Geplaatst In een ander topic vertellen veel mensen (bijna trots) hoe gemeen zij tegen hun paard kunnen doen....
Dit komt 9 van de 10 keer voort uit pure onmacht....
Iedereen kent dat gevoel wel....je bent aan het rijden, je oefent misschien iets nieuws of wat dan ook en het wil gewoon maar niet lukken, hoe hard je ook je best doet........
....... en op een gegeven moment voel je je totaal machteloos......
Ik heb me bijvoorbeeld 1 keer echt compleet machteloos gevoeld....
Ik had die dag les van Rien van der Schaft, ik had lekker losgereden en we gingen vandaan iets nieuws oefenen (ik weet niet meer precies wat dat was).....máár op dat moment ging die kop in de lucht en wilde ze niet meer nageven..... niks om je druk over te maken, we gaan gewoon lekker verder met van achter uit naar de hand toewerken, beetje loswerken door overgangen, figuren enz..... (tot het moment dat ze weer lekker na zou geven)........
Máár dat moment kwam dus niet, na een half uur als een debiel te hebben rondgereden stelde rien voor om rustig met een contactteugeltje te gaan stappen en haar zelf te laten afkouwen naar beneden.....
Ok nog steeds niks aan de hand zou je zeggen......
.....Tot ik op een gegeven moment al een half uur aan het stappen was, mijn paard uit verzet schuimde op dr hele lichaam, ze dus nog steeds met haar kop in de lucht liep, en Rien zijn volgende klant moest gaan lesgeven!!!
..... Hij zei dat ik gewoon zo rustig door moest werken, máár vooral nu ik er alleen voorstond voelde ik me steeds machtelozer worden.....waarom deed mijn paard dit ineens en vooral wat deed ik fout??
Na nog eens een half uur zo doorgestapt te hebben, had ik het echt niet meer en heb ik mijn teugels losgegooid.....ik wilde het liefst gaan janken!!
(waarop Rien kwaad op mij werd, vervolgens zijn vrouw belde met de vraag of zij mij verder wilde helpen)
Ik heb die dag in totaal 2 uur op mijn paard gezeten, waarvan ongeveer 5 kwartier gestapt, maar uiteindelijk had ik dr toch nog een kwartiertje erg fijn aan het lopen......
Nu ben ik dus iemand die op dat moment liever alles losgooit dan dat ik mijn paard doormidden sla, maar ik zie ontzettend vaak mensen die al hun onmacht op hun paard richten.....
Ik lees met verbazing sommige reacties/verhalen van mensen die dan hun paard tot bloedens aan toe in hun mond trekken en dikke striemen op de kont slaan......
Mijn vraag is nu dan ook: Hoe ga jij om met je emotie/onmacht tijdens het rijden en hoe ver vind jij dat iemand mag gaan met het straffen van zijn paard? Waar liggen onze grenzen? Kennen wij uberhaupt onze grenzen wel
? 
je verdraait het hele verhaal jarrah. Mensen vertellen in dat topic helemaal niks bijna trots, mensen durven eerlijk te bekennen welke fouten zij maken of gemaakt hebben. 
) zet ik maar even een pauze in en pak de boel vervolgens weer op. Als ik merk dat ik iets te veel vraag van de bespiering of de conditie weet ik dat ik aan de taks zit en gaan we dus de volgende dag maar weer verder. No hard feelings. 
De volgende dag liep ze als vanouds gewoon een paar passen terug als ik dat vroeg. 
