lailapri schreef:Ik doe een poging tot foto’s beoordelen. Misschien klinkt niet alles even aardig maar het is niet bedoeld om te veroordelen. Ik bak zelf weinig van het rijden. Als iemand aanvullingen op opmerkingen heeft, brand los.
Foto 2, de foto van c_alsemgeest
Een gewaagd moment tijdens een stressvolle/spannende gebeurtenis. Er is heel veel te zien op deze foto en het is ook prachtig te zien hoe alles met elkaar verbonden zit. Ik zie een paard wat ondanks dat het keurig net voor de loodlijn loopt de onderhals eruit drukt. Deze lijkt ook mooi getraind te zijn en als ik naar de verdere bouw kijk lijkt dit voor dit paard ook een houding die het makkelijk aan neemt. De hals lijkt aan de bovenkant ook wat hol in de bespiering. Het voorbeen wordt met veel ruimte naar voren gezet en ziet er imponerend uit. Echter vraag ik me af of het rechtervoorbeen optijd weg is voor het rechterachterbeen, deze komt nu wat trager erachteraan, maar is dit normaal ook zo? Als ik naar het voorbeen, de stand en de hoef kijk heb ik het idee dat het voorbeen wat traag afrolt en daardoor makkelijk aangetikt zou kunnen worden.
De rug is op deze foto wat weggedrukt terwijl het paard niet enorm stuwend in het achterbeen is, eerder wat kort achter en wat strak. Het paard heeft ook een kruisvorm waarbij het van nature makkelijker zou dragen ipv stuwen. Dit kan het beeld van over de rug lopen en gedragenheid misleiden.
Als ik naar de ruiter en het zadel kijk zie ik een ruiter in een mooie dressuurhouding maar naar mijn idee wat gedwongen. Waar dit paard mogelijk meer baat heeft bij een ruiter die nog de rug kan ontlasten om de schoft te liften en wat meer de hals te laten vallen lijkt me dat in dit zadel vrij lastig. Al kan ik me wel voorstellen dat je als ruiter fijn zit in het zadel, of bijvoorbeeld door lichamelijke ongemakken meer steun nodig hebt. Nu in het sta moment vind ik dat de ruiter iets teveel in de bovenbeen steun hangt, iets wat ik zelf ook doe als ik die dingen heb, het is zo verleidelijk, en daardoor minder onafhankelijk zit.
Een paard waarvan de achterkant wel wil, maar de voorkant nog wat ruimte moet maken door de schoft wat te liften en zo de rug wat minder weg te drukken.
Hele mooie duidelijke omschrijving en ook exact hoe dat voelde.
Ik denk dat je alle "pijnpunten" van dit moment er heel scherp uit hebt gepikt. Helemaal top
Ook qua mijn houding, ik zette mij al half schrap omdat ik wist dat we binnen een seconde heel hard zouden gaan
En dan leun ik te veel op mijn bovenbenen in de kussens. (Sowieso een valkuil van mij, daarom heb ik later ook mijn kussens laten aanpassen )
Qua houding van hem ook, op dit moment drukte hij volledig zijn rug weg, nek erop en gaan.
Dat was van Jam sowieso zijn geprefereerde houding, lekker met de nek erop, niet fijn als basis. Maar zijn rijbaarheid maakte dat we er verder in zijn opleiding weinig last meer van hadden. Wanneer je als ruiter goed ontspannen zat en hem liet meer liet "klimmen" vanuit de schoft ging het perfect.
En ook al toonde hij hier strak, dat was hij eigenlijk nooit, ja zo even in een split second... maar qua gevoel wat hij normaal eerder veel te los en flexibel.
De motor achter was sterk genoeg, de voorbenen moest je een beetje in toom houden, dat werd snel te veel.
Dit is trouwens ook wel leuk om te zien, aangezien jij het aanhaalde:
Hier op het filmpje los kan je duidelijk zien dat dit (hoofd fier in de lucht en onderhals er uit ) altijd zijn voorkeurs houding was:
Deze foto's zijn meer hoe hij normaal liep: