wachten alvorens men met het paard het slagveld op ging.

**Geplaatst**: 22-05-06 21:13

Re:

Geplaatst: 22-05-06 21:13

En dan werd de oorlog even uitgesteld???

**Geplaatst**: 22-05-06 21:19

Re:

Geplaatst: 22-05-06 21:19

Ja natuurlijk in het leger was ook maar een paard !!!

**Geplaatst**: 22-05-06 21:21

Re:

Geplaatst: 22-05-06 21:21

Er waren vaak té weinig paarden waardoor paarden in beslag werden genomen om in het leger te dienen. Lijkt me stug dat ze dan wel drie jaar braaf zaten te wachten tot het paard helemaal volgroeid was...

**Geplaatst**: 22-05-06 21:28

Re:

Geplaatst: 22-05-06 21:28

Volleerd was !!! Dus jij denkt dat ze met een drie jarig paard het slagveld op gingen ???

**Geplaatst**: 22-05-06 21:33

Re:

Geplaatst: 22-05-06 21:33

Liever met een driejarige dan zonder lijkt me....
Dus jij denkt dat ze dan liever gingen lopen?

**Geplaatst**: 22-05-06 22:16

Re:

Geplaatst: 22-05-06 22:16

haha ik zou niet gaan lopen, maar die hadden ze toen ook nodig misschien . Maar goed dat we nu leven ik zou er niet aan moeten denken op zo'n slagveld.

**Geplaatst**: 22-05-06 22:26

Re:

Geplaatst: 22-05-06 22:26

Een remonte, een beginnend paard, was standaard vijf jaar oud.

**Geplaatst**: 23-05-06 02:31

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 23-05-06 02:31

In het nederlandse leger werd een paard remonte op driejarige leeftijd. Dan werd er eerst mee aan de hand gewerkt. Op vierjarige leeftijd begon met de training onder het zadel, dit duurde twee jaar. Het 6e jaar werd er weinig met het paard gedaan, het moest nog een jaar uitzwaren en zijn conditie behouden en als 7-jarige kwam hij in actieve dienst.

Dit was natuurlijk de situatie in vredestijd (die ze in Nederland meestal hadden). In oorlogstijd werd er gewoon ingezet wat er nodig was. Kijk naar de Napoleonistische tijd, die was een drama voor de paardenstand, omdat al die veldslagen die hij voerde paarden vrat.

Kan iemand mij uitleggen wat het nut van hogeschoolsprongen op het slagveld is? Behalve dat een piekenier nog gemakkelijker bij de buik van een paard kan komen?

Nog los van het feit dat je in een compleet ijzeren pak behoorlijk meer weegt dan in een moderne dressuuroutfit, je hulpen een stuk moeilijker te geven zijn en een onafhankelijke zit voornamelijk door massatraagheid van het grote gewicht bereikt werd.

Een tijdje terug heb ik nog een reisverslag gelezen over iemand die bij een ruitervolk in centraal Azië was geweest. Rijden konden die mensen wel, maar paarden waren letterlijk een gebruiksartikel voor hun en verzameling zag je ook niet, want een paard is voor hun een artikel dat je gebruikt als je het nodig hebt en dat tijdens het werk getraind wordt om conditie voor zijn werk op te doen.

**Geplaatst**: 23-05-06 02:57

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 23-05-06 02:57

Huertecilla schreef:
jeanie schreef:
Het zijn leuke beelden HC,niets meer en niets minder

Wat jij nodig hebt te denken Jeanie. Dat het nú vooor de meeste ruiters zelfs onvoorstelbaar is dat het destijds normaal was zo te rijden, is triest.
De stele van Abassa (de onderste) echter is een afbeelding van hoe de Numidische cavalerie ruim 500 jaar lang succesvol was op het slagveld. Daar zijn verschillende schriftelijke verslagen van en ook meer afbeeldingen.

De eerste ruiter reed met stang en doodt met een lans een leeuw, gebaseerd op een plaatselijke 'legende'.
De afbeelding is door de Unesco geadopteerd en uítgebreid bestudeerd omdat er ook hele verhalen in de muur zijn gebeiteld.
De vroegst mogelijke datering is de 7e eeuw.
Door de muur anders te belichten is de afbeelding duidelijker te zien.
Een duidelijker plaatje is:

De kern van mijn topic echter wordt exáct door Jeanie bevestigd: bedankt daarvoor.
Ook in een ander topic trouwens, over Nevzorov

HC

zoals xyzutu2 al zegt slaat je redenering me dunkt als een poedersuiker op dirk.

**Geplaatst**: 23-05-06 07:20

Re:

Geplaatst: 23-05-06 07:20

Vooropgesteld dat ik het prachtig vind om te zien, een goed verzameld paard, vraag ik me echt af of je met verzameling werkelijk de houdbaarheid van je paard verlengt.

Als ik naar de spaanse rijschool kijk dan denk ik: ja, die paarden zien er heel gezond uit, en de ruiters rijden zo goed dat ze niet hoeven te klooien om een paard te verzamelen.

Uitzonderingen daargelaten wil ik toch even benadrukken dat voor je op zo'n niveau kan rijden, je een lange weg te gaan hebt. Voordat je dat niveau bereikt (als je het al bereikt) heb je al veel paarden gereden om te oefenen. Dat betekent dus dat er heel veel paarden door jou NIET verzameld worden gereden voordat je op het niveau komt dat je één paard WEL goed verzameld kan rijden. En als je de stelling aanhangt dat alleen verzameld rijden goed is voor een paard, dan heb je dus meerdere paarden verrot gereden om je uiteindelijke doel te bereiken.

Heiligt het doel dan de middelen?

Ik zou wel eens onderzoek willen doen hiernaar. Ik ken namelijk vele paarden van 25+ die nog nooit van hun leven verzameld zijn gereden, die bijvoorbeeld jaar in jaar uit op een manege hebben lopen sloffen met bonkende ruiters, en die nog steeds hun wandelingetje maken. Daarentegen ken ik ook zeer veel dressuurpaarden met allerlei blessures. Het nobele streven van dressuur is toch om je paard soepeler te maken en de gezondheid op die manier te vergroten?

**Geplaatst**: 23-05-06 10:31

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 23-05-06 10:31

Historici hebben nogal eens de neiging om de wereldgeschiedenis als een groot slagveld te zien. Logisch, want in tijdens van oorlog of overwinning worden de meeste verslagen gepubliceerd en voor de eeuwigheid vastgelegd om iedereen te laten zien hoe groots volk A was en wat een losers de mensjes van volk B.

De geschiedenis bestond echter niet uit oorlogen. Wat je ziet is dat decennia oorlogsvrij zijn waar niets over geschreven wordt, waarna er een schermutseling volgt van een maand of drie waar iedereeen over in rep en roer is, waarna men weer wegsuft bij de volgende periode van vrede om pas bij de volgende oorlog weer wakker te worden. En ook oorlog is een relatief begrip. De kunst van het oorlogsvoeren is een klein deel van je bevolking aan het moorden te zetten terwijl je er voor zorgt dat het grootste gedeelte van de bevolking door gaat met het dagelijks leven en onbelangrijke dingen zoals eten, drinken en handelsgoederen blijft produceren. Hetzelfde geldt voor paarden. Natuurlijk waren er de elite, monniken en bereden legereenheden die altijd een oorlogsros in de garage hadden staan in case of an emergency, maar die groepen met elkaar vormen slechts een percentage van de gehele bevolking - en vanaf de Romeinse tijd ook maar een percentage van het werkelijke aantal paarden dat ingezet werd in de gewone transportwereld. Oorlog houdt in dat soort gevallen in dat eerst de speciaal opgeleide paarden gebruikt worden, om als het dan wat uit de klauwen begint te lopen ook de andere paarden uit stad en land te plukken, hoe jong of oud ze ook zijn. Er is door archeologen en historici wel berekend dat tijdens echt grote middeleeuwse veldslagen er misschien een of twee destriers rondwandelden, de paarden die getraind waren in de Hogeschool dressuur en sprongen. Over het nut daarvan is men ook ernstig verdeeld. Caprioles klinken erg leuk, maar in praktijk is een capriole het succesrecepts voor een of meerdere gebroken benen als je hem op een modderig, met bloed en lijken bezaaid slagveld probeert uit te voeren. Een levade of pesade is vooral leuk omdat het ervoor zorgt dat het paard de zwaardstoot opvangt in plaats van de ruiter. Het resultaat is dan natuurlijk wel dat je paard het niet meer echt 100% doet.

Er zijn in het verleden wel bepaalde hogeschooloefeningen ontwikkeld speciaal voor het slagveld. Een daarvan is bijvoorbeeld de caracole. Het idee daarvan was dat je te paard op de vijand af galoppeerde, voor de vijand tot een sliding stop kwam en je pistool afschoot, dan een halve pirouette/roll back draaide en terug galoppeerde zodat je je pistool weer kon laten en vervolgens de caracole weer kon herhalen om terug te galopperen. Die manouvre klinkt als een optimaal gebruik van verzameling in oorlogstijd, maar werd in praktijk nauwelijks gebruikt omdat het voor de paarden veel te vermoeiend was en bovendien dat grote pluspunt van de cavalerie weghaalde: snelheid en bliksemacties. Verzameling is helemaal niet zo handig. Je wordt namelijk al snel een sitting duck voor iedereen die een mooi doel zoekt.

De meeste paarden op een gemiddeld slagveld, vooral in de Middeleeuwen, waren dan ook geen getrainde oorlogsmachines, maar gewoon boerenpaarden met boerenjongens er bovenop van alle rassen, leeftijden en training. De kracht van de cavalerie is ook niet dat paarden zo sterk of zo intelligent zijn, maar gewoon dat je je troepen extra snel kunt verplaatsen over grotere afstanden. Daarmee kun je dus tangconstructies opzetten om een vijandelijk leger in het nauw te brengen.

Wat ik zelf een erg leuk voorbeeld daarvan vind, is de mythe die rond het circuspaard hangt. Het idee is dat circuspaarden altijd hengsten zijn omdat hengsten mooier, speelser en leergieriger zijn dan merries. Dat is niet zo. Pas in de 20e eeuw stapten circussen over op hengsten, naar voorbeeld van Fredy Knie. Die werd zo gefrustreerd van dat elke (wereld)oorlog opnieuw al zijn met veel moeite getrainde paarden - zelfs degene die nog nooit voor een wagen of onder het zadel geweest waren - door het leger geconfisqueerd werden, dat hij besloot om daar voor eens en voor altijd een punt achter te zetten: Het leger liet hengsten staan omdat de onervaren ruiters in het leger daar alleen zichzelf en hun eigen divisie mee in gevaar zouden brengen. Dus hield Circus Knie vanaf dat moment alleen nog maar hengsten. Anderen volgden dat voorbeeld, en zo wordt er in circussen bijna alleen nog maar met hengsten gewerkt. Omdat het leger elk ander paard in beslag zal nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-06 13:17

Re: Échte verzameling

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-06 13:17

xyzutu2 schreef:
De meeste paarden op een gemiddeld slagveld, vooral in de Middeleeuwen, waren dan ook geen getrainde oorlogsmachines, maar gewoon boerenpaarden met boerenjongens er bovenop van alle rassen, leeftijden en training. De kracht van de cavalerie is ook niet dat paarden zo sterk of zo intelligent zijn, maar gewoon dat je je troepen extra snel kunt verplaatsen over grotere afstanden. Daarmee kun je dus tangconstructies opzetten om een vijandelijk leger in het nauw te brengen.

Oefffff, zit je daar mbt de middeleuwen even een mijl naast zeg.

De rol van de cavallerie is in de lop der eeuwen enorm veranderd en ook naar gelang de terreinomstandigheden verschillend geweest.
Het romeinse leger kende al minimaal drie strategisch totaal verschillende soorten cavallerie en die waren dan weer uit geheel andere ruitereenheden opgebouwd die allemaal taktisch anders ingezet konden worden.

Pas tijdens de Napoleontische oorlogen vraagt de intrede van vuurwapens om een andere manier van paardmisbruik: de voorwaardse cavallerie. Ook die kende echter nog een lichte en zware variant met een fundamenteel andere rol. Beiden echter vóórwaards
met nul 'verzameling'. De benodigde aantallen ruiters en paarden zijn dan astronomisch.
De uit de Hoolywood-films bekende USCavalry is een lichte cavalerie en daarbij was de zware cavalerie al verlaten. Door de afstanden, het terrein en de aard van de tegenstander was de rol van vitaal belang. In Europa is de cavalerie op het slágveld dan in feite al in het geheel achterhaald.

In de middeleeuwen was de ruiter per definitie ridder en bepaald geen volk: het was in toenemende mate duur en in afnemende mate lucratief zodat met name in de hoog-middeleeuwen forse druk tot en met wettelijke verplichting nodig was om de ridders in het zadel te krijgen.
Het was helemaal niet ongewoon dat het gewone volk geen (strijd)paard mócht rijden.

Tot en met de middeleeuwen kende de cavallerie hoofdzakelijk twee rollen:
- schokoorlogvoering tegen de infanterie: voorwaards met lans en vlegel en goedendag of morgenster
- man-tot-man tegen andere ruiters: hierbij was 'verzameling' essentieel en het wapen vooral een handwapen zoals het klassieke ridderzwaard

In vredestijd waren toernooien, de jacht en de corrida een training en mogelijkheid tot veroveren van status. Hier liggen de wortels van het Hoge School-rijden.
De boeken van de renaissance ecuyers kennen dan ook een zwaarwegend deel aan wapenbeheersing. Lans, degen, sabel tegen zowel voetvolk als ruiter.
De Saunier schrijft heel treffend over zijn doop op het slagveld en de ontluisterende ervaring met betrekking tot zijn rijkunst. Hij zal later in leiden een universitaire leerstoel accepteren en zijn postuum verschenen boek is een onbekend juwwel.

Hoe dan ook: over europa sprekend is tot en met de middeleeuwen 'verzameling' een noodzakelijkheid voor de ruiter. Die ruiter is lid van de bovenlaag van de samenleving en elite. Het is met name in de vroege middeleeuwen wanneer europa 'ontstaat' dé manier om een stap naar de bovenlagen te maken.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

**Geplaatst**: 24-05-06 13:53

Re: Échte verzameling

Geplaatst: 24-05-06 13:53

HC, zegt het begrip lansier jou iets?

**Geplaatst**: 24-05-06 15:06

Re:

Geplaatst: 24-05-06 15:06

Degenen die tijd hadden om dressuurmatig te trainen met hum paarden bestond in de Middeleeuwen (net als in andere periodes) inderdaad uit de elite. De elite vormde echter slechts 1 tot 2 procent van de gehele bevolking, en wat je in jouw vergelijking voor het gemak vergeet is dat die overige 99 procent van de bevolking wel degelijk dagelijks met paarden in contact kwam. Zowel in de Middeleeuwen als in de Romeinse tijd vormde het paard namelijk al een volwaardig transportmiddel - voornamelijk voor koetsen, en in de Middeleeuwen ook als ploegdier met de uitvinding van het gareel. Al die mensen die hun paarden gebruikten voor ploegen en mennen konden hoogstwaarschijnlijk ook op een paard zitten en dat van links naar rechts en ho bewegen.

Citaat:
In de middeleeuwen was de ruiter per definitie ridder en bepaald geen volk: het was in toenemende mate duur en in afnemende mate lucratief zodat met name in de hoog-middeleeuwen forse druk tot en met wettelijke verplichting nodig was om de ridders in het zadel te krijgen.

Ik denk dat je twee dingen door elkaar haalt: een paard hebben en een ridder zijn. Een groot deel van de bevolking (immers de boeren) had een paard. Ook je statement dat alleen ridders ruiters waren klopt niet. Zo hadden de ridders zelf bijvoorbeeld ook bereden troepen van niet-ridders onder zich, bewakers, bereden verkenners, waren er ambtenaren die hun taken te paard uitvoeren en niet te vergeten de kerk. Simpel voorbeeld: 1 ridder heeft 1 kasteel. Hoeveel hoeveel paarden staan daar? 1? Dacht het niet.

Het paard zelf was geen luxegoed dat alleen voor de adel bestemd was. Het merendeel van de paarden waren scharminkelige beesten die als werkpaard gebruikt werden. De luxe zat hem in het type paard dat men hield (bijvoorbeeld een paard dat niet alleen in telgang ging maar ook kon draven, iets wat in die tijd helemaal niet gebruikelijk was) en wat men er mee deed (niets, of gebruiken voor dressuur/jacht/spelen).

Interessant is ook dat het merendeel van de Middeleeuwse paarden bijvoorbeeld niet draafde, maar telganger in de een of andere vorm was. Draf is iets dat alleen handig is als het paard of voor een verende koets staat, of als de ruiter een erg vaste zit heeft - of als het lichtrijden al uit is gevonden. Het merendeel van de mensen die met paarden te doen had, reed niet of slecht omdat zij geen tijd hadden om zich de edele kunst van het piafferen en passageren eigen te maken. Telgangers waren dus een erg goede oplossing, omdat iedereen daar op kan blijven zitten zonder al te veel door elkaar geschud te worden. Het paard was geen elitegoed. Je kon het echter wel voor elitaire doelen inzetten. Oorlog is echter geen elitespeeltje, maar ook bittere ernst. Als puntje bij paaltje komt wordt elk paard gevorderd, of het nou voor verplaatsen van troepen, creeeren van instant-verkenners, trekken van de volgwagens of als vleesvoorraad is.